Ραχήλ Μακρή: «Ο Στρατός Ξηράς μπορούσε να συμβάλει στην αποφυγή της τραγωδίας στο Μάτι, αν δεν τον είχαν απαξιώσει ανίκανοι πολιτικοί υπεύθυνοι για το ολοκαύτωμα του Ιουλίου του 2018»

Και όμως, ούτε το 2007, ούτε στο Μάτι δεν κλήθηκε από την πρώτη στιγμή ο Στρατός Ξηράς

 — η μόνη κρατική Δύναμη με επαρκή σχέδια, μέσα, προσωπικό και συνεχή εκπαίδευση στην Πυρασφάλεια: απομόνωση εστιών πυρός, διάνοιξη αντιπυρικών ζωνών, διάσωση εγκλωβισμένων και μεταφορά αμάχων σε ασφαλείς χώρους. Γιατί;

Γιατί μετά το 1975, με πρόσχημα την αποχουντοποίηση, με πλήθος νόμων, κανονισμών και εγκυκλίων (φανερών και μυστικών) έχει αφαιρεθεί από τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας κάθε δυνατότητα αυτόνομης επέμβασης σε συνθήκες Έκτακτης Ανάγκης παντός είδους χωρίς προηγούμενη γραπτή Εντολή και σαφείς Κανόνες Εμπλοκής από την «πολιτική ηγεσία», δηλαδή την κυβέρνηση, το ΚΥΣΕΑ και τον φερόμενο ως «Υπουργό Άμυνας».

Τα αποτελέσματα αυτής της κατάστασης είναι γνωστά από τα Ίμια (2-1-1996), τις γκρίζες ζώνες, τη λαθρομετανάστευση και τις φυσικές καταστροφές σε όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης.

Ακόμα και πρόταση ΓΕΕΘΑ για άμεση ενεργοποίηση Αμυντικών Σχεδίων και αυτόνομης εμπλοκής Στρατού σε αντιμετώπιση έκτακτων συνθηκών ή φυσικών καταστροφών κινδυνεύει να αντιμετωπίσει κατηγορίες Ένοπλης Στάσης και Εσχάτης Προδοσίας.

Αν αυτό δεν λέγεται εσωτερική κατοχή και αφοπλισμός, πως αλλιώς μπορεί να ονομαστεί. Δεν είναι τυχαίο πως τα τελευταία χρόνια «συνεδριάσεις του ΚΥΣΕΑ» αναφέρονται μόνο για προμήθειες μεγάλων οπλικών συστημάτων και τη μοιρασιά της αντίστοιχης μίζας (βλ. Τσοχατζόπουλος, Βενιζέλος, υποβρύχια, Καμμένος, αεροπλάνα κλπ).

Και μόνο η συνειδητή αδρανοποίηση του στρατού (του οποίου τις δυνατότητες στον τομέα Πυρασφάλειας γνωρίζουμε πολύ καλά), συνιστά τεράστιο διαρκές έγκλημα της μεταπολίτευσης.

Έτσι έγινε και στα Ίμια με Λυμπέρη, Πάγκαλο, Σημίτη, έβλεπε τους Τούρκους κομάντος να καταλαμβάνουν τη μία από τις βραχονησίδες και «ζήτησε άδεια και κανόνες εμπλοκής» από τον Σημίτη. Στο τέλος αναγκάστηκε να στείλει το ελικόπτερο σε αποστολή αυτοκτονίας για να κρύψει τη νέα υποχώρηση αμαχητί απέναντι στον εχθρό μετά την Κύπρο το 1974.

Από το 1975 ο Στρατός δεν έχει την πρωτοβουλία πουθενά. Ούτε στην πυρασφάλεια.

Το 1982 ο Παπανδρέου κατάργησε τη Μ.Ο.Μ.Α. που αναλάμβανε «δωρεάν» δημόσια έργα εθνικής ασφάλειας για να τα δώσει όλα στον Εθνικό εργολάβο ή στον Τσίπρα που το 1992 μετακόμισε στον Διόνυσο.

Αυτό δεν το λέει κανείς, όλοι μιλάνε για Τοπική Αυτοδιοίκηση σχέδια και κολοκύθια.

Το Τεχνικό Σώμα με τη Μ.Ο.Μ.Α. αναλάμβανε τα πάντα, σχέδια, υποδομές, εκτέλεση.

Μετά κατήργησαν και Δασική Υπηρεσία και Υπηρεσία Δασοπυρόσβεσης όλα τα γεφύρια, αεροδρόμια πριν το 1982 ήταν δημόσια έργα του Στρατού.

Ο Στρατός κατήντησε υπηρεσία κέτερινγκ που παίρνει εντολές από ανίκανους Τόσκες και Καμμένους, των υπεύθυνων δηλαδή, για το ολοκαύτωμα στην Ανατολική Αττική.

Ραχήλ Μακρή

Οικονομολόγος (MSc in Banking) – Πρώην Βουλευτής

Επικεφαλής του Μετώπου Νίκης

Μέτωπο Νίκης