Ζήτησε αύξηση ρευστότητας χωρίς να συντρέχουν έκτακτοι λόγοι
Προβληματισμό, και μάλιστα έντονο, έχει προκαλέσει σε τραπεζικούς κύκλους, αλλά και στην κυβέρνηση, η πρόσφατη πρωτοβουλία του Γιάννη Στουρνάρα να
ζητήσει από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, για πρώτη φορά έπειτα από πολλούς μήνες, την αύξηση του ανώτατου ορίου παροχής έκτακτης ρευστότητας (ELA) για τις ελληνικές τράπεζες κατά 400.000.000 ευρώ.
Ο συμβολισμός αυτής της κίνησης, έπειτα από ένα μεγάλο διάστημα «νημεμίας», υπήρξε δυσανάλογα βαρύς και αρνητικός για την εικόνα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, γεγονός που ανέδειξε και η «δημοκρατία» με πρωτοσέλιδό της στις 24 Μαρτίου 2017 (φωτό).
Το αίτημα του κ. Στουρνάρα, που δεν φαίνεται να εξυπηρετούσε άμεση ανάγκη κάποιας από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες, εγκρίθηκε με συνοπτικές διαδικασίες από την ΕΚΤ, συνοδεύτηκε όμως και από μπαράζ δημοσιευμάτων που έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου για προοπτική εκτροχιασμού του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος. Είχε προηγηθεί πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ της «Καθημερινής», που έκανε λόγο για «εκροή καταθέσεων 4 δισ. το πρώτο τρίμηνο του 2017», ενώ στο ίδιο πνεύμα η ανακοίνωση της Τραπέζης της Ελλάδος δικαιολόγησε την κίνηση, επισημαίνοντας με νόημα ότι «αντανακλά τις εξελίξεις στη ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών, λαμβάνοντας υπόψη τις ροές καταθέσεων του ιδιωτικού τομέα».
Τραπεζικές πηγές που είναι σε θέση να γνωρίζουν, όμως, διαβεβαιώνουν ότι στη διάρκεια του περασμένου Μαρτίου το σύνολο των καταθέσεων δεν έπεσε κάτω από τα 128 δισ., με μικρές σχετικά αυξομειώσεις, ενώ την τελευταία εβδομάδα του μήνα οι εισροές σημείωσαν εντυπωσιακή άνοδο, ανεβάζοντας στις 30/3 τον πήχη στα 129,80 δισ.
Από πλευράς επάρκειας ρευστότητας, επομένως, η κίνηση του κ. Στουρνάρα ήταν μάλλον αχρείαστη, καθώς η ενεργοποίηση του ELA(Emergency Liquidity Assistance) αποτελεί μία ύστατη και... πανάκριβη μορφή δανεισμού.
Η ανορθόδοξη πρωτοβουλία του κεντρικού τραπεζίτη, πάντως, δεν μένει ασχολίαστη και σε πολιτικό επίπεδο, καθώς ήρθε να ενισχύσει τα γνωστά κινδυνολογικά δημοσιεύματα περί αναγκαιότητας ολοκλήρωσης της αξιολόγησης το συντομότερο δυνατόν. Ειδικότερα, η κίνηση του Γιάννη Στουρνάρα ερμηνεύεται, κατά παράβαση πάσης έννοιας δεοντολογίας, ως πρόσθετο εργαλείο πίεσης ντόπιων και ξένων κέντρων που επιθυμούν να οδηγήσουν την κυβέρνηση σε μια γρήγορη αλλά κακή για τα ελληνικά συμφέροντα συμφωνία, με την επίκληση πάντα διαφόρων συστημικών κινδύνων.
Η αντιπαράθεση του κεντρικού τραπεζίτη με την κυβέρνηση έχει πάρει πλέον τα χαρακτηριστικά δημόσιας διένεξης, αλλά σε κάθε περίπτωση θεωρείται πρωτοφανές ο θεσμικός παράγοντας, επιφορτισμένος με τη θωράκιση του τραπεζικού συστήματος, να χρησιμοποιεί τις εξουσίες του για τη δημιουργία εντυπώσεων εις βάρος της χώρας, με τελικό σκοπό την εξυπηρέτηση μικροπολιτικών στόχων.
Προβληματισμό, και μάλιστα έντονο, έχει προκαλέσει σε τραπεζικούς κύκλους, αλλά και στην κυβέρνηση, η πρόσφατη πρωτοβουλία του Γιάννη Στουρνάρα να
ζητήσει από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, για πρώτη φορά έπειτα από πολλούς μήνες, την αύξηση του ανώτατου ορίου παροχής έκτακτης ρευστότητας (ELA) για τις ελληνικές τράπεζες κατά 400.000.000 ευρώ.
Ο συμβολισμός αυτής της κίνησης, έπειτα από ένα μεγάλο διάστημα «νημεμίας», υπήρξε δυσανάλογα βαρύς και αρνητικός για την εικόνα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, γεγονός που ανέδειξε και η «δημοκρατία» με πρωτοσέλιδό της στις 24 Μαρτίου 2017 (φωτό).
Το αίτημα του κ. Στουρνάρα, που δεν φαίνεται να εξυπηρετούσε άμεση ανάγκη κάποιας από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες, εγκρίθηκε με συνοπτικές διαδικασίες από την ΕΚΤ, συνοδεύτηκε όμως και από μπαράζ δημοσιευμάτων που έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου για προοπτική εκτροχιασμού του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος. Είχε προηγηθεί πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ της «Καθημερινής», που έκανε λόγο για «εκροή καταθέσεων 4 δισ. το πρώτο τρίμηνο του 2017», ενώ στο ίδιο πνεύμα η ανακοίνωση της Τραπέζης της Ελλάδος δικαιολόγησε την κίνηση, επισημαίνοντας με νόημα ότι «αντανακλά τις εξελίξεις στη ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών, λαμβάνοντας υπόψη τις ροές καταθέσεων του ιδιωτικού τομέα».
Τραπεζικές πηγές που είναι σε θέση να γνωρίζουν, όμως, διαβεβαιώνουν ότι στη διάρκεια του περασμένου Μαρτίου το σύνολο των καταθέσεων δεν έπεσε κάτω από τα 128 δισ., με μικρές σχετικά αυξομειώσεις, ενώ την τελευταία εβδομάδα του μήνα οι εισροές σημείωσαν εντυπωσιακή άνοδο, ανεβάζοντας στις 30/3 τον πήχη στα 129,80 δισ.
Από πλευράς επάρκειας ρευστότητας, επομένως, η κίνηση του κ. Στουρνάρα ήταν μάλλον αχρείαστη, καθώς η ενεργοποίηση του ELA(Emergency Liquidity Assistance) αποτελεί μία ύστατη και... πανάκριβη μορφή δανεισμού.
Η ανορθόδοξη πρωτοβουλία του κεντρικού τραπεζίτη, πάντως, δεν μένει ασχολίαστη και σε πολιτικό επίπεδο, καθώς ήρθε να ενισχύσει τα γνωστά κινδυνολογικά δημοσιεύματα περί αναγκαιότητας ολοκλήρωσης της αξιολόγησης το συντομότερο δυνατόν. Ειδικότερα, η κίνηση του Γιάννη Στουρνάρα ερμηνεύεται, κατά παράβαση πάσης έννοιας δεοντολογίας, ως πρόσθετο εργαλείο πίεσης ντόπιων και ξένων κέντρων που επιθυμούν να οδηγήσουν την κυβέρνηση σε μια γρήγορη αλλά κακή για τα ελληνικά συμφέροντα συμφωνία, με την επίκληση πάντα διαφόρων συστημικών κινδύνων.
Η αντιπαράθεση του κεντρικού τραπεζίτη με την κυβέρνηση έχει πάρει πλέον τα χαρακτηριστικά δημόσιας διένεξης, αλλά σε κάθε περίπτωση θεωρείται πρωτοφανές ο θεσμικός παράγοντας, επιφορτισμένος με τη θωράκιση του τραπεζικού συστήματος, να χρησιμοποιεί τις εξουσίες του για τη δημιουργία εντυπώσεων εις βάρος της χώρας, με τελικό σκοπό την εξυπηρέτηση μικροπολιτικών στόχων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου