Κάποιοι στα Ελληνικά κόμματα νομίζουν ότι η κρίση δεν άλλαξε τίποτε. Νομίζουν ότι οι Έλληνες είναι ο ίδιος λαός που κυβερνιόταν εσαεί από τέσσερις-πέντε οικογένειες,καμιά 20αριά
επιχειρηματίες και καμιά 500αριά κομματικές κλίκες. Κάποιοι νομίζουν ότι οι Έλληνες είναι οι ίδιοι αγράμματοι ψηφοφόροι τους οποίους οι πρόγονοι των διάφορων ελίτ τους έκαναν ό,τι ήθελαν. Υπάρχουν νέα λοιπόν: αυτά τέλειωσαν.
Γράφει ο Δρ. Σωτήρης Ν. Καμενόπουλος
Ποιος νοιάζεται για τις ψεύτικες, δήθεν ευαισθησίες ορισμένων ζάμπλουτων αριστεροδεξιών επαγγελματιών προστατών του λαού; Ποιος νοιάζεται για τις αριστεροδεξιές καριέρες που έχουν κτισθεί πάνω σε ψεύτικα λόγια;
Ποιος νοιάζεται για τα καλά παιδιά των καλών αριστεροδεξιών οικογενειών και τας κορασίδας «με τα γαλλικά, τα πιάνα και τα μπαλέτα», που περιμένουν να παραλάβουν τα οφίτσια των μπαμπάδων πολιτικάντηδων ως κληρονομικό τους δικαίωμα (ελάχιστοι είναι ικανοί);
Ποιος νοιάζεται για τους/τις κανακάρηδες του παλαιού αριστεροδεξιού βουλευτή, του παλαιού δημάρχου κ.λπ.; Ας θυμούνται ορισμένοι: Τα παιδιά του λαού έχουν μορφωθεί και έχουν κατακτήσει πολλές περισσότερες κορυφές από τους «πρίγκιπες» και τις «πριγκίπισσες» των διαφόρων αριστεροδεξιών ελίτ…
Η παλαιοκομματική αριστεροδεξιά ολιγαρχική ελίτ, η οποία προσπαθεί να επιβιώσει από το οικονομικό τσουνάμι που η ίδια δημιούργησε, κλαψουρίζει ότι χωρίς αυτή και τους κανακάρηδες επιγόνους της δεν θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε. Ωιμέ τί θα πάθουμε εμείς οι δύσμοιροι χωρίς τους κανακάρηδες επιγόνους;
Αυτή η κλαψούρα θυμίζει ολίγον την “Scarlet O’Hara” (στο ρόλο η Vivien Leigh) όταν εκλιπαρεί τον “Rhett Butler” (στον ρόλο ο Clarke Gable) στην ταινία «Όσα παίρνει ο άνεμος» και τη μνημειώδη απάντηση του “Rhett” στην κλαψούρα της “Scarlet”: “Frankly dear I don’t give a damn”.
Όλα αυτά τα έχει παρασύρει σαν τσουνάμι η οικονομική κρίση. Η οικονομική κρίση λειτούργησε ως game changer στη νοοτροπία των Ελλήνων. Ο λαός συνηθίζει να λέει: «ας δώσουμε μία δεύτερη ευκαιρία». Σας έχω κι άλλα νέα: Δεν υπάρχει καν πρώτη ευκαιρία.
Αυτό που συνέβαινε παλιά όταν τα κόμματα και η κάθε αριστεροδεξιά ολιγαρχική ελίτ καθόταν εσαεί για δεκαετίες στην πλάτη του κορόιδου αγράμματου λαουτζίκου τελείωσε. Μία εκλογή, καμία ευκαιρία, 2-3 το πολύ χρόνια διακυβέρνησης και μετά… ο επόμενος να πάρει σειρά παρακαλώ.
Η κρίση θα «φάει» πολλούς σωτήρες και θα διαλύσει πολλά κόμματα. Μέχρι να γίνει πρωθυπουργός και το δικό σου παιδί. Ναι. Το δικό σου παιδί αναγνώστη. Γιατί; Δεν το πιστεύεις; Δεν εμπιστεύεσαι τις ικανότητες του δικού σου παιδιού; Τότε γιατί το σπούδασες; Τί περισσότερο έχουν δηλαδή οι επίγονοι-κανακάρηδες των διάφορων εσαεί αριστεροδεξιών βουλευτών;
Δεν αρέσει; Ποιός νοιάζεται πια; Frankly dear we don’t give a damn. Μέχρι τελικής απομυθοποίησης των πάντων. Ιδεολογιών, μύθων και «εθναρχών». Αριστερών και δεξιών. Με την κρίση θα γνωριστούμε όλοι καλύτερα μεταξύ μας. Και κυρίως: Με τους εαυτούς μας.
Γράφει ο Δρ. Σωτήρης Ν. Καμενόπουλος
Ποιος νοιάζεται για τις ψεύτικες, δήθεν ευαισθησίες ορισμένων ζάμπλουτων αριστεροδεξιών επαγγελματιών προστατών του λαού; Ποιος νοιάζεται για τις αριστεροδεξιές καριέρες που έχουν κτισθεί πάνω σε ψεύτικα λόγια;
Ποιος νοιάζεται για τα καλά παιδιά των καλών αριστεροδεξιών οικογενειών και τας κορασίδας «με τα γαλλικά, τα πιάνα και τα μπαλέτα», που περιμένουν να παραλάβουν τα οφίτσια των μπαμπάδων πολιτικάντηδων ως κληρονομικό τους δικαίωμα (ελάχιστοι είναι ικανοί);
Ποιος νοιάζεται για τους/τις κανακάρηδες του παλαιού αριστεροδεξιού βουλευτή, του παλαιού δημάρχου κ.λπ.; Ας θυμούνται ορισμένοι: Τα παιδιά του λαού έχουν μορφωθεί και έχουν κατακτήσει πολλές περισσότερες κορυφές από τους «πρίγκιπες» και τις «πριγκίπισσες» των διαφόρων αριστεροδεξιών ελίτ…
Η παλαιοκομματική αριστεροδεξιά ολιγαρχική ελίτ, η οποία προσπαθεί να επιβιώσει από το οικονομικό τσουνάμι που η ίδια δημιούργησε, κλαψουρίζει ότι χωρίς αυτή και τους κανακάρηδες επιγόνους της δεν θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε. Ωιμέ τί θα πάθουμε εμείς οι δύσμοιροι χωρίς τους κανακάρηδες επιγόνους;
Αυτή η κλαψούρα θυμίζει ολίγον την “Scarlet O’Hara” (στο ρόλο η Vivien Leigh) όταν εκλιπαρεί τον “Rhett Butler” (στον ρόλο ο Clarke Gable) στην ταινία «Όσα παίρνει ο άνεμος» και τη μνημειώδη απάντηση του “Rhett” στην κλαψούρα της “Scarlet”: “Frankly dear I don’t give a damn”.
Όλα αυτά τα έχει παρασύρει σαν τσουνάμι η οικονομική κρίση. Η οικονομική κρίση λειτούργησε ως game changer στη νοοτροπία των Ελλήνων. Ο λαός συνηθίζει να λέει: «ας δώσουμε μία δεύτερη ευκαιρία». Σας έχω κι άλλα νέα: Δεν υπάρχει καν πρώτη ευκαιρία.
Αυτό που συνέβαινε παλιά όταν τα κόμματα και η κάθε αριστεροδεξιά ολιγαρχική ελίτ καθόταν εσαεί για δεκαετίες στην πλάτη του κορόιδου αγράμματου λαουτζίκου τελείωσε. Μία εκλογή, καμία ευκαιρία, 2-3 το πολύ χρόνια διακυβέρνησης και μετά… ο επόμενος να πάρει σειρά παρακαλώ.
Η κρίση θα «φάει» πολλούς σωτήρες και θα διαλύσει πολλά κόμματα. Μέχρι να γίνει πρωθυπουργός και το δικό σου παιδί. Ναι. Το δικό σου παιδί αναγνώστη. Γιατί; Δεν το πιστεύεις; Δεν εμπιστεύεσαι τις ικανότητες του δικού σου παιδιού; Τότε γιατί το σπούδασες; Τί περισσότερο έχουν δηλαδή οι επίγονοι-κανακάρηδες των διάφορων εσαεί αριστεροδεξιών βουλευτών;
Δεν αρέσει; Ποιός νοιάζεται πια; Frankly dear we don’t give a damn. Μέχρι τελικής απομυθοποίησης των πάντων. Ιδεολογιών, μύθων και «εθναρχών». Αριστερών και δεξιών. Με την κρίση θα γνωριστούμε όλοι καλύτερα μεταξύ μας. Και κυρίως: Με τους εαυτούς μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου