“Το πασαλίκι και το πασσαλάκι…”

Μπήκαμε στην τελική ευθεία πριν τις εκλογές! Από παντού λαμβάνουμε μηνύματα αισιοδοξίας ανατροπής και απ-αλλαγής από το καθεστώς που επί τόσα χρόνια έχει βυθίσει την Ήπειρο στη στασιμότητα. Γεμάτοι πανικό, οι αυλικοί αλληλογρονθοκοπούνται (κυριολεκτικά) μπρος στην επερχόμενη ετυμηγορία της κάλπης. Γυμνός από ιδέες, όραμα και πρόγραμμα, ο «βασιλιάς» γαντζώνεται στο θρόνο του, επικαλούμενος τη δύναμη της αδράνειας και προπαγανδίζοντας την αποχή.
«Δεν αλλάζει τίποτε…» τιτιβίζουν τα παπαγαλάκια, για να μας κάνουν να ξεχάσουμε το πόσο κουρασμένος και αγανακτισμένος είναι ο κόσμος της Ηπείρου από τα μπαλώματα και την ευνοιοκρατία. Η νυν περιφερειακή αρχή – που θα έπρεπε να βραβευτεί ως ο πιο επιτυχημένος και μεγαλύτερος εξαγωγέας νέων ανθρώπων που εγκαταλείπουν τον τόπο μας – αναφωνεί «δεν πέφτω, είμαι ο άρχοντας!» ξεχνώντας στην αλαζονεία της ακόμη και τα χιλιάδες νέα παιδιά που ψηφίζουν για πρώτη φορά.

Ο κόσμος όμως ξέρει καλύτερα με ποιους έχει να κάνει. Μιλάμε για ανθρώπους που δεν έχουν καν το θάρρος και την ντροπή – «τσίπα» τη λέμε εδώ – να παραδεχτούν τα λάθη τους. Εμείς προτείνουμε να καταλογίζονται στους ίδιους πρόστιμα που προκύπτουν από σφάλματα και παραλείψεις τους, ιδιαίτερα σε θέματα περιβαλλοντικής ευαισθησίας (όπως το πρόστιμο των €180.000 για τις ενέργειές τους που αποξήραναν τον ποταμό Λούρο) και όχι να επιβάλλονται στην Περιφέρεια και μετακυλίεται συνεπώς στις τσέπες μας.

Σε όλους όσους πιστεύουν πως το καλύτερο που αξίζει η Ήπειρος είναι τέτοιοι «ηγέτες», αφιερώνουμε μια μικρή ιστορία: Στην Ινδία, «παρκάρουν» τους ελέφαντες που χρησιμοποιούν για τις βαριές δουλειές, δένοντας τους από το ένα πόδι με μια μικρή αλυσίδα που την περνάνε σε ένα μικρό πασσαλάκι, καρφωμένο στη γη. Οι τουρίστες απορούν: τα τεράστια ζώα θα μπορούσαν χωρίς κόπο να τραβήξουν την αλυσσίδα και να αρχίσουν να τριγυρνάν ελεύθερα, όμως όλα τους παραμένουν δεμένα. Τι συμβαίνει; Οι ντόπιοι τους εξηγούν πως το καθένα τους, όταν ήταν μικρό ελεφαντάκι, είχε πολλές φορές προσπαθήσει να τραβήξει το πασσαλάκι. Απελπισμένο, πείστηκε πως «τίποτε δεν αλλάζει» και πως δεν έχει νόημα να προσπαθεί, ακόμη κι όταν μεγάλωσε και έγινε σωστό θηρίο…

Σε αντίθεση με τα συμπαθή ζώα, οι άνθρωποι της Ηπείρου έχουν συναίσθηση της δύναμής τους. Ξέρουν πολύ καλά ποιος τους φράζει το δρόμο για τα όνειρά τους, θέλοντας να τους δέσει στα πασσαλάκια της μοιρολατρίας και της παραίτησης. Το μήνυμα μας προς κάθε Ηπειρώτισσα και Ηπειρώτη είναι πως ήρθε η ώρα να γκρεμίσουμε το πασαλίκι, τον «Πασά» και τα ρουσφέτια του. Εκτός από δύναμη, τώρα έχουμε και επιλογή: Στις 8 Οκτωβρίου ξανακερδίζουμε το μέλλον! #RixeFOS !