Αντιμέτωπη με ένα από τα δυσμενή σενάρια βρίσκεται η Αθήνα, καθώς μετά το βέτο των τριών
Ευρωπαϊκών χωρών Γαλλίας, Δανίας, Ολλανδίας στην άμεση έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων…
με την πΓΔΜ και την Αλβανία, που μετατίθενται για το πρώτο εξάμηνο του 2019 και υπό προϋποθέσεις, είναι ορατός ο κίνδυνος εκτροχιασμού της Συμφωνίας που έχει ήδη υπογραφεί με τα Σκόπια και εκείνης που εκκρεμεί η υπογραφή της με την Αλβανία, αφήνοντας πίσω διαπραγματευτικό τετελεσμένο, χωρίς να υπάρχουν όμως συμφωνίες.
του Νίκου Μελέτη,
Σύμφωνα με πληροφορίες, υπήρξαν απεγνωσμένες εκκλήσεις προς το Παρίσι για αλλαγή στάσης, όμως το μήνυμα από το Προεδρικό Μέγαρο ήταν ότι ο Εμάνουελ Μακρόν έχει λάβει τις αποφάσεις του και δεν θα αλλάξουν και έτσι έγινε δεκτή υποχρεωτικά η απόφαση για έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων τον επόμενο Ιούνιο εφόσον έχουν εκπληρωθεί συγκεκριμένες προϋποθέσεις.
(σ.σ. Όπως έγινε γνωστό αργά χθες το βράδυ η απόφαση για την πΓΔΜ προβλέπει εκπλήρωση των προϋποθέσεων που έχουν τεθεί, έλεγχο της πορείας συμμόρφωσης από την Κομισιόν, ολοκλήρωση των διαδικασιών στα εθνικά κοινοβούλια και την υιοθέτηση της απόφασης από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (Σύνοδο Κορυφής) πριν συγκληθεί η πρώτη Διακυβερνητική Διάσκεψη στο τέλος του 2019 «αναλόγως της προόδου που θα έχει γίνει»).
Η αναφορά σε Εθνικά Κοινοβούλια αφορά το Ολλανδικό Κοινοβούλιο το οποίο έχει ταχθεί εναντίον της έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων και συνεπώς μέχρι το 2019 θα πρέπει να λάβει νέα απόφαση προκειμένου να υπάρξουν ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την πΓΔΜ έστω και στο τέλος του 2019.
Απολύτως προβληματικό είναι το γεγονός ότι η απόφαση του Συμβουλίου της Ε.Ε. δεν προβλέπει ως όρο της έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων το να έχει τεθεί σε ισχύ η Συμφωνία για το θέμα της ονομασίας και αναφέρει απλώς ότι «προσβλέπει στην επικύρωση και εφαρμογή της συμφωνίας»).
Το γεγονός ότι οι διαθέσεις των τριών χωρών δεν ήταν άγνωστες, δημιουργεί εντύπωση ότι η Αθήνα ήταν η επισπεύδουσα για να κλείσει Συμφωνίες με τα Σκόπια και τα Τίρανα τώρα και να μην αφήσει να σφίξει κι άλλο το «λουρί» στις δυο πρωτεύουσες μέχρις ότου πετύχει καλύτερες συμφωνίες.
Η κριτική που ασκήθηκε από την Αθήνα και τον Ν. Κοτζιά, στις τρεις χώρες και οι αναφορές σε λαϊκισμό δεν είναι ορθές, γιατί η θέση του Εμάνουελ. Μακρόν ότι προηγείται η αλλαγή και η μεταρρύθμιση της Ε.Ε. από την νέα διεύρυνση και η θέση των άλλων χωρών για την ανάγκη καταπολέμησης της διαφθοράς και του οργανωμένου εγκλήματος (που αφορά περισσότερο την Αλβανία) δεν είναι θέματα λαϊκισμού, αλλά υπαρκτά ζητήματα. Και ίσως και η Ελλάδα θα έπρεπε να είχε επιμείνει σε ότι αφορά στην Αλβανία και στα ζητήματα ασφάλειας και αντιμετώπισης του οργανωμένου εγκλήματος και της διακίνησης ναρκωτικών καθώς η χώρα μας είναι η πρώτη που υφίσταται τις συνέπειες της ανεξέλεγκτης και συχνά κρατικά χορηγούμενης εγκληματικότητας στην Αλβανία.
Έξαλλου με τον ίδιο τρόπο που η Ελλάδα θεωρεί μείζον ζήτημα και κριτήριο για την δυνατότητα μιας χώρας να ενταχθεί στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ, την επίλυση των διμερών διαφορών, έτσι και κάθε χώρα μέλος έχει δικαίωμα να κρίνει ποιο είναι το εθνικό συμφέρον της πριν αποφασίσει να δώσει το πράσινο φως για την ευρωπαϊκή πορεία της πΓΔΜ και της Αλβανίας.
Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν δεν έχουν το ίδιο ενδιαφέρον με την Γερμανία η την Αυστρία, που υπηρετώντας ακριβώς τον ξενοφοβικό λαϊκισμό στις χώρες τους «στηρίζουν» την Αλβανία και την πΓΔΜ αφού τις έχουν μετατρέψει σε χώρες ανάσχεσης των προσφυγικών ροών της Βαλκανικής Διαδρομής, εγκλωβίζοντας τους παράτυπους μετανάστες και προσφυγές στο ελληνικό έδαφος.
Ο κ. Κοτζιάς πάντως κέρδισε την κοινή γνώμη της Αλβανίας και της πΓΔΜ καθώς ήταν εντονότατη και δημόσια η κινητοποίηση που προκάλεσε προκειμένου να ληφθεί η απόφαση έστω και με ένα χρόνο καθυστέρηση.
Ο τρόπος όμως με τον οποίο επί δυο ήμερες αντέδρασε ο Νίκος Κοτζιάς στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της Ε.Ε. ,όταν αντιλήφθηκε ότι δεν μπορεί να ληφθεί απόφαση για άμεση έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων ,μαρτυρά την αγωνία της Αθήνας για το τι μέλλει γενέσθαι καθώς οι δυο σημαντικές επιλογές της κυβέρνησης για Συμφωνίες με την πΓΔΜ και την Αλβανία στηρίζονταν κυρίως στο «καρότο» της Ε.Ε..
Γιατί και το ΝΑΤΟ είναι μεν σημαντικό για τα Σκόπια, αλλά μόνον η Ε.Ε. προβλέπει και την χορήγηση κονδυλίων στην προ ενταξιακή φάση, αλλά και είναι απαλλαγμένη και από ιδεολογήματα που αφορούν το ΝΑΤΟ σχετικά με τον… «ιμπεριαλιστικό» χαρακτήρα του.
Η μετάθεση της έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων για το τέλος ουσιαστικά του 2019 και εφόσον έχουν εκπληρωθεί οι προϋποθέσεις αποδυναμώνει πλήρως τα επιχειρήματα που θα είχε να παρουσιάσει στο εσωτερικό της χώρας του ο κ. Ζάεφ προκειμένου να ενισχύσει την πιθανότητα έγκρισης της Συμφωνίας για το όνομα, στο Δημοψήφισμα.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός της πΓΔΜ έθεσε το θέμα στις επιστολές που απηύθυνε στους ηγέτες των χωρών μελών της Ε.Ε. , δηλώνοντας ότι η απόφαση για έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την χώρα του θα «συμβάλει καθοριστικά στην δημιουργία του αναγκαίου θετικού περιβάλλοντος για την επιτυχή ολοκλήρωση των βημάτων που προβλέπονται από την Συμφωνία για την ονομασία..».
Με δεδομένο ότι το κύριο επιχείρημα του κ. Ζάεφ ήταν ότι η Συμφωνία με την Ελλάδα ανοίγει τον δρόμο για την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ και ενώ ήδη ο πρόεδρος Ιβανόφ έθεσε θέμα αντισυνταγματικότητας της Συμφωνίας, δεν είναι γνωστό εάν θα συνεχίσει κανονικά την διαδικασία με την προκήρυξη του δημοψηφίσματος τον Σεπτέμβριο η θα καθυστερήσει την κυρωτική διαδικασία.
Αυτό πιθανόν να βολεύει και την ελληνική κυβέρνηση, τουλάχιστον τον κ. Καμμένο, καθώς θα καθυστερήσει να έλθει και στην ελληνική Βουλή η συμφωνία, αλλά τελικά θα υπάρξει ένα πάγωμα που θα θέσει σε κίνδυνο το μομέντουμ και την δυναμική που είχε διαμορφωθεί.
Τυχόν απόρριψη της συμφωνίας στο δημοψήφισμα θα έχει σαν αποτέλεσμα την κατάρρευση πρακτικά της Συμφωνίας, όπου όμως θα έχει μείνει ως διαπραγματευτικό κεκτημένο για την άλλη πλευρά η αναγνώριση της «Μακεδονικής» ταυτότητας από την Ελλάδα και το δικαίωμα ελεύθερης χρήσης του όρου «Μακεδονία» και «Μακεδονικός». Θέματα που αφορούν την καθημερινή πρακτική, ενώ αντιθέτως το διαπραγματευτικό κεκτημένο για την Αθήνα, της αποδοχής της erga omnes χρήσης της νέας ονομασίας, θα παραμένει θεωρητικό μέχρι να τεθεί η συμφωνία σε ισχύ…
Πάντως η κυβέρνηση της πΓΔΜ, την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενη, έστω και διακριτικά σχεδόν πανηγύρισε για την απόφαση που μεταθέτει για τον επόμενο Ιούνιο και υπό προϋποθέσεις την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, την οποία ανέμενε να λάβει αυτή την Παρασκευή…
Σε ότι αφορά τα Τίρανα, ο κ. Ράμα με κλειστή προς το παρόν την πόρτα για έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων, δεν θα έχει κανένα κίνητρο να κλείσει άμεσα την Συμφωνία με την Ελλάδα κυρίως αυτή για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, αφού ήδη η Ελλάδα εφαρμόζει μονομερώς τις προβλέψεις της συμφωνίας που αφορούν τους Αλβανούς πολίτες στην Ελλάδα, την αναγνώριση των διπλωμάτων οδήγησης και της «σφραγίδας Apostille» για την κατάργηση της υποχρέωσης επικύρωσης των επίσημων πιστοποιητικών, που απάλλαξε τους Αλβανούς μετανάστες από μια επιβάρυνση σχεδόν 6 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως, που κατέβαλλαν στα ελληνικά προξενεία.
με την πΓΔΜ και την Αλβανία, που μετατίθενται για το πρώτο εξάμηνο του 2019 και υπό προϋποθέσεις, είναι ορατός ο κίνδυνος εκτροχιασμού της Συμφωνίας που έχει ήδη υπογραφεί με τα Σκόπια και εκείνης που εκκρεμεί η υπογραφή της με την Αλβανία, αφήνοντας πίσω διαπραγματευτικό τετελεσμένο, χωρίς να υπάρχουν όμως συμφωνίες.
του Νίκου Μελέτη,
Σύμφωνα με πληροφορίες, υπήρξαν απεγνωσμένες εκκλήσεις προς το Παρίσι για αλλαγή στάσης, όμως το μήνυμα από το Προεδρικό Μέγαρο ήταν ότι ο Εμάνουελ Μακρόν έχει λάβει τις αποφάσεις του και δεν θα αλλάξουν και έτσι έγινε δεκτή υποχρεωτικά η απόφαση για έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων τον επόμενο Ιούνιο εφόσον έχουν εκπληρωθεί συγκεκριμένες προϋποθέσεις.
(σ.σ. Όπως έγινε γνωστό αργά χθες το βράδυ η απόφαση για την πΓΔΜ προβλέπει εκπλήρωση των προϋποθέσεων που έχουν τεθεί, έλεγχο της πορείας συμμόρφωσης από την Κομισιόν, ολοκλήρωση των διαδικασιών στα εθνικά κοινοβούλια και την υιοθέτηση της απόφασης από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (Σύνοδο Κορυφής) πριν συγκληθεί η πρώτη Διακυβερνητική Διάσκεψη στο τέλος του 2019 «αναλόγως της προόδου που θα έχει γίνει»).
Η αναφορά σε Εθνικά Κοινοβούλια αφορά το Ολλανδικό Κοινοβούλιο το οποίο έχει ταχθεί εναντίον της έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων και συνεπώς μέχρι το 2019 θα πρέπει να λάβει νέα απόφαση προκειμένου να υπάρξουν ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την πΓΔΜ έστω και στο τέλος του 2019.
Απολύτως προβληματικό είναι το γεγονός ότι η απόφαση του Συμβουλίου της Ε.Ε. δεν προβλέπει ως όρο της έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων το να έχει τεθεί σε ισχύ η Συμφωνία για το θέμα της ονομασίας και αναφέρει απλώς ότι «προσβλέπει στην επικύρωση και εφαρμογή της συμφωνίας»).
Το γεγονός ότι οι διαθέσεις των τριών χωρών δεν ήταν άγνωστες, δημιουργεί εντύπωση ότι η Αθήνα ήταν η επισπεύδουσα για να κλείσει Συμφωνίες με τα Σκόπια και τα Τίρανα τώρα και να μην αφήσει να σφίξει κι άλλο το «λουρί» στις δυο πρωτεύουσες μέχρις ότου πετύχει καλύτερες συμφωνίες.
Η κριτική που ασκήθηκε από την Αθήνα και τον Ν. Κοτζιά, στις τρεις χώρες και οι αναφορές σε λαϊκισμό δεν είναι ορθές, γιατί η θέση του Εμάνουελ. Μακρόν ότι προηγείται η αλλαγή και η μεταρρύθμιση της Ε.Ε. από την νέα διεύρυνση και η θέση των άλλων χωρών για την ανάγκη καταπολέμησης της διαφθοράς και του οργανωμένου εγκλήματος (που αφορά περισσότερο την Αλβανία) δεν είναι θέματα λαϊκισμού, αλλά υπαρκτά ζητήματα. Και ίσως και η Ελλάδα θα έπρεπε να είχε επιμείνει σε ότι αφορά στην Αλβανία και στα ζητήματα ασφάλειας και αντιμετώπισης του οργανωμένου εγκλήματος και της διακίνησης ναρκωτικών καθώς η χώρα μας είναι η πρώτη που υφίσταται τις συνέπειες της ανεξέλεγκτης και συχνά κρατικά χορηγούμενης εγκληματικότητας στην Αλβανία.
Έξαλλου με τον ίδιο τρόπο που η Ελλάδα θεωρεί μείζον ζήτημα και κριτήριο για την δυνατότητα μιας χώρας να ενταχθεί στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ, την επίλυση των διμερών διαφορών, έτσι και κάθε χώρα μέλος έχει δικαίωμα να κρίνει ποιο είναι το εθνικό συμφέρον της πριν αποφασίσει να δώσει το πράσινο φως για την ευρωπαϊκή πορεία της πΓΔΜ και της Αλβανίας.
Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν δεν έχουν το ίδιο ενδιαφέρον με την Γερμανία η την Αυστρία, που υπηρετώντας ακριβώς τον ξενοφοβικό λαϊκισμό στις χώρες τους «στηρίζουν» την Αλβανία και την πΓΔΜ αφού τις έχουν μετατρέψει σε χώρες ανάσχεσης των προσφυγικών ροών της Βαλκανικής Διαδρομής, εγκλωβίζοντας τους παράτυπους μετανάστες και προσφυγές στο ελληνικό έδαφος.
Ο κ. Κοτζιάς πάντως κέρδισε την κοινή γνώμη της Αλβανίας και της πΓΔΜ καθώς ήταν εντονότατη και δημόσια η κινητοποίηση που προκάλεσε προκειμένου να ληφθεί η απόφαση έστω και με ένα χρόνο καθυστέρηση.
Ο τρόπος όμως με τον οποίο επί δυο ήμερες αντέδρασε ο Νίκος Κοτζιάς στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της Ε.Ε. ,όταν αντιλήφθηκε ότι δεν μπορεί να ληφθεί απόφαση για άμεση έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων ,μαρτυρά την αγωνία της Αθήνας για το τι μέλλει γενέσθαι καθώς οι δυο σημαντικές επιλογές της κυβέρνησης για Συμφωνίες με την πΓΔΜ και την Αλβανία στηρίζονταν κυρίως στο «καρότο» της Ε.Ε..
Γιατί και το ΝΑΤΟ είναι μεν σημαντικό για τα Σκόπια, αλλά μόνον η Ε.Ε. προβλέπει και την χορήγηση κονδυλίων στην προ ενταξιακή φάση, αλλά και είναι απαλλαγμένη και από ιδεολογήματα που αφορούν το ΝΑΤΟ σχετικά με τον… «ιμπεριαλιστικό» χαρακτήρα του.
Η μετάθεση της έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων για το τέλος ουσιαστικά του 2019 και εφόσον έχουν εκπληρωθεί οι προϋποθέσεις αποδυναμώνει πλήρως τα επιχειρήματα που θα είχε να παρουσιάσει στο εσωτερικό της χώρας του ο κ. Ζάεφ προκειμένου να ενισχύσει την πιθανότητα έγκρισης της Συμφωνίας για το όνομα, στο Δημοψήφισμα.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός της πΓΔΜ έθεσε το θέμα στις επιστολές που απηύθυνε στους ηγέτες των χωρών μελών της Ε.Ε. , δηλώνοντας ότι η απόφαση για έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την χώρα του θα «συμβάλει καθοριστικά στην δημιουργία του αναγκαίου θετικού περιβάλλοντος για την επιτυχή ολοκλήρωση των βημάτων που προβλέπονται από την Συμφωνία για την ονομασία..».
Με δεδομένο ότι το κύριο επιχείρημα του κ. Ζάεφ ήταν ότι η Συμφωνία με την Ελλάδα ανοίγει τον δρόμο για την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ και ενώ ήδη ο πρόεδρος Ιβανόφ έθεσε θέμα αντισυνταγματικότητας της Συμφωνίας, δεν είναι γνωστό εάν θα συνεχίσει κανονικά την διαδικασία με την προκήρυξη του δημοψηφίσματος τον Σεπτέμβριο η θα καθυστερήσει την κυρωτική διαδικασία.
Αυτό πιθανόν να βολεύει και την ελληνική κυβέρνηση, τουλάχιστον τον κ. Καμμένο, καθώς θα καθυστερήσει να έλθει και στην ελληνική Βουλή η συμφωνία, αλλά τελικά θα υπάρξει ένα πάγωμα που θα θέσει σε κίνδυνο το μομέντουμ και την δυναμική που είχε διαμορφωθεί.
Τυχόν απόρριψη της συμφωνίας στο δημοψήφισμα θα έχει σαν αποτέλεσμα την κατάρρευση πρακτικά της Συμφωνίας, όπου όμως θα έχει μείνει ως διαπραγματευτικό κεκτημένο για την άλλη πλευρά η αναγνώριση της «Μακεδονικής» ταυτότητας από την Ελλάδα και το δικαίωμα ελεύθερης χρήσης του όρου «Μακεδονία» και «Μακεδονικός». Θέματα που αφορούν την καθημερινή πρακτική, ενώ αντιθέτως το διαπραγματευτικό κεκτημένο για την Αθήνα, της αποδοχής της erga omnes χρήσης της νέας ονομασίας, θα παραμένει θεωρητικό μέχρι να τεθεί η συμφωνία σε ισχύ…
Πάντως η κυβέρνηση της πΓΔΜ, την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενη, έστω και διακριτικά σχεδόν πανηγύρισε για την απόφαση που μεταθέτει για τον επόμενο Ιούνιο και υπό προϋποθέσεις την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, την οποία ανέμενε να λάβει αυτή την Παρασκευή…
Σε ότι αφορά τα Τίρανα, ο κ. Ράμα με κλειστή προς το παρόν την πόρτα για έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων, δεν θα έχει κανένα κίνητρο να κλείσει άμεσα την Συμφωνία με την Ελλάδα κυρίως αυτή για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, αφού ήδη η Ελλάδα εφαρμόζει μονομερώς τις προβλέψεις της συμφωνίας που αφορούν τους Αλβανούς πολίτες στην Ελλάδα, την αναγνώριση των διπλωμάτων οδήγησης και της «σφραγίδας Apostille» για την κατάργηση της υποχρέωσης επικύρωσης των επίσημων πιστοποιητικών, που απάλλαξε τους Αλβανούς μετανάστες από μια επιβάρυνση σχεδόν 6 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως, που κατέβαλλαν στα ελληνικά προξενεία.
liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου