Γράφει ο Νίκος Γιώτης
Πριν δύο εβδομάδες η κ. Γεννηματά ενάντια σε όλο το πολιτικό της συμβούλιο, πήρε την απόφαση να μην στηρίξει την συμφωνία για το Μακεδονικό.
Μια συμφωνία για ένα ζήτημα ανεπίλυτο εδώ και δεκαετίες, με ξεκάθαρη θέση του ΠΑΣΟΚ από το 1995 για σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό. Η κ. Γεννηματά όμως με πρόφαση λεπτομέρειες της συμφωνίας την αρνήθηκε, σκεπτόμενη πιθανότατα το πολιτικό κόστος.
Όντως σχεδόν το 70% των Ελλήνων τάσσονται κατά της συμφωνίας, με το ποσοστό να φτάνει το 85% στην ελληνική πλευρά της Μακεδονίας. Πώς μπορείς να εναντιωθείς στην πλειοψηφία; Θα χαρακτηριστείς προδότης και ανθέλληνας. Παράλληλα δεν μπορείς να πεις «ναι μεν, αλλά» διότι ο κόσμος θα σταματήσει να ακούει στο ναι. Από την άλλη πλευρά με καταδίκη της συμφωνίας, ανεβαίνεις στο άρμα του λαϊκού ερείσματος, ενάντια στον βασικό ανταγωνιστή σου. Οι μνήμες στο ΠΑΣΟΚ, από το αντίστοιχο δίλημμα μνημόνιο- αντιμνημόνιο είναι νωπές και η συνέχεια γνωστή.
Γιατί λοιπόν να πάρει την απόφαση να στηρίξει την συμφωνία για το Μακεδονικό η Γεννηματά; Για την μικρή προοδευτική μειοψηφία ή για να μην χάσει το Ποτάμι;
Η απάντηση είναι γιατί η χώρα χρειάζεται ένα κόμμα όπου πρυτανεύει το εθνικό συμφέρον και η λογική, πάνω από το πολιτικό συμφέρον και το λαϊκισμό. Το Κίνημα Αλλαγής οφείλει να διαφοροποιηθεί από τους ανταγωνιστές του και να μην συμμετέχει στα μικροπολιτικά τους παιχνίδια. Επειδή η ΝΔ υπαναχώρησε για να κατοχυρώσει την υπερπατριωτική δεξαμενή το Κιν. Αλ. δεν χρειάζεται να ακολουθήσει.
Οφείλουμε να δούμε την διεθνή πραγματικότητα αντικειμενικά, δίχως εθνικιστικές παρωπίδες. Διπλωματικά η (για την ώρα) ΠΓΔΜ έχει κατοχυρώσει το όνομα Μακεδονία, καθώς πρακτικά έχει αναγνωριστεί και χρησιμοποιείται από το 99.9% της υφηλίου. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το «Μ» στο ΠΓΔΜ σημαίνει Μακεδονία και ότι τα Σκόπια είναι πόλη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, με την διακυβέρνηση του προσφέρει ευκαιρίες για αντιπολίτευση αλλά στο Μακεδονικό πράττει το λογικό. Οι συγκυρίες με τον Ζάεφ στο τιμόνι της γειτονικής χώρας, είναι ιστορικές. Οι γείτονες έχουν μια κυβέρνηση συγκαταβατική σε αντίθεση με τις προηγούμενες εθνικιστικές κυβερνήσεις τους. Άλλωστε, οι αντίστοιχες με τις δικές μας αντιδράσεις στην ΠΓΔΜ, στα πλαίσια της συφωνίας, υποδηλώνουν πως έχουν γίνει αμοιβαίες υποχωρήσεις για την εύρεση κοινού τόπου. Με την παρούσα διπλωματική κατάσταση δεν νοείτε να τα θέλουμε όλα δικά μας. Σαν Ελλάδα, πρέπει να εξασφαλίσουμε την καλή γειτονία και να δράσουμε ως σταθεροποιητική δύναμη στα Βαλκάνια και όχι το αντίθετο.
Κλείνοντας, θεωρώ πως και μετά την επίλυση του ζητήματος, οι «πατριώτες» θα συνεχίσουν να αποκαλούν την γειτονική χώρα με το όνομα της πρωτεύουσας τους και σε μερικούς μήνες θα αναλωνόμαστε με άλλα ζητήματα, μόνο που αυτή η πληγή του ονοματολογικού, θα έχει επιτέλους κλείσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου