Στο «Χυτήριο», χώρο βαριά εργατικό που έγινε κυψέλη τέχνης και ελεύθερης έκφρασης και που πριν χρόνια δέχτηκε έντονα την εγχώρια «τζιχαδιστική» και σκοταδιστική επιθετικότητα, επέλεξε η Ζωή Κωνσταντοπούλου για να παρουσιάσει τη νέα παράταξη «Πλεύση Ελευθερίας».
Ήταν σε αντίθεση με την πρώτη φράση απ το βιβλίο του Οργουελ «1984», «μια λαμπρή, κρύα μέρα του Απρίλη και τα ρολόγια σήμαναν 13», μια απ τις γλυκύτερες βραδιές του μήνα και η ώρα ήταν 19.00, όταν η Ζωή Κωνσταντοπούλου στο κατάμεστο μεγάλο χώρο στην Ιερά Οδό, ντυμένη στα άσπρα, άρχισε να μιλά. Δημοκρατία, δικαιοσύνη, δικαιώματα, διαγραφή χρέους, εκδίκηση γερμανικών οφειλών.
Aπό την Αλεξάνδρα Τσόλκα
Πάντα δυναμική κήρυξε «έναν ανυποχώρητο αγώνα για την αποτίναξη του ζυγού της μνημονιακής δεσποτείας, του ολοκληρωτισμού της ευρωγραφειοκρατίας, της χρεοκρατίας, της τραπεζοκρατίας και των συμφερόντων και ολιγαρχιών που υποστυλώνουν, τροφοδοτούν και ωφελούνται από αυτό το αντιδημοκρατικό καθεστώς, που περιφρονεί τη δημοκρατία και δικαιώματα κατακτημένα με θυσίες και με την αυτοθυσία πολλών πριν από εμάς, που έδωσαν τη ζωή, την υγεία, την ελευθερία τους.
Έναν αγώνα απέναντι σε ένα απολυταρχικό-αυταρχικό καθεστώς και ένα ολιγαρχικό διαπλεκόμενο κατεστημένο, που χρησιμοποιούν νομισματικούς εκβιασμούς, τραπεζική τρομοκρατία και μιντιακή προπαγάνδα για να διαιωνίζονται. Που εγκαθιδρύουν συνθήκες μόνιμης «έκτακτης ανάγκης», επισείουν απειλές ανθρωπιστικής καταστροφής, επιβάλλουν οικονομική-φορολογική εξουθένωση και επιστρατεύουν οικονομικό-ψυχολογικό πόλεμο προκειμένου να κυριαρχούν. Ξεκινάμε έναν αγώνα που εμπνέεται από τις ιστορικές κοινωνικές διεκδικήσεις και μάχες, που διαπότισαν την διαδρομή των ανθρώπων και των λαών προς την ελευθερία.
Έναν αγώνα που ξέρουμε ότι ο μόνος τρόπος για να κερδηθεί είναι να δοθεί με όλες μας τις δυνάμεις, με ανιδιοτέλεια, με την επιμονή, το πείσμα, την αισιοδοξία και την αυτοπεποίθηση, που διαπνέουν όσους κι όσες αγωνίζονται για όλους κι όχι για τους λίγους ή για τους εαυτούς τους. Όσους κι όσες αγωνίζονται για όνειρα, αξίες, ιδανικά, για τα δικαιώματα όλων και πρώτα απ΄όλους των πιο αδικημένων και όχι για επί μέρους συμφέροντα ή κυνικές επιδιώξεις…»…
Με μεγάλη προσοχή ο λόγος της ακούγεται, χωρίς τις τηλεοπτικές αηδίες και τις προσπάθειες των πολιτικών της αντιπάλων να την παρουσιάσουν ως γραφική, με τακτικές που είναι συνήθεις στη προπαγάνδα.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν ξέρουμε αν έχει τις λύσεις που χρειάζονται, αλλά σίγουρα έχει ένα ήθος που ξεχωρίζει και μαχητικότητα, ενώ δεν βολεύεται, δεν ενδίδει και δεν δείχνει να νοιάζεται για την εξουσία, αλλά ανυποχώρητη υποστηρίζει με πάθος το αξιακό της σύστημα. Έχει δε δεχτεί τις σφοδρότερες σεξιστικές επιθέσεις που νοείται σε γυναίκα μέσα στο Κοινοβούλιο, πράγμα που την κάνει αν μη τι άλλο συμπαθή στις γυναίκες ακόμα και αν διαφωνούν σε πολιτικές αφετηρίες. Και ίσως για αυτό στο Χυτήριο, βρέθηκαν ως ακροάτριες της, πολλές ομόφυλες της με άλλες πολιτικές καταβολές.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, σταθερή στα Όχι της και στο Όχι μας, επιμένει συγκινητικά να σχεδόν να πιστεύει στις μεγάλες αλλαγές προς όφελος των ανθρώπων και μπορεί «κάθε τολμηρή προσπάθεια να γίνει μια μεγάλη αλλαγή στις υπάρχουσες συνθήκες, κάθε υψηλό όραμα νέων δυνατοτήτων για την ανθρώπινη φυλή, έχει ονομαστεί Ουτοπία», όπως έλεγε η επαναστάτρια Εμα Γκόλντμαν, αλλά η Ζωή ίσως την αγγίξει στην πραγματικότητα, φτάνοντας της με μια «Πλεύση Ελευθερίας»… Ίσως…
ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΜΑΣ ΠΑΤΩΝΤΑΣ LIKE "ΕΔΩ"
http://kourdistoportocali.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου