Πολλοί ενήλικες, εξαιτίας της ανάγκης κάλυψης των αναγκών μιας οικογένειας, αλλά και λόγω της προσωπικής τους φιλοδοξίας, οδηγούνται σε έναν ατέρμονο αγώνα εργασιομανίας.
Η κατάσταση αυτή, όμως, δεν σταματά ποτέ και ολοένα και νέες ανάγκες εμφανίζονται στον ορίζοντα, που πρέπει επίσης να καλυφθούν. Δεν τις ονομάζουμε ανάγκες πρώτης κατηγορίας, δηλαδή φαγητό, ρούχα, νερό, ρεύμα και στέγη, αλλά μας έμαθαν να τις ονομάζουμε κι αυτές «ανάγκες» κι ας είναι… επιθυμίες, επισημαίνει η Χρύσα Παπακυργιάκη, Ψυχολόγος-Ειδική Παιδαγωγός.
Και μέσα σε όλο αυτό… γεννιέται ένα παιδί. Το παιδί είναι ένα πλάσμα πλήρες εξαρτώμενο από τους γονείς του και πρέπει κάθε φορά οι ειδικοί να θυμίζουν ότι λέγοντας εξαρτώμενο ένα παιδί δεν εννοούμε μόνο για την επιβίωσή του, αλλά και για τη συναισθηματική του ανάπτυξη, την εξέλιξή του σε ένα ισορροπημένο ενήλικα.
Πολλές φορές, ο ρυθμός σταματά για τη μαμά (τις περισσότερες φορές έστω μέχρι τα δυο πρώτα χρόνια του παιδιού), αλλά ο μπαμπάς συνεχίζει τον ρυθμό της πολύωρης εργασίας του. Το παιδί, ωστόσο, μεγαλώνοντας και φτάνοντας στη νηπιακή ηλικία θα αναζητήσει τον μπαμπά και σίγουρα θα εκφράσει την απορία του για τη συνεχή απουσία του πατέρα του από την οικογενειακή ζωή, λέει η κ. Παπακυργιάκη.
Γιατί λείπει ο μπαμπάς; Γιατί δεν έρχεται μαζί μας; Γιατί δεν θα έρθει στη γιορτή να με δει; Πού είναι ο μπαμπάς;
Αυτές οι ερωτήσεις από το παιδί δημιουργούν μια ψυχική ενόχληση και στη μαμά. Η μαμά ίσως να νιώθει ενδόμυχα την ίδια ενόχληση με το μικρό της και να προσπαθεί να την καλύψει βάζοντας τη λογική της μπροστά. Ωστόσο, μην κρύβεστε συναισθηματικά από το παιδί σας. Αντιλαμβάνεται περισσότερα από όσα νομίζετε.
Εκφράστε τη λύπη σας που ο μπαμπάς πρέπει να δουλέψει, εξηγήστε όμως στο παιδί ότι δεν το θέλει να λείπει πολλές ώρες και πάντα σκέφτεται την οικογένειά του. Το παιδί πολλές φορές νιώθει ενοχές γιατί θεωρεί ότι φταίει εκείνο που ο γονέας λείπει από το σπίτι, επομένως αυτή θα είναι το πρώτο σας μέλημα: να καθησυχάσετε το παιδί και να εξηγήσετε το πραγματικό αίτιο. Δεν γνωρίζουν πώς λειτουργεί ο κόσμος μας, μην το ξεχνάτε… εσείς θα το διδάξετε αυτό και κοιτάξτε να το κάνετε σωστά.
«Μη μιλάτε με πικρία και θυμό για τον μπαμπά. Δεν είναι δουλειά του παιδιού, εάν αυτό βιώνετε» αναφέρει η κ. Παπακυργιάκη και συστήνει να μιλήσετε στο παιδί με την κανονική σας φωνή εξηγώντας ότι οι μεγάλοι πρέπει να εργάζονται για να καλύπτουν τις ανάγκες της οικογένειας. Μη δίνετε πολύ έμφαση στο υλικό κομμάτι λέγοντας «…για να αγοράζεις παιχνίδια» ή «για να έχουμε χρήματα». Απλά λόγια και πολλή κατανόηση.
Τις ώρες που είναι ο μπαμπάς στο σπίτι, φροντίζουμε να εμπλέκεται όσο περισσότερο γίνεται με παιχνίδι και φροντίδα προς το παιδί. Κάντε ότι θα έκανε η μαμά κανονικά: μπάνιο, φαγητό, διαβάστε βιβλία στο κρεβάτι, πείτε τα νέα σας ή κάποιο παραμύθι. Πηγαίνετε οικογενειακές βόλτες ή επισκέψεις σε φίλους και έχετε πάντα το νου σας στο παιδί. Μιλήστε του για κάτι που το απασχολεί ή δείτε μαζί έναν αγώνα ποδοσφαίρου στη τηλεόραση. Ακούστε μουσική στο αυτοκίνητο και τραγουδήστε δυνατά, αγκαλιάστε και φιλήστε το παιδί σας πολλές φορές μέσα στην ημέρα.
«Μην είστε μόνο «ενήλικας», γίνετε φίλος, παιδί και γονέας μαζί του. Του αξίζει, το δικαιούται» καταλήγει η κ. Παπακυργιάκη.
mothersblog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου