Μανώλης Κοττάκης
Η αποκάλυψη πως ήταν ελληνική παραχώρηση το ίδιωμα που οι Σκοπιανοί ονομάζουν σήμερα «μακεδονική γλώσσα»
Διαβάζω αυτές τις μέρες ξανά το «Μαρτύρων και ηρώων αίμα»..του Ιωνος Δραγούμη, το οποίο επανακυκλοφόρησε το 2016 (εκδόσεις Εστία), 109 χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του το 1907! Εχω αναφερθεί και σε παλαιότερα σημειώματά μου στο ιστορικό αυτό κείμενο σε ανύποπτο πολιτικό χρόνο. Τότε που με το «Μακεδονικό» ασχολούμασταν μερικοί ρομαντικοί.
Σήμερα είναι 10 φορές πιο επίκαιρο - είχε δίκιο η διορατική Εύα Καραϊτίδη που το εξέδωσε. Πρόκειται για το προσωπικό ημερολόγιο του μεγάλου Ελληνα πατριώτη-διπλωμάτη, ο οποίος μαζί με τον Παύλο Μελά κατάφεραν να ξεσηκώσουν τους σκλαβωμένους στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ελληνικούς πληθυσμούς της Μακεδονίας να στραφούν κατά των δυναστών τους Τούρκων - Βουλγάρων και να προκαλέσουν την απελευθέρωσή τους.
Στην πραγματικότητα είναι το ημερολόγιο του Μακεδονικού Αγώνα, καθώς περιέχονται σε αυτό και δύο μεγάλα κεφάλαια για τη δράση και το τέλος του Παύλου Μελά στη Στάτιστα. Η πρώτη και μεγάλη αξία του ημερολογίου αυτού είναι η συνειδητοποίηση ότι έχουν δεν έχουν περάσει 100 χρόνια από την εποχή που η Θεσσαλονίκη, η Καστοριά, η Εδεσσα, οι Σέρρες ήταν υπόδουλες περιοχές. Το αίμα των Ελλήνων που θυσιάστηκαν εκεί διεξάγοντας εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα είναι ακόμη νωπό. Τόσο νωπό, που απορεί κανείς με την αφέλεια των υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ να χαρίζουν το όνομα Μακεδονία στους Σκοπιανούς, που στη διήγηση Δραγούμη δεν υπάρχουν. Τόσο νωπό, που κάνει ότι δεν ακούει τις νεοπαγείς θεωρίες κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ περί «καινούργιου έθνους».
Η δεύτερη αξία του είναι οι πρωτογενείς πληροφορίες για τη λεγόμενη μακεδονική γλώσσα, το γνωστό ιδίωμα πάνω στο οποίο βασίζουν τη θεωρία για τη δήθεν μακεδονική ταυτότητά τους οι Σκοπιανοί.
Οπως αποκαλύπτει ο Δραγούμης, οι ελληνικοί πληθυσμοί που κατοικούσαν τη Μακεδονία «όταν ήρθαν οι Σλαύοι (...) με τον καιρό ανακάτωσαν τη γλώσσα τους με τη σλαυική, γιατί έπρεπε να συνεννοηθούν με τους άγριους αυτούς που δεν μπορούσαν να μάθουν τα ελληνικά». Σε άλλο σημείο προσθέτει ότι «η γλώσσα αυτή δεν είναι βουλγάρικη, αλλά ένα ανακάτωμα από σλαυικά και ελληνικά»· ότι «βουλγαρική γλώσσα δεν είναι, γιατί βουλγαρική γλώσσα δεν υπάρχει πια ούτε στη Βουλγαρία.
Οι πολιτείες της Μακεδονίας είναι καθαρά ελληνικές, δηλαδή ο πολιτισμός του τόπου είναι ελληνικός, η ιστορία του τόπου είναι ελληνική, και η γη, το χώμα είναι ελληνικά. Αυτά δε νοθεύονται εύκολα όσο και να πασκίζη το βουλγαρικό έθνος».
Η περίφημη «μακεδονική γλώσσα» παραχώρηση των Ελλήνων στους Σλάβους, λοιπόν; Ενδιαφέρουσα πληροφορία που, αν θέλει, την αξιοποιεί το υπουργείο Εξωτερικών στις διαπραγματεύσεις. Ο Δραγούμης ήταν πρόξενός μας στο Μοναστήρι, στέλεχός του, η μαρτυρία του έχει μεγάλη ιστορική αξία. Η τρίτη αξία του ημερολογίου είναι οι σκέψεις Δραγούμη:
«Οταν ένας του Γένους δε φοβάται, πώς μπορεί να φοβάται το Γένος; Οταν ένας του Γένους δε θέλει να χαθή το Γένος, πώς μπορεί το Γένος να χαθή;» «Χωρίς παθήματα τίποτε καλό δεν μπορεί να γίνει, τα έθνη δεν φτειάνονται με την καλοπέραση». Και το κορυφαίο (1907, παρακαλώ), προειδοποιεί για το «φέλιασμα των λαών με κοσμοπολίτικο βοτάνι ώσπου να ισοπεδωθούν ολότελα»...
Σήμερα είναι 10 φορές πιο επίκαιρο - είχε δίκιο η διορατική Εύα Καραϊτίδη που το εξέδωσε. Πρόκειται για το προσωπικό ημερολόγιο του μεγάλου Ελληνα πατριώτη-διπλωμάτη, ο οποίος μαζί με τον Παύλο Μελά κατάφεραν να ξεσηκώσουν τους σκλαβωμένους στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ελληνικούς πληθυσμούς της Μακεδονίας να στραφούν κατά των δυναστών τους Τούρκων - Βουλγάρων και να προκαλέσουν την απελευθέρωσή τους.
Στην πραγματικότητα είναι το ημερολόγιο του Μακεδονικού Αγώνα, καθώς περιέχονται σε αυτό και δύο μεγάλα κεφάλαια για τη δράση και το τέλος του Παύλου Μελά στη Στάτιστα. Η πρώτη και μεγάλη αξία του ημερολογίου αυτού είναι η συνειδητοποίηση ότι έχουν δεν έχουν περάσει 100 χρόνια από την εποχή που η Θεσσαλονίκη, η Καστοριά, η Εδεσσα, οι Σέρρες ήταν υπόδουλες περιοχές. Το αίμα των Ελλήνων που θυσιάστηκαν εκεί διεξάγοντας εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα είναι ακόμη νωπό. Τόσο νωπό, που απορεί κανείς με την αφέλεια των υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ να χαρίζουν το όνομα Μακεδονία στους Σκοπιανούς, που στη διήγηση Δραγούμη δεν υπάρχουν. Τόσο νωπό, που κάνει ότι δεν ακούει τις νεοπαγείς θεωρίες κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ περί «καινούργιου έθνους».
Η δεύτερη αξία του είναι οι πρωτογενείς πληροφορίες για τη λεγόμενη μακεδονική γλώσσα, το γνωστό ιδίωμα πάνω στο οποίο βασίζουν τη θεωρία για τη δήθεν μακεδονική ταυτότητά τους οι Σκοπιανοί.
Οπως αποκαλύπτει ο Δραγούμης, οι ελληνικοί πληθυσμοί που κατοικούσαν τη Μακεδονία «όταν ήρθαν οι Σλαύοι (...) με τον καιρό ανακάτωσαν τη γλώσσα τους με τη σλαυική, γιατί έπρεπε να συνεννοηθούν με τους άγριους αυτούς που δεν μπορούσαν να μάθουν τα ελληνικά». Σε άλλο σημείο προσθέτει ότι «η γλώσσα αυτή δεν είναι βουλγάρικη, αλλά ένα ανακάτωμα από σλαυικά και ελληνικά»· ότι «βουλγαρική γλώσσα δεν είναι, γιατί βουλγαρική γλώσσα δεν υπάρχει πια ούτε στη Βουλγαρία.
Οι πολιτείες της Μακεδονίας είναι καθαρά ελληνικές, δηλαδή ο πολιτισμός του τόπου είναι ελληνικός, η ιστορία του τόπου είναι ελληνική, και η γη, το χώμα είναι ελληνικά. Αυτά δε νοθεύονται εύκολα όσο και να πασκίζη το βουλγαρικό έθνος».
Η περίφημη «μακεδονική γλώσσα» παραχώρηση των Ελλήνων στους Σλάβους, λοιπόν; Ενδιαφέρουσα πληροφορία που, αν θέλει, την αξιοποιεί το υπουργείο Εξωτερικών στις διαπραγματεύσεις. Ο Δραγούμης ήταν πρόξενός μας στο Μοναστήρι, στέλεχός του, η μαρτυρία του έχει μεγάλη ιστορική αξία. Η τρίτη αξία του ημερολογίου είναι οι σκέψεις Δραγούμη:
«Οταν ένας του Γένους δε φοβάται, πώς μπορεί να φοβάται το Γένος; Οταν ένας του Γένους δε θέλει να χαθή το Γένος, πώς μπορεί το Γένος να χαθή;» «Χωρίς παθήματα τίποτε καλό δεν μπορεί να γίνει, τα έθνη δεν φτειάνονται με την καλοπέραση». Και το κορυφαίο (1907, παρακαλώ), προειδοποιεί για το «φέλιασμα των λαών με κοσμοπολίτικο βοτάνι ώσπου να ισοπεδωθούν ολότελα»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου