Η σφαγή του Κομμένου ήταν μια από τις μεγαλύτερες σφαγές αμάχων στην ιστορία της Γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα. Διαπράχθηκε κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, στις 16 +
Αυγούστου 1943, στο χωριό Κομμένο που βρίσκεται στον νομό Άρτας και είναι χτισμένο κοντά στις όχθες του ποταμού Άραχθου.
Φωτογραφία από: http://www.martiriko-kommeno.gr/index.php/istoria
Το 1943 εντείνεται ο απελευθερωτικός αγώνας και η αντίσταση του ελληνικού λαού εναντίον των γερμανικών και ιταλικών στρατευμάτων κατοχής.
Το Γερμανικό μέτωπο αρχίζει να καταρρέει. Οι Γερμανοί θέτουν σε εφαρμογή τη χιτλερική αρχή της «αλληλέγγυας ευθύνης» και διαπράττουν φρικιαστικά εγκλήματα σε βάρος αμάχων κυρίως πληθυσμών της πατρίδας μας, με στόχο να κάμψουν το αγωνιστικό και αντιστασιακό φρόνημα τους.
Στα τρομοκρατικά τους σχέδια εντάσσονται οι μαζικές εκτελέσεις, το κάψιμο πόλεων και χωριών, οι συλλήψεις, το ξεκλήρισμα των κατοίκων ολόκληρων περιοχών.
Θύμα αυτής της θηριωδίας υπήρξε και το δικό μας χωριό, για το οποίο οι φασίστες κατακτητές είχαν την πληροφορία ότι αποτελεί κέντρο δράσης αντιστασιακών οργανώσεων.
Τα χαράματα της 16ης Αυγούστου 1943 μια φάλαγγα με 22 αυτοκίνητα σταθμεύει μπροστά στο χωριό μας και 400 Γερμανοί στρατιώτες των ειδικών δυνάμεων, οπλισμένοι με όλμους, πολυβόλα, χειροβομβίδες και αυτόματα, το περικυκλώνουν.
Οι χωριανοί βρίσκονται στον ύπνο, καθώς μάλιστα την προηγούμενη γιόρταζαν το πανηγύρι τους.
Στις 4.30’ το πρωί δίνεται το σύνθημα της μαζικής εξόντωσης. Μέσα σε ελάχιστα λεπτά το χωριό μας μετατρέπεται σε μια κόλαση φωτιάς και σιδήρου. Οι ριπές, οι φλόγες, οι εκρήξεις σμίγουν με τις κραυγές, τους θρήνους και τον πανικό του πρωινού Αυγουστιάτικου εφιάλτη.
Οι Γερμανοί καταστρέφουν με πρωτόγνωρη μανία ό,τι βρεθεί μπροστά τους. Τουφεκίζουν και σφάζουν αδιάκριτα άντρες, γυναίκες, γέρους και παιδιά. Ξεκοιλιάζουν τις έγκυες και καίνε τα έμβρυα. Λεηλατούν. Ασελγούν και βιάζουν. Βάζουν φωτιά σε σπίτια. Γκρεμίζουν τα πάντα.
Στο γάμο σφάζονται 30. στο ποτάμι πνίγονται άλλοι τόσοι.
Εννιά ώρες κράτησε η φρίκη του μίσους και της καταστροφής. Κατά το μεσημέρι οι Γερμανοί φεύγουν, παίρνοντας μαζί τους ρούχα, χρυσαφικά, ζώα, χρήματα και ό,τι άλλο πολύτιμο βρήκαν. Αφήνουν πίσω τους ένα απέραντο νεκροταφείο με 317 πτώματα και 440 εναπομείναντες σκιές, που πρόλαβαν να κρυφτούν και να γλιτώσουν.
Μέρες πολλές η άλλη φρίκη. Γονείς χωρίς παιδιά. Παιδιά χωρίς γονείς. Γυναίκες χωρίς άντρες. Άντρες χωρίς γυναίκες….
Εκτελέστηκαν ανελέητα 97 νήπια και παιδιά έως 15 ετών. Θανατώθηκαν 119 γυναίκες…. Τίποτε δεν έμεινε όρθιο.
Θα περάσει καιρός πολύς για να θαφτούν νεκροί και να σταθούν στα πόδια τους οι ζωντανοί.
Ο πόλεμος τελειώνει κάποτε. Όμως η φρίκη του και η απανθρωπιά του εξακολουθούν για πολύ να σημαδεύουν και να πυρπολούν τις ψυχές των απλών και ανυποψίαστων.
Στο μεγάλο και αδυσώπητο ΓΙΑΤΙ πόσες και ποιες απαντήσεις μπορούν να τις ηρεμήσουν και να τις επαναφέρουν;
Κομμένο, 16 Αυγούστου 1943
Φωτογραφία από: http://www.martiriko-kommeno.gr/index.php/istoria
Το 1943 εντείνεται ο απελευθερωτικός αγώνας και η αντίσταση του ελληνικού λαού εναντίον των γερμανικών και ιταλικών στρατευμάτων κατοχής.
Το Γερμανικό μέτωπο αρχίζει να καταρρέει. Οι Γερμανοί θέτουν σε εφαρμογή τη χιτλερική αρχή της «αλληλέγγυας ευθύνης» και διαπράττουν φρικιαστικά εγκλήματα σε βάρος αμάχων κυρίως πληθυσμών της πατρίδας μας, με στόχο να κάμψουν το αγωνιστικό και αντιστασιακό φρόνημα τους.
Στα τρομοκρατικά τους σχέδια εντάσσονται οι μαζικές εκτελέσεις, το κάψιμο πόλεων και χωριών, οι συλλήψεις, το ξεκλήρισμα των κατοίκων ολόκληρων περιοχών.
Θύμα αυτής της θηριωδίας υπήρξε και το δικό μας χωριό, για το οποίο οι φασίστες κατακτητές είχαν την πληροφορία ότι αποτελεί κέντρο δράσης αντιστασιακών οργανώσεων.
Τα χαράματα της 16ης Αυγούστου 1943 μια φάλαγγα με 22 αυτοκίνητα σταθμεύει μπροστά στο χωριό μας και 400 Γερμανοί στρατιώτες των ειδικών δυνάμεων, οπλισμένοι με όλμους, πολυβόλα, χειροβομβίδες και αυτόματα, το περικυκλώνουν.
Οι χωριανοί βρίσκονται στον ύπνο, καθώς μάλιστα την προηγούμενη γιόρταζαν το πανηγύρι τους.
Στις 4.30’ το πρωί δίνεται το σύνθημα της μαζικής εξόντωσης. Μέσα σε ελάχιστα λεπτά το χωριό μας μετατρέπεται σε μια κόλαση φωτιάς και σιδήρου. Οι ριπές, οι φλόγες, οι εκρήξεις σμίγουν με τις κραυγές, τους θρήνους και τον πανικό του πρωινού Αυγουστιάτικου εφιάλτη.
Οι Γερμανοί καταστρέφουν με πρωτόγνωρη μανία ό,τι βρεθεί μπροστά τους. Τουφεκίζουν και σφάζουν αδιάκριτα άντρες, γυναίκες, γέρους και παιδιά. Ξεκοιλιάζουν τις έγκυες και καίνε τα έμβρυα. Λεηλατούν. Ασελγούν και βιάζουν. Βάζουν φωτιά σε σπίτια. Γκρεμίζουν τα πάντα.
Στο γάμο σφάζονται 30. στο ποτάμι πνίγονται άλλοι τόσοι.
Εννιά ώρες κράτησε η φρίκη του μίσους και της καταστροφής. Κατά το μεσημέρι οι Γερμανοί φεύγουν, παίρνοντας μαζί τους ρούχα, χρυσαφικά, ζώα, χρήματα και ό,τι άλλο πολύτιμο βρήκαν. Αφήνουν πίσω τους ένα απέραντο νεκροταφείο με 317 πτώματα και 440 εναπομείναντες σκιές, που πρόλαβαν να κρυφτούν και να γλιτώσουν.
Μέρες πολλές η άλλη φρίκη. Γονείς χωρίς παιδιά. Παιδιά χωρίς γονείς. Γυναίκες χωρίς άντρες. Άντρες χωρίς γυναίκες….
Εκτελέστηκαν ανελέητα 97 νήπια και παιδιά έως 15 ετών. Θανατώθηκαν 119 γυναίκες…. Τίποτε δεν έμεινε όρθιο.
Θα περάσει καιρός πολύς για να θαφτούν νεκροί και να σταθούν στα πόδια τους οι ζωντανοί.
Ο πόλεμος τελειώνει κάποτε. Όμως η φρίκη του και η απανθρωπιά του εξακολουθούν για πολύ να σημαδεύουν και να πυρπολούν τις ψυχές των απλών και ανυποψίαστων.
Στο μεγάλο και αδυσώπητο ΓΙΑΤΙ πόσες και ποιες απαντήσεις μπορούν να τις ηρεμήσουν και να τις επαναφέρουν;
Κομμένο, 16 Αυγούστου 1943
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου