Τίμησαν τη μνήμη των εκτελεσθέντων στο Σταυράκι

Σε μια σεμνή και συγκινητική τελετή στον χώρο του μνημείου στο Σταυράκι, ο δήμος Ιωαννιτών, οι εκπρόσωποι των αρχών και φορέων της πόλης τίμησαν τη μνήμη των 16 εκτελεσθέντων συμπολιτών μας, που καταδικάστηκαν σε θάνατο το καλοκαίρι του 1948 από τα έκτακτα στρατοδικεία που στήθηκαν στα Γιάννενα

Οι μνήμες των ταραγμένων χρόνων του εμφυλίου, που οδήγησε στον αλληλοσπαραγμό και την αλληλοεξόντωση, «ξύπνησαν» στον χώρο του μνημείου, όπου οι οικογένειες των εκτελεσθέντων, 71 χρόνια μετά, συνεχίζουν να τιμούν τη μνήμη των δικών τους ανθρώπων στον τόπο που δόθηκε η χαριστική βολή.
Η επιμνημόσυνη δέηση τελέστηκε χοροστατούντος του Μητροπολίτη Ιωαννίνων Μάξιμου, παρόντος και του νέου δημάρχου Ιωαννίνων Μωυσή Ελισάφ.
Τον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων εκπροσώπησε η βουλευτής Μερόπη Τζούφη, ενώ στεφάνι κατέθεσαν ακόμη ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Ιωαννίνων Γιώργος Παπαδιώτης, ο πρύτανης του πανεπιστημίου Τριαντάφυλλος Αλμπάνης, η Νομαρχιακή Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ και η Ισραηλιτική Κοινότητα Ιωαννίνων. Στεφάνια και λουλούδια κατέθεσαν μέλη των οικογενειών Ζουρνά, Καλαντζή, Μάντζιου, Μαρνέλη, Πρίντζου, Χαρίτωνος, Χολέβα και Χόρδου.
Ο δήμαρχος Μ. Ελισάφ, στην πρώτη δημόσια ομιλία του μετά την τελετή ορκωμοσίας το βράδυ της Παρασκευής, μίλησε για το «μάθημα παιδείας», που κληροδοτεί η πιο μαύρη σελίδα της νεότερης ιστορίας της χώρας, για να καταλήξει λέγοντας πως σήμερα έχουμε χρέος να μην ξεχνούμε, ενώ στα γεγονότα εκείνης της εποχής που σημάδεψαν την ιστορία της πόλης, αναφέρθηκε ο κ. Παπαδιώτης.
«Κληθήκαμε, σήμερα, να τιμήσουμε ένα γεγονός, που, με τη σαφήνεια χάλκινου βήματος, διανύει αταλάντευτα και πένθιμα όλη τη νεότερη ιστορική μνήμη. Ιδιαίτερα του δήμου μας.

Να τιμήσουμε, ναι. Αλλά πώς; Την απάντηση θα μου επιτρέψετε να τη δανειστώ από τον πλέον αρμόδιο του κλασικού παρελθόντος μας, τον Θουκυδίδη, που, προκειμένου να τιμηθούν οι νεκροί του, έθεσε στο στόμα του Περικλή τούτα τα λόγια: “Έργω και δη-λούσθαι τας τιμάς”.

Οι τιμές θα πρέπει να αποδίδονται από τους νεότερους με ισοδύναμα έργα του παρόντος.

Το χρέος το δικό μας είναι να εκφορτώσουμε την ιστορική εμπειρία στο άμεσο παρόν και να τη μεταλλάξουμε σε γενναία ροπή ενέργειας του παρόντος, ώστε, και εμείς, αλλά προ πάντων τα παιδιά μας, να φράξουμε κάθε ρωγμή απ’ όπου ακόμη και ίχνος παρόμοιας απειλής να σκιάσει το μέλλον μας», σημείωσε, μεταξύ άλλων, ο κ. Ελισάφ, για να καταλήξει: «Το παρελθόν μπορεί από τους επιγόνους να μεταλλαχθεί σε παιδεία.

Αρκεί να μην αφεθεί στη λησμοσύνη. “Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν”, έλεγε ο Σεφέρης, “σβήνει κανείς κι ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον και είναι θλιβερή η ζωή που μοιάζει σαν ακατοίκητο σπίτι”.

Αυτό είναι το ελάχιστο χρέος μας σήμερα. Την αδελφοκτόνα πράξη του άλλοτε να την αντικαταστήσουμε με μια πράξη ενότητας του σήμερα.

Μια πράξη ειρηνικής συνύπαρξης, όπου ο ιός του μίσους οριστικά θα αποκλειστεί από την οποιαδήποτε επίλυση διαφορών στη νεώτερη πολιτική ζωή μας. Το οφείλουμε στους εαυτούς μας. Το οφείλουμε στα παιδιά μας. Τότε το αιωνία η μνήμη τους γίνεται ένας σημερινός οδοδείκτης της θυσίας τους».

epirusblog.gr