Elena Pustovoytova
Η οικονομία της ΕΕ δεν κατευθύνεται προς το διάστημα, αλλά κάπου αλλού.
Σήμερα οι Ευρωπαίοι οικονομολόγοι κατηγορούν τη Γερμανία ότι είναι η αιτία που η Ευρώπη υποφέρει από ενεργειακές ελλείψεις. Μετά την εντολή των Βρυξελλών να αρνηθούν τις προμήθειες των ρωσικών ενεργειακών φορέων, είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς αυτή τη λογική, δεδομένου ότι είναι δυνατόν να απαλλαγεί ο Γηραιός Κόσμος από την ενεργειακή κρίση απλά και μόνο με την απενεργοποίηση του αγωγού Nord Stream-2. Τι φταίει λοιπόν η Γερμανία για την ΕΕ;
Πρώτον, ο καγκελάριος Σρέντερ ενέκρινε την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 1", γράφει το Project Syndicate με έδρα τη Νέα Υόρκη. Δεύτερον, μετά την "προσάρτηση" της Κριμαίας από τη Ρωσία το 2014, το Βερολίνο συνέχισε να υποστηρίζει το έργο Nord Stream 2. Τρίτον, "το 2011, η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ αποφάσισε από καπρίτσιο να κλείσει ασφαλείς, καλά λειτουργικούς πυρηνικούς σταθμούς μετά το τσουνάμι που έπληξε τον πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα στην Ιαπωνία.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, χωρίς καμία Φουκουσίμα, δεν έδωσε εντολή για μείωση των εκπομπών CO2 κατά 40% μέχρι το 2030; Δεν αρνήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να θεωρήσει την πυρηνική ενέργεια πράσινη (το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συμπεριέλαβε την πυρηνική ενέργεια και το φυσικό αέριο στον κατάλογο των βιώσιμων μορφών παραγωγής για την "ενεργειακή μετάβαση" μόλις πριν από δύο μήνες); Ο Γερμανός αντικαγκελάριος Ρόμπερτ Χάμπεκ κάνει τώρα ό,τι μπορεί για να απομακρυνθεί από το φυσικό αέριο, το πετρέλαιο και την πυρηνική ενέργεια. Αρνείται ακόμη και να εξετάσει το ενδεχόμενο επαναλειτουργίας των τριών πυρηνικών εργοστασίων που έκλεισαν πριν από ένα χρόνο ή να επανεξετάσει το κλείσιμο των υπόλοιπων τριών τον Δεκέμβριο.
Ως εκ τούτου, ο William Engdahl, ένας Αμερικανός οικονομολόγος που ζει στη Γερμανία, έχει δίκιο όταν γράφει: "Από κάθε άποψη, η αυτοκτονική ενεργειακή κρίση που εξελίσσεται στην Ευρώπη δημιουργήθηκε στη Γερμανία και όχι στη Ρωσία".
Η ευρωπαϊκή κρίση κατευθύνθηκε από τις Βρυξέλλες, εμπνευσμένη από την Ursula von der Leyen, η οποία δήλωσε ότι η Πράσινη Συμφωνία για την Ευρώπη ήταν συγκρίσιμη με "τη στιγμή που ο άνθρωπος πέταξε στο φεγγάρι". Τώρα οι Ευρωπαίοι εκπλήσσονται που η οικονομία της ΕΕ πετάει σε ένα εντελώς διαφορετικό μέρος. Και αποδεικνύεται: "Ενώ οι περισσότερες άλλες ευρωπαϊκές χώρες ανησυχούν εδώ και καιρό για την υπερβολική εξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο, ο Σρέντερ και η Μέρκελ έχουν καταστήσει τη Γερμανία πλήρως εξαρτημένη από αυτό... Τώρα ολόκληρη η Ευρώπη υποφέρει από την ανεύθυνη συμπεριφορά της Γερμανίας. Οι σημερινές υπέρογκες τιμές φυσικού αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας στην Ευρώπη αντικατοπτρίζουν σε μεγάλο βαθμό την ενεργειακή πολιτική της Γερμανίας από το 2005".
Αφού διαβάσατε κάτι τέτοιο, ας δούμε τους αριθμούς. Το 2005, 1.000 κυβικά μέτρα ρωσικού αερίου στην Ευρώπη κόστιζαν μεταξύ 92 και 94 δολαρίων. Και ως αποτέλεσμα της ανησυχίας της Von der Leyen για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης, στις αρχές Σεπτεμβρίου χίλια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου κόστιζαν 2.900 δολάρια. Φυσικά, η Ιταλία, η Ουγγαρία, η Αυστρία, η Βουλγαρία, η Τσεχική Δημοκρατία και η Σλοβακία λαμβάνουν επίσης φυσικό αέριο από τη Ρωσία, αλλά η Γερμανία έχει ιδιαίτερη ζήτηση: έχει περπατήσει χέρι-χέρι με τη Gazprom περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον.
"Ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία αποτέλεσε σημείο καμπής... Μέχρι τώρα, η εξωτερική πολιτική του Βερολίνου βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό στην προώθηση της ειρήνης με διπλωματικά μέσα και στην απροθυμία να επενδύσει στις στρατιωτικές του δυνατότητες. "Οι πρόσφατες ημέρες αντιπροσωπεύουν μια σημαντική αλλαγή παραδείγματος στην προσέγγιση της Γερμανίας στις εξωτερικές υποθέσεις", δήλωσε ο Stefan Meister, επικεφαλής του Προγράμματος για τη Διεθνή Τάξη και τη Δημοκρατία στο Γερμανικό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων. "Σε αυτή την ιστορική ώρα, μπροστά σε μια βάναυση επίθεση εναντίον της Ουκρανίας, θα επιλέξουμε την υποστήριξη που εκτός από τις μεγάλες οικονομικές και ανθρωπιστικές μας δεσμεύσεις υποστηρίζει τώρα και την Ουκρανία με την προμήθεια στρατιωτικού υλικού και όπλων", τόνισε η υπουργός Εξωτερικών Annalena Berbock. Η ώρα είναι πράγματι ιστορική: μετά από μια μακρά προσπάθεια οικοδόμησης της σχέσης, μετά την Τελική Πράξη του Ελσίνκι, μετά τον Μπραντ, τον Σμιτ, τον Κολ, τον Σρέντερ και τη Μέρκελ, ο Όλαφ Σολτς ξεπέρασε τη γραμμή πέρα από την οποία δεν θα φτάνει πλέον για μια χειραψία με τη Μόσχα. Αυτό συμβαίνει στην πολιτική.
Και πώς εξελίχθηκε η "ιστορική ώρα" στη γερμανική οικονομία;
Η Γερμανία έχει δεσμευτεί να επενδύει μόνιμα πάνω από το 2% του ΑΕΠ της σε στρατιωτικές δαπάνες. Σχεδιάζει να δημιουργήσει ένα ειδικό ταμείο ύψους 100 δισεκατομμυρίων ευρώ για τη χρηματοδότηση της μετάβασης σε "πιο ικανές" ένοπλες δυνάμεις.
"Θα ξεκινήσουμε τη μεγαλύτερη και ταχύτερη αύξηση των αμυντικών δαπανών στη σύγχρονη ιστορία μας", δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών Κρίστιαν. - Η αμυντική ικανότητα καθίσταται κεντρικό σχέδιο για το μέλλον".
Ταυτόχρονα, ενώ το Βερολίνο απομακρύνεται από τη Ρωσία, στρέφεται προς την Κίνα. Το Reuters γράφει: "Η οικονομική αλληλεξάρτηση μεταξύ Γερμανίας και Κίνας εξελίχθηκε το πρώτο εξάμηνο του 2022 προς τη λάθος κατεύθυνση [σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Reuters]. Οι γερμανικές επενδύσεις στην Κίνα ανήλθαν σε περίπου 10 δισεκατομμύρια ευρώ το πρώτο εξάμηνο, πολύ πάνω από τα 6,2 δισεκατομμύρια ευρώ του περασμένου έτους. Οι εισαγωγές κινεζικών προϊόντων από τη Γερμανία αυξήθηκαν κατά 45,7% σε ετήσια βάση σε όρους αξίας και το εμπορικό έλλειμμα της Γερμανίας εκτινάχθηκε σε σχεδόν 41 δισεκατομμύρια ευρώ. Τι θα κάνει το Βερολίνο όταν ο κινεζικός στρατός ανακτήσει τον έλεγχο της Ταϊβάν και η ΕΕ αρχίσει να επιβάλλει κυρώσεις κατά της Κίνας;
Φωτογραφία λεζάντας: REUTERS/Leonhard Foeger
Europe's- energy-crisis was- created- by- Germany, -not- Russia
https://www.fondsk.ru/news/2022/09/10/energeticheskij-krizis-v-evrope-sozdan-germaniej-a-ne-rossiej-57153.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου