Ερώτηση με αίτημα προφορικής απάντησης
προς την Επιτροπή
Άρθρο 128 του Κανονισμού
Cecilia Wikström, εξ ονόματος της Επιτροπής Αναφορών
Θέμα: Ευρωπαϊκή νομοθεσία για τις υποθήκες και τα χρηματοπιστωτικά προϊόντα υψηλού κινδύνου: η περίπτωση της Ισπανίας
Απάντηση
Η νομοθεσία και οι τραπεζικές πρακτικές που σχετίζονται με τις υποθήκες διαφέρουν σε σημαντικό βαθμό ανά την ΕΕ, με αποτέλεσμα να υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα προστασίας των καταναλωτών και όροι διακανονισμού του χρέους σε κάθε κράτος μέλος. Ο μεγάλος αριθμός των αναφορών που καταγγέλλουν παραβιάσεις των θεμελιωδών δικαιωμάτων και της ευρωπαϊκής νομοθεσίας αποδεικνύουν ότι οι απροστάτευτοι καταναλωτές αντιμετωπίζουν σημαντικά εμπόδια στην προσπάθειά τους να έχουν ακριβείς πληροφορίες που είναι απαραίτητες για τη λήψη θεμελιωδών αποφάσεων, φέρνοντας στο φως χιλιάδες τραγικές προσωπικές υποθέσεις όπου οι πολίτες έχασαν τα σπίτια τους και μέρος ή το σύνολο των αποταμιεύσεών τους. Έχουν εντοπιστεί από εθνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια αρκετές καταχρηστικές ρήτρες και πρακτικές στον τομέα των ενυπόθηκων δανείων στην Ισπανία. Η οδηγία 93/13/ΕΟΚ σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές θα έπρεπε να είχε αποτρέψει τις δόλιες συναλλαγές. Στην Ισπανία, η κοινωνία των πολιτών διαμαρτύρεται ενάντια στις εκατοντάδες χιλιάδες εξώσεις, στους καταχρηστικούς όρους των συμβάσεων ενυπόθηκων δανείων και στην έλλειψη προστασίας των δανειοληπτών. Οι επιπτώσεις της κρίσης έχουν επιδεινώσει την κατάσταση για τις οικογένειες που έχουν εκδιωχθεί από τα σπίτια τους και εξακολουθούν να εξοφλούν το χρέος τους λόγω ενυπόθηκου δανείου. Επιπλέον, εκτιμάται ότι 700.000 ισπανοί πολίτες έπεσαν θύματα οικονομικής απάτης, καθώς τα ταμιευτήρια τους τούς πούλησαν χρηματοπιστωτικά προϊόντα υψηλού κινδύνου. Οι καταναλωτές δεν ενημερώθηκαν δεόντως για την έκταση των κινδύνων που περιείχαν οι προτεινόμενες επενδύσεις και οι τράπεζες δεν πραγματοποίησαν δοκιμές καταλληλότητας για να καθοριστεί εάν οι πελάτες είχαν επαρκείς γνώσεις ώστε να κατανοήσουν τους χρηματοπιστωτικούς κινδύνους στους οποίου εκτίθεντο.
1. Γνωρίζει η Επιτροπή αν εφαρμόζονται αποτελεσματικά τα νέα μέτρα που εγκρίθηκαν από την ισπανική κυβέρνηση, για να αποφευχθούν παρόμοιες καταχρηστικές τραπεζικές πρακτικές; Αν ναι, ποια είναι η άποψή της για αυτά τα μέτρα, δεδομένων των σοβαρών ανησυχιών που εξέφρασε πρόσφατα ο Γενικός Εισαγγελέας Szpunar σχετικά με τη νομιμότητά των μέτρων;
2. Πώς ακριβώς παρακολουθεί η Επιτροπή την εφαρμογή της απόφασης του ΔΕΕ, της 14ης Μαρτίου 2013, στην υπόθεση Aziz C-415/11 για την παραβίαση της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ;
3. Πώς αξιολογεί η Επιτροπή τον ισπανικό μηχανισμό διαιτησίας που εφαρμόζεται σε πολίτες που είναι θύματα οικονομικής απάτης, με δεδομένο ότι έχει απορριφθεί ως λύση από πολλούς από αυτούς;
4. Θεωρεί η Επιτροπή ότι η οδηγία CARRP, η αναθεωρημένη οδηγία MiFID II και ο κανονισμός PRIIPS αντιμετωπίζουν επαρκώς το θέμα; Αν όχι, μπορεί να αναφέρει ποια επιπλέον μέτρα απαιτούνται σε ευρωπαϊκό επίπεδο; Για παράδειγμα ένα τέτοιο μέτρο θα μπορούσε να είναι η εισαγωγή της δυνατότητας μεταβίβασης αντί πληρωμής datiο in sοlutum;
Η νομοθεσία και οι τραπεζικές πρακτικές που σχετίζονται με τις υποθήκες διαφέρουν σε σημαντικό βαθμό ανά την ΕΕ, με αποτέλεσμα να υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα προστασίας των καταναλωτών και όροι διακανονισμού του χρέους σε κάθε κράτος μέλος. Ο μεγάλος αριθμός των αναφορών που καταγγέλλουν παραβιάσεις των θεμελιωδών δικαιωμάτων και της ευρωπαϊκής νομοθεσίας αποδεικνύουν ότι οι απροστάτευτοι καταναλωτές αντιμετωπίζουν σημαντικά εμπόδια στην προσπάθειά τους να έχουν ακριβείς πληροφορίες που είναι απαραίτητες για τη λήψη θεμελιωδών αποφάσεων, φέρνοντας στο φως χιλιάδες τραγικές προσωπικές υποθέσεις όπου οι πολίτες έχασαν τα σπίτια τους και μέρος ή το σύνολο των αποταμιεύσεών τους. Έχουν εντοπιστεί από εθνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια αρκετές καταχρηστικές ρήτρες και πρακτικές στον τομέα των ενυπόθηκων δανείων στην Ισπανία. Η οδηγία 93/13/ΕΟΚ σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές θα έπρεπε να είχε αποτρέψει τις δόλιες συναλλαγές. Στην Ισπανία, η κοινωνία των πολιτών διαμαρτύρεται ενάντια στις εκατοντάδες χιλιάδες εξώσεις, στους καταχρηστικούς όρους των συμβάσεων ενυπόθηκων δανείων και στην έλλειψη προστασίας των δανειοληπτών. Οι επιπτώσεις της κρίσης έχουν επιδεινώσει την κατάσταση για τις οικογένειες που έχουν εκδιωχθεί από τα σπίτια τους και εξακολουθούν να εξοφλούν το χρέος τους λόγω ενυπόθηκου δανείου. Επιπλέον, εκτιμάται ότι 700.000 ισπανοί πολίτες έπεσαν θύματα οικονομικής απάτης, καθώς τα ταμιευτήρια τους τούς πούλησαν χρηματοπιστωτικά προϊόντα υψηλού κινδύνου. Οι καταναλωτές δεν ενημερώθηκαν δεόντως για την έκταση των κινδύνων που περιείχαν οι προτεινόμενες επενδύσεις και οι τράπεζες δεν πραγματοποίησαν δοκιμές καταλληλότητας για να καθοριστεί εάν οι πελάτες είχαν επαρκείς γνώσεις ώστε να κατανοήσουν τους χρηματοπιστωτικούς κινδύνους στους οποίου εκτίθεντο.
1. Γνωρίζει η Επιτροπή αν εφαρμόζονται αποτελεσματικά τα νέα μέτρα που εγκρίθηκαν από την ισπανική κυβέρνηση, για να αποφευχθούν παρόμοιες καταχρηστικές τραπεζικές πρακτικές; Αν ναι, ποια είναι η άποψή της για αυτά τα μέτρα, δεδομένων των σοβαρών ανησυχιών που εξέφρασε πρόσφατα ο Γενικός Εισαγγελέας Szpunar σχετικά με τη νομιμότητά των μέτρων;
2. Πώς ακριβώς παρακολουθεί η Επιτροπή την εφαρμογή της απόφασης του ΔΕΕ, της 14ης Μαρτίου 2013, στην υπόθεση Aziz C-415/11 για την παραβίαση της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ;
3. Πώς αξιολογεί η Επιτροπή τον ισπανικό μηχανισμό διαιτησίας που εφαρμόζεται σε πολίτες που είναι θύματα οικονομικής απάτης, με δεδομένο ότι έχει απορριφθεί ως λύση από πολλούς από αυτούς;
4. Θεωρεί η Επιτροπή ότι η οδηγία CARRP, η αναθεωρημένη οδηγία MiFID II και ο κανονισμός PRIIPS αντιμετωπίζουν επαρκώς το θέμα; Αν όχι, μπορεί να αναφέρει ποια επιπλέον μέτρα απαιτούνται σε ευρωπαϊκό επίπεδο; Για παράδειγμα ένα τέτοιο μέτρο θα μπορούσε να είναι η εισαγωγή της δυνατότητας μεταβίβασης αντί πληρωμής datiο in sοlutum;
bankstersae
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου