Στο σαράι του Καλού Πασά ενα αρχοντικό , κτίριο εγκαταλελειμμένο, έρμαιο στην φθορά του χρόνου και όχι μόνο... Λεωφορείο του ΚΤΕΛ στέκει σαν φάντασμα και "σαπίζει" στο οικόπεδο .
Το διακρίνεις μέσα από τα πυκνά χορτάρια αφού η τεραστια έκταση στην οποία βρίσκεται μπορεί να κρύβει κάθε είδους κίνδυνο, απο ζωύφια και ερπετά τα οποία βρίσκουν καταφύγιο στην πυκνή της βλάστηση , έως και κίνδυνο πυρκαγιάς...
Ελάχιστα δείγματα έχουν πλέον μείνει από ένα ιστορικό και πανέμορφο αρχοντικό που βρισκόταν μέσα στο κάστρο και έβλεπε προς τη παραλίμνια περιοχή της «Κυρά Φροσύνης». Ήταν το «Σαράι του Καλού Πασά».
Κτίστηκε τον 18ο αιώνα από τον Χατζή Αχμέτ (Μεχμέτ) Πασά αλλά πήρε το όνομα του από τον γιό το, Μεχμέτ Β΄, τον επονομαζόμενο και «Καλό Πασά», βαλή των Ιωαννίνων την περίοδο 1762-1775.
Αργότερα και μετά την απελευθέρωση της πόλης μας το κτίριο πέρασε στην κυριότητα Ελλήνων ιδιοκτητών, χαρακτηρίστηκε διατηρητέο και φυσικά… αφέθηκε να καταρρεύσει.
Στο «σαράι του Καλού Πασά» διαδραματίστηκαν πολλά από τα τραγικά γεγονότα, τις ίντριγκες και τις δολοφονίες που συνέβησαν στην πόλη μας το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα. Ένα λουτρό αίματος, μεταξύ των μελών της ίδιας οικογένεια, που ως στόχο είχε την εξουσία της πόλης μας.
Τα αιματηρά αυτά γεγονότα μας τα εξιστορεί ο Κώστας Νικολαΐδης στο βιβλίο του για τα Γιάννινα:
«Το σεράι του πασιά Καλού
Εμείς θα σταθούμε στο μεγάλο τούρκικο αρχοντικό του πασιά Καλού. Τούρκικο σεράγι του 18ου αιώνα με ευρύχωρη αυλή κλεισμένη ολόγυρα με τοίχο ψηλό, όπως όλα τα τούρκικα αρχοντικά του παλιού καιρού. Τούτο το τούρκικο αρχοντικό, κλείνει μέσα του όλα τα στοιχεία, πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά της τούρκικης φεουδαρχίας, όταν ήδη βρίσκονταν προς το τέλος της σήψης και της παρακμής της.
Εδώ μέσα σε τούτο το κλειστό και ακατοίκητο αρχοντικό των παισιάδων, πίσω από τους τοίχους, μέσα στους μεγάλους οντάδες με τα περίτεχνα σκαλιστά ταβάνια, τα καφασωτά παράθυρα, τους σοφάδες και τους τάπητες, τις υπόγειες καταπακτές, ως τις ισκιωμένες βεράντες με το ερειπωμένο κιόσκι που ακουμπάει επάνω στο τείχος του φρουρίου προς τα νερά της λίμνης, διαδραματίστηκαν μια σειρά από οικογενειακά δράματα, έρωτα, πάθους και φιλοδοξίας, που συνθέτουν ένα κύκλο αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, πλήρη και συγκλονιστικό. Ας τον ονομάσουμε από τη γενιά της οικογένειας «Κύκλος των Ασλανιδών».
Περισοτερα για «Το σαράι του Καλού Πασά» εδω
Το σαράι του Καλού Πασά
Ελάχιστα δείγματα έχουν πλέον μείνει από ένα ιστορικό και πανέμορφο αρχοντικό που βρισκόταν μέσα στο κάστρο και έβλεπε προς τη παραλίμνια περιοχή της «Κυρά Φροσύνης». Ήταν το «Σαράι του Καλού Πασά».
Κτίστηκε τον 18ο αιώνα από τον Χατζή Αχμέτ (Μεχμέτ) Πασά αλλά πήρε το όνομα του από τον γιό το, Μεχμέτ Β΄, τον επονομαζόμενο και «Καλό Πασά», βαλή των Ιωαννίνων την περίοδο 1762-1775.
Αργότερα και μετά την απελευθέρωση της πόλης μας το κτίριο πέρασε στην κυριότητα Ελλήνων ιδιοκτητών, χαρακτηρίστηκε διατηρητέο και φυσικά… αφέθηκε να καταρρεύσει.
Στο «σαράι του Καλού Πασά» διαδραματίστηκαν πολλά από τα τραγικά γεγονότα, τις ίντριγκες και τις δολοφονίες που συνέβησαν στην πόλη μας το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα. Ένα λουτρό αίματος, μεταξύ των μελών της ίδιας οικογένεια, που ως στόχο είχε την εξουσία της πόλης μας.
Τα αιματηρά αυτά γεγονότα μας τα εξιστορεί ο Κώστας Νικολαΐδης στο βιβλίο του για τα Γιάννινα:
«Το σεράι του πασιά Καλού
Εμείς θα σταθούμε στο μεγάλο τούρκικο αρχοντικό του πασιά Καλού. Τούρκικο σεράγι του 18ου αιώνα με ευρύχωρη αυλή κλεισμένη ολόγυρα με τοίχο ψηλό, όπως όλα τα τούρκικα αρχοντικά του παλιού καιρού. Τούτο το τούρκικο αρχοντικό, κλείνει μέσα του όλα τα στοιχεία, πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά της τούρκικης φεουδαρχίας, όταν ήδη βρίσκονταν προς το τέλος της σήψης και της παρακμής της.
Εδώ μέσα σε τούτο το κλειστό και ακατοίκητο αρχοντικό των παισιάδων, πίσω από τους τοίχους, μέσα στους μεγάλους οντάδες με τα περίτεχνα σκαλιστά ταβάνια, τα καφασωτά παράθυρα, τους σοφάδες και τους τάπητες, τις υπόγειες καταπακτές, ως τις ισκιωμένες βεράντες με το ερειπωμένο κιόσκι που ακουμπάει επάνω στο τείχος του φρουρίου προς τα νερά της λίμνης, διαδραματίστηκαν μια σειρά από οικογενειακά δράματα, έρωτα, πάθους και φιλοδοξίας, που συνθέτουν ένα κύκλο αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, πλήρη και συγκλονιστικό. Ας τον ονομάσουμε από τη γενιά της οικογένειας «Κύκλος των Ασλανιδών».
Περισοτερα για «Το σαράι του Καλού Πασά» εδω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου