Του Σταύρου Λυγερού Τελικώς ο Τσίπρας συμφώνησε με τη Μέρκελ να δέχεται εφεξής πίσω παράνομους μετανάστες,
οι οποίοι έχουν καταγραφεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Το δωράκι που έλαβε ως αντάλλαγμα για την εξυπηρέτηση είναι ότι ο ΦΠΑ στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου δεν θα αυξηθεί. Όταν είναι να εξυπηρετηθούν οι εσωτερικές πολιτικές σκοπιμότητες της καγκελαρίου τα
«σκληρά παιδιά» της Τρόικα γίνονται υπάκουα και οι σιδερένιες επιταγές των Μνημονίων γίνονται λάστιχο.
Η συμφωνία Τσίπρα-Μέρκελ υπολογίζεται πως θα φορτώνει στην Ελλάδα περίπου 2.000 μετανάστες ετησίως, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι όλοι όσοι βρίσκονται εγκλωβισμένοι στις δομές φιλοξενίας θα παραμείνουν εδώ. Παρά τις ολοένα και μεγαλύτερες κοινωνικές παρενέργειες, το πολιτικό σύστημα, με πρώτη την Αριστερά, συνεχίζει να αντιμετωπίζει την παράνομη μετανάστευση σαν πρόβλημα ρουτίνας.
Την προσεγγίζει με αντιρατσιστικές κορόνες που στην πράξη τροφοδοτούν τον ρατσισμό. Κάθε διαφωνία χαρακτηρίζεται ακροδεξιά, ξενοφοβική και ρατσιστική. Η ιδεολογική τρομοκρατία, όμως, δεν έλυσε ποτέ κανένα πρόβλημα. Ειδικά των λαϊκών στρωμάτων, που κυρίως θίγονται από την παράνομη μετανάστευση και στο επίπεδο της απασχόλησης (λόγω του αθέμιτου ανταγωνισμού από τη “μαύρη” και κακοπληρωμένη εργασία) και σε πολλές πτυχές της καθημερινής ζωής.
Είναι πολιτικά ανήθικο εύποροι αριστερίζοντες και φιλελεύθεροι αστοί, από απόσταση ασφαλείας, να κουνάνε το δάκτυλο και να παραδίδουν αντιρατσιστικά μαθήματα στους κατοίκους της Λέσβου, της Χίου και των άλλων νησιών του ανατολικού Αιγαίου, στους κατοίκους του ιστορικού κέντρου και των συνοικιών που βιώνουν ένα πρόβλημα το οποίο τείνει να προσλάβει διαστάσεις εφιάλτη.
Είναι ανέξοδο και εύκολο να πουλάς ανθρωπισμό όταν δεν συγχρωτίζεσαι με παράνομους μετανάστες, όταν δεν κατοικείς στις ίδιες γειτονιές, όταν δεν στέλνεις τα παιδιά σου στα ίδια σχολεία, όταν δεν χρησιμοποιείς καν τα δημόσια νοσοκομεία, και βεβαίως όταν δεν ανταγωνίζεσαι για τις ίδιες θέσεις εργασίας. Συνήθως, η μόνη σχέση που έχουν όλοι αυτοί με τους παράνομους μετανάστες είναι ή ιδεοληπτική, ή ότι τους χρησιμοποιούν ως υπηρετικό προσωπικό. Το μόνο αποτέλεσμα που έφεραν οι ανέξοδες αντιρατσιστικές κορόνες ήταν στην πράξη να τροφοδοτήσουν τον ρατσισμό, όπως απέδειξε και η εδραίωση της Χρυσής Αυγής σε τρίτο κόμμα.
Η τρομοκρατία του «πολιτικά ορθού»
Την προηγούμενη δεκαετία, τόσο το πολιτικό σύστημα όσο και τα μεσαία και ανώτερα στρώματα είχαν βολευθεί με το γεγονός ότι για χρόνια οι παράνομοι μετανάστες φυτοζωούσαν γκετοποιημένοι στα “υπόγεια” της κοινωνίας και εμφανίζονταν στον δημόσιο χώρο μόνο ως εξατομικευμένη κακοπληρωμένη “μαύρη” εργασία. Κανείς δεν άκουγε τις φωνές απόγνωσης των λαϊκών στρωμάτων, που κυρίως υφίστανται με επώδυνο τρόπο τις συνέπειες της παράνομης μετανάστευσης.
Ο λόγος τους δεν περνούσε στα ΜΜΕ, όπου διεξάγεται η δημόσια συζήτηση. Εκεί για χρόνια κυριαρχούσε μία εκδοχή της τρομοκρατίας του “πολιτικά ορθού”. Η ανοχή της παράνομης μετανάστευσης είχε αναγορευθεί σε κριτήριο “προοδευτισμού”. Υπενθυμίζουμε ότι από τις πρώτες πράξεις της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου ήταν ο νόμος για την απόδοση ιθαγένειας σε μετανάστες, γεγονός που έστειλε το λάθος μήνυμα και τροφοδότησε τις ροές.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει από το 2015 μέχρι σήμερα, όταν εκδηλώθηκε το κύμα προσφύγων και παράνομων μεταναστών στο ανατολικό Αιγαίο και όταν δημιουργήθηκαν τα περιβόητα hot spot. Αρχικά υποτίθεται ότι επρόκειτο για προσωρινά κέντρα καταγραφής, αλλά σύντομα αποδείχθηκε ότι μετατράπηκαν σε μόνιμες δομές φιλοξενίας, οι οποίες προκαλούν ποικίλες παρενέργειες στις τοπικές κοινωνίες.
Κι αν η Ελλάδα έπαψε να είναι προορισμός αυτό οφείλεται στη σαρωτική οικονομική κρίση. Χρειάσθηκε, πάντως, σειρά δραματικών γεγονότων για να αρχίσουν με μεγάλη καθυστέρηση οι βολεμένοι Έλληνες να ξεφύγουν από το σύνδρομο του μαζικού στρουθοκαμηλισμού, να συνειδητοποιούν ότι η παράνομη μετανάστευση έχει και ένα άλλο καθόλου βολικό πρόσωπο.
Ο ιδεολογικοποιημένος μετέωρος διεθνισμός των αριστερών κομμάτων και το μεταμοντέρνο ιδεολόγημα περί πολυπολιτισμικής κοινωνίας που κυριαρχεί στους φιλελεύθερους τους ωθεί να αντιλαμβάνονται το σύνθετο πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης αποκλειστικά και μόνο με όρους ανθρωπισμού και δικαιωμάτων. Προφανώς, η όψη αυτή υπάρχει και είναι σημαντική. Το νόμισμα, όμως, έχει και άλλη όψη. Είναι οι κάθε είδους κοινωνικές παρενέργειες, με πρώτο το πρόβλημα δημόσιας ασφάλειας.
Ο στρουθοκαμηλισμός τροφοδοτεί την Ακροδεξιά
Στο όνομα της καταπολέμησης της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, τα αριστερά κόμματα και πολλοί φιλελεύθεροι υποβαθμίζουν συστηματικά τις αρνητικές επιπτώσεις της παράνομης μετανάστευσης, όπως είναι η συμβολή της στην αύξηση της εγκληματικότητας και της ανεργίας. Ο στρουθοκαμηλισμός, όμως, φέρνει τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Στην πράξη, οι αντιρατσιστικές κορόνες περισσότερο τροφοδοτούν παρά καταπολεμούν τον ρατσισμό. Και βεβαίως αφήνουν πολιτικό κενό, διευκολύνοντας την Ακροδεξιά να το καλύψει.
Ο λόγος είναι προφανής. Η τρέχουσα ανέξοδη αντιρατσιστική ρητορική έρχεται σε αντίθεση με τη δύσκολη πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά τα λαϊκά στρώματα, στα οποία υποτίθεται ότι κυρίως απευθύνεται. Είναι τα λαϊκά στρώματα που κυρίως θίγονται από την παράνομη μετανάστευση. Κύριο πρόβλημα είναι το διάχυτο αίσθημα ανασφάλειας. Αλλά, και στο επίπεδο της απασχόλησης, οι χειρώνακτες Έλληνες εργάτες υφίστανται αθέμιτο ανταγωνισμό από τη “μαύρη” και κακοπληρωμένη εργασία των παράνομων μεταναστών.
Δεν είναι, όμως, μόνο αυτά. Η χρήση των κοινωνικών δομών (νοσοκομεία, σχολεία κτλ.) από τους παράνομους μετανάστες μπουκώνει τα αντίστοιχα δημόσια συστήματα και υποβαθμίζει την ποιότητα των υπηρεσιών, ειδικά μετά τις αλλεπάλληλες περικοπές λόγω κρίσης. Το αποτέλεσμα είναι τα μικρομεσαία στρώματα, που πληρώνουν φόρους, όχι μόνο να ταλαιπωρούνται πολύ για να κάνουν χρήση υποβαθμισμένων υπηρεσιών, αλλά και σε ορισμένες περιπτώσεις να μην εξυπηρετούνται και να υποχρεώνονται να καταφεύγουν σε ιδιωτικούς φορείς.
πηγή
«σκληρά παιδιά» της Τρόικα γίνονται υπάκουα και οι σιδερένιες επιταγές των Μνημονίων γίνονται λάστιχο.
Η συμφωνία Τσίπρα-Μέρκελ υπολογίζεται πως θα φορτώνει στην Ελλάδα περίπου 2.000 μετανάστες ετησίως, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι όλοι όσοι βρίσκονται εγκλωβισμένοι στις δομές φιλοξενίας θα παραμείνουν εδώ. Παρά τις ολοένα και μεγαλύτερες κοινωνικές παρενέργειες, το πολιτικό σύστημα, με πρώτη την Αριστερά, συνεχίζει να αντιμετωπίζει την παράνομη μετανάστευση σαν πρόβλημα ρουτίνας.
Την προσεγγίζει με αντιρατσιστικές κορόνες που στην πράξη τροφοδοτούν τον ρατσισμό. Κάθε διαφωνία χαρακτηρίζεται ακροδεξιά, ξενοφοβική και ρατσιστική. Η ιδεολογική τρομοκρατία, όμως, δεν έλυσε ποτέ κανένα πρόβλημα. Ειδικά των λαϊκών στρωμάτων, που κυρίως θίγονται από την παράνομη μετανάστευση και στο επίπεδο της απασχόλησης (λόγω του αθέμιτου ανταγωνισμού από τη “μαύρη” και κακοπληρωμένη εργασία) και σε πολλές πτυχές της καθημερινής ζωής.
Είναι πολιτικά ανήθικο εύποροι αριστερίζοντες και φιλελεύθεροι αστοί, από απόσταση ασφαλείας, να κουνάνε το δάκτυλο και να παραδίδουν αντιρατσιστικά μαθήματα στους κατοίκους της Λέσβου, της Χίου και των άλλων νησιών του ανατολικού Αιγαίου, στους κατοίκους του ιστορικού κέντρου και των συνοικιών που βιώνουν ένα πρόβλημα το οποίο τείνει να προσλάβει διαστάσεις εφιάλτη.
Είναι ανέξοδο και εύκολο να πουλάς ανθρωπισμό όταν δεν συγχρωτίζεσαι με παράνομους μετανάστες, όταν δεν κατοικείς στις ίδιες γειτονιές, όταν δεν στέλνεις τα παιδιά σου στα ίδια σχολεία, όταν δεν χρησιμοποιείς καν τα δημόσια νοσοκομεία, και βεβαίως όταν δεν ανταγωνίζεσαι για τις ίδιες θέσεις εργασίας. Συνήθως, η μόνη σχέση που έχουν όλοι αυτοί με τους παράνομους μετανάστες είναι ή ιδεοληπτική, ή ότι τους χρησιμοποιούν ως υπηρετικό προσωπικό. Το μόνο αποτέλεσμα που έφεραν οι ανέξοδες αντιρατσιστικές κορόνες ήταν στην πράξη να τροφοδοτήσουν τον ρατσισμό, όπως απέδειξε και η εδραίωση της Χρυσής Αυγής σε τρίτο κόμμα.
Η τρομοκρατία του «πολιτικά ορθού»
Την προηγούμενη δεκαετία, τόσο το πολιτικό σύστημα όσο και τα μεσαία και ανώτερα στρώματα είχαν βολευθεί με το γεγονός ότι για χρόνια οι παράνομοι μετανάστες φυτοζωούσαν γκετοποιημένοι στα “υπόγεια” της κοινωνίας και εμφανίζονταν στον δημόσιο χώρο μόνο ως εξατομικευμένη κακοπληρωμένη “μαύρη” εργασία. Κανείς δεν άκουγε τις φωνές απόγνωσης των λαϊκών στρωμάτων, που κυρίως υφίστανται με επώδυνο τρόπο τις συνέπειες της παράνομης μετανάστευσης.
Ο λόγος τους δεν περνούσε στα ΜΜΕ, όπου διεξάγεται η δημόσια συζήτηση. Εκεί για χρόνια κυριαρχούσε μία εκδοχή της τρομοκρατίας του “πολιτικά ορθού”. Η ανοχή της παράνομης μετανάστευσης είχε αναγορευθεί σε κριτήριο “προοδευτισμού”. Υπενθυμίζουμε ότι από τις πρώτες πράξεις της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου ήταν ο νόμος για την απόδοση ιθαγένειας σε μετανάστες, γεγονός που έστειλε το λάθος μήνυμα και τροφοδότησε τις ροές.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει από το 2015 μέχρι σήμερα, όταν εκδηλώθηκε το κύμα προσφύγων και παράνομων μεταναστών στο ανατολικό Αιγαίο και όταν δημιουργήθηκαν τα περιβόητα hot spot. Αρχικά υποτίθεται ότι επρόκειτο για προσωρινά κέντρα καταγραφής, αλλά σύντομα αποδείχθηκε ότι μετατράπηκαν σε μόνιμες δομές φιλοξενίας, οι οποίες προκαλούν ποικίλες παρενέργειες στις τοπικές κοινωνίες.
Κι αν η Ελλάδα έπαψε να είναι προορισμός αυτό οφείλεται στη σαρωτική οικονομική κρίση. Χρειάσθηκε, πάντως, σειρά δραματικών γεγονότων για να αρχίσουν με μεγάλη καθυστέρηση οι βολεμένοι Έλληνες να ξεφύγουν από το σύνδρομο του μαζικού στρουθοκαμηλισμού, να συνειδητοποιούν ότι η παράνομη μετανάστευση έχει και ένα άλλο καθόλου βολικό πρόσωπο.
Ο ιδεολογικοποιημένος μετέωρος διεθνισμός των αριστερών κομμάτων και το μεταμοντέρνο ιδεολόγημα περί πολυπολιτισμικής κοινωνίας που κυριαρχεί στους φιλελεύθερους τους ωθεί να αντιλαμβάνονται το σύνθετο πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης αποκλειστικά και μόνο με όρους ανθρωπισμού και δικαιωμάτων. Προφανώς, η όψη αυτή υπάρχει και είναι σημαντική. Το νόμισμα, όμως, έχει και άλλη όψη. Είναι οι κάθε είδους κοινωνικές παρενέργειες, με πρώτο το πρόβλημα δημόσιας ασφάλειας.
Ο στρουθοκαμηλισμός τροφοδοτεί την Ακροδεξιά
Στο όνομα της καταπολέμησης της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, τα αριστερά κόμματα και πολλοί φιλελεύθεροι υποβαθμίζουν συστηματικά τις αρνητικές επιπτώσεις της παράνομης μετανάστευσης, όπως είναι η συμβολή της στην αύξηση της εγκληματικότητας και της ανεργίας. Ο στρουθοκαμηλισμός, όμως, φέρνει τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Στην πράξη, οι αντιρατσιστικές κορόνες περισσότερο τροφοδοτούν παρά καταπολεμούν τον ρατσισμό. Και βεβαίως αφήνουν πολιτικό κενό, διευκολύνοντας την Ακροδεξιά να το καλύψει.
Ο λόγος είναι προφανής. Η τρέχουσα ανέξοδη αντιρατσιστική ρητορική έρχεται σε αντίθεση με τη δύσκολη πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά τα λαϊκά στρώματα, στα οποία υποτίθεται ότι κυρίως απευθύνεται. Είναι τα λαϊκά στρώματα που κυρίως θίγονται από την παράνομη μετανάστευση. Κύριο πρόβλημα είναι το διάχυτο αίσθημα ανασφάλειας. Αλλά, και στο επίπεδο της απασχόλησης, οι χειρώνακτες Έλληνες εργάτες υφίστανται αθέμιτο ανταγωνισμό από τη “μαύρη” και κακοπληρωμένη εργασία των παράνομων μεταναστών.
Δεν είναι, όμως, μόνο αυτά. Η χρήση των κοινωνικών δομών (νοσοκομεία, σχολεία κτλ.) από τους παράνομους μετανάστες μπουκώνει τα αντίστοιχα δημόσια συστήματα και υποβαθμίζει την ποιότητα των υπηρεσιών, ειδικά μετά τις αλλεπάλληλες περικοπές λόγω κρίσης. Το αποτέλεσμα είναι τα μικρομεσαία στρώματα, που πληρώνουν φόρους, όχι μόνο να ταλαιπωρούνται πολύ για να κάνουν χρήση υποβαθμισμένων υπηρεσιών, αλλά και σε ορισμένες περιπτώσεις να μην εξυπηρετούνται και να υποχρεώνονται να καταφεύγουν σε ιδιωτικούς φορείς.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου