Γενικά, δεν είχε ποτέ και τη φήμη του πολύ… ομιλητικού στελέχους του τομέα εθνικής ασφάλειας του Ισραήλ. Ο Ταμίρ Πάρντο ήταν από τους χαμηλού προφίλ αρχηγούς της διαβόητης υπηρεσίας,έχοντας υπηρετήσει δεκαετίες στις τάξεις και διαδεχόμενος στην αρχηγία τον Μέιρ Ντάγκαν τον οποίο ήξεραν μέχρι και «οι πέτρες».
Μετά την αποχώρησή του, στην πρώτη του δημόσια τοποθέτηση, κρούει τοβ κώδωνα του κινδύνου για ένα θέμα που δεν έθεσαν – τουλάχιστον με ιδιαίτερη έμφαση – οι προκάτοχοί του, αυτό της εσωτερικής ασφάλειας και συνοχής της ισραηλινής κοινωνίας.
Ο Ταμίρ Πάρντο, χωρίς περιστροφές, ακολουθώντας τον «ανορθόδοξο» δρόμο που ακολουθούσε και ο προκάτοχός του, ακόμα και στο ζήτημα του Ιράν, έκανε λόγο για την επικίνδυνη πόλωση που επικρατεί στην ισραηλινή κοινωνία, η οποία έχει εξελιχθεί σε κορυφαία απειλή…
Τόσο μεγάλη μάλιστα, που υποστηρίζει ότι είναι πιο άμεση και πιο πιεστική για την αντιμετώπισή της από αυτή του Ιράν, άρα πρόκειται για «υπαρξιακή» (existential) απειλή. Στην πραγματικότητα, μιλώντας κατά τη διάρκεια τελετής μνήμης για τους πεσόντες Δρούζους στρατιώτες του Ισραήλ, ανέφερε ότι η ιρανική δεν είναι ζωτική απειλή.
Ο εσωτερικός διχασμός μπορεί να οδηγήσει σε εμφύλια σύρραξη, προειδοποίησε, λέγοντας πως η χώρα ήδη βαδίζει σε αυτό τον επικίνδυνο δρόμο και θα μπορούσε να ξεσπάσει ακόμα και εμφύλιος, όπως σε κάθε κοινωνία, εάν αυτή ξεπεράσει ένα επίπεδο διχασμού και μίσους.
Η ευθύνη αποτροπής του ενδεχομένου δεν είναι μόνο της ηγεσίας, υπογράμμισε, αλλά είναι και της ίδιας της κοινωνίας. Ταυτόχρονα, ζήτησε την πάση θυσία διπλωματική διευθέτηση της διένεξης Ισραηλινών και Παλαιστινίων, αφού αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση πραγματικής εξομάλυνσης με τον αραβικό περίγυρο.
Ο Ταμίρ Πάρντο όμως ξιφούλκησε και εναντίον του υπουργείου Άμυνας υπό τον Άβιγκντορ Λίμπερμαν, για τη δήλωση συνέκρινε τη συμφωνία του Ιράν με τις έξι παγκόσμιες δυνάμεις για το πυρηνικό του πρόγραμμα, με τη Συμφωνία του Μονάχου του 1938 που επέτρεψε στον Χίτλερ να προσαρτήσει μέρος της Τσεχοσλοβακίας.
Δήλωσε ευθαρσώς, ότι συγκρίνονται ανόμοια πράγματα και καταστάσεις που συνέβησαν σε διαφορετικές εποχές. Και κατέληξε, ότι η ιστορία ΔΕΝ επαναλαμβάνεται…
Μετά την αποχώρησή του, στην πρώτη του δημόσια τοποθέτηση, κρούει τοβ κώδωνα του κινδύνου για ένα θέμα που δεν έθεσαν – τουλάχιστον με ιδιαίτερη έμφαση – οι προκάτοχοί του, αυτό της εσωτερικής ασφάλειας και συνοχής της ισραηλινής κοινωνίας.
Ο Ταμίρ Πάρντο, χωρίς περιστροφές, ακολουθώντας τον «ανορθόδοξο» δρόμο που ακολουθούσε και ο προκάτοχός του, ακόμα και στο ζήτημα του Ιράν, έκανε λόγο για την επικίνδυνη πόλωση που επικρατεί στην ισραηλινή κοινωνία, η οποία έχει εξελιχθεί σε κορυφαία απειλή…
Τόσο μεγάλη μάλιστα, που υποστηρίζει ότι είναι πιο άμεση και πιο πιεστική για την αντιμετώπισή της από αυτή του Ιράν, άρα πρόκειται για «υπαρξιακή» (existential) απειλή. Στην πραγματικότητα, μιλώντας κατά τη διάρκεια τελετής μνήμης για τους πεσόντες Δρούζους στρατιώτες του Ισραήλ, ανέφερε ότι η ιρανική δεν είναι ζωτική απειλή.
Ο εσωτερικός διχασμός μπορεί να οδηγήσει σε εμφύλια σύρραξη, προειδοποίησε, λέγοντας πως η χώρα ήδη βαδίζει σε αυτό τον επικίνδυνο δρόμο και θα μπορούσε να ξεσπάσει ακόμα και εμφύλιος, όπως σε κάθε κοινωνία, εάν αυτή ξεπεράσει ένα επίπεδο διχασμού και μίσους.
Η ευθύνη αποτροπής του ενδεχομένου δεν είναι μόνο της ηγεσίας, υπογράμμισε, αλλά είναι και της ίδιας της κοινωνίας. Ταυτόχρονα, ζήτησε την πάση θυσία διπλωματική διευθέτηση της διένεξης Ισραηλινών και Παλαιστινίων, αφού αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση πραγματικής εξομάλυνσης με τον αραβικό περίγυρο.
Ο Ταμίρ Πάρντο όμως ξιφούλκησε και εναντίον του υπουργείου Άμυνας υπό τον Άβιγκντορ Λίμπερμαν, για τη δήλωση συνέκρινε τη συμφωνία του Ιράν με τις έξι παγκόσμιες δυνάμεις για το πυρηνικό του πρόγραμμα, με τη Συμφωνία του Μονάχου του 1938 που επέτρεψε στον Χίτλερ να προσαρτήσει μέρος της Τσεχοσλοβακίας.
Δήλωσε ευθαρσώς, ότι συγκρίνονται ανόμοια πράγματα και καταστάσεις που συνέβησαν σε διαφορετικές εποχές. Και κατέληξε, ότι η ιστορία ΔΕΝ επαναλαμβάνεται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου