του Πάνου Σπαγόπουλου
Ο ρωσικός Στόλος του Ειρηνκού έκανε σήμερα την εμφάνισή του για πρώτη φορά στη Νότιο Σινική Θάλασσα, το πιο "καυτό" σημείο του Ειρηνικού, όπου Κίνα και ΗΠΑ ερίζουν για κυριαρχία και η εμφάνισή του συνοδεύεται από τηνεπισημοποίηση της συμμαχίας με την Κίνα καιι σε αυτό το περδίο: Ξεκινούν αύριο κοινές ναυτικές ασκήσεις με τον στόλο της Κίνας με την επωνυμία «Joint Sea-2016»!
Δύο αντιτορπιλικά και ένα αντιτορπιλικό του ρωσικού Στόλου έφτασαν στην περιοχή. Είναι η πρώτη φορά που ενωμένοι οι Στόλοι Κίνας και Ρωσίας θα "αντιμετωπίσουν" τον αμερικανικό Στόλο που είναι πολύ ισχυρότερος, στα "χαρτιά" τουλάχιστον ακόμα και από τους δύο ενωμένους Στόλους, αλλά μακριά από τις βάσεις του.
Το "κτίσιμο" νησιών επάνω σε υφάλους και η συνεχής αναμέτρηση του κινεζικού Ναυτικού με το πανίσχυρο αμερικανικό Ναυτικό του Ειρηνικού έχουν δημιουργήσει ίσως την εντονότερη αντιπαράθεση σε παγκίσμια κλίμακα και όχι τυχαία: Στην επίμαχη Νότια Σινική Θάλασσα, στα ανοιχτά της περιφέρειας Γκουαντόνγκ, διέρχεται παγκόσμιο εμπόριο ύψους 5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων!
Η ναυτική εκπαιδευτική δραστηριότητα ανάμεσα στις δυο χώρες λαμβάνει ιδιαίτερη σημασία μετά την απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου της Χάγης αναφορικά με τις κινεζικές διεκδικήσεις, μετά από προσφυγή των Φιλιππίνων, η απόφαση του οποίου ήταν αρνητική για το Πεκίνο, που δήλωσε ότι δεν δεσμεύεται από αυτή, για να έρθει πριν λίγες μέρες η υποστήριξη από την πλευρά του Ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, να δημιουργήσει νέα δεδομένα στην υπόθεση.
Στις ασκήσεις θα λάβουν μέρος πλοία επιφανείας διαφόρων τύπων, υποβρύχια, αεροσκάφη διαφόρων τύπων, ελικόπτερα που θα επιχειρούν από πλοία, καθώς επίσης και δυνάμεις Πεζοναυτών, όπως ενημέρωσε η κινεζική πλευρά.
Θα εκτελεστούν σενάρια στον τομέα των ανθυποβρυχιακών επιχειρήσεων, επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης (SAR), καθώς επίσης και αποβατική ενέργεια για την κατάληψη νήσου…
Η Κίνα προσανατολίζεται στην κήρυξη ΑΖΑΑ και στη Νότια Κινέζικη Θάλασσα (όπου ήδη υπάρχουν εδαφικές διεκδικήσεις νησιωτικών συμπλεγμάτων από Βιετνάμ και Φιλιππίνες) και στην Κίτρινη Θάλασσα (στον κόλπο μεταξύ Κίνας και Κορέας, όπου η σύγκρουση μεταξύ Βόρειας και Νότιας Κορέας οδήγησε στις αρχές του 2013 σε μια οξυμένη κρίση, που συμπεριέλαβε μια εντυπωσιακή επίδειξη δύναμης από ΗΠΑ και Ιαπωνία).
Μαζί με τις εδαφικές διεκδικήσεις της απέναντι σε Ινδία, Μαλαισία, Μπρουνέι και Ινδονησία, πρόκειται για μια συστηματική προσπάθεια εξασφάλισης της περιμέτρου των κινέζικων χωρικών υδάτων. 14.500 χλμ. των θαλάσσιων συνόρων της αποτελούν ισάριθμα σημεία δυνητικών κρίσεων!
Η Κίνα, όμως, αφού εξασφαλίσει την «πράσινη γραμμή» των αβαθών υδάτων σε Ανατολική και Νότια Κίνα, θέλει να βγει στη «μπλε γραμμή» των ωκεανικών υδάτων, όπου περιπολεί ο 7ος Αμερικανικός Στόλος, σε μια λεκάνη που εκτείνεται απ’ την Ιαπωνία ως την Ινδονησία και περνάει απ’ την αμερικανική βάση–κλειδί των ΗΠΑ στο Δυτικό Ειρηνικό στο νησί Γκουάμ.
Θέλει να εξασφαλίσει τους δρόμους του εμπορίου, της ενέργειας και των πρώτων υλών που τροφοδοτούν την παραγωγική της μηχανή. Υποσκελίζοντας σταδιακά Ευρώπη και Ιαπωνία, δεν μπορεί να μείνει «εγκλωβισμένη» πίσω απ’ τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους στον Ειρηνικό.
Έτσι, η κινεζική στρατιωτική ηγεσία υιοθετεί το γνωστό δόγμα ότι «… ένα πραγματικά ισχυρό έθνος πρέπει να διαθέτει ένα εξαιρετικό διεθνές εμπόριο, ένα ισχυρό εμπορικό στόλο για να μεταφέρει τα αγαθά και ένα παντοδύναμο ναυτικό για να προστατεύει τις θαλάσσιες οδούς…»!
Τπ 2013 ξεπέρασε τις ΗΠΑ καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση στο παγκόσμιο εμπόριο και βέβαια το 90% του εμπορίου της γίνεται μέσω θάλασσας!
Παρά την προσπάθειά της μέσω της συνθήκης της Σαγκάης (Ρωσία, Καζακστάν, Κίνα) αλλά και των σχεδιαζόμενων αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου από τη Βιρμανία, η θάλασσα παραμένει η κύρια έξοδός της.
Έτσι, απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ’80, έχει αυξήσει σημαντικά τον στρατωτικό της προϋπολογισμό, ρίχνοντας μεγάλο βάρος στο πολεμικό της ναυτικό. Το πρόβλημα αφορά και την εξασφάλιση της μεταφοράς πρώτων υλών από την Αφρική (όπου η Κίνα δραστηριοποιείται άμεσα).
Το Πεκίνο δημιουργεί ένα «μαργαριταρένιο κολιέ», μια σειρά μόνιμων βάσεων στις ακτές του Ινδικού Ωεκανού και στις θαλάσσιες οδούς που οδηγούν στον πορθμό της Μαλάκας, και φτάνει μέχρι τις ακτές της Αφρικής (κινέζικα πλοία περιπολούν στον κόλπο του Άντεν, αφού το κινεζικό πολεμικό ναυτικό αποτελεί τμήμα της Διεθνούς Δύναμης για την καταπολέμηση της πειρατείας!).
Το Ναυτικό των ΗΠΑ είναι μακράν το ισχυρότερο του πλανήτη- και οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών/ think tanks/ αναλυτές παρατηρούν παράλληλα και αναλύουν με προσοχή τις επιδιώξεις και εξελίξεις στον χώρο σε όλο τον κόσμο, με έμφαση στην Κίνα (η οποία δρομολογεί εδώ και καιρό την αναβάθμιση του ναυτικού της σε πραγματικό «blue water navy») και στη Ρωσία (που έχει ούτως ή άλλως την «κληρονομιά» του πάλαι ποτέ κραταιού Κόκκινου Στόλου).
Όπως αναφέρεται σε πρόσφατη εκτενή ανάλυση του ONI (Οffice of Naval Intelligence) σχετικά με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του ρωσικού πολεμικού ναυτικού, η ρωσική ηγεσία αναγνωρίζει τις μέλλουσες ναυτικές ανάγκες και έχει εγκρίνει και χρηματοδοτήσει ένα ευρύ πρόγραμμα ναυπήγησης που θα οδηγήσει σε ένα νέο ναυτικό, του 21ου αιώνα. «Οι κύριες μονάδες μάχης θα είναι κυρίως υποβρύχια πολλαπλών ρόλων και πλοία επιφανείας ικανά για αεροδιαστημική άμυνα, επιχειρήσεις κατά πλοίων και κατά υποβρυχίων, εν αντιθέσει με τις παλαιές, απόλυτα εξειδικευμένες σοβιετικές μονάδες», σημειώνεται σχετικά.
Τα υποβρύχια χαρακτηρίζονται ως «ναυαρχίδες» του ρωσικού ναυτικού, όπως υπαγορεύεται από τη γεωγραφία της Ρωσίας, ενώ υπογραμμίζεται ότι η ίδια τους η φύση βελτιώνει τις δυνατότητες επιβίωσης, όπου και αν επιχειρούν. Παράλληλα, δίνει έμφαση στην προτεραιότητα που φαίνεται να έχει δοθεί στην πυρηνική αποτροπή, μέσω υποβρυχίων βαλλιστικών πυραύλων.
Όσον αφορά στις μονάδες επιφανείας, γίνεται αναφορά τόσο στις σύγχρονες μικρές ταχυκίνητες μονάδες (κλάσεις Astrakhan, Sviyazhsk), όσο και σε μεγαλύτερα σκάφη κατευθυνόμενων πυραύλων (Bykov, Steregushchiy, Grigorovich, Gorshkov, Lider), αλλά και τις φιλοδοξίες για νέο, βαρύ αεροπλανοφόρο, υπό την κωδική ονομασία «Shtorm».
Ωστόσο, η ναυπήγηση νέου αεροπλανοφόρου (υπογραμμίζεται ότι το μόνο που είναι σε υπηρεσία αυτή τη στιγμή είναι το «Kuznetsov»), θα αποτελούσε μεγάλη πρόκληση για τη Ρωσία, καθώς τα ναυπηγεία όπου είχαν κατασκευαστεί τα παλαιά σοβιετικά αεροπλανοφόρα (κλάσεων Kuznetsov και Kiev) πλέον ανήκουν στην Ουκρανία.
Τα δύο ναυπηγεία που θα μπορούσαν να αναλάβουν κάτι τέτοιο βρίσκονται στην Αγία Πετρούπολη και το Σεβεροντβίνσκ, ωστόσο απαιτείται γενικότερη αναβάθμισή τους (ενώ θεωρείται ότι το ναυπηγείο στην Αγία Πετρούπολη ίσως να κλείσει στην επόμενη δεκαετία). Σε κάθε περίπτωση, θεωρείται ότι εάν αρχίσει η ναυπήγηση του αεροπλανοφόρου τελικά, αυτό θα συμβεί κατά τα μέσα της δεκαετίας του 2020.
Παράλληλα, γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στη δουλειά που γίνεται πάνω στον τομέα των πυραύλων, τόσο βαλλιστικών όσο και cruise για χρήση κατά εχθρικών πλοίων, με σκοπό την αντικατάσταση του (σε μεγάλο βαθμό σοβιετικής προέλευσης) παρόντος οπλοστασίου, αλλά και την αύξηση των δυνατοτήτων προσβολής εχθρικών στόχων επιφανείας με σύγχρονα βλήματα cruise.
Τα νέα σχέδια επικεντρώνονται στην αύξηση της ταχύτητας, της εμβέλειας, της ευελιξίας όσον αφορά στη χρήση (με προοπτική εξαγωγών) αλλά και στη δυνατότητα να υπερνικώνται τα αμυντικά συστήματα των αντιπάλων.
Κλείνοντας, γίνεται αναφορά στις έρευνες πάνω σε αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα, αλλά και στα πιο «εξωτικά» προγράμματα όπλων λέιζερ και rail guns (ηλεκτροδυναμικά συστήματα): Όπως σημειώνεται, το πρόγραμμα όπλων κατευθυνόμενης ενέργειας της Ρωσίας χρησιμοποιεί ραδιοσυχνότητες για τη χρήση ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας προκειμένου να προκαλούνται ζημιές ή προβλήματα στα ηλεκτρονικά των στόχων. «Ο μακροπρόθεσμος στόχος της Ρωσίας είναι ένα όπλο υψηλής ενέργειας, με δυνατότητες χρήσης εναντίον δορυφόρων και πυραύλων».
Επίσης, στα railguns, αναπτύσσονται συστήματα που χρησιμοποιούν ηλεκτρική ενέργεια για ταχύτητες 2.000 m/s και άνω.
«Στα επόμενα 10-15 χρόνια, το ρωσικό ναυτικό θα συνεχίσει την ιστορική μετάβασή του σε ένα νέο ναυτικό του 21ου αιώνα...το μελλοντικό ρωσικό ναυτικό του 21ου αιώνα προορίζεται να είναι πιο ικανό σε επίπεδο μονάδας από ό,τι σήμερα, αλλά όχι πολύ μεγαλύτερο από άποψης αριθμών», εκτιμάται.
Όσον αφορά στο κινεζικό πολεμικό ναυτικό, σε αντίστοιχη μελέτη σημειώνεται πως μια πρόβλεψη σχετικά με τη σύνθεσή του μέσα στα επόμενα 10-15 χρόνια είναι δύσκολη, τόσο λόγω του ομιχλώδους τοπίου όσον αφορά στις απαιτήσεις και τα προγράμματα της κινεζικής ηγεσίας σε αυτό τον τομέα, όσο και λόγω της πορείας της κινεζικής οικονομίας- σημειώνεται πως, παρά την επιβράδυνση της οικονομίας, οι αμυντικές δαπάνες συνεχίζουν να αυξάνονται, και κάποια στιγμή ενδεχομένως η κινεζική ηγεσία να έρθει αντιμέτωπη με δύσκολες αποφάσεις.
«Πρέπει να θυμόμαστε ότι η Κίνα είναι μόνο στη μέση του στρατιωτικού εκσυγχρονισμού, με συνεχιζόμενες βελτιώσεις υπό σχεδιασμό μέσα στις προσεχείς δεκαετίες. Όπως βλέπουμε τα τελευταία 20 χρόνια εκσυγχρονισμού του πολεμικού ναυτικού της Κίνας, τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά, αλλά στον πυρήνα της πρόκειται για μια δύναμη η οποία έχει παραμείνει στην ουσία ίδια- μία δύναμη φτιαγμένη γύρω από αντιτορπιλικά, φρεγάτες και συμβατικά υποβρύχια.
Καθώς βλέπουμε μπροστά στην επόμενη δεκαετία, η εισαγωγή αεροπλανοφόρων (σημειώνεται πως είναι ήδη σε υπηρεσία ένα, το «Liaoning» (το πρώην σοβιετικό «Varyag»), υποβρυχίων βαλλιστικών πυραύλων και πιθανώς ενός μεγάλου αμφίβιου σκάφους, θα αλλάξουν θεμελιωδώς το πόσο το πολεμικό ναυτικό της Κίνας – PLA(N)- λειτουργεί και αντιμετωπίζεται από τον υπόλοιπο κόσμο».
Η Κίνα δίνει προτεραιότητα στη βελτίωση της ποιότητας του ναυτικού της παρά στην αύξηση των αριθμών επί της παρούσης: Πέρα από τα αεροπλανοφόρα και τα υποβρύχια που προαναφέρθηκαν, σε εξέλιξη είναι ο εκσυγχρονισμός των «παραδοσιακών» μονάδων, με όλο και πιο σύγχρονα σκάφη, όπως τα αντιτορπιλικά κλάσης Luyang III και οι κορβέτες Jiangdao.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, το 2014 και μόνο, πάνω από 60 σκάφη άρχισαν να ναυπηγούνται/ καθελκύστηκαν/ ανέλαβαν υπηρεσία, με αντίστοιχος να θεωρείται πως είναι ο αριθμός στα τέλη του 2015.
Σημαντικά βήματα γίνονται στη ναυτική Aεροπορία και τα υποβρύχια, με την υποβρύχια δύναμη της Κίνας να είναι όλο και ικανότερη να πλήξει στόχους μακριά από την κινεζική ενδοχώρα.
Επίσης, αξίζει να σημειωθεί πως στο διάστημα μεταξύ του 1995 και του 2005, η Κίνα έχει κατασκευάσει ή αγοράσει μεγάλες μονάδες επιφανείας και υποβρύχια από τουλάχιστον 15 διαφορετικές κλάσεις, μειώνοντας το τεχνολογικό χάσμα που τη χώριζε από τα σύγχρονα ναυτικά – με τη Λαϊκή Δημοκρατία να δίνει έμφαση στην επέκταση των δυνατοτήτων της όσον αφορά σε επιχειρήσεις στη Θάλασσα Νότιας Κίνας και στη Θάλασσα των Φιλιππίνων.
Ο ρωσικός Στόλος του Ειρηνκού έκανε σήμερα την εμφάνισή του για πρώτη φορά στη Νότιο Σινική Θάλασσα, το πιο "καυτό" σημείο του Ειρηνικού, όπου Κίνα και ΗΠΑ ερίζουν για κυριαρχία και η εμφάνισή του συνοδεύεται από τηνεπισημοποίηση της συμμαχίας με την Κίνα καιι σε αυτό το περδίο: Ξεκινούν αύριο κοινές ναυτικές ασκήσεις με τον στόλο της Κίνας με την επωνυμία «Joint Sea-2016»!
Δύο αντιτορπιλικά και ένα αντιτορπιλικό του ρωσικού Στόλου έφτασαν στην περιοχή. Είναι η πρώτη φορά που ενωμένοι οι Στόλοι Κίνας και Ρωσίας θα "αντιμετωπίσουν" τον αμερικανικό Στόλο που είναι πολύ ισχυρότερος, στα "χαρτιά" τουλάχιστον ακόμα και από τους δύο ενωμένους Στόλους, αλλά μακριά από τις βάσεις του.
Το "κτίσιμο" νησιών επάνω σε υφάλους και η συνεχής αναμέτρηση του κινεζικού Ναυτικού με το πανίσχυρο αμερικανικό Ναυτικό του Ειρηνικού έχουν δημιουργήσει ίσως την εντονότερη αντιπαράθεση σε παγκίσμια κλίμακα και όχι τυχαία: Στην επίμαχη Νότια Σινική Θάλασσα, στα ανοιχτά της περιφέρειας Γκουαντόνγκ, διέρχεται παγκόσμιο εμπόριο ύψους 5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων!
Η ναυτική εκπαιδευτική δραστηριότητα ανάμεσα στις δυο χώρες λαμβάνει ιδιαίτερη σημασία μετά την απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου της Χάγης αναφορικά με τις κινεζικές διεκδικήσεις, μετά από προσφυγή των Φιλιππίνων, η απόφαση του οποίου ήταν αρνητική για το Πεκίνο, που δήλωσε ότι δεν δεσμεύεται από αυτή, για να έρθει πριν λίγες μέρες η υποστήριξη από την πλευρά του Ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, να δημιουργήσει νέα δεδομένα στην υπόθεση.
Στις ασκήσεις θα λάβουν μέρος πλοία επιφανείας διαφόρων τύπων, υποβρύχια, αεροσκάφη διαφόρων τύπων, ελικόπτερα που θα επιχειρούν από πλοία, καθώς επίσης και δυνάμεις Πεζοναυτών, όπως ενημέρωσε η κινεζική πλευρά.
Θα εκτελεστούν σενάρια στον τομέα των ανθυποβρυχιακών επιχειρήσεων, επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης (SAR), καθώς επίσης και αποβατική ενέργεια για την κατάληψη νήσου…
Η Κίνα προσανατολίζεται στην κήρυξη ΑΖΑΑ και στη Νότια Κινέζικη Θάλασσα (όπου ήδη υπάρχουν εδαφικές διεκδικήσεις νησιωτικών συμπλεγμάτων από Βιετνάμ και Φιλιππίνες) και στην Κίτρινη Θάλασσα (στον κόλπο μεταξύ Κίνας και Κορέας, όπου η σύγκρουση μεταξύ Βόρειας και Νότιας Κορέας οδήγησε στις αρχές του 2013 σε μια οξυμένη κρίση, που συμπεριέλαβε μια εντυπωσιακή επίδειξη δύναμης από ΗΠΑ και Ιαπωνία).
Μαζί με τις εδαφικές διεκδικήσεις της απέναντι σε Ινδία, Μαλαισία, Μπρουνέι και Ινδονησία, πρόκειται για μια συστηματική προσπάθεια εξασφάλισης της περιμέτρου των κινέζικων χωρικών υδάτων. 14.500 χλμ. των θαλάσσιων συνόρων της αποτελούν ισάριθμα σημεία δυνητικών κρίσεων!
Η Κίνα, όμως, αφού εξασφαλίσει την «πράσινη γραμμή» των αβαθών υδάτων σε Ανατολική και Νότια Κίνα, θέλει να βγει στη «μπλε γραμμή» των ωκεανικών υδάτων, όπου περιπολεί ο 7ος Αμερικανικός Στόλος, σε μια λεκάνη που εκτείνεται απ’ την Ιαπωνία ως την Ινδονησία και περνάει απ’ την αμερικανική βάση–κλειδί των ΗΠΑ στο Δυτικό Ειρηνικό στο νησί Γκουάμ.
Θέλει να εξασφαλίσει τους δρόμους του εμπορίου, της ενέργειας και των πρώτων υλών που τροφοδοτούν την παραγωγική της μηχανή. Υποσκελίζοντας σταδιακά Ευρώπη και Ιαπωνία, δεν μπορεί να μείνει «εγκλωβισμένη» πίσω απ’ τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους στον Ειρηνικό.
Έτσι, η κινεζική στρατιωτική ηγεσία υιοθετεί το γνωστό δόγμα ότι «… ένα πραγματικά ισχυρό έθνος πρέπει να διαθέτει ένα εξαιρετικό διεθνές εμπόριο, ένα ισχυρό εμπορικό στόλο για να μεταφέρει τα αγαθά και ένα παντοδύναμο ναυτικό για να προστατεύει τις θαλάσσιες οδούς…»!
Τπ 2013 ξεπέρασε τις ΗΠΑ καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση στο παγκόσμιο εμπόριο και βέβαια το 90% του εμπορίου της γίνεται μέσω θάλασσας!
Παρά την προσπάθειά της μέσω της συνθήκης της Σαγκάης (Ρωσία, Καζακστάν, Κίνα) αλλά και των σχεδιαζόμενων αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου από τη Βιρμανία, η θάλασσα παραμένει η κύρια έξοδός της.
Έτσι, απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ’80, έχει αυξήσει σημαντικά τον στρατωτικό της προϋπολογισμό, ρίχνοντας μεγάλο βάρος στο πολεμικό της ναυτικό. Το πρόβλημα αφορά και την εξασφάλιση της μεταφοράς πρώτων υλών από την Αφρική (όπου η Κίνα δραστηριοποιείται άμεσα).
Το Πεκίνο δημιουργεί ένα «μαργαριταρένιο κολιέ», μια σειρά μόνιμων βάσεων στις ακτές του Ινδικού Ωεκανού και στις θαλάσσιες οδούς που οδηγούν στον πορθμό της Μαλάκας, και φτάνει μέχρι τις ακτές της Αφρικής (κινέζικα πλοία περιπολούν στον κόλπο του Άντεν, αφού το κινεζικό πολεμικό ναυτικό αποτελεί τμήμα της Διεθνούς Δύναμης για την καταπολέμηση της πειρατείας!).
Το Ναυτικό των ΗΠΑ είναι μακράν το ισχυρότερο του πλανήτη- και οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών/ think tanks/ αναλυτές παρατηρούν παράλληλα και αναλύουν με προσοχή τις επιδιώξεις και εξελίξεις στον χώρο σε όλο τον κόσμο, με έμφαση στην Κίνα (η οποία δρομολογεί εδώ και καιρό την αναβάθμιση του ναυτικού της σε πραγματικό «blue water navy») και στη Ρωσία (που έχει ούτως ή άλλως την «κληρονομιά» του πάλαι ποτέ κραταιού Κόκκινου Στόλου).
Όπως αναφέρεται σε πρόσφατη εκτενή ανάλυση του ONI (Οffice of Naval Intelligence) σχετικά με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του ρωσικού πολεμικού ναυτικού, η ρωσική ηγεσία αναγνωρίζει τις μέλλουσες ναυτικές ανάγκες και έχει εγκρίνει και χρηματοδοτήσει ένα ευρύ πρόγραμμα ναυπήγησης που θα οδηγήσει σε ένα νέο ναυτικό, του 21ου αιώνα. «Οι κύριες μονάδες μάχης θα είναι κυρίως υποβρύχια πολλαπλών ρόλων και πλοία επιφανείας ικανά για αεροδιαστημική άμυνα, επιχειρήσεις κατά πλοίων και κατά υποβρυχίων, εν αντιθέσει με τις παλαιές, απόλυτα εξειδικευμένες σοβιετικές μονάδες», σημειώνεται σχετικά.
Τα υποβρύχια χαρακτηρίζονται ως «ναυαρχίδες» του ρωσικού ναυτικού, όπως υπαγορεύεται από τη γεωγραφία της Ρωσίας, ενώ υπογραμμίζεται ότι η ίδια τους η φύση βελτιώνει τις δυνατότητες επιβίωσης, όπου και αν επιχειρούν. Παράλληλα, δίνει έμφαση στην προτεραιότητα που φαίνεται να έχει δοθεί στην πυρηνική αποτροπή, μέσω υποβρυχίων βαλλιστικών πυραύλων.
Όσον αφορά στις μονάδες επιφανείας, γίνεται αναφορά τόσο στις σύγχρονες μικρές ταχυκίνητες μονάδες (κλάσεις Astrakhan, Sviyazhsk), όσο και σε μεγαλύτερα σκάφη κατευθυνόμενων πυραύλων (Bykov, Steregushchiy, Grigorovich, Gorshkov, Lider), αλλά και τις φιλοδοξίες για νέο, βαρύ αεροπλανοφόρο, υπό την κωδική ονομασία «Shtorm».
Ωστόσο, η ναυπήγηση νέου αεροπλανοφόρου (υπογραμμίζεται ότι το μόνο που είναι σε υπηρεσία αυτή τη στιγμή είναι το «Kuznetsov»), θα αποτελούσε μεγάλη πρόκληση για τη Ρωσία, καθώς τα ναυπηγεία όπου είχαν κατασκευαστεί τα παλαιά σοβιετικά αεροπλανοφόρα (κλάσεων Kuznetsov και Kiev) πλέον ανήκουν στην Ουκρανία.
Τα δύο ναυπηγεία που θα μπορούσαν να αναλάβουν κάτι τέτοιο βρίσκονται στην Αγία Πετρούπολη και το Σεβεροντβίνσκ, ωστόσο απαιτείται γενικότερη αναβάθμισή τους (ενώ θεωρείται ότι το ναυπηγείο στην Αγία Πετρούπολη ίσως να κλείσει στην επόμενη δεκαετία). Σε κάθε περίπτωση, θεωρείται ότι εάν αρχίσει η ναυπήγηση του αεροπλανοφόρου τελικά, αυτό θα συμβεί κατά τα μέσα της δεκαετίας του 2020.
Παράλληλα, γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στη δουλειά που γίνεται πάνω στον τομέα των πυραύλων, τόσο βαλλιστικών όσο και cruise για χρήση κατά εχθρικών πλοίων, με σκοπό την αντικατάσταση του (σε μεγάλο βαθμό σοβιετικής προέλευσης) παρόντος οπλοστασίου, αλλά και την αύξηση των δυνατοτήτων προσβολής εχθρικών στόχων επιφανείας με σύγχρονα βλήματα cruise.
Τα νέα σχέδια επικεντρώνονται στην αύξηση της ταχύτητας, της εμβέλειας, της ευελιξίας όσον αφορά στη χρήση (με προοπτική εξαγωγών) αλλά και στη δυνατότητα να υπερνικώνται τα αμυντικά συστήματα των αντιπάλων.
Κλείνοντας, γίνεται αναφορά στις έρευνες πάνω σε αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα, αλλά και στα πιο «εξωτικά» προγράμματα όπλων λέιζερ και rail guns (ηλεκτροδυναμικά συστήματα): Όπως σημειώνεται, το πρόγραμμα όπλων κατευθυνόμενης ενέργειας της Ρωσίας χρησιμοποιεί ραδιοσυχνότητες για τη χρήση ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας προκειμένου να προκαλούνται ζημιές ή προβλήματα στα ηλεκτρονικά των στόχων. «Ο μακροπρόθεσμος στόχος της Ρωσίας είναι ένα όπλο υψηλής ενέργειας, με δυνατότητες χρήσης εναντίον δορυφόρων και πυραύλων».
Επίσης, στα railguns, αναπτύσσονται συστήματα που χρησιμοποιούν ηλεκτρική ενέργεια για ταχύτητες 2.000 m/s και άνω.
«Στα επόμενα 10-15 χρόνια, το ρωσικό ναυτικό θα συνεχίσει την ιστορική μετάβασή του σε ένα νέο ναυτικό του 21ου αιώνα...το μελλοντικό ρωσικό ναυτικό του 21ου αιώνα προορίζεται να είναι πιο ικανό σε επίπεδο μονάδας από ό,τι σήμερα, αλλά όχι πολύ μεγαλύτερο από άποψης αριθμών», εκτιμάται.
Όσον αφορά στο κινεζικό πολεμικό ναυτικό, σε αντίστοιχη μελέτη σημειώνεται πως μια πρόβλεψη σχετικά με τη σύνθεσή του μέσα στα επόμενα 10-15 χρόνια είναι δύσκολη, τόσο λόγω του ομιχλώδους τοπίου όσον αφορά στις απαιτήσεις και τα προγράμματα της κινεζικής ηγεσίας σε αυτό τον τομέα, όσο και λόγω της πορείας της κινεζικής οικονομίας- σημειώνεται πως, παρά την επιβράδυνση της οικονομίας, οι αμυντικές δαπάνες συνεχίζουν να αυξάνονται, και κάποια στιγμή ενδεχομένως η κινεζική ηγεσία να έρθει αντιμέτωπη με δύσκολες αποφάσεις.
«Πρέπει να θυμόμαστε ότι η Κίνα είναι μόνο στη μέση του στρατιωτικού εκσυγχρονισμού, με συνεχιζόμενες βελτιώσεις υπό σχεδιασμό μέσα στις προσεχείς δεκαετίες. Όπως βλέπουμε τα τελευταία 20 χρόνια εκσυγχρονισμού του πολεμικού ναυτικού της Κίνας, τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά, αλλά στον πυρήνα της πρόκειται για μια δύναμη η οποία έχει παραμείνει στην ουσία ίδια- μία δύναμη φτιαγμένη γύρω από αντιτορπιλικά, φρεγάτες και συμβατικά υποβρύχια.
Καθώς βλέπουμε μπροστά στην επόμενη δεκαετία, η εισαγωγή αεροπλανοφόρων (σημειώνεται πως είναι ήδη σε υπηρεσία ένα, το «Liaoning» (το πρώην σοβιετικό «Varyag»), υποβρυχίων βαλλιστικών πυραύλων και πιθανώς ενός μεγάλου αμφίβιου σκάφους, θα αλλάξουν θεμελιωδώς το πόσο το πολεμικό ναυτικό της Κίνας – PLA(N)- λειτουργεί και αντιμετωπίζεται από τον υπόλοιπο κόσμο».
Η Κίνα δίνει προτεραιότητα στη βελτίωση της ποιότητας του ναυτικού της παρά στην αύξηση των αριθμών επί της παρούσης: Πέρα από τα αεροπλανοφόρα και τα υποβρύχια που προαναφέρθηκαν, σε εξέλιξη είναι ο εκσυγχρονισμός των «παραδοσιακών» μονάδων, με όλο και πιο σύγχρονα σκάφη, όπως τα αντιτορπιλικά κλάσης Luyang III και οι κορβέτες Jiangdao.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, το 2014 και μόνο, πάνω από 60 σκάφη άρχισαν να ναυπηγούνται/ καθελκύστηκαν/ ανέλαβαν υπηρεσία, με αντίστοιχος να θεωρείται πως είναι ο αριθμός στα τέλη του 2015.
Σημαντικά βήματα γίνονται στη ναυτική Aεροπορία και τα υποβρύχια, με την υποβρύχια δύναμη της Κίνας να είναι όλο και ικανότερη να πλήξει στόχους μακριά από την κινεζική ενδοχώρα.
Επίσης, αξίζει να σημειωθεί πως στο διάστημα μεταξύ του 1995 και του 2005, η Κίνα έχει κατασκευάσει ή αγοράσει μεγάλες μονάδες επιφανείας και υποβρύχια από τουλάχιστον 15 διαφορετικές κλάσεις, μειώνοντας το τεχνολογικό χάσμα που τη χώριζε από τα σύγχρονα ναυτικά – με τη Λαϊκή Δημοκρατία να δίνει έμφαση στην επέκταση των δυνατοτήτων της όσον αφορά σε επιχειρήσεις στη Θάλασσα Νότιας Κίνας και στη Θάλασσα των Φιλιππίνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου