Του Θανάση Μαυρίδη
Είναι πράγματι εντυπωσιακές οι προβλέψεις που θέλουν την ανάπτυξη να πιάνει μόνιμο στασίδι στην ελληνική αγορά. Με τα λουκέτα στον ιδιωτικό τομέα, με την εξοντωτική φορολογία, με μία κυβέρνηση που εχθρεύεται το επιχειρείν και με δυσμενές το διεθνές σκηνικό, ποιος τρελός θα αποφασίσει να βάλει τα λεφτά του στην Ελλάδα του Αλέξη;
Είναι πιθανό η στατιστική επιστήμη να ανακαλύψει κάποια στιγμή ένα ισχνό συν μηδέν κάτι τοις εκατό. Κι είναι βέβαιο ότι η εθνοσωτήριος, εφόσον είναι ακόμη στην εξουσία, την στιγμή της θριαμβευτικής αυτής ανακοίνωσης θα στήσει τριήμερο γλέντι στην πλατεία Συντάγματος με χορούς, νταούλια και δωρεάν πιτόγυρο. Η αλήθεια, όμως, που γνωρίζουν όλοι οι άνθρωποι του ιδιωτικού τομέα είναι ότι η κατάσταση στην αγορά είναι σήμερα κάτι περισσότερο από τραγική. Έχουμε εισέλθει σε μία επικίνδυνη και τοξική από τις χρεοκοπίες ζώνη που απειλεί να εξαφανίσει οτιδήποτε υγιές τυχόν υπάρχει ακόμη…
Βιώνουμε το πιο βίαιο στάδιο της επτάχρονης τυραννίας αυτής της κρίσης, με ανοικτά δύο ενδεχόμενα: Είτε να εισέλθουμε έναν νέο κύκλο ύφεσης με χειρότερα χαρακτηριστικά από τον προηγούμενο και με πιθανή την ανάδειξη σοβαρών εθνικών κινδύνων, είτε να πατήσουμε με κάποιο τρόπο φρένο στην κατηφόρα και να μπορέσουμε έτσι να περιορίσουμε τις όποιες απώλειες.
Αυτό το «με κάποιο τρόπο» είναι το ζητούμενο. Με τα κόκκινα δάνεια και τις ληξιπρόθεσμες οφειλές να ξεπερνούν τα 190 δισεκατομμύρια ευρώ, δηλαδή το ΑΕΠ, θα πρέπει κάποιος να είναι παθολογικά αισιόδοξος και να πιστεύει στα θαύματα για να πιστέψει ότι μπορεί να αλλάξει η ζωή μας χωρίς την ουσιαστική συνδρομή των ιδιωτικών επενδύσεων. Η χώρα χρειάζεται επενδύσεις ύψους μεγαλύτερου των 100 δισεκατομμυρίων ευρώ στα επόμενα χρόνια για να υπάρχουν ελπίδες ανάκαμψης, σύμφωνα με όσα λένε κυβερνητικά στελέχη, αλλά και η αντιπολίτευση. Σε αυτό, τουλάχιστον, υπάρχει σύμπνοια. Μιλάμε για 100 δισεκατομμύρια. Όσα, δηλαδή, κόστισε η διαπραγμάτευση Βαρουφάκη. Τα χρήματα αυτά δεν πρόκειται να έρθουν αν δεν αποκατασταθούν οι γέφυρες εμπιστοσύνης των επενδυτών (κυρίως των ξένων) και της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Αν κάποιοι εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι οι επενδύσεις θα γίνουν από το δημόσιο τομέα, οφείλουν να μας πουν που θα βρει το ελληνικό δημόσιο 100 δισεκατομμύρια. Εκτός αν εννοούν 100 δισεκατομμύρια ονομαστικής αξία σε μαρουλόφυλλα ή δραχμές. Μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία, όσοι αναφέρονται στα … σοβαρά στις δημόσιες επενδύσεις ως μοχλό ανάπτυξης μιλάνε στην πραγματικότητα για δραχμές. Τόσα ευρώ δεν θα βρουν, ακόμη κι αν ελέγξουν όλα τα στρώματα των Ελλήνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου