Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Άρτας «Ο ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ», Το Επιμελητήριο Άρτας, ο Όμιλος Μελέτης Ολοκαυτώματος Κομμένου(ΟΜΟΚ), οι εκδόσεις Βιβλιοπωλείον της ΕΣΤΙΑΣ και το βιβλιοπωλείο «Η πολυθρόνα του Νίτσε» σας προσκαλούν
στην παρουσίαση του νέου βιβλίου του Ηπειρώτη συγγραφέα Ευαγγέλου Αυδίκου, με τίτλο «Οδός Οφθαλμιατρείου», που θα γίνει την Τρίτη, 12 Νοεμβρίου 2018, ώρα 8.30μμ, στο Συνεδριακό Κέντρο του Επιμελητηρίου Άρτας..
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:
Έλενα Μάντζιου, φιλόλογος
Ειρήνη Αυδίκου, καθηγήτρια Πληροφορικής
Παρεμβαίνει
Κατερίνα Σχισμένου, φιλόλογος-μεταφράστρια
Συντονίζει και προλογίζει
Δημήτρης Βλαχοπάνος, φιλόλογος-συγγραφέας
Το μυθιστόρημα είναι μια προσπάθεια για συνομιλία με τον ποιητή και πεζογράφο Κώστα Κρυστάλλη, σε μια περίοδο που είναι σε εξέλιξη η συζήτηση για τον ρόλο της λογοτεχνίας , ενώ ταυτόχρονα η εποχή μας παρουσιάζει αρκετά κοινά στοιχεία με τα τέλη του 19ου αιώνα.
Είναι ο λογοτέχνης που κράτησε όρθιους τους ανθρώπους της υπαίθρου με όλο του το έργο, ιδίως με το ποίημά του «Στον Σταυραητό». Οδός οφθαλμιατρείου είναι ο δρόμος που άρχισε το δράμα του ποιητή και πεζογράφου Κώστα Κρυστάλλη στη συμβολή των οδών Εδουάρδου Λω(σημερινή ονομασία) και Σταδίου, στην Αθήνα.
Το υπόγειο του τυπογραφείου του Παπαγεωργίου φιλοξένησε τις φιλοδοξίες του να ανεβεί τη σκάλα του ελληνικού ποιητικού Παρνασσού.
Να γράψει και να γίνει αποδεκτός από το λογοτεχνικό σινάφι και την κοινωνία της Αθήνας. Μια μάχη άνιση. Έφτασε πρόσφυγας στην Αθήνα του 1889, κυνηγημένος από την Οθωμανική διοίκηση τωνΙωαννίνων για την έκδοση της ποιητικής του συλλογής Αι Σκιαί του Άδου που χαρακτηρίστηκε εχθρική γι’ αυτούς.
Αναζητεί την ηρεμία στην πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους και με την προσδοκία ότι θα βρει υποστήριξη στον αγώνα να επιβιώσει και να αναδειχθεί λογοτεχνικά. Έφτασε στην Αθήνα χωρίς πόρους, η οικογένεια του πατέρα του καταστράφηκε οικονομικά, και με τις ένθερμες υποσχέσεις να φυλλοροούν αφήνοντάς τον μόνο του.
Η αγωνία για την επιβίωση αλλά και η υπέρβαση των δυσκολιών. Η πάλη με το αδύναμο σώμα και η φλόγα της δημιουργίας που του έκαιγε τα σωθικά
Ενάμιση αιώνα μετά ο Κώστας Κρυστάλλης επιστρέφει στην Αθήνα, για να συνεχίσει τη συζήτηση που δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει. Να γνωρίσει τους νέους δημιουργούς.
Μια πορεία στους δρόμους που σημάδεψαν την ύπαρξή του και μια ευκαιρία να συναντηθεί με τον Κριστ/Χρήστο, τον νεαρό πατριώτη του που αναζητεί τον εαυτό του. Εγκαταλείπει την Αμερική αναζητώντας τα δικά του όνειρα.
Ο Χρήστος δανείζει το στόμα του και τη σκέψη του στον ποιητή. Γίνεται ο καθρέφτης του αλλά και μέσο να σκάψει μέσα του ξετυλίγοντας και ξεδιαλύνοντας σκέψεις και συναισθήματα. Η ιστορία γίνεται οδός ωρίμανσης για τον Χρήστο.
Για τον Κρυστάλλη είναι η δεύτερη ευκαιρία του. Να πει όσα δεν μπόρεσε όσο ζούσε. Είναι ένα μυθιστόρημα σπονδή στην τρυφερότητα και στην αγωνία του δημιουργού. Μια ιστορία που έχει στραμμένο το βλέμμα της στο παρόν.
Η Άρτα είναι η πόλη που αγκάλιασε τον Κρυστάλλη. Πρώτα όταν δραπέτευσε από τα Γιάννενα. Μετά, εκεί κατέφυγε το 1894, εκεί άφησε την τελευταία του πνοή. Η γη της Άρτας δέχθηκε τον Κρυστάλλη μετά τον θάνατό του. 125 χρόνια τώρα αναπαύεται στην αρτινή γη. Αλλά οι Αρτινοί τον ανέσυραν από την αφάνεια.
Οι μαθητές του Γυμνασίου έθεσαν το 1920 το αίτημα της προτομής του , που τοποθετήθηκε τελικά το 1930. Οι Αρτινοί τον αγάπησαν πολύ , τον έκαναν δικό τους. Διοργάνωσαν συνέδρια, έγραψαν σε εφημερίδες, βιβλία.
Όλη η κοινωνία της Άρτας, Δήμαρχοι, δημοσιογράφοι, λόγιοι, σύλλογοι και εταιρείες του έδειξαν τη στοργή τους. Ο Κρυστάλλης κι εμείς επισκεπτόμαστε την Άρτα, για να μιλήσουμε γι΄ αυτή τη σχέση, για να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας στους Αρτινούς.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:
Έλενα Μάντζιου, φιλόλογος
Ειρήνη Αυδίκου, καθηγήτρια Πληροφορικής
Παρεμβαίνει
Κατερίνα Σχισμένου, φιλόλογος-μεταφράστρια
Συντονίζει και προλογίζει
Δημήτρης Βλαχοπάνος, φιλόλογος-συγγραφέας
Το μυθιστόρημα είναι μια προσπάθεια για συνομιλία με τον ποιητή και πεζογράφο Κώστα Κρυστάλλη, σε μια περίοδο που είναι σε εξέλιξη η συζήτηση για τον ρόλο της λογοτεχνίας , ενώ ταυτόχρονα η εποχή μας παρουσιάζει αρκετά κοινά στοιχεία με τα τέλη του 19ου αιώνα.
Είναι ο λογοτέχνης που κράτησε όρθιους τους ανθρώπους της υπαίθρου με όλο του το έργο, ιδίως με το ποίημά του «Στον Σταυραητό». Οδός οφθαλμιατρείου είναι ο δρόμος που άρχισε το δράμα του ποιητή και πεζογράφου Κώστα Κρυστάλλη στη συμβολή των οδών Εδουάρδου Λω(σημερινή ονομασία) και Σταδίου, στην Αθήνα.
Το υπόγειο του τυπογραφείου του Παπαγεωργίου φιλοξένησε τις φιλοδοξίες του να ανεβεί τη σκάλα του ελληνικού ποιητικού Παρνασσού.
Να γράψει και να γίνει αποδεκτός από το λογοτεχνικό σινάφι και την κοινωνία της Αθήνας. Μια μάχη άνιση. Έφτασε πρόσφυγας στην Αθήνα του 1889, κυνηγημένος από την Οθωμανική διοίκηση τωνΙωαννίνων για την έκδοση της ποιητικής του συλλογής Αι Σκιαί του Άδου που χαρακτηρίστηκε εχθρική γι’ αυτούς.
Αναζητεί την ηρεμία στην πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους και με την προσδοκία ότι θα βρει υποστήριξη στον αγώνα να επιβιώσει και να αναδειχθεί λογοτεχνικά. Έφτασε στην Αθήνα χωρίς πόρους, η οικογένεια του πατέρα του καταστράφηκε οικονομικά, και με τις ένθερμες υποσχέσεις να φυλλοροούν αφήνοντάς τον μόνο του.
Η αγωνία για την επιβίωση αλλά και η υπέρβαση των δυσκολιών. Η πάλη με το αδύναμο σώμα και η φλόγα της δημιουργίας που του έκαιγε τα σωθικά
Ενάμιση αιώνα μετά ο Κώστας Κρυστάλλης επιστρέφει στην Αθήνα, για να συνεχίσει τη συζήτηση που δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει. Να γνωρίσει τους νέους δημιουργούς.
Μια πορεία στους δρόμους που σημάδεψαν την ύπαρξή του και μια ευκαιρία να συναντηθεί με τον Κριστ/Χρήστο, τον νεαρό πατριώτη του που αναζητεί τον εαυτό του. Εγκαταλείπει την Αμερική αναζητώντας τα δικά του όνειρα.
Ο Χρήστος δανείζει το στόμα του και τη σκέψη του στον ποιητή. Γίνεται ο καθρέφτης του αλλά και μέσο να σκάψει μέσα του ξετυλίγοντας και ξεδιαλύνοντας σκέψεις και συναισθήματα. Η ιστορία γίνεται οδός ωρίμανσης για τον Χρήστο.
Για τον Κρυστάλλη είναι η δεύτερη ευκαιρία του. Να πει όσα δεν μπόρεσε όσο ζούσε. Είναι ένα μυθιστόρημα σπονδή στην τρυφερότητα και στην αγωνία του δημιουργού. Μια ιστορία που έχει στραμμένο το βλέμμα της στο παρόν.
Η Άρτα είναι η πόλη που αγκάλιασε τον Κρυστάλλη. Πρώτα όταν δραπέτευσε από τα Γιάννενα. Μετά, εκεί κατέφυγε το 1894, εκεί άφησε την τελευταία του πνοή. Η γη της Άρτας δέχθηκε τον Κρυστάλλη μετά τον θάνατό του. 125 χρόνια τώρα αναπαύεται στην αρτινή γη. Αλλά οι Αρτινοί τον ανέσυραν από την αφάνεια.
Οι μαθητές του Γυμνασίου έθεσαν το 1920 το αίτημα της προτομής του , που τοποθετήθηκε τελικά το 1930. Οι Αρτινοί τον αγάπησαν πολύ , τον έκαναν δικό τους. Διοργάνωσαν συνέδρια, έγραψαν σε εφημερίδες, βιβλία.
Όλη η κοινωνία της Άρτας, Δήμαρχοι, δημοσιογράφοι, λόγιοι, σύλλογοι και εταιρείες του έδειξαν τη στοργή τους. Ο Κρυστάλλης κι εμείς επισκεπτόμαστε την Άρτα, για να μιλήσουμε γι΄ αυτή τη σχέση, για να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας στους Αρτινούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου