ΕΞΟΔΟΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ σαν σήμερα το 1826 – Η ιστορία και η θυσία

Ήταν μια ήττα τραγική. Από τους 3.000 μαχητές,1.700 έπεσαν και μόνο 1.300 πέρασαν. Από τους αμάχους, 5.000 σκοτώθηκαν μέσα στη νύχτα. Πέρασαν μόλις 13 γυναίκες, όλες Σουλιώτισσες, και 3 ή 4 παιδιά. Άλλα 6.000 γυναικόπαιδα στάλθηκαν στα σκλαβοπάζαρα της Πόλης και της

Η Έξοδος του Μεσολογγίου από το

Αλεξάνδρειας. Οι Τούρκοι έχασαν 5.000 πολεμιστές αλλά πήραν το Μεσολόγγι. Ένα χρόνο πάσχιζαν
να το πατήσουν: Από τις 15 Απριλίου 1825. Ύψωσαν την τουρκική σημαία στις 11 Απριλίου 1826. Η νίκη αυτή, τους στοίχισε τον πόλεμο.

Ήταν 15 Απριλίου 1825, όταν στους ελαιώνες μπροστά από το Μεσολόγγι φάνηκαν οι πρώτοι πεζοί και καβαλάρηδες του Κιουταχή. Άρχισε η πολιορκία της ιερής πόλης. Με τάφρους και χαρακώματα και φρουρές κάθε 10 με 15 χλμ., σε όλη τη διαδρομή ως την Άρτα. Πίσω από την τάφρο και το χαράκωμα της πρώτης γραμμής, οι Έλληνες άνοιξαν μια δεύτερη τάφρο κι ένα ακόμη χαράκωμα. Το πυροβολικό θέριζε κι από τις δυο μεριές.

Η πρώτη μαζική τουρκική επίθεση έγινε στις 21 Ιουλίου 1825: Περίπου 24.000 Τούρκοι ρίχτηκαν στη μάχη. Οι Έλληνες τους περίμεναν στο δεύτερο χαράκωμα. Οι Τούρκοι περνούσαν το πρώτο με ευκολία αλλά, με τη φόρα που είχαν, έπεφταν στη δεύτερη τάφρο και γίνονταν εύκολη λεία για τους πολιορκημένους: 1.500 οι Τούρκοι νεκροί. Λιγότεροι από 20 οι Έλληνες. Το Μεσολόγγι θα βαστούσε ακόμη…

Στις 6 Νοεμβρίου, ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος φάνηκε στην περιοχή. Πάνω από 15.000άντρες του αιγυπτιακού στρατού αποβιβάστηκαν και, στις 12 Δεκεμβρίου, ενώθηκαν με τους 10.000 της πρώτης γραμμής του Κιουταχή. Είχαν περάσει εννιά σκληροί μήνες πολιορκίας. Τα τρόφιμα λιγοστά, οι πληγωμένοι δίχως φάρμακα ενώ, την επομένη των Χριστουγέννων, ο ίδιος ο Ιμπραήμ έστηνε τη σκηνή του πλάι σ’ αυτή του Κιουταχή κι έπαιρνε την κατάσταση στα χέρια του.

Στις 7 Ιανουαρίου 1826, ο ναύαρχος Μιαούλης έσπασε τον αποκλεισμό κι έφερε τρόφιμα, φάρμακα και πυρομαχικά. Τον ξανάσπασε κάμποσες φορές ως τα μέσα του μήνα, οπότε του τέλειωσαν τα εφόδια. Από τις 12 Φεβρουαρίου, νέα αιγυπτιακά πυροβολεία ξεφύτρωναν κάθε νύχτα. Γάλλοι αξιωματικοί κανόνιζαν τις βολές των κανονιών. Οι άμαχοι νεκροί πλήθαιναν. Στις 25 Φεβρουαρίου, το νησάκι Βασιλάδι, προπύργιο του Μεσολογγίου, έπεσε στα χέρια των πολιορκητών. Ο επόμενος μήνας πέρασε με καθημερινές επιθέσεις και καθημερινές αποκρούσεις.

Τα τρόφιμα τελείωναν στο κυκλωμένο Μεσολόγγι. Τελείωναν και τα φάρμακα. Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι έσφαζαν τα ζωντανά τους για να φάνε. Γαϊδούρια, μουλάρια κι άλογα. Έπειτα, σκυλιά, γάτες, ποντίκια. Ο θάνατος και οι αρρώστιες θέριζαν. Ο Μιαούλης προσπάθησε να σπάσει τον αποκλεισμό, να φέρει τρόφιμα, φάρμακα και μπαρούτι. Δε τα κατάφερε. Στις 31 Μαρτίου, σε μυστική σύσκεψη, οι οπλαρχηγοί αποφάσισαν την έξοδο. Πρωί, 9 Απριλίου, το εισηγήθηκαν σε συνέλευση των κατοίκων. Όλοι είπαν ναι. Η έξοδος ορίστηκε για το βράδυ του Σαββάτου προς Κυριακή των Βαΐων, 10 Απριλίου. Οι αιχμάλωτοι εκτελέστηκαν. Οι πληγωμένοι και οι άρρωστοι, συνολικά 600 άτομα, οχυρώθηκαν στα πιο γερά σπίτια. Οι υπόλοιποι χωρίστηκαν σε τρία σώματα. Δεξιά κι αριστερά οι πολεμιστές, στη μέση τα γυναικόπαιδα.

Καθώς έπεφτε το σκοτάδι, οι άντρες της φρουράς περνούσαν σιωπηλοί την τάφρο κι ακροβολίζονταν έξω από την πόλη. Καταιγιστικά πυρά τους υποδέχονταν. Στις 8.15, όλοι βρίσκονταν στις προκαθορισμένες θέσεις. Ανάμεσα στους μαχητές και γυναίκες αντρίκεια ντυμένες, με το όπλο στο χέρι. Περίμεναν τον αντιπερισπασμό από τα βουνά που ποτέ δεν ήρθε. Επιτέλους ξεκίνησαν. Ξεχύθηκαν μέσα από τις εχθρικές γραμμές, θέριζαν και θερίζονταν. Κάποιος φώναξε: «Πίσω». Σύγχυση, άλλοι γυρνούσαν, προχωρούσαν άλλοι. Κάποιοι πέρασαν. Οι πολλοί έπεσαν. Οι Τούρκοι μπήκαν στο Μεσολόγγι. Οδομαχίες και πόλεμος σπίτι με σπίτι. Κι εκρήξεις. Οι πολιορκημένοι έβαζαν φωτιά στο μπαρούτι, όταν δεν μπορούσαν ν’ αμυνθούν άλλο. Σκοτώνονταν, παίρνοντας μαζί τους όσους εχθρούς γινόταν. Το πρωί, η αντίσταση είχε καμφθεί. Το Μεσολόγγι έπεσε. Σε λίγο, ολόκληρη η Στερεά. Όμως, η σφαγή της εξόδου ήταν και η αρχή της αντίστροφης μέτρησης για τους Τούρκους.

Militaire.gr