Η Σακελλαροπούλου εξέδωσε ανακοίνωση για τον Γκορμπατσόφ και όχι για την μικρασιατική καταστροφή! Νέο, τεράστιο ατόπημα. Μνήμη και λήθη για το 1922

Μόνο η εφημερίδα «δημοκρατία» τίμησε χθες, όπως άρμοζε, τη μνήμη των Μικρασιατών αδελφών μας που έπεσαν θύματα της γενοκτονικής μανίας των Τούρκων και της ευμενούς -προς τους σφαγείς- ουδετερότητας των «συμμάχων» μας. Μόνο η εφημερίδα μας, απ’ όλα τα ΜΜΕ, αφιέρωσε το σύνολο της ύλης της στη Μικρασιατική Καταστροφή και υπενθύμισε πως ό,τι γράφει η Ιστορία δεν παραγράφεται.

Τα υπόλοιπα ΜΜΕ, οι δημοσιολόγοι, τα πολιτικά κόμματα, οι διανοούμενοι συμπεριφέρθηκαν λες και ήταν μια συνηθισμένη ημέρα. Ασχολήθηκαν με όλα, εκτός από το σημαντικότερο. Ούτε καν στο διαδίκτυο δεν έγινε λόγος για τα γεγονότα της 31ης Αυγούστου στη Σμύρνη.

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου σκέφτηκε να εκδώσει ανακοίνωση για τον θάνατο του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, αλλά λησμόνησε το δράμα του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Δεν βρήκε λόγια για να μιλήσει για όσα πλήγωσαν το έθνος. Μοναδικές φωτεινές εξαιρέσεις στον κανόνα της σιωπής, ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος και ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, που αρθρογράφησαν για τη Μικρασιατική Καταστροφή στο χθεσινό φύλλο της «δημοκρατίας».

Υπάρχει βέβαια και η δικαιολογία ότι στην Ελλάδα έχει οριστεί ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Μικρασιατικού Ελληνισμού η 14η Σεπτεμβρίου, αλλά αυτό το επιχείρημα είναι έωλο. Η 14η Σεπτεμβρίου έχει οριστεί στο πλαίσιο της «προσαρμογής» των αυθεντικών ημερομηνιών στο Νέο Ημερολόγιο, το οποίο επιβλήθηκε το 1923. Το 1922, όμως, το ημερολόγιο έδειχνε 31 Αυγούστου όταν οι Τούρκοι ξεκινούσαν τον εμπρησμό της Σμύρνης και προέβαιναν σε αγριότητες που ντροπιάζουν το ανθρώπινο είδος.

Γι’ αυτό χθες πανηγύριζαν οι Τούρκοι. Γι’ αυτό επανέλαβε ο Ερντογάν όλες τις αθλιότητες που συνηθίζει να λέει για το 1922. Τα ελληνικά ΜΜΕ, όσοι αρθρώνουν δημόσιο λόγο και οι πολιτικοί, εκλεγμένοι και μη, όφειλαν να τιμήσουν την ημέρα και δεν το έπραξαν.

Κι όσα οι άνθρωποι επιλέγουν να λησμονούν αυτά τείνουν να επαναλαμβάνονται. Η λήθη είναι επικίνδυνη και σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο, αφού συνορεύει με τον θάνατο, την απώλεια…