Όλα βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού και μένει μόνο το τυχαίο γεγονός

Γράφει ο Ζαχαρίας ο Μυτιληνιός

Είσαι αστυνομικός και υπηρετείς εδώ και χρόνια στην Αθήνα. Ένα πρωί σου λένε αύριο φεύγεις για Μυτιλήνη. Κάποιοι σε έχουν ξεχάσει εκεί εδώ και μήνες και από άνθρωπος με συγκεκριμένο πρόγραμμα ξαφνικά από το πουθενά έχεις καταντήσει να ζεις μέσα στη βρώμα που αφήνουν πίσω τους από όπου περάσουν και τις αρρώστιες που κουβαλούν οι λαθρομετανάστες...

Είσαι λιμενικός στην πιο κυριλέ μέχρι χθες υπηρεσία το Κεντρικό Λιμεναρχείο Πειραιά και εδώ και σχεδόν ένα χρόνο έχεις χάσει τα αυγά και τα πασχάλια, όλη μέρα έχεις να κάνεις με τους λαθροτσακωμούς, τους βρωμιάρηδες των ΜΚΟ που παίζουν το δικό τους παιχνίδι, τους κουλτουριάρηδες που έρχονται με τα κανάλια να πουλήσουν αλληλεγγύη και από πίσω από το παραπέτασμα να ξέρεις ότι τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά...

Είσαι φαντάρος και εκεί που μετράς ανάποδα σου δίνουν οι καραβανάδες εντολή να καθαρίζεις τις σκηνές των λαθρομεταναστών - λες και οι ίδιοι δεν έχουν χέρια - να κάνεις υπηρεσία εκτός απο την καλλιόπη των δικών σου και σε αυτές των λάθρο που έχουν γεμίσει ακόμα και τους τοίχους με σκατά και αναθεματίζεις την ώρα και τη στιγμή που άκουσες τους φίλους σου και πήγες τώρα και κατατάχθηκες και δεν πήρες μια ακόμα εύκολη αναβολή...

Είσαι ένας οπωσδήποτε δημόσιος λειτουργός, υπάλληλος ΜΚΟ ή άλλη οποιαδήποτε εργασία σχετίζεται με τα hot spot και μέρα παρά μέρα φέρνεις την μια μετά την άλλη τις αρρώστιες στο σπίτι. Και ξαφνικά από το πουθενά τα παιδιά σου αρρωσταίνουν από οστρακιά, με στρεπτοκοκκικές με μηνιγγιτιδοκοκκικές ασθένειες που μέχρι χθες σου ήταν άγνωστες. Και δεν έχεις να κάνεις μόνο με τα παιδιά σου που τα βλέπεις άρρωστα κάθε λίγο και λιγάκι, αλλά με τη γειτονιά που πλέον σε βλέπει στραβά που εσύ δουλεύεις σε hot spot (χωρίς βέβαια να τους ενδιαφέρει ότι εσύ απλά έψαχνες ψωμί για την οικογένεια και εκεί το βρήκες), τον δάσκαλο να σε στραβοκοιτάει που τα παιδιά είναι συνέχεια άρρωστα και ούτω καθεξής...

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ζουν κυριολεκτικά στη διπλανή μας πόρτα εδώ και μήνες ζουν με μια απίστευτη πίεση (ψυχοσωματική) και επιπλέον έρχονται και αντιμέτωποι με τις δικές μας δυστροπίες (κλασσική ελληνική μακακία).

Σκέψου λοιπόν τι θα γίνει αν ΕΝΑΣ από τους 20.000 αυτούς ανθρώπους μια μέρα φθάσει στο όριο του και εκεί που ο λάθρο κάνει τις υποκλίσεις του, πάρει το κοράνι και του το χώσει στα μούτρα και τον στείλει στο δίαολο σε μια πράξη οργής και αγανάκτησης...

Σκέψου τι θα γίνει μετά...

ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΜΑΣ ΠΑΤΩΝΤΑΣ LIKE "ΕΔΩ"