Καθώς πλησιάζουµε πρός τό Ἅγιο Πάσχα, τήν «Ἑορτήν τῶν ἑορτῶν καί τήν Πανήγυριν τῶν πανηγύρεων», ἐνῶ ὅλοι οἱ πιστοί προετοιµάζονται...
Καθώς πλησιάζουµε πρός τό Ἅγιο Πάσχα, τήν «Ἑορτήν τῶν ἑορτῶν καί τήν Πανήγυριν τῶν πανηγύρεων», ἐνῶ ὅλοι οἱ πιστοί προετοιµάζονται πνευµατικά γιά τό κοσµοϊστορικό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, κάποιοι θεωροῦν τόν χρόνο κατάλληλο καί προχωροῦν στό ἔργο τῆς “ἀποκαταστάσεως” τοῦ Ἰούδα!
Ἡ Ὁλλανδή συγγραφέας Lot Vekemans βρῆκε ἀξιοσηµείωτο τό γεγονός, ὅτι σέ ὅλες τίς εἰκόνες, ἀνά τούς αἰῶνες, ὁ Ἰούδας παρουσιάζεται σάν ἄσχηµος καί προσωποποίηση τοῦ κακοῦ. Ὁ Ἰούδας µάλιστα χλευάζεται ἀπό τούς ἀνθρώπους, γιά νά µποροῦν οἱ ἴδιοι, νά ξεπλένουν τίς ψυχές τους, ἀπό τίς ἁµαρτίες. Ἀποφάσισε λοιπόν, νά δανείση µιά φωνή στόν Ἰούδα, γιά νά µπορέση νά µιλήση ὁ ἴδιος καί ἔγραψε τόν θεατρικό µονόλογο “Ἰούδας”.
Ὁπωσδήποτε κάθε λογοτέχνης, προσεγγίζει ἀπό τήν δική του ὀπτική γωνιά, τά διαφορά γεγονότα τῆς Ἱστορίας. Τό ἰδιαίτερο στήν προκειµένη περίπτωση, εἶναι τό ὅτι, ἀκριβῶς τήν περίοδο τοῦ Πάσχα τῶν Δυτικῶν, ἡ Εὐαγγελική Λουθηρανική µαζί µέ τήν Καθολική Ἐκκλησία καί σέ συνεργασία µέ τό κρατικό θέατρο Braunschweig, παρουσιάζουν τό ἔργο σέ διαφόρους ναούς τῆς Κ. Σαξωνίας.
Ὁ γενικός διευθυντής τοῦ θεάτρου Joachim Klement, µᾶς βοηθᾶ νά καταλάβουµε, τό πνεῦµα τοῦ ἔργου. «Ζοῦµε τήν συγκινητική ἱστορία ἑνός ἀνθρώπου (τοῦ Ἰούδα), πού ἔχει κάνει ἕνα ἀσυγχώρητο παράπτωµα…. ὅµως χωρίς αὐτό τό φιλί τοῦ Ἰούδα, δέν θά γινόταν ὁ Χριστιανισµός, ποτέ µεγάλη θρησκεία. Ὅποιος ἐνεργεῖ κάνει καί λάθη, σίγουρο εἶναι ὅτι ὅλοι µας, θά µπορούσαµε νά εἴµεθα ὁ Ἰούδας». Ὁ δηµοσιογράφος τῆς τοπικῆς ἐφηµερίδος, πού παρουσιάζει τήν συνεργασία τῶν ναῶν µέ τό θέατρο, πηγαίνει πιό πέρα…: «Ὁ ἄνθρωπος ἐνεργεῖ συχνότερα ἀπό ἀµφιβολία παρά ἀπό πίστη, λέει κάπου ὁ Ἰούδας στό ἔργο καί ἀνοίγει τό πεδίο τοῦ προβληµατισµοῦ, ὅσον ἀφορᾶ στήν προδοσία, πού στόν ἕνα (τόν Ἰούδα) κόστισε τήν ζωή καί τήν ἀπολύτρωση(;) καί τόν ἄλλον (τόν Ἰησοῦ) τόν ἔκανε Υἱό Θεοῦ! Ὁ Ἰούδας ἔπρεπε νά πεθάνη, γιά νά ζήση ἡ ἀνθρωπότητα. Ὅµως ποιός ἔχει προδώσει ποιόν;»
Στήν Δύση, δηλαδή 2000 χρόνια, µετά τήν Σταύρωση καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, δέν γνωρίζουν ἀκόµη, ποιός πρόδωσε ποιόν!
Ἄν καί ἡ πρώτη παρουσίαση τοῦ ἔργου, σέ ναό τοῦ Braunschweig, στίς 5 Μαρτίου, δέν εἶχε καί πολλή ἐπιτυχία, τό ἔργο θά συνεχισθῆ µέχρι καί τίς 22 Ἀπριλίου, σέ ναούς ἄλλων πόλεων. Κάποιοι ἐπιµένουν νά µεταφυτεύσουν αὐτές τίς κακοδοξίες, στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων.
Σέ παλαιότερη κριτική γιά τό ἔργο, στήν Welt (16.12.2012), µεταξύ ἄλλων διαβάζουµε…. «Εἶναι καιρός γιά τήν ἀποκατάσταση ἤ τουλάχιστον γιά µιά διαφορετική εἰκόνα, γιά αὐτήν τήν ἀµφιλεγόµενη προσωπικότητα. Μιά συναρπαστική προσπάθεια, νά γίνη ὁ Ἰούδας ἥρωας. Ὁ Ἰούδας τῆς Vekemans µιλᾶ στό κοινό εὐθέως, χωρίς πάθος, µέ ἁπλές ἀλλά διεισδυτικές λέξεις. Περιγράφει τήν καταγωγή του, τό ἐπάγγελµα τῶν γονέων του, µέχρι τά 25 του χρόνια, πού ἐγκαταλείπει τά πάντα, γιά νά ἀκολουθήση τόν Χριστό. Τέλος πάντων, στό τέλος ὁ Ἰούδας, εἶναι θυµωµένος µέ τόν Χριστό, γιατί ἀδιαµαρτύρητα ταπεινώνεται συνέχεια. Ὁ Ἰούδας εἶναι ἕνας ἀγωνιστής, ἐνῶ ὁ Χριστός ἕνας δειλός».
Γυρίζοντας πάλι στό σήµερα, διαβάζουµε ἀπό τήν ἐπίσηµη ἱστοσελίδα, τῆς Εὐαγγελικῆς–Λουθηρανικῆς Σέκτας, στήν περιοχή Plon-Segeberg, στήν Β. Γερµανία, γιά τό ἴδιο ἔργο πού παρουσιάζουν, στίς 11 Μαρτίου: «Ποιοί ἦταν οἱ λόγοι πού ὡδήγησαν τόν Ἰούδα σέ αὐτήν τήν πράξη; Πῶς θά ἦταν ἡ Χριστιανωσύνη ἐάν ὁ Ἰησοῦς, δέν εἶχε προδωθεῖ; Εἶναι ὁ Ἰησοῦς, ἤ ὁ Ἰούδας πού πέθανε γιά µᾶς;»
Μέ αὐτούς τούς προβληµατισµούς, ἔρχονται ἀντιµέτωποι, ὅσοι ἐπισκεφθοῦν τίς Παπικές καί Προτεσταντικές συναθροίσεις, αὐτήν τήν περίοδο. Σάν πρόβατα χωρίς ποιµένα, ὅπως ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος, οἱ ἄνθρωποι, πότε βλέπουν τόν Ἰούδα ἥρωα, πότε καθοδηγοῦνται ἀπό τόν πάστορα, νά κάνουν γυµναστική κατά τήν διάρκεια τῆς προσευχῆς!
Ὁ Θεός νά βάλη τό χέρι του!
Ἀµβοῦργο, Ἀπρίλιος 2016. Στυλιανός Ρουτζούνης
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 165
Μάϊος 2016
pentapostagma.gr
Καθώς πλησιάζουµε πρός τό Ἅγιο Πάσχα, τήν «Ἑορτήν τῶν ἑορτῶν καί τήν Πανήγυριν τῶν πανηγύρεων», ἐνῶ ὅλοι οἱ πιστοί προετοιµάζονται πνευµατικά γιά τό κοσµοϊστορικό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, κάποιοι θεωροῦν τόν χρόνο κατάλληλο καί προχωροῦν στό ἔργο τῆς “ἀποκαταστάσεως” τοῦ Ἰούδα!
Ἡ Ὁλλανδή συγγραφέας Lot Vekemans βρῆκε ἀξιοσηµείωτο τό γεγονός, ὅτι σέ ὅλες τίς εἰκόνες, ἀνά τούς αἰῶνες, ὁ Ἰούδας παρουσιάζεται σάν ἄσχηµος καί προσωποποίηση τοῦ κακοῦ. Ὁ Ἰούδας µάλιστα χλευάζεται ἀπό τούς ἀνθρώπους, γιά νά µποροῦν οἱ ἴδιοι, νά ξεπλένουν τίς ψυχές τους, ἀπό τίς ἁµαρτίες. Ἀποφάσισε λοιπόν, νά δανείση µιά φωνή στόν Ἰούδα, γιά νά µπορέση νά µιλήση ὁ ἴδιος καί ἔγραψε τόν θεατρικό µονόλογο “Ἰούδας”.
Ὁπωσδήποτε κάθε λογοτέχνης, προσεγγίζει ἀπό τήν δική του ὀπτική γωνιά, τά διαφορά γεγονότα τῆς Ἱστορίας. Τό ἰδιαίτερο στήν προκειµένη περίπτωση, εἶναι τό ὅτι, ἀκριβῶς τήν περίοδο τοῦ Πάσχα τῶν Δυτικῶν, ἡ Εὐαγγελική Λουθηρανική µαζί µέ τήν Καθολική Ἐκκλησία καί σέ συνεργασία µέ τό κρατικό θέατρο Braunschweig, παρουσιάζουν τό ἔργο σέ διαφόρους ναούς τῆς Κ. Σαξωνίας.
Ὁ γενικός διευθυντής τοῦ θεάτρου Joachim Klement, µᾶς βοηθᾶ νά καταλάβουµε, τό πνεῦµα τοῦ ἔργου. «Ζοῦµε τήν συγκινητική ἱστορία ἑνός ἀνθρώπου (τοῦ Ἰούδα), πού ἔχει κάνει ἕνα ἀσυγχώρητο παράπτωµα…. ὅµως χωρίς αὐτό τό φιλί τοῦ Ἰούδα, δέν θά γινόταν ὁ Χριστιανισµός, ποτέ µεγάλη θρησκεία. Ὅποιος ἐνεργεῖ κάνει καί λάθη, σίγουρο εἶναι ὅτι ὅλοι µας, θά µπορούσαµε νά εἴµεθα ὁ Ἰούδας». Ὁ δηµοσιογράφος τῆς τοπικῆς ἐφηµερίδος, πού παρουσιάζει τήν συνεργασία τῶν ναῶν µέ τό θέατρο, πηγαίνει πιό πέρα…: «Ὁ ἄνθρωπος ἐνεργεῖ συχνότερα ἀπό ἀµφιβολία παρά ἀπό πίστη, λέει κάπου ὁ Ἰούδας στό ἔργο καί ἀνοίγει τό πεδίο τοῦ προβληµατισµοῦ, ὅσον ἀφορᾶ στήν προδοσία, πού στόν ἕνα (τόν Ἰούδα) κόστισε τήν ζωή καί τήν ἀπολύτρωση(;) καί τόν ἄλλον (τόν Ἰησοῦ) τόν ἔκανε Υἱό Θεοῦ! Ὁ Ἰούδας ἔπρεπε νά πεθάνη, γιά νά ζήση ἡ ἀνθρωπότητα. Ὅµως ποιός ἔχει προδώσει ποιόν;»
Στήν Δύση, δηλαδή 2000 χρόνια, µετά τήν Σταύρωση καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, δέν γνωρίζουν ἀκόµη, ποιός πρόδωσε ποιόν!
Ἄν καί ἡ πρώτη παρουσίαση τοῦ ἔργου, σέ ναό τοῦ Braunschweig, στίς 5 Μαρτίου, δέν εἶχε καί πολλή ἐπιτυχία, τό ἔργο θά συνεχισθῆ µέχρι καί τίς 22 Ἀπριλίου, σέ ναούς ἄλλων πόλεων. Κάποιοι ἐπιµένουν νά µεταφυτεύσουν αὐτές τίς κακοδοξίες, στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων.
Σέ παλαιότερη κριτική γιά τό ἔργο, στήν Welt (16.12.2012), µεταξύ ἄλλων διαβάζουµε…. «Εἶναι καιρός γιά τήν ἀποκατάσταση ἤ τουλάχιστον γιά µιά διαφορετική εἰκόνα, γιά αὐτήν τήν ἀµφιλεγόµενη προσωπικότητα. Μιά συναρπαστική προσπάθεια, νά γίνη ὁ Ἰούδας ἥρωας. Ὁ Ἰούδας τῆς Vekemans µιλᾶ στό κοινό εὐθέως, χωρίς πάθος, µέ ἁπλές ἀλλά διεισδυτικές λέξεις. Περιγράφει τήν καταγωγή του, τό ἐπάγγελµα τῶν γονέων του, µέχρι τά 25 του χρόνια, πού ἐγκαταλείπει τά πάντα, γιά νά ἀκολουθήση τόν Χριστό. Τέλος πάντων, στό τέλος ὁ Ἰούδας, εἶναι θυµωµένος µέ τόν Χριστό, γιατί ἀδιαµαρτύρητα ταπεινώνεται συνέχεια. Ὁ Ἰούδας εἶναι ἕνας ἀγωνιστής, ἐνῶ ὁ Χριστός ἕνας δειλός».
Γυρίζοντας πάλι στό σήµερα, διαβάζουµε ἀπό τήν ἐπίσηµη ἱστοσελίδα, τῆς Εὐαγγελικῆς–Λουθηρανικῆς Σέκτας, στήν περιοχή Plon-Segeberg, στήν Β. Γερµανία, γιά τό ἴδιο ἔργο πού παρουσιάζουν, στίς 11 Μαρτίου: «Ποιοί ἦταν οἱ λόγοι πού ὡδήγησαν τόν Ἰούδα σέ αὐτήν τήν πράξη; Πῶς θά ἦταν ἡ Χριστιανωσύνη ἐάν ὁ Ἰησοῦς, δέν εἶχε προδωθεῖ; Εἶναι ὁ Ἰησοῦς, ἤ ὁ Ἰούδας πού πέθανε γιά µᾶς;»
Μέ αὐτούς τούς προβληµατισµούς, ἔρχονται ἀντιµέτωποι, ὅσοι ἐπισκεφθοῦν τίς Παπικές καί Προτεσταντικές συναθροίσεις, αὐτήν τήν περίοδο. Σάν πρόβατα χωρίς ποιµένα, ὅπως ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος, οἱ ἄνθρωποι, πότε βλέπουν τόν Ἰούδα ἥρωα, πότε καθοδηγοῦνται ἀπό τόν πάστορα, νά κάνουν γυµναστική κατά τήν διάρκεια τῆς προσευχῆς!
Ὁ Θεός νά βάλη τό χέρι του!
Ἀµβοῦργο, Ἀπρίλιος 2016. Στυλιανός Ρουτζούνης
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 165
Μάϊος 2016
ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΜΑΣ ΠΑΤΩΝΤΑΣ LIKE "ΕΔΩ"
pentapostagma.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου