Απαγχονίστηκε στο κελί του το 2001
Προφυλακισμένος για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών απαγχονίστηκε μέσα στις φυλακές
Προφυλακισμένος για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών απαγχονίστηκε μέσα στις φυλακές
Ιωαννίνων και οι γονείς του, όπως και τα τρία αδέλφια του, διεκδίκησαν δικαστικά αποζημίωση 1.200.000 ευρώ για την ψυχική οδύνη που υπέστησαν, αλλά η Δικαιοσύνη δεν αποδέχθηκε ότι υπάρχουν ευθύνες του διευθυντή των φυλακών και των σωφρονιστικών υπαλλήλων.
Τον Απρίλιο του 2001 ο Μ.Μ....
προφυλακίστηκε στις φυλακές Ιωαννίνων. Με το που πέρασε την πόρτα των φυλακών δήλωσε ότι είναι φορέας του AIDS, χωρίς ωστόσο να προσκομίσει ιατρικό πιστοποιητικό ότι είναι θετικός στο ιό HIV1. Για το λόγο αυτό, οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι τον έβαλαν σε ξεχωριστό κελί, όπως αναφέρεται στις δικαστικές αποφάσεις.
Όμως, βρέθηκε απαγχονισμένος μέσα στο κελί του. Με σχοινί 70-80 cm κρεμάστηκε από τον σιδερόφρακτο φεγγίτη που υπήρχε στο επάνω μέρος του κελιού και χρησίμευε για την είσοδο αέρα.
Σύμφωνα με την απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Ιωαννίνων το σχοινί πρέπει να το βρήκε ο αυτόχειρας είτε κατά τον προαυλισμό του στο χώρο των μαγειριών ή του καφενείου, τα οποία ήταν κοντά στο κελί του, είτε ήταν σχοινί για το άπλωμα των ρούχων.
Πάντως, συγκρατούμενοι του κατέθεσαν ότι ήταν σε άθλια κατάσταση και τον είχαν βάλει σε τραγικό κελί μαζί με Αλβανούς κρατούμενους. Ακόμη, κατέθεσαν ότι βρέθηκαν επάνω του χάπια και ουσίες οινοπνεύματος, που κάποιος τα είχε αφήσει μαζί με το σχοινί στο κελί του. Επίσης, κατέθεσαν ότι εάν ο φύλακας που τον βρήκε κρεμασμένο είχε ενεργήσει άμεσα θα είχε σωθεί.
Παράλληλα, σε βάρος του διευθυντή και του γιατρού των φυλακών Ιωαννίνων ασκήθηκε ποινική δίωξη, αλλά με βούλευμα του Πλημμελειοδικείου Ιωαννίνων δεν απαγγέλθηκαν σε βάρος τους κατηγορίες.
Οι συγγενείς του αυτόχειρα κατέθεσαν αγωγή και διεκδικούσαν το ποσό του 1.200.000 ευρώ για την αποκατάσταση της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν από την απώλεια του γιου και αδελφού τους, καθώς ο θάνατος του οφείλεται σε παράνομες πράξεις και παραλείψεις των αρμοδίων οργάνων του Δημοσίου.
Τη δικαστική μάχη στο Διοικητικό Πρωτοδικείο και Εφετείο την έχασαν. Ειδικότερα, το Διοικητικό Εφετείο Ιωαννίνων έκρινε ότι «οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι των φυλακών Ιωαννίνων έλαβαν τα κατάλληλα προληπτικά και θεραπευτικά μέτρα κράτησης του θανόντος κρατουμένου» και η αυτοκτονία του «δεν μπορούσε λογικά να προβλεφθεί και να αποτραπεί από αυτούς».
Κατά συνέπεια, κατέληξε το Διοικητικό Εφετείο, δεν θεμελιώνεται «ευθύνη του Ελληνικού Δημοσίου προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστησαν» οι συγγενείς του αυτόχειρα, όπως είχε κριθεί και από το Διοικητικό Πρωτοδικείο.
Μετά από αναίρεση που ασκήθηκε από τους συγγενείς, η υπόθεση απασχόλησε το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Το Α΄ Τμήμα του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου απέρριψε την αίτηση αναίρεσης των συγγενών, όπως επίσης απέρριψε ως απαράδεκτους και τους ισχυρισμούς τους.
Τον Απρίλιο του 2001 ο Μ.Μ....
προφυλακίστηκε στις φυλακές Ιωαννίνων. Με το που πέρασε την πόρτα των φυλακών δήλωσε ότι είναι φορέας του AIDS, χωρίς ωστόσο να προσκομίσει ιατρικό πιστοποιητικό ότι είναι θετικός στο ιό HIV1. Για το λόγο αυτό, οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι τον έβαλαν σε ξεχωριστό κελί, όπως αναφέρεται στις δικαστικές αποφάσεις.
Όμως, βρέθηκε απαγχονισμένος μέσα στο κελί του. Με σχοινί 70-80 cm κρεμάστηκε από τον σιδερόφρακτο φεγγίτη που υπήρχε στο επάνω μέρος του κελιού και χρησίμευε για την είσοδο αέρα.
Σύμφωνα με την απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Ιωαννίνων το σχοινί πρέπει να το βρήκε ο αυτόχειρας είτε κατά τον προαυλισμό του στο χώρο των μαγειριών ή του καφενείου, τα οποία ήταν κοντά στο κελί του, είτε ήταν σχοινί για το άπλωμα των ρούχων.
Πάντως, συγκρατούμενοι του κατέθεσαν ότι ήταν σε άθλια κατάσταση και τον είχαν βάλει σε τραγικό κελί μαζί με Αλβανούς κρατούμενους. Ακόμη, κατέθεσαν ότι βρέθηκαν επάνω του χάπια και ουσίες οινοπνεύματος, που κάποιος τα είχε αφήσει μαζί με το σχοινί στο κελί του. Επίσης, κατέθεσαν ότι εάν ο φύλακας που τον βρήκε κρεμασμένο είχε ενεργήσει άμεσα θα είχε σωθεί.
Παράλληλα, σε βάρος του διευθυντή και του γιατρού των φυλακών Ιωαννίνων ασκήθηκε ποινική δίωξη, αλλά με βούλευμα του Πλημμελειοδικείου Ιωαννίνων δεν απαγγέλθηκαν σε βάρος τους κατηγορίες.
Οι συγγενείς του αυτόχειρα κατέθεσαν αγωγή και διεκδικούσαν το ποσό του 1.200.000 ευρώ για την αποκατάσταση της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν από την απώλεια του γιου και αδελφού τους, καθώς ο θάνατος του οφείλεται σε παράνομες πράξεις και παραλείψεις των αρμοδίων οργάνων του Δημοσίου.
Τη δικαστική μάχη στο Διοικητικό Πρωτοδικείο και Εφετείο την έχασαν. Ειδικότερα, το Διοικητικό Εφετείο Ιωαννίνων έκρινε ότι «οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι των φυλακών Ιωαννίνων έλαβαν τα κατάλληλα προληπτικά και θεραπευτικά μέτρα κράτησης του θανόντος κρατουμένου» και η αυτοκτονία του «δεν μπορούσε λογικά να προβλεφθεί και να αποτραπεί από αυτούς».
Κατά συνέπεια, κατέληξε το Διοικητικό Εφετείο, δεν θεμελιώνεται «ευθύνη του Ελληνικού Δημοσίου προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστησαν» οι συγγενείς του αυτόχειρα, όπως είχε κριθεί και από το Διοικητικό Πρωτοδικείο.
Μετά από αναίρεση που ασκήθηκε από τους συγγενείς, η υπόθεση απασχόλησε το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Το Α΄ Τμήμα του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου απέρριψε την αίτηση αναίρεσης των συγγενών, όπως επίσης απέρριψε ως απαράδεκτους και τους ισχυρισμούς τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου