Το άνοιγμα του υπουργού Αμυνας προς τον πρόεδρο της Ενωσης Κεντρώων για να μπει στην κυβέρνηση μοιάζει να ακολουθεί τις επιθυμίες του Μαξίμου. Κατά κάποιους όμως είναι μια προετοιμασία των ΑΝΕΛ για έξοδο από το κυβερνητικό σχήμα και απαλλαγή από τη φθορά του
Η πρωτοσέλιδη συνέντευξη του Πάνου Καμμένου στη σημερινή Real δεν μπορεί να δόθηκε τυχαία. Ούτε και ο τίτλος της τυχαίος είναι, αυτά συνήθως γίνονται κατόπιν κάποιας συνεννόησης:«Καλοδεχούμενος ο κ. Λεβέντης στην κυβερνητική πλειοψηφία – πολλές από τις προτάσεις του μας βρίσκουν σύμφωνους».
Γιατί το είπε αυτό ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ, υπουργός Αμυνας και βασικός κυβερνητικός εταίρος; Λειτουργεί ως συνέχεια του φλερτ που από το καλοκαίρι – και μετά το ντιλ με τον εκλογικό νόμο – έχει αναπτυχθεί μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα και του προέδρου της Ενωσης Κεντρώων; Ή μήπως κρύβει κάτι πιο σύνθετο.
Σε πρώτη ανάγνωση ισχύει το πρώτο. Ο κ. Καμμένος, εξ ορισμού υποστηρικτής των επιλογών του Μαξίμου και έχοντας αναπτύξει μια ιδιαίτερη φιλική σχέση με τον κ. Τσίπρα εδώ και χρόνια – προτού καν ο λαός τους δώσει την εντολή να συγκυβερνήσουν τη χώρα -, λειτουργεί ως ένα είδος πολιτικού «λαγού». Προλειαίνει το έδαφος ή σε άλλες περιπτώσεις λειτουργεί ως ισορροπιστής όταν η κυβέρνηση αντιμετωπίζει δυσκολίες – χαρακτηριστικό το ραντεβού του με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο την περασμένη Τετάρτη. Στην ίδια εφημερίδα άλλωστε η κυβερνητική εκπρόσωπος Ολγα Γεροβασίλη δηλώνει πως «η κυβέρνηση είναι ανοιχτή σε προγραμματικές συγκλίσεις πάνω σε πολιτικές θέσεις με προοδευτική κατεύθυνση». Από αυτήν την πρόσκληση εξαιρείται, λέει η κυρία Γεροβασίλη, η Δημοκρατική Συμπαράταξη. Αρα ποιος μένει; Το Ποτάμι και ο κ. Λεβέντης.
Η παραπάνω είναι μια μάλλον γραμμική ανάλυση της παρουσίας και του ρόλου του κ. Καμμένου. Υπάρχει όμως και μια πιο… τεθλασμένη. Είναι αυτή που σύμφωνα με κάποιους αναλυτές θέλει τον υπουργό Αμυνας να έχει ήδη διαβλέψει το πολιτικό αδιέξοδο της κυβέρνησης και θέλει σταδιακά να διαχωρίσει τη θέση του με ορίζοντα μέχρι και την έξοδό του από το κυβερνητικό σχήμα.
Υπό αυτό το πρίσμα τα όσα είπε ο κ. Καμμένος στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο για τα Θρησκευτικά αποτελούν όχι προσπάθεια αναζήτησης ενός σημείου συνεννόησης της κυβέρνησης με την Εκκλησία, αλλά μια διαφοροποίηση του υπουργού Αμυνας που διεκδικεί έναν διακριτό ρόλο δορυφορικά πλέον του Μαξίμου.
Κατά κάποιους παρατηρητές, η στάση του κ. Καμμένου στις τηλεοπτικές άδειες – όπου εξέφρασε τις επιφυλάξεις του για το σχήμα Καλογρίτσα – ακολουθεί το ίδιο μοτίβο συμπεριφοράς.
Τι θέλει όμως τον κ. Λεβέντη ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ. Ο κ. Καμμένος δεν θέλει σε καμία περίπτωση να δει τον κ. Τσίπρα να φεύγει από το Μαξίμου. Και αν θέλει ο ίδιος να αποστασιοποιηθεί κάποια στιγμή από την κυβέρνηση, πρέπει να βρει τον επόμενο εταίρο στον Πρωθυπουργό. Αυτός λοιπόν δεν μπορεί να είναι άλλος από την Ενωση Κεντρώων του κ. Λεβέντη, ο οποίος άλλωστε μετρά εννιά βουλευτές, όσους και οι Ανεξάρτητοι Ελληνες (εδώ και καιρό έχουν χάσει το Νίκο Νικολόπουλο).
Από εκεί και πέρα ο κ. Λεβέντης συνεχίζει το γνωστό τροπάριο, να νιώθει ευτυχισμένος που τον αγαπάνε ο κ. Τσίπρας με τον κ. Καμμένο, αλλά να φοβάται – ή μήπως να περιμένει την κατάλληλη στιγμή – να ενταχθεί στην κυβέρνηση: «Εγώ ευχαριστώ τον κ. Καμμένο γιατί δείχνει ότι με εκτιμάει» είπε το πρωί της Κυριακής στον Real FM ο πρόεδρος της Ενωσης Κεντρώων.
«Είναι μεγάλη υπόθεση αυτό, αρχηγός κάποιου άλλου κόμματος να με εκτιμάει και δημόσια, όπως κι εγώ τον εκτιμώ. Δεν έχω πρόβλημα με τον άνθρωπο… Αλλά αν ήθελα να μπω στην κυβέρνηση, θα είχα μπει από πέρυσι τον Σεπτέμβριο που μου προτάθηκε και που ήταν την άλλη μέρα των εκλογών. Δεν το έκανα όμως διότι προτίμησα έναν δρόμο κριτικής πορείας με το δικαίωμα ανεξαρτησίας της γνώμης», προσέθεσε.
Η πρωτοσέλιδη συνέντευξη του Πάνου Καμμένου στη σημερινή Real δεν μπορεί να δόθηκε τυχαία. Ούτε και ο τίτλος της τυχαίος είναι, αυτά συνήθως γίνονται κατόπιν κάποιας συνεννόησης:«Καλοδεχούμενος ο κ. Λεβέντης στην κυβερνητική πλειοψηφία – πολλές από τις προτάσεις του μας βρίσκουν σύμφωνους».
Γιατί το είπε αυτό ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ, υπουργός Αμυνας και βασικός κυβερνητικός εταίρος; Λειτουργεί ως συνέχεια του φλερτ που από το καλοκαίρι – και μετά το ντιλ με τον εκλογικό νόμο – έχει αναπτυχθεί μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα και του προέδρου της Ενωσης Κεντρώων; Ή μήπως κρύβει κάτι πιο σύνθετο.
Σε πρώτη ανάγνωση ισχύει το πρώτο. Ο κ. Καμμένος, εξ ορισμού υποστηρικτής των επιλογών του Μαξίμου και έχοντας αναπτύξει μια ιδιαίτερη φιλική σχέση με τον κ. Τσίπρα εδώ και χρόνια – προτού καν ο λαός τους δώσει την εντολή να συγκυβερνήσουν τη χώρα -, λειτουργεί ως ένα είδος πολιτικού «λαγού». Προλειαίνει το έδαφος ή σε άλλες περιπτώσεις λειτουργεί ως ισορροπιστής όταν η κυβέρνηση αντιμετωπίζει δυσκολίες – χαρακτηριστικό το ραντεβού του με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο την περασμένη Τετάρτη. Στην ίδια εφημερίδα άλλωστε η κυβερνητική εκπρόσωπος Ολγα Γεροβασίλη δηλώνει πως «η κυβέρνηση είναι ανοιχτή σε προγραμματικές συγκλίσεις πάνω σε πολιτικές θέσεις με προοδευτική κατεύθυνση». Από αυτήν την πρόσκληση εξαιρείται, λέει η κυρία Γεροβασίλη, η Δημοκρατική Συμπαράταξη. Αρα ποιος μένει; Το Ποτάμι και ο κ. Λεβέντης.
Η παραπάνω είναι μια μάλλον γραμμική ανάλυση της παρουσίας και του ρόλου του κ. Καμμένου. Υπάρχει όμως και μια πιο… τεθλασμένη. Είναι αυτή που σύμφωνα με κάποιους αναλυτές θέλει τον υπουργό Αμυνας να έχει ήδη διαβλέψει το πολιτικό αδιέξοδο της κυβέρνησης και θέλει σταδιακά να διαχωρίσει τη θέση του με ορίζοντα μέχρι και την έξοδό του από το κυβερνητικό σχήμα.
Υπό αυτό το πρίσμα τα όσα είπε ο κ. Καμμένος στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο για τα Θρησκευτικά αποτελούν όχι προσπάθεια αναζήτησης ενός σημείου συνεννόησης της κυβέρνησης με την Εκκλησία, αλλά μια διαφοροποίηση του υπουργού Αμυνας που διεκδικεί έναν διακριτό ρόλο δορυφορικά πλέον του Μαξίμου.
Κατά κάποιους παρατηρητές, η στάση του κ. Καμμένου στις τηλεοπτικές άδειες – όπου εξέφρασε τις επιφυλάξεις του για το σχήμα Καλογρίτσα – ακολουθεί το ίδιο μοτίβο συμπεριφοράς.
Τι θέλει όμως τον κ. Λεβέντη ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ. Ο κ. Καμμένος δεν θέλει σε καμία περίπτωση να δει τον κ. Τσίπρα να φεύγει από το Μαξίμου. Και αν θέλει ο ίδιος να αποστασιοποιηθεί κάποια στιγμή από την κυβέρνηση, πρέπει να βρει τον επόμενο εταίρο στον Πρωθυπουργό. Αυτός λοιπόν δεν μπορεί να είναι άλλος από την Ενωση Κεντρώων του κ. Λεβέντη, ο οποίος άλλωστε μετρά εννιά βουλευτές, όσους και οι Ανεξάρτητοι Ελληνες (εδώ και καιρό έχουν χάσει το Νίκο Νικολόπουλο).
Από εκεί και πέρα ο κ. Λεβέντης συνεχίζει το γνωστό τροπάριο, να νιώθει ευτυχισμένος που τον αγαπάνε ο κ. Τσίπρας με τον κ. Καμμένο, αλλά να φοβάται – ή μήπως να περιμένει την κατάλληλη στιγμή – να ενταχθεί στην κυβέρνηση: «Εγώ ευχαριστώ τον κ. Καμμένο γιατί δείχνει ότι με εκτιμάει» είπε το πρωί της Κυριακής στον Real FM ο πρόεδρος της Ενωσης Κεντρώων.
«Είναι μεγάλη υπόθεση αυτό, αρχηγός κάποιου άλλου κόμματος να με εκτιμάει και δημόσια, όπως κι εγώ τον εκτιμώ. Δεν έχω πρόβλημα με τον άνθρωπο… Αλλά αν ήθελα να μπω στην κυβέρνηση, θα είχα μπει από πέρυσι τον Σεπτέμβριο που μου προτάθηκε και που ήταν την άλλη μέρα των εκλογών. Δεν το έκανα όμως διότι προτίμησα έναν δρόμο κριτικής πορείας με το δικαίωμα ανεξαρτησίας της γνώμης», προσέθεσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου