Τό πρωί τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, τελεῖται στίς Ἐκκλησίες μας, ἡ Ἀκολουθία τῶν Ὡρῶν καί τοῦ Ἑσπερινοῦ της Ἀποκαθηλώσεως, ὅπου τό Ἅγιο καί Ζωοποιό Σῶμα τοῦ Κυρίου μᾶς ἐναποτίθεται στό κουβούκλιο τοῦ Ἐπιταφίου, πρός προσκύνηση τῶν πιστῶν.
Τό βράδυ τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς (Μέγα Σάββατο), ἑορτάζουμε "τήν Θεοσωμόν ταφήν καί τήν εἰς ἅδου κάθοδον" τοῦ Κυρίου. Ἡ Ἐκκλησία διά τῆς ὑμνωδίας της, ἐκφράζει τήν ἔκπληξη τῆς μπροστά στό παράδοξό της ταφῆς τοῦ Θεοῦ καί ταυτόχρονα τήν βεβαιότητά της, πώς "τοῦτο Σάββατον ἔστι τό ὑπερευλογημένον, ἐν ὤ Χριστός ἀφυπνώσας ἀναστήσεται τριήμερος".
Ἡ ταφή βέβαια ἔγινε τό ἀπόγευμα τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, ὅμως ἡ Ἐκκλησία ἔκρινε ὀρθό νά ἀφιερώσει ἰδιαίτερη καί ξεχωριστή μέρα πρός τιμήν καί μελέτη τοῦ μυστηριώδους αὐτοῦ γεγονότος.
Ὁ Χριστός ἀναπαύεται μέσα στόν τάφο, ὅπως ""ἀναπαύθηκε" ὅταν πρωτοδημιούργησε τόν κόσμο τήν ἕβδομη ἡμέρα.Ὅμως ἀναπαύεται ὡς Θεάνθρωπος.
Τό πανάχραντο σῶμα Τοῦ θάπτεται στόν τάφο, ἀλλά πνευματικά ὁ ἴδιος μεταβαίνει στόν Ἅδη καί συνεχίζει τό σωτηριῶδες ἔργο του. Καλεῖ κοντά Τοῦ ὅλους τους δίκαιούς της Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀπό τόν Ἀδάμ καί τήν Εὕα μέχρι τούς ἔσχατους ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά μήν λείψει κανείς ἀπό τό παγκόσμιο προσκλητήριο τῆς σωτηρίας, πού εἶναι τελικά μία ἀναδημιουργία τοῦ κόσμου καί τῆς ὁλοκλήρωσης τῆς ἀνθρωπότητας. Ἡ κάθοδος αὐτή ἦταν τό τελειωτικό χτύπημα κατά τοῦ θανάτου.
Στήν βυζαντινή εἰκονογραφία ὁ Κύριος παρουσιάζεται κατερχόμενος στόν Ἅδη μέ δόξα κρατώντας τόν Τίμιο Σταυρό Του. Συντρίβει τίς πύλες τοῦ Ἅδη καί ἀνασύρει ἀπό 'κει τόν Ἀδάμ, τήν Εὕα, τόν Ἄβελ, τούς Πατριάρχες, τούς προφῆτες καί ὅλους του δικαίους της Παλαιᾶς Διαθήκης.
Στόν Ὄρθρο τοῦ Μεγάλου Σαββάτου (τό ἀπόγευμα τῆς Μ. Παρασκευῆς), ψάλλονται τά Ἐγκώμια, δηλαδή σύντομα τροπάρια πού ἐξιστοροῦν τά Πάθη τοῦ Κυρίου, ἐξυμνοῦν τήν ταφή Του καί διασαλπίζουν τή νίκη Τοῦ κατά τοῦ θανάτου. Πρός τό τέλος τοῦ Ὄρθρου γίνεται καί ἡ περιφορά τοῦ Ἐπιταφίου γύρω ἀπό τούς δρόμους τῆς Ἐνορίας.
Τό βράδυ τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς (Μέγα Σάββατο), ἑορτάζουμε "τήν Θεοσωμόν ταφήν καί τήν εἰς ἅδου κάθοδον" τοῦ Κυρίου. Ἡ Ἐκκλησία διά τῆς ὑμνωδίας της, ἐκφράζει τήν ἔκπληξη τῆς μπροστά στό παράδοξό της ταφῆς τοῦ Θεοῦ καί ταυτόχρονα τήν βεβαιότητά της, πώς "τοῦτο Σάββατον ἔστι τό ὑπερευλογημένον, ἐν ὤ Χριστός ἀφυπνώσας ἀναστήσεται τριήμερος".
Ἡ ταφή βέβαια ἔγινε τό ἀπόγευμα τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, ὅμως ἡ Ἐκκλησία ἔκρινε ὀρθό νά ἀφιερώσει ἰδιαίτερη καί ξεχωριστή μέρα πρός τιμήν καί μελέτη τοῦ μυστηριώδους αὐτοῦ γεγονότος.
Ὁ Χριστός ἀναπαύεται μέσα στόν τάφο, ὅπως ""ἀναπαύθηκε" ὅταν πρωτοδημιούργησε τόν κόσμο τήν ἕβδομη ἡμέρα.Ὅμως ἀναπαύεται ὡς Θεάνθρωπος.
Τό πανάχραντο σῶμα Τοῦ θάπτεται στόν τάφο, ἀλλά πνευματικά ὁ ἴδιος μεταβαίνει στόν Ἅδη καί συνεχίζει τό σωτηριῶδες ἔργο του. Καλεῖ κοντά Τοῦ ὅλους τους δίκαιούς της Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀπό τόν Ἀδάμ καί τήν Εὕα μέχρι τούς ἔσχατους ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά μήν λείψει κανείς ἀπό τό παγκόσμιο προσκλητήριο τῆς σωτηρίας, πού εἶναι τελικά μία ἀναδημιουργία τοῦ κόσμου καί τῆς ὁλοκλήρωσης τῆς ἀνθρωπότητας. Ἡ κάθοδος αὐτή ἦταν τό τελειωτικό χτύπημα κατά τοῦ θανάτου.
Στήν βυζαντινή εἰκονογραφία ὁ Κύριος παρουσιάζεται κατερχόμενος στόν Ἅδη μέ δόξα κρατώντας τόν Τίμιο Σταυρό Του. Συντρίβει τίς πύλες τοῦ Ἅδη καί ἀνασύρει ἀπό 'κει τόν Ἀδάμ, τήν Εὕα, τόν Ἄβελ, τούς Πατριάρχες, τούς προφῆτες καί ὅλους του δικαίους της Παλαιᾶς Διαθήκης.
Στόν Ὄρθρο τοῦ Μεγάλου Σαββάτου (τό ἀπόγευμα τῆς Μ. Παρασκευῆς), ψάλλονται τά Ἐγκώμια, δηλαδή σύντομα τροπάρια πού ἐξιστοροῦν τά Πάθη τοῦ Κυρίου, ἐξυμνοῦν τήν ταφή Του καί διασαλπίζουν τή νίκη Τοῦ κατά τοῦ θανάτου. Πρός τό τέλος τοῦ Ὄρθρου γίνεται καί ἡ περιφορά τοῦ Ἐπιταφίου γύρω ἀπό τούς δρόμους τῆς Ἐνορίας.
ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΜΑΣ ΠΑΤΩΝΤΑΣ LIKE "ΕΔΩ"
inpetroukpaulou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου