Μετά από δεκαετίες λειτουργίας σε όλο τον κόσμο για τις λίγες πλούσιες και λιγότερο κατοικημένες χώρες, οι ανεμογεννήτριες συνεχίζουν να έχουν προσδόκιμο ζωής περίπου 20 ετών. Μέχρι σήμερα, δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί ένα οικονομικά βιώσιμο μέσο για την ανακύκλωση τους. Ως αποτέλεσμα, οι σημερινές παλιές ανεμογεννήτριες απορρίπτονται σε χωματερές τοξικών απορριμμάτων.
Παγκοσμίως έως το 2050, οι προβλέψεις είναι ότι θα παράγονται 43 εκατομμύρια τόνοι απορριμμάτων ανεμογεννητριών ΚΑΘΕ ΕΤΟΣ – το ισοδύναμο του είναι 215.000 ατμομηχανές.
Καθώς τα αιολικά πάρκα γερνούν, οι ανεμογεννήτριες αρχίζουν να καταστρέφονται και χρειάζονται συντήρηση. Ωστόσο, λόγω του υψηλού κόστους που συνδέεται με την αφαίρεσή τους, πολλές εταιρείες επιλέγουν να τα παρατήσουν στη θέση τους. Αυτό δημιουργεί πολλά προβλήματα, συμπεριλαμβανομένης της πιθανότητας διαρροών πετρελαίου από τους στρόβιλους που προκαλεί ένα γενικό αρνητικό αντίκτυπο στο τοπίο και το περιβάλλον.
Η πρώτη γενιά ανεμογεννητριών φτάνει στο τέλος της ζωής τους , ενώ άλλες αντικαθίστανται νωρίς για να ανοίξει ο δρόμος για νεότερη τεχνολογία – συμπεριλαμβανομένων μακρύτερων πτερυγίων που μπορούν να σαρώνουν περισσότερο άνεμο και να παράγουν περισσότερη διακοπτόμενη ηλεκτρική ενέργεια.
Αυτές οι εγκαταλειμμένες ανεμογεννήτριες ενέχουν σημαντικούς περιβαλλοντικούς κινδύνους και κινδύνους για την ασφάλεια της βιοποικιλότητας, καθώς μπορούν να διαρρεύσουν τοξικές χημικές ουσίες και άλλα επικίνδυνα υλικά στο περιβάλλον, μπορεί ακόμη και να καταρρεύσουν ή να πιάσουν φωτιά.
Ο κύκλος ζωής των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας ξεκινά από το σχεδιασμό, την προμήθεια και την κατασκευή έως τη λειτουργία τη συντήρηση και την επισκευή, καθώς και τον οριστικό παροπλισμό και την ανακύκλωση και αποκατάσταση του τοπίου στην αρχική του κατάσταση.
Είναι καιρός αυτές οι λίγες πλούσιες κυβερνήσεις να «καθαρίσουν» τα προηγούμενα επιδοτούμενα προγράμματά τους για διαλείπουσα ηλεκτρική ενέργεια και να ενεργήσουν για να επιδοτήσουν την ανάπτυξη μεθόδων για τον σωστό παροπλισμό των ανεμογεννητριών προτού δημιουργήσουν μεγαλύτερη περιβαλλοντική κρίση.
Οι κυβερνήσεις που επιδότησαν τον σχεδιασμό και την κατασκευή έχουν την ευθύνη να αναζητήσουν πρότυπα αποκατάστασης και ανακύκλωσης μέχρι την τελευταία βίδα, όπως ακριβώς κάναμε για παροπλισμένα ορυχεία, πετρέλαιο και πυρηνικές εγκαταστάσεις.
Τα αιολικά πάρκα βρίσκονται συνήθως σε περιοχές με σταθερά αιολικά μοτίβα. Για την τεράστια έκταση που απαιτείται για αιολική και ηλιακή ενέργεια, είναι ο νο1 λόγος καταστροφής παρθένων δάσων και τοπίων!
Άλλα χαρακτηριστικά των ανεμογεννητριών είναι η αντιαισθητικότητα, οι εκτεταμένες απαιτήσεις έκτασης, ο θόρυβος και οι περιβαλλοντικοί κίνδυνοι για την κοινότητα.
Όλο και περισσότερες χώρες απορρίπτουν τα αιολικά πάρκα.
Ο Robert Bryce μόλις ολοκλήρωσε την ενημέρωση της « Βάσης δεδομένων απόρριψης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας » για να συμπεριλάβει μια σειρά περιορισμών ή απορρίψεων που έχουν θεσπιστεί στην Αϊόβα, το Ιλινόις και το Οχάιο.Από το 2015, υπήρξαν 391 απορρίψεις ή περιορισμοί έργων αιολικής ηλεκτρικής ενέργειας και 135 απορρίψεις ή περιορισμοί έργων ηλιακής ενέργειας, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό των απορρίψεων όλων των τοποθεσιών που στοχεύουν στην περιστασιακή παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας σε 526.
Μέχρι στιγμής το 2023, μόνο στην Αμερική, έχουν γίνει 24 απορρίψεις έργων ανεμογεννητριών και ηλιακής ενέργειας.
Συνεπής με τις ενέργειες του NIMBY στην Αμερική για την απόρριψη της λεγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, η Σουηδία άλλαξε την στάση της εγκατέλειψε το «Ασταθές» Πράσινο Πρόγραμμα Ηλεκτρισμού και επέστρεψε στην Πυρηνική Ενέργεια. Η υπουργός Οικονομικών Elisabeth Svantesson ανέφερε την ανάγκη για ένα πιο «σταθερό σύστημα παροχής ηλεκτρικού ρεύματος», επισημαίνοντας την εγγενή αστάθεια στις πηγές παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από αιολική και ηλιακή ενέργεια.
Επιπλέον, η νέα κυβέρνηση της Σουηδίας έχει καταργήσει τις κρατικές επιδοτήσεις για ηλεκτρικά αυτοκίνητα και plug-in υβριδικά.
Μια άλλη πραγματικότητα είναι ότι όλα τα ορυκτά προϊόντα και τα μέταλλα που χρειάζονται για την κατασκευή ανεμογεννητριών, ηλιακών συλλεκτών και μπαταριών EV εξορύσσονται και υφίστανται επεξεργασία σε μέρη όπως το Μπαοτού, η Εσωτερική Μογγολία, η Βολιβία και η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, κυρίως υπό τον έλεγχο της Κίνας. Η καταστροφή που προκαλούν στο περιβάλλον αυτα τα τοπία εξόρυξης είναι τεράστια και δεν υπάρχει καμμιά διάθεση για αποκατάσταση απο τις αναπτυσσόμενες χώρες που τα εκμεταλέυονται.
Από τότε που η Γερμανία έκλεισε τους τρεις τελευταίους εναπομείναντες πυρηνικούς σταθμούς της, η χώρα έπρεπε να στραφεί στους γείτονές της για να κρατήσει τα φώτα αναμμένα. Η Γερμανία έχει μετατραπεί από εξαγωγέας ηλεκτρικής ενέργειας σε εισαγωγέας αναγκάζοντας χώρες όπως η Ελλάδα να αναπτύσουν αιολικά πάρκα με τις όποιες συνέπειες παρατηρούμε στη χώρα μας.
Για την κερδοφορία και τη βιωσιμότητα, οι επιχειρηματικές αποφάσεις του ιδιωτικού κλάδου βασίζονται σε απόδοση επένδυσης («ROI») που σχετίζεται άμεσα με προσιτή, αξιόπιστη, συνεχή και αδιάλειπτη ηλεκτρική ενέργεια για την υποστήριξη των επενδύσεών τους. Έτσι, η Γερμανία θα πρέπει να κοιτάξει τη Σουηδία που μόλις εγκατέλειψε τον ιδεαλιστικό στόχο της περιστασιακής ηλεκτρικής ενέργειας από αιολική και ηλιακή ενέργεια και δεσμεύτηκε στην πυρηνική ενέργεια για ηλεκτρική ενέργεια που δεν είναι μόνο συνεχής και αδιάλειπτη, αλλά χωρίς εκπομπές.
Είναι σημαντικό να αντιμετωπίσουμε αυτό το ζήτημα και να βρούμε βιώσιμες λύσεις για τον παροπλισμό και την ανακύκλωση αυτών των ανεμογεννητριών. Ως κοινωνία, πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα στην υπεύθυνη και ασφαλή διάθεση των υποδομών ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές για να επιτύχουμε πραγματικά ένα βιώσιμο μέλλον.
Συγκλονίζει το γεγονός ότι η ανακύκλωση φθαρμένων πτερυγίων στροβίλων, ηλιακών συλλεκτών και μπαταριών EV, στις λίγες πλούσιες και λιγότερο πυκνοκατοικημένες χώρες που επιδοτούν τη διακοπτόμενη ηλεκτρική ενέργεια δεν έχει ακόμη συζητηθεί καθόλου!
Με πληροφορίες απο το άρθρο του Ronald Stein από το The Heartland Institute
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου