Μπορεί ο Νίκος Μιχαλολιάκος να εξαγγέλλει την επιστροφή της Χρυσής Αυγής στους δρόμους και στις πλατείες, όμως οι απειλές του δεν φοβίζουν πλέον κανέναν καθώς η ναζιστική οργάνωση έχειδιαλυθεί
Ο Αρχηγός φρόντισε να «βολέψει» τον Ι. Λαγό στο Ευρωκοινοβούλιο για να τον προστατέψει, όμως η τύχη τα έφερε έτσι που ο ίδιος έμεινε απροστάτευτος!
Η ανακούφιση που προκάλεσε η κυριακάτικη κατάρρευση της Χρυσής Αυγής διατρέχει όλο το πολιτικό φάσμα. Η εκδίωξη της ναζιστικής οργάνωσης από τη Βουλή υπήρξε όντως μια «εθνική» επιτυχία.
Η ετυμηγορία του εκλογικού σώματος επισφράγισε με κάποια χρονική υστέρηση τον ξεσηκωμό του αντιφασιστικού κινήματος που προκάλεσε η δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τις κινήσεις της πολιτείας που ακολούθησαν. Ασφαλώς στην εξέλιξη αυτή έπαιξαν σημαντικό ρόλο οι συνταρακτικές αποκαλύψεις στη δίκη που πλησιάζει στο τέλος της.
Ο πρώτος που γνώριζε την επικείμενη συντριβή ήταν ο ίδιος ο «Αρχηγός» Μιχαλολιάκος, ο οποίος είχε προσπαθήσει με νύχια και με δόντια να διασωθεί ο ίδιος και οι στενοί συνεργάτες/συνεργοί του. Και το έφερε έτσι η τύχη να εξασφαλίσει την εκλογή του Λαγού στην Ευρωβουλή και να βρεθεί ο ίδιος εκτός.
Αλλά αυτό που αποδείχτηκε περίτρανα στις εκλογές της Κυριακής ήταν ότι η Χρυσή Αυγή δεν έχει καμιά σχέση με ένα κανονικό κόμμα. Η σκηνή με τη δήλωση του «Αρχηγού» περιστοιχιζόμενου από μια ομάδα άσημων «συναγωνιστών», δίπλα μόνο στην κόρη του και μπροστά στον Χρήστο Παππά, τα έλεγε όλα.
Και τι επέλεξε να πει ο Μιχαλολιάκος; «Δίνουμε ένα μήνυμα σε εχθρούς και φίλους εντός εισαγωγικών. Η Χρυσή Αυγή δεν τέλειωσε. Ας το πάρουν απόφαση. Ο αγώνας για τον εθνικισμό συνεχίζεται. Επιστρέφουμε εκεί όπου γίναμε δυνατοί. Στους δρόμους και στις πλατείες. Σε έναν αγώνα σκληρό, ενάντια στον μπολσεβικισμό και στον άγριο καπιταλισμό που έρχεται. Θα αγωνισθούμε με σθένος ενάντια στο ξεπούλημα των εθνικών θεμάτων και για τα συμφέροντα του λαού μας. Ζήτω η νίκη».
Ο «Αρχηγός» μοιάζει πια με καρικατούρα του εαυτού του. Αλλά οι απειλές του δεν φοβίζουν πλέον κανέναν. Η Χρυσή Αυγή δεν εξαφανίστηκε μόνο από τη Βουλή. Εχει διαλυθεί και ως οργάνωση. Η αλήθεια είναι ότι, ακόμα και στο απόγειο της απήχησής της, ο οργανωμένος πυρήνας των ναζιστών δεν ξεπερνούσε τις λίγες εκατοντάδες και από αυτόν στρατολογούνταν τα μέλη των ομάδων κρούσης, των «ταγμάτων εφόδου».
Μπορεί να είχε ως πρότυπό του ο Μιχαλολιάκος από το 1980 το μοντέλο του γερμανικού χιτλερικού κόμματος NSDAP, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν κατόρθωσε να δημιουργήσει πραγματικό εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα. Απλώς, την περίοδο που εκμεταλλευόταν την κρατική χρηματοδότηση, είχε φροντίσει να διοργανώνει ποικίλες «ακτιβιστικές» εκδηλώσεις «μόνο για Ελληνες» προκειμένου να παρουσιάζει μια εικόνα μαζικής οργανωμένης βάσης.
Για λόγους αυτοπροστασίας και κάλυψης της κρυφής δομής της η Χρυσή Αυγή έπαψε να έχει μέλη από τη στιγμή που απέκτησε μαζική εκλογική βάση. Αυτό το εκ πρώτης όψεως παράδοξο φαινόμενο αποκαλύφθηκε στη δίκη από τους ίδιους τους μάρτυρες υπεράσπισης και τους πρώτους απολογούμενους χρυσαυγίτες, οι οποίοι κυριολεκτικά αυτοσχεδίαζαν για το αν έχει ή όχι μέλη η οργάνωση και ποια είναι αυτά. Ακούσαμε ότι ακόμα και μέλη της Κεντρικής Επιτροπής δεν είναι μέλη του «κόμματος»!
Πετώντας τη «σαβούρα»
Κάποια στιγμή ο «Αρχηγός», πανικόβλητος, άρχισε να πετάει από το ναζιστικό αερόστατο ως «σαβούρα» τους πιο εκτεθειμένους συνεργάτες/συνεργούς του. Πριν από δύο μήνες, μάλιστα, επιχειρήθηκε στη δίκη να αποχωριστεί η ηγεσία από τη δράση των πυρήνων της Νίκαιας, του Περάματος και του Πειραιά, κάτι που στάθηκε αδύνατο, ειδικά από τη στιγμή που ο Λαγός είχε χριστεί από τον Μιχαλολιάκο άτυπος υπαρχηγός.
Η επιλογή, λοιπόν, της επιστροφής στους δρόμους και στις πλατείες δεν μπορεί να σώσει τη Χρυσή Αυγή. Η ξιφολόγχη της έχει ήδη σκουριάσει και δεν μπορεί να «ακονιστεί στο πεζοδρόμιο». Αλλά και οι άλλες διέξοδοι μοιάζουν μπλοκαρισμένες.
Πιο χαρακτηριστική είναι η προσπάθεια ορισμένων παραγόντων του ευρύτερου εθνικοσοσιαλιστικού χώρου, οι οποίοι προτείνουν στον Ηλία Κασιδιάρη να ανατρέψει τον Μιχαλολιάκο για να σώσει την οργάνωση.
Πιο κραυγαλέος ο Αρης Σπίνος, ο οποίος πριν από δύο μήνες κατέθετε στη δίκη ως μάρτυρας υπεράσπισης του «Αρχηγού» και στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές είχε κατέβει ως υποψήφιος της Ελληνικής Αυγής. Τώρα επιτίθεται στον Μιχαλολιάκο με ακραίες εκφράσεις και εξυμνεί τον Κασιδιάρη. Στο ίδιο κλίμα η γνωστή χουντοφυλλάδα «Μακελειό» που αποδίδει κι αυτή την κατάντια της οργάνωσης στον Μιχαλολιάκο με πρωτοσέλιδο τίτλο («Η φαμίλια Μιχαλολιάκου διέλυσε τη Χρυσή Αυγή. Οικογενειακή φωτογραφία χωρίς τον Κασιδιάρη και η κόρη με… κομπινεζόν», 8.7.2019).
Ανεξάρτητα από τα κίνητρα των δραστήριων αυτών στελεχών του χώρου της Ακροδεξιάς, το σίγουρο είναι πως κανένα από τα σενάρια αυτά δεν έχουν βάση. Ο πρώτος που το γνωρίζει αυτό είναι ο ίδιος ο Κασιδιάρης, ο οποίος απείχε επιδεικτικά από την «οικογενειακή φωτογραφία» του βραδιού της ήττας, αλλά βέβαια δεν αμφισβητεί ούτε στιγμή τον «Αρχηγό».
Ακόμα και τώρα, που οι οπαδοί του περίμεναν μια δυναμική αντίδραση του Κασιδιάρη, το μόνο που είδαν είναι ένα μικρό tweet, με το οποίο ο πρώην βουλευτής ζητά… ανακαταμέτρηση των ψήφων, μπας και έχει γίνει κανένα λάθος! Ούτε πεζοδρόμια ούτε πλατείες! Θα μας ταράξει στη νομιμότητα ο εκπαιδευτής των ταγμάτων εφόδου με τη σβάστικα στο μπράτσο.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τρώγονται στο εσωτερικό της οργάνωσης. Το αντίθετο, μάλιστα. Την παραμονή των εκλογών ο Μιχαλολιάκος το επιβεβαίωνε με την άγαρμπη διάψευσή του σε άρθρο που τιτλοφορούνταν «Κανένας διχασμός στη Χρυσή Αυγή» (εφ. «Εμπρός», 6.7.2019).
Το επιχείρημα του «Αρχηγού», ότι δηλαδή η δημοφιλία του είναι τριπλάσια από την απήχηση της οργάνωσης, πιστοποιούσε με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο την εικόνα διάλυσης στον ηγετικό πυρήνα των ναζιστών. Ο Μιχαλολιάκος πέταγε στα μούτρα των συναγωνιστών/συνεργών του το χιτλερικό «Führerprinzip» (την Αρχή του Αρχηγού).
Αν βέβαια συνυπολογίσει κανείς ότι από τη μια μέρα στην άλλη βρέθηκαν όλοι τους χωρίς μισθούς για τους ίδιους, για τους ευνοούμενούς τους και για τους δικηγόρους τους, μπορεί να φανταστεί τους λόγους της εσωτερικής φαγωμάρας τους και να καταλάβει τα μοιρολόγια τους.
Δημήτρης Ψαρράς
Η ανακούφιση που προκάλεσε η κυριακάτικη κατάρρευση της Χρυσής Αυγής διατρέχει όλο το πολιτικό φάσμα. Η εκδίωξη της ναζιστικής οργάνωσης από τη Βουλή υπήρξε όντως μια «εθνική» επιτυχία.
Η ετυμηγορία του εκλογικού σώματος επισφράγισε με κάποια χρονική υστέρηση τον ξεσηκωμό του αντιφασιστικού κινήματος που προκάλεσε η δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τις κινήσεις της πολιτείας που ακολούθησαν. Ασφαλώς στην εξέλιξη αυτή έπαιξαν σημαντικό ρόλο οι συνταρακτικές αποκαλύψεις στη δίκη που πλησιάζει στο τέλος της.
Ο πρώτος που γνώριζε την επικείμενη συντριβή ήταν ο ίδιος ο «Αρχηγός» Μιχαλολιάκος, ο οποίος είχε προσπαθήσει με νύχια και με δόντια να διασωθεί ο ίδιος και οι στενοί συνεργάτες/συνεργοί του. Και το έφερε έτσι η τύχη να εξασφαλίσει την εκλογή του Λαγού στην Ευρωβουλή και να βρεθεί ο ίδιος εκτός.
Αλλά αυτό που αποδείχτηκε περίτρανα στις εκλογές της Κυριακής ήταν ότι η Χρυσή Αυγή δεν έχει καμιά σχέση με ένα κανονικό κόμμα. Η σκηνή με τη δήλωση του «Αρχηγού» περιστοιχιζόμενου από μια ομάδα άσημων «συναγωνιστών», δίπλα μόνο στην κόρη του και μπροστά στον Χρήστο Παππά, τα έλεγε όλα.
Και τι επέλεξε να πει ο Μιχαλολιάκος; «Δίνουμε ένα μήνυμα σε εχθρούς και φίλους εντός εισαγωγικών. Η Χρυσή Αυγή δεν τέλειωσε. Ας το πάρουν απόφαση. Ο αγώνας για τον εθνικισμό συνεχίζεται. Επιστρέφουμε εκεί όπου γίναμε δυνατοί. Στους δρόμους και στις πλατείες. Σε έναν αγώνα σκληρό, ενάντια στον μπολσεβικισμό και στον άγριο καπιταλισμό που έρχεται. Θα αγωνισθούμε με σθένος ενάντια στο ξεπούλημα των εθνικών θεμάτων και για τα συμφέροντα του λαού μας. Ζήτω η νίκη».
Ο «Αρχηγός» μοιάζει πια με καρικατούρα του εαυτού του. Αλλά οι απειλές του δεν φοβίζουν πλέον κανέναν. Η Χρυσή Αυγή δεν εξαφανίστηκε μόνο από τη Βουλή. Εχει διαλυθεί και ως οργάνωση. Η αλήθεια είναι ότι, ακόμα και στο απόγειο της απήχησής της, ο οργανωμένος πυρήνας των ναζιστών δεν ξεπερνούσε τις λίγες εκατοντάδες και από αυτόν στρατολογούνταν τα μέλη των ομάδων κρούσης, των «ταγμάτων εφόδου».
Μπορεί να είχε ως πρότυπό του ο Μιχαλολιάκος από το 1980 το μοντέλο του γερμανικού χιτλερικού κόμματος NSDAP, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν κατόρθωσε να δημιουργήσει πραγματικό εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα. Απλώς, την περίοδο που εκμεταλλευόταν την κρατική χρηματοδότηση, είχε φροντίσει να διοργανώνει ποικίλες «ακτιβιστικές» εκδηλώσεις «μόνο για Ελληνες» προκειμένου να παρουσιάζει μια εικόνα μαζικής οργανωμένης βάσης.
Για λόγους αυτοπροστασίας και κάλυψης της κρυφής δομής της η Χρυσή Αυγή έπαψε να έχει μέλη από τη στιγμή που απέκτησε μαζική εκλογική βάση. Αυτό το εκ πρώτης όψεως παράδοξο φαινόμενο αποκαλύφθηκε στη δίκη από τους ίδιους τους μάρτυρες υπεράσπισης και τους πρώτους απολογούμενους χρυσαυγίτες, οι οποίοι κυριολεκτικά αυτοσχεδίαζαν για το αν έχει ή όχι μέλη η οργάνωση και ποια είναι αυτά. Ακούσαμε ότι ακόμα και μέλη της Κεντρικής Επιτροπής δεν είναι μέλη του «κόμματος»!
Πετώντας τη «σαβούρα»
Κάποια στιγμή ο «Αρχηγός», πανικόβλητος, άρχισε να πετάει από το ναζιστικό αερόστατο ως «σαβούρα» τους πιο εκτεθειμένους συνεργάτες/συνεργούς του. Πριν από δύο μήνες, μάλιστα, επιχειρήθηκε στη δίκη να αποχωριστεί η ηγεσία από τη δράση των πυρήνων της Νίκαιας, του Περάματος και του Πειραιά, κάτι που στάθηκε αδύνατο, ειδικά από τη στιγμή που ο Λαγός είχε χριστεί από τον Μιχαλολιάκο άτυπος υπαρχηγός.
Η επιλογή, λοιπόν, της επιστροφής στους δρόμους και στις πλατείες δεν μπορεί να σώσει τη Χρυσή Αυγή. Η ξιφολόγχη της έχει ήδη σκουριάσει και δεν μπορεί να «ακονιστεί στο πεζοδρόμιο». Αλλά και οι άλλες διέξοδοι μοιάζουν μπλοκαρισμένες.
Πιο χαρακτηριστική είναι η προσπάθεια ορισμένων παραγόντων του ευρύτερου εθνικοσοσιαλιστικού χώρου, οι οποίοι προτείνουν στον Ηλία Κασιδιάρη να ανατρέψει τον Μιχαλολιάκο για να σώσει την οργάνωση.
Πιο κραυγαλέος ο Αρης Σπίνος, ο οποίος πριν από δύο μήνες κατέθετε στη δίκη ως μάρτυρας υπεράσπισης του «Αρχηγού» και στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές είχε κατέβει ως υποψήφιος της Ελληνικής Αυγής. Τώρα επιτίθεται στον Μιχαλολιάκο με ακραίες εκφράσεις και εξυμνεί τον Κασιδιάρη. Στο ίδιο κλίμα η γνωστή χουντοφυλλάδα «Μακελειό» που αποδίδει κι αυτή την κατάντια της οργάνωσης στον Μιχαλολιάκο με πρωτοσέλιδο τίτλο («Η φαμίλια Μιχαλολιάκου διέλυσε τη Χρυσή Αυγή. Οικογενειακή φωτογραφία χωρίς τον Κασιδιάρη και η κόρη με… κομπινεζόν», 8.7.2019).
Ανεξάρτητα από τα κίνητρα των δραστήριων αυτών στελεχών του χώρου της Ακροδεξιάς, το σίγουρο είναι πως κανένα από τα σενάρια αυτά δεν έχουν βάση. Ο πρώτος που το γνωρίζει αυτό είναι ο ίδιος ο Κασιδιάρης, ο οποίος απείχε επιδεικτικά από την «οικογενειακή φωτογραφία» του βραδιού της ήττας, αλλά βέβαια δεν αμφισβητεί ούτε στιγμή τον «Αρχηγό».
Ακόμα και τώρα, που οι οπαδοί του περίμεναν μια δυναμική αντίδραση του Κασιδιάρη, το μόνο που είδαν είναι ένα μικρό tweet, με το οποίο ο πρώην βουλευτής ζητά… ανακαταμέτρηση των ψήφων, μπας και έχει γίνει κανένα λάθος! Ούτε πεζοδρόμια ούτε πλατείες! Θα μας ταράξει στη νομιμότητα ο εκπαιδευτής των ταγμάτων εφόδου με τη σβάστικα στο μπράτσο.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τρώγονται στο εσωτερικό της οργάνωσης. Το αντίθετο, μάλιστα. Την παραμονή των εκλογών ο Μιχαλολιάκος το επιβεβαίωνε με την άγαρμπη διάψευσή του σε άρθρο που τιτλοφορούνταν «Κανένας διχασμός στη Χρυσή Αυγή» (εφ. «Εμπρός», 6.7.2019).
Το επιχείρημα του «Αρχηγού», ότι δηλαδή η δημοφιλία του είναι τριπλάσια από την απήχηση της οργάνωσης, πιστοποιούσε με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο την εικόνα διάλυσης στον ηγετικό πυρήνα των ναζιστών. Ο Μιχαλολιάκος πέταγε στα μούτρα των συναγωνιστών/συνεργών του το χιτλερικό «Führerprinzip» (την Αρχή του Αρχηγού).
Αν βέβαια συνυπολογίσει κανείς ότι από τη μια μέρα στην άλλη βρέθηκαν όλοι τους χωρίς μισθούς για τους ίδιους, για τους ευνοούμενούς τους και για τους δικηγόρους τους, μπορεί να φανταστεί τους λόγους της εσωτερικής φαγωμάρας τους και να καταλάβει τα μοιρολόγια τους.
Δημήτρης Ψαρράς
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου