Κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων ετών, οι αλυσίδες εφοδιασμού καταρέουν, η φτώχεια αυξάνεται, τα μέσα ενημέρωσης μάς τροφοδοτούν με περισσότερο ψέμα απο ποτέ και οι πολιτικοί μοιράζουν δελτία τροφίμων, ψηφίζουν νόμους για μεταλλαγμένα τρόφιμα, ψηφιακές ταυτότητες και τελικά μας οδηγούν σε ένα σύστημα κοινωνικής πίστωσης με βάση τον άνθρακα, μέσω της απάτης της κλιματική αλλαγής. Είναι άραγε αυτή η ευκαρία που ο Klaus Schwab περίμενε να εκμεταλευτεί με τον Covid19;».
Ποιος είναι ο Klaus Schwab;
Εκ πρώτης όψεως, αυτό φαίνεται πολύ εύκολο να απαντηθεί. Στο επίκεντρο των πιο ουσιαστικών βιογραφικών του Schwab είναι ο ρόλος του ως ιδρυτής και πρόεδρος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ: «μια διεθνής μη κυβερνητική οργάνωση πίεσης [που] δεσμεύει τους πολιτικούς, επιχειρηματικούς, πολιτιστικούς και άλλους ηγέτες της κοινωνίας να διαμορφώνουν παγκόσμιες, περιφερειακές και βιομηχανικές ατζέντες».
Το WEF έχει εκκαθαρίσει πλήρως το mainstream Διαδίκτυο από λεπτομέρειες που είναι επιζήμιες για τις φιλοδοξίες τους και μεγάλο μέρος της ζωής του Schwab έχει μετατραπεί σε ανυπαρξία, με μικρά θραύσματα του χαρακτήρα του, ως εκ τούτου απο τα στοιχεία της κοσμοθεωρίας του, είναι γνωστό ότι κάποιοι τον επηρέασαν. Αυτό θα περιλαμβάνει ιδεολογικούς συμμάχους και επιχειρηματικούς μέντορες, εκπαιδευτικούς κολεγίων ακόμη και πνευματικούς ηγέτες, αλλά όποια κι αν είναι η εντύπωση που μπορεί να έχει αφήσει κάποιο από αυτά τα άτομα στον Schwab, οι ιστορία της οικογένειας του με την πορεία του, έχει την πιο εντυπωσιακή ομοιότητα.
«Στους γονείς μου, τον Eugen Wilhelm Schwab και την Erika Epprecht που με δίδαξαν από πρώτο χέρι την αξία της εκπαίδευσης, της συνεργασίας και της αρχής των ενδιαφερομένων».
Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από την αφιέρωση του πρόσφατα δημοσιευμένου βιβλίου του Klaus Schwab, Stakeholder Capitalism. ένα βιβλίο που στην ουσία αποτελεί το μανιφέστο του για την οικονομία του πλανήτη μετά τον Covid. Αυτή είναι η μόνη αναφορά που καταγράφεται στον Schwab ως προς τους γονείς του (ή τουλάχιστον, η μοναδική αναφορά που επιβιώνει δημόσια), και ωστόσο, ακόμη και αυτή η σύντομη ματιά στον εσωτερικό του κόσμο είναι μόνο εν μέρει αληθινή.
Κοιτάζοντας πίσω στον χρόνο και τον τόπο γέννησης του Κλάους –Γερμανία, 30 Μαρτίου 1938– είναι δελεαστικό να αποδώσουμε την αναχώρηση της βιολογικής μητέρας του στις πολιτικές συνθήκες της εποχής. Σίγουρα, η Emma Gisela Tekelius Schwab ήταν μόνο μια από τις πολλές Εβραίες που κατέφυγαν στην Αμερική κατά τη διάρκεια των προπολεμικών χρόνων της Γερμανίας. Είτε έτσι είτε αλλιώς, η εγκατάλειψη της Emma άφησε ένα χάσμα της στη ζωή Klaus ώς βρέφος – ένα χάσμα που επρόκειτο να γεμίσει από την Erika Epprecht, μια γυναίκα εναρμονισμένη με το ναζιστικό ιδεώδες και κατ’ επέκταση τις προοπτικές καριέρας του πατέρα του, Eugen.
Ο Κλάους άλλωστε, αναφέρει την Erika Epprecht ως πραγματική του μητέρα στην αφιέρωση!
Eugen Wilhelm Schwab πατέρας του KlausΟ Eugen Wilhelm Schwab πατέρας του Klaus γεννήθηκε στην Ελβετία λίγο πριν την αλλαγή του αιώνα. Ωστόσο, όταν ήταν μόλις ενός έτους, όταν ο πατέρας του Eugen, ο Γκότφριντ, πήρε τη σύζυγό του και το μικρό παιδί του πίσω στην πατρίδα του τη Γερμανία, προκειμένου να ασχοληθεί με το επάγγελμά του ως μηχανικός μηχανών. Αυτό έμελλε να αποδείξει κάτι από την οικογενειακή επιχείρηση. Με τη συμβουλή του πατέρα του –συμβουλή που θα μεταδιδόταν και αυτός στους γιους του– ο Eugen Schwab μπήκε στον ίδιο τομέα σπουδών, τελικά εργάστηκε σε ένα εργοστάσιο στο Ravensburg, μια πόλη στα νότια της Γερμανία.
Η Escher-Wyss, μια ελβετική εταιρεία, ξεκίνησε για πρώτη φορά τις δραστηριότητές της στο εμπόριο υφαντικής, αν και κάθε φορά που διακλαδίζονταν στους τομείς των βιομηχανικών στροβίλων και της υδροηλεκτρικής ενέργειας επρόκειτο να καθιερώσουν τελικά τη φήμη τους.
Αυτή η φήμη αυξήθηκε σημαντικά με το ξέσπασμα του πολέμου το 1939. Υπό τη διαχείριση του Eugen Schwab, και με τα πλεονεκτήματα της έδρας σε ένα επίσημα ουδέτερο έθνος, η Escher-Wyss απολάμβανε τεράστια κέρδη που προέρχονταν από τη βοήθεια της ναζιστικής πολεμικής μηχανής.
Η Βέρμαχτ είχε απο την εταιρία τα πάντα, από φλογοβόλα μέχρι ανταλλακτικά για μαχητικά αεροπλάνα. Με μια λιγότερο άμεση έννοια, η εταιρεία ήταν επίσης αναπόσπαστο κομμάτι της προσπάθειας του Χίτλερ να κατασκευάσει μια ατομική βόμβα, και όμως, παρά την προφανή σημασία της Escher-Wyss – παρά την ιδιότητά της ως «National Socialist Model Company» – Το Ravensburg έμεινε εντελώς ανέγγιχτο από τις βομβαρδιστικές εκστρατείες των Συμμάχων.
Οι λόγοι για αυτό συζητούνται ακόμη. Ενώ η επίσημη ιστορία επιμένει ότι η πόλη χαρακτηρίστηκε εκτός ορίων λόγω κοντινών ανθρωπιστικών επιχειρήσεων, Είναι γενικά αποδεκτό ότι η ασφάλειά του διασφαλίστηκε λόγω μιας μυστικής συμφωνίας μεταξύ των Ναζί, των Συμμαχικών Δυνάμεων άλλα και ανώνυμων ατόμων εντός της ελβετικής επιχειρηματικής κοινότητας.
Φυσικά, το πώς η δουλειά του πατέρα του επηρέασε τον νεαρό Κλάους είναι θέμα εικασίας. Φαίνεται ότι η καθοδήγηση του Eugen, έστω και μόνο όσον αφορά την εξέλιξη της σταδιοδρομίας, είτε έγινε αποδεκτή είτε επιβλήθηκε εντός της οικογένειας Schwab: τόσο ο Klaus όσο και ο μικρότερος αδελφός του, Urs Reiner, συνέχιζαν να εκπαιδεύονται ως μηχανικοί μηχανών.
Η πληθώρα των πανεπιστημιακών πτυχίων του Schwab χρηματοδοτήθηκαν από τα κεντρικά γραφεία της Escher-Wyss στη Ζυρίχη.
Εδώ προκύπτει μια άλλη ενδιαφέρουσα υποσημείωση. Αυτό το έκανε, τουλάχιστον εν μέρει, κατόπιν εντολής της British Pilgrim’s Society, ενός δικτύου αγγλοαμερικανικών κυβερνητικών και τραπεζικών ελίτ που, σε συνεργασία με την MI6 και την CIA, χρησιμοποιούσαν το Ravensburg ως κόμβο για κλεμμένο ναζιστικό χρυσό. Αυτό αντιπροσωπεύει μια ακόμη διασταύρωση μεταξύ της καταγωγής Schwab και των κεφαλαίων της ευρωπαϊκής ιστορίας που λέγονται σπάνια, και ενώ η Big Tech έχει προβλέψει να αποκρύψει τις περισσότερες λεπτομέρειες, μπορείτε ακόμα να ψάξετε λίγο περισσότερο τους χαρακτήρες που εμπλέκονται εδώ , εδώ , και εδώ .
Ανεξάρτητα από πού προήλθαν τα κεφάλαια για τη φοίτηση του Κλάους ή ακόμα και γιατί η Escher-Wyss επέλεξε να τα παράσχει. Ο πρώτος ρόλος του Klaus στο Escher-Wyss ήταν ως βοηθός του προέδρου. Σε αυτή τη θέση, του ανατέθηκε η επίβλεψη της συγχώνευσης της εταιρείας με τη Sulzer, μια άλλη μεγάλη ελβετική εταιρεία μηχανικών που είχε ξεφύγει κι αυτή από τον πόλεμο. Στη συνέχεια άρχισε να ενισχύει τις κοινές τεχνολογικές τους ικανότητες, ενώ φτιάχνοντας στενότερους δεσμούς με τον Brown Boveri (ακόμη μια επιχείρηση που συνδέεται με τους Ναζί), ο Schwab σχεδόν μόνος του μεταμόρφωσε την Escher-Wyss – που σήμερα0 λειτουργεί με το όνομα Sulzer AG.
Για άλλη μια φορά, οι καριέρες του Κλάους και του πατέρα του αντηχούν. Αν και είναι απίθανο κάποια ομάδα να ξεπεράσει ποτέ τη φήμη των Ναζί ως ευγονιστές της ιστορίας, μέσα στις πιο πρόσφατες δεκαετίες, λίγοι έχουν υποστεί μεγαλύτερη καταδίκη από τη Νότια Αφρική της εποχής του απαρτχάιντ. Χωρίς να μπούμε σε λεπτομέρειες αυτού του ταραγμένου έθνους, είναι ξεκάθαρο αυτό που επέδειξε ο Σουάμπ βοηθώντας να εξοπλίσει το καθεστώς παρίας, ήταν ακριβώς η ίδια ηθική ευκαμψία που είχε ο πατέρας του στον εξοπλισμό της ναζιστικής πολεμικής μηχανής, συμπεριφορά που μάλλον θα υπονόμευε την τρέχουσα προοδευτική προσωπικότητα του Κλάους .
Ο πατέρας του Eugen όταν ήταν διευθυντής στο εργοστάσιο Escher-Wyss, είχε στη διάθεσή του ένα ανθρώπινο δυναμικό χιλιάδων καταναγκαστικών εργατών. Αυτά αποτελούνταν από τα δημογραφικά στοιχεία που θα περίμενε κανείς – Εβραίοι, τσιγγάνοι και ομοφυλόφιλοι καθώς και εκατοντάδες Γάλλοι και Ρώσοι στρατιώτες αιχμαλώτοι που οι Ναζί ανάγκασαν να κατασκευάσουν το Ziegelstrasse 16, ένα από τα μεγαλύτερα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Αυτές δεν ήταν οι μόνες φρικαλεότητες που διαδραματίστηκαν στο παρασκήνιο των πιο διαμορφωτικών χρόνων του Schwab. Όταν ο Gesetz zur Verhütung erbkranken Nachwuchses υπεγράφη στη Γερμανία – «Νόμος για την πρόληψη των απογόνων με κληρονομικές ασθένειες» – το Ravensburg γρήγορα καθιερώθηκε ως επίκεντρο της πρακτικής, άτομα με διάφορους βαθμούς σωματικής και πνευματικής αναπηρίας μεταφέρθηκαν στο τοπικό νοσοκομείο προκειμένου να υποβληθούν σε υποχρεωτική στείρωση.
Πιθανότατα δεν θα μάθουμε ποτέ τι σκέφτηκε τότε ο νεότερος Schwab για μια τέτοια βαρβαρότητα. Ούτε μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πόσο συχνά κάποιο από αυτά τα θέματα συζητήθηκε γύρω από το τραπέζι του δείπνου. Δεν μπορούμε να πούμε αν ο Κλάους αντιτάχθηκε ποτέ στις επιχειρηματικές σχέσεις του πατέρα του ή στη χρήση των σκλάβων.
Ίσως αυτό που είναι αναμφισβήτητα το πιο ανησυχητικό, είναι αν τίποτα από αυτά δεν τον πείραξε.
Σήμερα, ο Klaus αναμφίβολα είναι μια αδυσώπητη φιγούρα, ένας άνθρωπος του οποίου κάθε εκατοστό έχει σχεδιαστεί για να μεταφέρει μια εικόνα ικανότητας που καθοδηγείται από τη λογική και την καλοπροαίρετη εξουσία. Είναι ακριβώς αυτές οι ιδιότητες, που ένας απελπισμένος και μη ενημερωμένος πολίτης θα ήθελε να δει σε ένα άτομο που προσφέρεται να τον απαλλάξει από τα δεινά του, και όμως αν αυτός ο πολίτης αφιέρωνε λίγο χρόνο για να ξεσκονίσει το παρελθόν του μακριά από την κοσμοθεωρία του Schwab, τότε θα έβλεπαν τις ίδιες νεύρωσεις και εμμονές που ανέκαθεν τον ωθούσαν ως επίδοξο τύραννο.
Ιδιαίτερα ο μεταανθρωπισμός χτυπά μια τέτοια χορδή . Δεν χρειάζεται να επισημάνουμε τους παραλληλισμούς μεταξύ των πειραμάτων του Josef Mengele και των επιδιώξεων του Schwab με τα εμφυτεύματα εγκεφάλου και, με γενετικά σχεδιασμένα μυαλά υπο τον πλήρη έλεγχο τους. όλοι έχουμε πάρει μια γεύση απο τη ρητορική του Yuval Noah Harari, του επικεφαλή σύμβουλο του Κλάους.
Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι οι διαταραγμένες φαντασιώσεις αυτών των ανδρών ξεπερνούν κατά πολύ αυτές των προκατοχων τους, οι τεχνολογικές εξελίξεις τους επέτρεψαν να εφαρμόζουν το σύστημα ελέγχου όχι μόνο στην κυβέρνηση, την οικονομία και τις κοινωνίες μας, αλλά μέχρι το χρωμοσωμικό επίπεδο. Αυτές οι ιδέες, λαμβάνονται σε συνδυασμό με μια ομολογημένη ατζέντα μείωσης του πληθυσμού, δεν είναι κάτι άλλο παρά ξεκάθαρα ναζιστικό, το όραμα του Schwab για το Humanity 2.0 – με τα μικροτσίπ, την αλγοριθμικά ρυθμισμένη σύντηξη ανθρώπου και μηχανής – απλώς είναι μια σύγχρονη επωνυμία της Master Race.
Όμως, ανεξάρτητα από το πόσο οι γενοκτονικές ιδέες του Klaus επηρεάστηκαν από την ανατροφή του, αυτό που κάνει τον άνθρωπο πίσω από το The Great Reset πραγματικά επικίνδυνο είναι η προθυμία του να επωφεληθεί από τον ανθρώπινο πόνο. Στα πενήντα χρόνια από την έναρξη του Ευρωπαϊκού Συμποσίου Μάνατζμεντ (όπως ήταν αρχικά γνωστό το WEF), ο ιδρυτής του φόρουμ ελίσσει αθόρυβα τα επιχειρηματικά του συμφέροντα για να κάνει ακριβώς αυτό, να βασανίζει την ανθρωπότητα, μιμούμενος τη διαδικασία που ακολουθούσε ο πατέρας του Eugene.
Αλλά ο οπορτουνισμός του Κλάους είναι ακόμα μεγαλύτερος.
Σε αντίθεση με τον πατέρα του, ο Schwab σκοπεύει να είναι τόσο ωφελούμενος όσο και αρχιτέκτονας της δυστυχίας της ανθρωπότητας, οι απόφοιτοι του νεαρού προγράμματος Global Leaders – όπως ο Emmanuel Macron, Justin Trudeau και Jacinda Ardern – είναι όλοι πρόθυμοι να επιβάλουν τις επιταγές του. Ναί, θα ήταν εύκολο να κάνουμε συγκρίσεις με τους πιο διαβόητους σφαγείς του αιώνα. Με τον καιρό, είναι πολύ πιθανό η ύβρις του Schwab να ξεπεράσει ακόμη και τη δική τους, αλλά προς το παρόν, όλα αυτά τα φαινομενικά ασυνήθιστα πράγματα για έναν τεχνοκράτη, τοποθετώντας ξανά τον εαυτό του στην πρώτη γραμμή της εκτυλισσόμενης τυραννίας, είναι βέβαιο πως ακολουθεί κατα γράμμα τα βήματα της οικογενειακής παράδοσης των Schwab.
Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά το Midnight at the Matinee.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου