Θέμα: «1821 – 2021: Διακόσια χρόνια ἀπό τήν Ἐθνική μας Παλιγγενεσία»
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-
Διακόσια χρόνια συμπληρώνονται ἐφέτος ἀπό τήν στιγμή πού οἱ Ἕλληνες βροντοφώναξαν στό Μοναστήρι τῆς Ἁγίας Λαύρας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ἤ ΘΑΝΑΤΟΣ», κάτω ἀπό τίς εὐλογίες τοῦ
Μητροπολίτου Παλαιῶν Πατρῶν ΓΕΡΜΑΝΟΥ. Ἦταν ἡ 25ῃ Μαρτίου 1821, ἡμέρα κατά τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία γιώρταζε τό μεγάλο γεγονός τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου.
Θαυμάζει κανείς, πῶς αὐτός ὁ λαός, πού ἔμεινε ὑποδουλωμένος 400 ὁλόκληρα χρόνια κάτω ἀπό τόν βαρύτατο ζυγό τῆς τουρκικῆς σκλαβιᾶς, πῶς κράτησε ἀλώβητη τήν Ἑλληνική καί τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική του ταυτότητα. Γιατί δέν εἶναι λίγοι τέσσερις αἰῶνες δουλείας – καί τί δουλείας, ραγιᾶς στίς βάρβαρες ἐπιθυμίες καί ὀρέξεις τοῦ σκληροῦ τούρκου δυνάστη.
-Β-
Τό ἐρώτημα, γιά ὅσους μελετοῦν ἀμερόληπτα τά ἱστορικά γεγονότα, ἔχει τήν ἀπάντησή του. Ἦταν ἡ Ἐκκλησία, πού σάν στοργική Μητέρα μάζευε τά παιδιά της κάτω ἀπό τίς στοργικές της φροντίδες καί ζέσταινε τήν ἀποσταμένη ἐλπίδα τους μέ τήν θερμή της ἀγάπη, αὐτή πού ἐδίδαξε ὁ Ἰησοῦς Χριστός, πού «πάντα στέγει, πάντα πιστεύει» καί πού «οὐδέποτε ἐκπίπτει». Ἐπίσκοποι, Ἱερεῖς καί καλόγεροι δίδασκαν, φανερά ἤ κρυφά, τήν Ἱστορία τοῦ Γένους, μίλαγαν γιά τόν μαρμαρωμένο βασιληᾶ, τόν Κωνσταντῖνο ΙΑ΄ τόν Παλαιολόγο καί μάθαιναν, ἰδίως τά παιδιά, νά διαβάζουν καί νά γράφουν, μέ πρότυπα τά ἐκκλησιαστικά βιβλία.
-Γ-
Πέρα, ὅμως, ἀπό αὐτά, ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ ἔστελνε, κατά καιρούς, ἀνθρώπους φωτισμένους, φλογερούς καί δυνατούς στήν Ὀρθόδοξη Πίστη, ὅπως, γιά παράδειγμα ἦταν ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὁ ὁποῖος δίκαια ὠνομάστηκε «ὁ Ἅγιος τῶν σκλάβων». Μέσα στίς μεγάλες δυσκολίες καί τούς κινδύνους, πού εἶχαν στά μαῦρα ἐκεῖνα χρόνια, περιώδευαν κυρίως στήν ὕπαιθρο, καί μέ τήν διδασκαλία τους κρατοῦσαν ὄρθιο καί τό ἐθνικό καί τό χριστιανικό φρόνημα τῶν ὑποδούλων Ἑλλήνων. Περίφημος ἔχει γίνει αὐτός ὁ λόγος τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ: «Ψυχή καί Χριστός σᾶς χρειάζεται. Τό κορμί σας ἄς τό κάψουν ἄς τό τηγανίσουν. Αὐτά τά δύο (δηλαδή Ψυχή καί Χριστός) κανείς δέν μπορεῖ νά σᾶς τά πάρῃ, ἐκτός καί τά δώσετε μέ τό θέλημά σας».
Ἀλλά καί τό «κρυφό σχολειό», πού κάποιοι πεισματικά τό ἀρνοῦνται, πολλά, πάρα πολλά πρόσφερε στά σκλαβόπουλα. Ἄς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη ὅλων ὅσοι ἐργάστηκαν ἡρωϊκά καί ταπεινά καί ἀθόρυβα, γιά νά φωτίζουν τά πυκνά σκοτάδια μέ τό φῶς τῆς χριστιανικῆς ἐλπίδας, λέγοντας: «μή σκιάζεστε στά σκότη. Τῆς λευτεριᾶς τό φεγγοβόλο ἀστέρι τῆς νύχτας τό ξημέρωμα θά φέρῃ».
-Δ-
Βέβαια, ἐφέτος ὁ ἑορτασμός τῆς 25ης Μαρτίου 1821 λόγῳ τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ, δέν θά ἔχῃ, ἴσως, τήν λαμπρότητα πού εἶχε στά προηγούμενα χρόνια. Ἀλλά, ὅσοι νοιώθουμε μέσα μας τήν δύναμη πού δίδουν ὁ Χριστός καί ἡ Ἑλλάδα, ἄς φροντίσουμε νά μή παραλείψουμε τόν ἐκκλησιασμό μας, γιορτάζοντας τόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου. Κι’ ἀκόμη, ἄς διαβάσουμε ὀρθόδοξα βιβλία καί περιοδικά, γιά νά μποῦμε στό πνεῦμα τῆς μεγάλης Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, φέρνοντας στήν σκέψη μας τίς μορφές τοῦ Κολοκοτρώνη, τοῦ Καραϊσκάκη, τῆς Μπουμπουλίνας, τοῦ Νικηταρᾶ, τοῦ Ἀλέξανδρου καί τοῦ Δημητρίου Ὑψηλάντου, τοῦ Μακρυγιάννη, τοῦ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανοῦ, τοῦ Παπαφλέσσα, τοῦ Ρωγῶν Ἰωσήφ καί ἄλλων πολλῶν, τῶν ὁποίων τά ὀνόματα ἔχει γράψει μέ χρυσᾶ γράμματα ἡ Ἱστορία.
-Ε-
Λοιπόν, ἄς ζήσουμε μέ ὅλη τήν ὕπαρξή μας τήν Ἐκκλησιαστική Ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ καί τήν ἐπέτειο τῶν 200 ἐτῶν ἀπό τήν Ἐθνική μας Παλιγγενεσία. Ὁ κορωνοϊός, πού μᾶς ταλαιπώρησε, θά περάσῃ καί θά ξεχαστῇ. Τό Ἔθνος, ὅμως, καί ἡ Ἐκκλησία θά μένουν στόν αἰῶνα. Καί θά συνεχίζουν νά «κερνᾶνε» καί μᾶς καί ὅλους τούς λαούς, «μέ τό ἀθάνατο κρασί τοῦ Εἰκοσιένα». Χρόνια πολλά, ἅγια, εὐλογημένα.
Διάπυρος πρός Χριστόν εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης
ΑΝΔΡΕΑΣ
Θαυμάζει κανείς, πῶς αὐτός ὁ λαός, πού ἔμεινε ὑποδουλωμένος 400 ὁλόκληρα χρόνια κάτω ἀπό τόν βαρύτατο ζυγό τῆς τουρκικῆς σκλαβιᾶς, πῶς κράτησε ἀλώβητη τήν Ἑλληνική καί τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική του ταυτότητα. Γιατί δέν εἶναι λίγοι τέσσερις αἰῶνες δουλείας – καί τί δουλείας, ραγιᾶς στίς βάρβαρες ἐπιθυμίες καί ὀρέξεις τοῦ σκληροῦ τούρκου δυνάστη.
-Β-
Τό ἐρώτημα, γιά ὅσους μελετοῦν ἀμερόληπτα τά ἱστορικά γεγονότα, ἔχει τήν ἀπάντησή του. Ἦταν ἡ Ἐκκλησία, πού σάν στοργική Μητέρα μάζευε τά παιδιά της κάτω ἀπό τίς στοργικές της φροντίδες καί ζέσταινε τήν ἀποσταμένη ἐλπίδα τους μέ τήν θερμή της ἀγάπη, αὐτή πού ἐδίδαξε ὁ Ἰησοῦς Χριστός, πού «πάντα στέγει, πάντα πιστεύει» καί πού «οὐδέποτε ἐκπίπτει». Ἐπίσκοποι, Ἱερεῖς καί καλόγεροι δίδασκαν, φανερά ἤ κρυφά, τήν Ἱστορία τοῦ Γένους, μίλαγαν γιά τόν μαρμαρωμένο βασιληᾶ, τόν Κωνσταντῖνο ΙΑ΄ τόν Παλαιολόγο καί μάθαιναν, ἰδίως τά παιδιά, νά διαβάζουν καί νά γράφουν, μέ πρότυπα τά ἐκκλησιαστικά βιβλία.
-Γ-
Πέρα, ὅμως, ἀπό αὐτά, ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ ἔστελνε, κατά καιρούς, ἀνθρώπους φωτισμένους, φλογερούς καί δυνατούς στήν Ὀρθόδοξη Πίστη, ὅπως, γιά παράδειγμα ἦταν ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὁ ὁποῖος δίκαια ὠνομάστηκε «ὁ Ἅγιος τῶν σκλάβων». Μέσα στίς μεγάλες δυσκολίες καί τούς κινδύνους, πού εἶχαν στά μαῦρα ἐκεῖνα χρόνια, περιώδευαν κυρίως στήν ὕπαιθρο, καί μέ τήν διδασκαλία τους κρατοῦσαν ὄρθιο καί τό ἐθνικό καί τό χριστιανικό φρόνημα τῶν ὑποδούλων Ἑλλήνων. Περίφημος ἔχει γίνει αὐτός ὁ λόγος τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ: «Ψυχή καί Χριστός σᾶς χρειάζεται. Τό κορμί σας ἄς τό κάψουν ἄς τό τηγανίσουν. Αὐτά τά δύο (δηλαδή Ψυχή καί Χριστός) κανείς δέν μπορεῖ νά σᾶς τά πάρῃ, ἐκτός καί τά δώσετε μέ τό θέλημά σας».
Ἀλλά καί τό «κρυφό σχολειό», πού κάποιοι πεισματικά τό ἀρνοῦνται, πολλά, πάρα πολλά πρόσφερε στά σκλαβόπουλα. Ἄς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη ὅλων ὅσοι ἐργάστηκαν ἡρωϊκά καί ταπεινά καί ἀθόρυβα, γιά νά φωτίζουν τά πυκνά σκοτάδια μέ τό φῶς τῆς χριστιανικῆς ἐλπίδας, λέγοντας: «μή σκιάζεστε στά σκότη. Τῆς λευτεριᾶς τό φεγγοβόλο ἀστέρι τῆς νύχτας τό ξημέρωμα θά φέρῃ».
-Δ-
Βέβαια, ἐφέτος ὁ ἑορτασμός τῆς 25ης Μαρτίου 1821 λόγῳ τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ, δέν θά ἔχῃ, ἴσως, τήν λαμπρότητα πού εἶχε στά προηγούμενα χρόνια. Ἀλλά, ὅσοι νοιώθουμε μέσα μας τήν δύναμη πού δίδουν ὁ Χριστός καί ἡ Ἑλλάδα, ἄς φροντίσουμε νά μή παραλείψουμε τόν ἐκκλησιασμό μας, γιορτάζοντας τόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου. Κι’ ἀκόμη, ἄς διαβάσουμε ὀρθόδοξα βιβλία καί περιοδικά, γιά νά μποῦμε στό πνεῦμα τῆς μεγάλης Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, φέρνοντας στήν σκέψη μας τίς μορφές τοῦ Κολοκοτρώνη, τοῦ Καραϊσκάκη, τῆς Μπουμπουλίνας, τοῦ Νικηταρᾶ, τοῦ Ἀλέξανδρου καί τοῦ Δημητρίου Ὑψηλάντου, τοῦ Μακρυγιάννη, τοῦ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανοῦ, τοῦ Παπαφλέσσα, τοῦ Ρωγῶν Ἰωσήφ καί ἄλλων πολλῶν, τῶν ὁποίων τά ὀνόματα ἔχει γράψει μέ χρυσᾶ γράμματα ἡ Ἱστορία.
-Ε-
Λοιπόν, ἄς ζήσουμε μέ ὅλη τήν ὕπαρξή μας τήν Ἐκκλησιαστική Ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ καί τήν ἐπέτειο τῶν 200 ἐτῶν ἀπό τήν Ἐθνική μας Παλιγγενεσία. Ὁ κορωνοϊός, πού μᾶς ταλαιπώρησε, θά περάσῃ καί θά ξεχαστῇ. Τό Ἔθνος, ὅμως, καί ἡ Ἐκκλησία θά μένουν στόν αἰῶνα. Καί θά συνεχίζουν νά «κερνᾶνε» καί μᾶς καί ὅλους τούς λαούς, «μέ τό ἀθάνατο κρασί τοῦ Εἰκοσιένα». Χρόνια πολλά, ἅγια, εὐλογημένα.
Διάπυρος πρός Χριστόν εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης
ΑΝΔΡΕΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου