«Ζωντανός» παραμένει για το Κέντρο Παραδοσιακής Βιοτεχνίας Ιωαννίνων ο στόχος της ένταξης της Γιαννιώτικης Αργυροχοΐας στο Εθνικό Ευρετήριο για την άυλη πολιτιστική κληρονομιά, που εδώ
και έναν χρόνο περίπου έχει αποστείλει τον σχετικό φάκελο στην αρμόδια διεύθυνση του υπουργείου Πολιτισμού.
Ωστόσο, ο φάκελος, στις αρχές του νέου έτους κατά πάσα πιθανότητα, θα επανυποβληθεί, προκειμένου να περιλαμβάνει περισσότερα στοιχεία, που αφορούν στις παραδοσιακές τεχνικές, και να συνδεθεί με τους τεχνίτες και τα εργαστήρια, που θα προσδώσουν με ακόμη μεγαλύτερη έμφαση την άρρηκτη σχέση μεταξύ των Ιωαννίνων και αυτής της τέχνης.
Αυτό προέκυψε μετά από επικοινωνία του διευθυντή του Κέντρου Παραδοσιακής Βιοτεχνίας Ευάγγελου Κυριαζή με στελέχη της διεύθυνσης, όπου δόθηκαν και οι κατευθύνσεις, οι οποίες αφορούν όλες τις υπό επεξεργασία προτάσεις, που έχουν υποβληθεί, και τη «φιλοσοφία» από την οποία θα πρέπει να διακατέχονται.
Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός ότι το θέμα ανακινήθηκε είναι θετικό, καθώς δείχνει ότι η πρόταση δε βρίσκεται «ξεχασμένη» σε κάποιο συρτάρι.
Η πρόταση είχε υποβληθεί από τον αντιπρόεδρο του ΚΕΠΑΒΙ, αντιδήμαρχο Ιωαννίνων Νίκο Γκόλα και τον κ. Κυριαζή, όπως αναφέρεται και στον ιστότοπο για την Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά της Ελλάδας.
Ο κ. Γκόλας, μιλώντας στον Η.Α., σημείωσε ότι η προοπτική εγγραφής της Γιαννιώτικης αργυροχοΐας είναι ιδιαίτερα σημαντική για τον κλάδο, αλλά και για ολόκληρη την πόλη, γι’ αυτό και οι προσπάθειες έγκρισης της πρότασης θα συνεχιστούν.
Το συνοπτικό δελτίο της πρότασης, που έχει αναρτηθεί στον ιστότοπο, αναφέρει : «Η τέχνη της αργυροχοΐας στα Γιάννενα είναι τέχνη βαθιά ριζωμένη στον χρόνο. Τη μεγάλη της άνθηση τη γνώρισε τον 18ο και 19ο αιώνα, εποχή που τα Γιάννενα αναδείχθηκαν σε ένα από τα μεγαλύτερα εμπορικά, πνευματικά και καλλιτεχνικά κέντρα των Βαλκανίων.
Αντλώντας έμπνευση από τα έργα της αρχαίας ελληνικής παράδοσης και της αξεπέραστης βυζαντινής τέχνης, αλλά εκφράζοντας ταυτόχρονα και τις αξίες της ηπειρώτικης καλαισθησίας, η γιαννιώτικη αργυροχοΐα κατέχει περίοπτη θέση στην ελληνική λαϊκή τέχνη.
Η ιδιαιτερότητα της γιαννιώτικης αργυροχοΐας εκφράζεται κυρίως με τις τεχνικές κατασκευής, όπως το σφυρήλατο, το φουσκωτό ή σκαλιστό, το συρματερό ή φελιγκράν και το σαβάτι, τεχνικές οι οποίες στα Γιάννενα έφθασαν στο απόγειο της εκφραστικής τους δύναμης.
Τα γιαννιώτικα κοσμήματα και σκεύη προσφέρουν ζεστή οπτική εντύπωση που αποδίδεται με την ιδιαίτερα λεπτή και κομψή επεξεργασία. Τα εργαστήρια αργυροχοΐας που λειτουργούν σήμερα συνεχίζουν την παράδοση, δημιουργώντας χειροποίητα προϊόντα υψηλής αισθητικής και καλλιτεχνικής εκφραστικότητας, εφάμιλλης εκείνης του παρελθόντος».
Άλλα στοιχεία, που αφορούν την Ήπειρο και έχουν ενταχθεί μέχρι σήμερα στον εθνικό κατάλογο, είναι το παραδοσιακό πανηγύρι του Συρράκου, το Ηπειρώτικο Πολυφωνικό Τραγούδι και τα Ιερά δάση των χωριών του Ζαγορίου και της Κόνιτσας.
Βέβαια, και άλλα στοιχεία όπως η νομαδική κτηνοτροφία και η τέχνη της ξερολιθιάς έχουν αναφορά στην Ήπειρο, όπως και σε άλλες περιοχές της χώρας. Μάλιστα, η εγγραφή της ξερολιθιάς στον κατάλογο της UNESCO, εξετάζεται τις επόμενες ημέρες.
Ήδη, έχει ανακοινωθεί η θετική εισήγηση του Οργάνου Αξιολόγησης της Σύμβασης για την Άυλη Κληρονομιά σχετικά με τον κοινό φάκελο υποψηφιότητας που υπέβαλλαν οκτώ χώρες (Ελλάδα, Κύπρος, Ελβετία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Κροατία και Σλοβενία), στις οποίες απαντάται αυτή η τέχνη.
Στους διεθνείς καταλόγους της UNESCO, η χώρα μας, από κοινού με τις Ισπανία, Ιταλία, Κροατία, Κύπρο, Μαρόκο, Πορτογαλία, ενέγραψε το 2013 τη Μεσογειακή Διατροφή, ως έκφανση άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς που χαρακτηρίζει τους μεσογειακούς λαούς.
Το 2014 εγγράφτηκε στον ίδιο κατάλογο η τεχνογνωσία της παραδοσιακής μαστιχοκαλλιέργειας στη Χίο, το 2015 ήταν σειρά της Τηνιακής Μαρμαροτεχνίας, το 2016 εγγράφτηκαν τα Μωμοέρια, ένα έθιμο του Δωδεκαημέρου, όπως τελείται σε οκτώ χωριά της Κοζάνης και το 2017 εγκρίθηκε η εγγραφή του ρεμπέτικου.
Ωστόσο, ο φάκελος, στις αρχές του νέου έτους κατά πάσα πιθανότητα, θα επανυποβληθεί, προκειμένου να περιλαμβάνει περισσότερα στοιχεία, που αφορούν στις παραδοσιακές τεχνικές, και να συνδεθεί με τους τεχνίτες και τα εργαστήρια, που θα προσδώσουν με ακόμη μεγαλύτερη έμφαση την άρρηκτη σχέση μεταξύ των Ιωαννίνων και αυτής της τέχνης.
Αυτό προέκυψε μετά από επικοινωνία του διευθυντή του Κέντρου Παραδοσιακής Βιοτεχνίας Ευάγγελου Κυριαζή με στελέχη της διεύθυνσης, όπου δόθηκαν και οι κατευθύνσεις, οι οποίες αφορούν όλες τις υπό επεξεργασία προτάσεις, που έχουν υποβληθεί, και τη «φιλοσοφία» από την οποία θα πρέπει να διακατέχονται.
Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός ότι το θέμα ανακινήθηκε είναι θετικό, καθώς δείχνει ότι η πρόταση δε βρίσκεται «ξεχασμένη» σε κάποιο συρτάρι.
Η πρόταση είχε υποβληθεί από τον αντιπρόεδρο του ΚΕΠΑΒΙ, αντιδήμαρχο Ιωαννίνων Νίκο Γκόλα και τον κ. Κυριαζή, όπως αναφέρεται και στον ιστότοπο για την Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά της Ελλάδας.
Ο κ. Γκόλας, μιλώντας στον Η.Α., σημείωσε ότι η προοπτική εγγραφής της Γιαννιώτικης αργυροχοΐας είναι ιδιαίτερα σημαντική για τον κλάδο, αλλά και για ολόκληρη την πόλη, γι’ αυτό και οι προσπάθειες έγκρισης της πρότασης θα συνεχιστούν.
Το συνοπτικό δελτίο της πρότασης, που έχει αναρτηθεί στον ιστότοπο, αναφέρει : «Η τέχνη της αργυροχοΐας στα Γιάννενα είναι τέχνη βαθιά ριζωμένη στον χρόνο. Τη μεγάλη της άνθηση τη γνώρισε τον 18ο και 19ο αιώνα, εποχή που τα Γιάννενα αναδείχθηκαν σε ένα από τα μεγαλύτερα εμπορικά, πνευματικά και καλλιτεχνικά κέντρα των Βαλκανίων.
Αντλώντας έμπνευση από τα έργα της αρχαίας ελληνικής παράδοσης και της αξεπέραστης βυζαντινής τέχνης, αλλά εκφράζοντας ταυτόχρονα και τις αξίες της ηπειρώτικης καλαισθησίας, η γιαννιώτικη αργυροχοΐα κατέχει περίοπτη θέση στην ελληνική λαϊκή τέχνη.
Η ιδιαιτερότητα της γιαννιώτικης αργυροχοΐας εκφράζεται κυρίως με τις τεχνικές κατασκευής, όπως το σφυρήλατο, το φουσκωτό ή σκαλιστό, το συρματερό ή φελιγκράν και το σαβάτι, τεχνικές οι οποίες στα Γιάννενα έφθασαν στο απόγειο της εκφραστικής τους δύναμης.
Τα γιαννιώτικα κοσμήματα και σκεύη προσφέρουν ζεστή οπτική εντύπωση που αποδίδεται με την ιδιαίτερα λεπτή και κομψή επεξεργασία. Τα εργαστήρια αργυροχοΐας που λειτουργούν σήμερα συνεχίζουν την παράδοση, δημιουργώντας χειροποίητα προϊόντα υψηλής αισθητικής και καλλιτεχνικής εκφραστικότητας, εφάμιλλης εκείνης του παρελθόντος».
Άλλα στοιχεία, που αφορούν την Ήπειρο και έχουν ενταχθεί μέχρι σήμερα στον εθνικό κατάλογο, είναι το παραδοσιακό πανηγύρι του Συρράκου, το Ηπειρώτικο Πολυφωνικό Τραγούδι και τα Ιερά δάση των χωριών του Ζαγορίου και της Κόνιτσας.
Βέβαια, και άλλα στοιχεία όπως η νομαδική κτηνοτροφία και η τέχνη της ξερολιθιάς έχουν αναφορά στην Ήπειρο, όπως και σε άλλες περιοχές της χώρας. Μάλιστα, η εγγραφή της ξερολιθιάς στον κατάλογο της UNESCO, εξετάζεται τις επόμενες ημέρες.
Ήδη, έχει ανακοινωθεί η θετική εισήγηση του Οργάνου Αξιολόγησης της Σύμβασης για την Άυλη Κληρονομιά σχετικά με τον κοινό φάκελο υποψηφιότητας που υπέβαλλαν οκτώ χώρες (Ελλάδα, Κύπρος, Ελβετία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Κροατία και Σλοβενία), στις οποίες απαντάται αυτή η τέχνη.
Στους διεθνείς καταλόγους της UNESCO, η χώρα μας, από κοινού με τις Ισπανία, Ιταλία, Κροατία, Κύπρο, Μαρόκο, Πορτογαλία, ενέγραψε το 2013 τη Μεσογειακή Διατροφή, ως έκφανση άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς που χαρακτηρίζει τους μεσογειακούς λαούς.
Το 2014 εγγράφτηκε στον ίδιο κατάλογο η τεχνογνωσία της παραδοσιακής μαστιχοκαλλιέργειας στη Χίο, το 2015 ήταν σειρά της Τηνιακής Μαρμαροτεχνίας, το 2016 εγγράφτηκαν τα Μωμοέρια, ένα έθιμο του Δωδεκαημέρου, όπως τελείται σε οκτώ χωριά της Κοζάνης και το 2017 εγκρίθηκε η εγγραφή του ρεμπέτικου.
agon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου