Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, περνώντας στην αντεπίθεση, εκμηδένισε τους αντιπάλους του, που έχουν στήσει ένα «θέατρο παραλόγου», και αποκάλυψε τον σκοτεινό ρόλο του «συστήματος Ομπάμα»
Από τον
Νίκο Σταματάκη*
Ε να θέατρο του παραλόγου εκτυλίσσεται στην Αμερική με αφορμή τις κατηγορίες εναντίον του στρατοπέδου Τραμπ για υπόγειες σχέσεις με τη Ρωσία και τις αντικατηγορίες του προέδρου Τραμπ για παράνομη παρακολούθησή του με εντολή του πρώην προέδρου Ομπάμα. Το σκηνικό συνθέτουν η λυσσαλέα επίθεση των αντιπολιτευόμενων, και ειδικά των συστημικών, ΜΜΕ και η μη αναμενόμενη (από τους ανεπίδεκτους μαθήσεως αντιπάλους) αντίδραση του Τραμπ, ο οποίος, όπως συνηθίζει, πέρασε με δύναμη στην αντεπίθεση και αναποδογύρισε τις κατηγορίες. Η λύσσα των συστημικών ΜΜΕ είναι τόση, που χθες, μετά το σοβαρότατο χτύπημα στην καρδιά του Λονδίνου και ενώ η αστυνομία το είχε ήδη από τις πρώτες στιγμές κατονομάσει «τρομοκρατικό», η βασική συζήτηση των γνωστών «δημοσιογράφων» αφορούσε το «αν ο πρόεδρος Τραμπ θα το εκμεταλλευθεί πολιτικά».
Απόδειξη
Χαρακτηριστικά, πήρε τους «New York Times» πάνω από 16 ώρες για να βάλουν τον όρο «τρομοκρατία» στον βασικό πρωτοσέλιδο τίτλο της ιστοσελίδας τους. Ομως, όταν αφιερώνεις πολύτιμο χρόνο για να συζητάς αν τα πραγματικά γεγονότα επιβεβαιώνουν την πολιτική του αντιπάλου σου, τότε απλά αποδεικνύεις την πολιτική γύμνια σου και ενισχύεις τις θέσεις που υποτίθεται ότι μάχεσαι…
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Επί μήνες ολόκληρους, προεκλογικά και μετεκλογικά, φωνασκούσαν οι Δημοκρατικοί για τις υποτιθέμενες υπόγειες σχέσεις του στρατοπέδου Τραμπ με τη Ρωσία, οι οποίες δήθεν αποδεικνύονταν από παρακολουθήσεις και υποκλοπές των μυστικών υπηρεσιών.
Αλλά, όταν ήρθε η ώρα των αποδείξεων, οι ίδιες οι μυστικές υπηρεσίες αρνήθηκαν την ύπαρξη αποδείξεων - με τη γνωστή εξαίρεση του Μάικλ Φλιν που καρατομήθηκε με ταχύτατες διαδικασίες, όταν διέρρευσαν (και τούτη η «διαρροή» είναι σαφώς παράνομη) επιλεγμένα τμήματα των συνομιλιών του με τον Ρώσο πρέσβη (και κάποια στοιχεία αμοιβών του ως λομπίστα από ρωσικά και τουρκικά συμφέροντα, όταν ακόμα ήταν εκτός κυβέρνησης).
Αυτά τα αντικρουόμενα γεγονότα ήταν φανερά και στην πρόσφατη κατάθεση του διοικητή του FBI κ. Κόμι στο Κογκρέσο. Από τη μια, ο κ. Κόμι επέμεινε ότι δεν υπάρχουν στοιχεία ότι ο πρόεδρος Ομπάμα διέταξε την παρακολούθηση της εκστρατείας Τραμπ, όμως, από την άλλη, βεβαίωσε ότι η έρευνα για τη σχέση της εκστρατείας Τραμπ με τη Ρωσία έχει αρχίσει από τον περασμένο Ιούλιο «με εντολή του υπ. Δικαιοσύνης» και συνεχίζεται. Αλλά το υπ. Δικαιοσύνης που έδωσε την εντολή δεν ήταν μέρος της κυβέρνησης Ομπάμα; Πού λοιπόν είπε το «ψέμα» ο Τραμπ; Ο κ. Κόμι βεβαίωσε, μάλιστα, ότι αυτή η πολύμηνη έρευνα δεν έχει αποδώσει στοιχεία. Αλλά, τότε, μέχρι πότε θα συνεχίζεται ο πόλεμος υπονόμευσης του Τραμπ;
Η αλήθεια είναι ότι τον περασμένο Ιούλιο οι Αρχές ζήτησαν από το ειδικό δικαστήριο (FISA) άδεια για παρακολούθηση της εκστρατείας Τραμπ, την οποία ο δικαστής αρνήθηκε. Επανήλθαν απτόητοι τον Σεπτέμβριο, ζητώντας τώρα άδεια για το κτίριο κατοικία του υποψήφιου Τραμπ, το περίφημο Trump Tower στην 5η Λεωφόρο της Ν. Υόρκης, με τη δικαιολογία ότι κάποια ρωσική τράπεζα είχε ύποπτες συναλλαγές της με ένοικο του κτιρίου. Το δικαστήριο έδωσε άδεια και έτσι έγιναν πιθανότατα ευρύτερες υποκλοπές στο Trump Tower. Εστω και έμμεσα (η σωστή λέξη εδώ είναι «ύπουλα»), κατάφεραν τον σκοπό τους.
Γεγονότα
Ασφαλώς οι κατηγορίες του προέδρου Τραμπ για υποκλοπές με εντολή Ομπάμα στηρίζονται και σε άλλα γνωστά γεγονότα. Οταν τις πρώτες εβδομάδες της προεδρίας του διέρρεαν στον Τύπο λεπτομέρειες των τηλεφωνικών επαφών του με διεθνείς ηγέτες (προφανώς από εγκάθετους του «συστήματος Ομπάμα» στον Λευκό Οίκο και στις μυστικές υπηρεσίες), πώς μπορούν να ισχυρίζονται ότι ο πρόεδρος Τραμπ εκτοξεύει αβάσιμες κατηγορίες; Και μάλιστα όταν ο ίδιος ο πρώην πρόεδρος Ομπάμα, αμετανόητος «ακτιβιστής», σε μια ιστορική πρωτοτυπία, αντί να περάσει στο περιθώριο εμφανίζεται ως ηγέτης του «κινήματος αντίστασης» κατά Τραμπ; Αλλά είναι γνωστό από πολλές αναφορές ότι ο Μπαράκ Ομπάμα ήταν «πρωταθλητής» στο σπορ των παρακολουθήσεων, τόσο διεθνώς (βλ. Ανγκελα Μέρκελ) όσο και στο εσωτερικό.
Σε παρένθεση σημειώνουμε ότι ο πόλεμος υπονόμευσης του νέου προέδρου έχει πρωτοφανή χαρακτηριστικά. Οι πολλές παραβιάσεις πρόσφατα των μέτρων ασφαλείας γύρω από τον Λευκό Οίκο δείχνουν ότι ακόμα και αυτή η υπηρεσία ασφαλείας του προέδρου, το περίφημο Secret Service, δεν «πολυνοιάζεται» για την ασφάλειά του. Αλλωστε ο πρόεδρος Τραμπ χρησιμοποιεί τους δικούς του έμπιστους άνδρες ασφαλείας γιατί δεν εμπιστεύεται απολύτως το Secret Service. Πρόκειται ασφαλώς για ιστορική πρωτιά, που φέρνει τον πρόεδρο Τραμπ σε τραγική θέση…
Το αποτέλεσμα της επιτυχημένης αντεπίθεσης Τραμπ είναι ότι εξισορρόπησε τον αμείλικτο πόλεμο στο ζήτημα των σχέσεων με τη Ρωσία και έστρεψε την προσοχή σε άλλες παρανομίες. Οι αντίπαλοί του πίστεψαν ότι έχουν κάνει «κίνηση ματ». Είτε θα έβγαζαν κάτι από τη συνεχιζόμενη «έρευνα» των σχέσεων με τη Ρωσία είτε θα δημιουργούσαν κάτι «φτιαχτό»: Μόλις πρόσφατα τα WikiLeaks αποκάλυψαν ότι η CIA έχει τη δυνατότητα να παρουσιάζει «φτιαχτές» ηλεκτρονικές υποκλοπές που να φαίνεται ότι έχουν πηγή τη Ρωσία ή την Κίνα (άλλωστε, με παρόμοιο τρόπο είχαν παλιότερα δημιουργήσει αποδείξεις για τα «Οπλα Μαζικής Καταστροφής» του Σαντάμ Χουσεΐν). Εάν όμως δεν το κατάφερναν -όπως και έγινε-, θα είχαν πετύχει να περιορίσουν τα περιθώρια της νέας κυβέρνησης να αναπτύξει στενές σχέσεις με τη Μόσχα για να μη φανεί ως «υπερβολικά φιλορωσική». Υποτιμούν όμως πάλι τον Τραμπ και τους συνεργάτες του και τούτο θα καταδειχτεί σύντομα με την επίσκεψη Τίλερσον στη Μόσχα.
Γιατί δεν μιλούν για τις αποδείξεις οι επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών
Θα καταλήξουμε λέγοντας ότι και στις δύο περιπτώσεις -των παρακολουθήσεων συνεργατών του Τραμπ αλλά και των κατηγοριών κατά Ομπάμα- δεν θα προσκομιστούν αποδεικτικά στοιχεία και έτσι αυτό το θέατρο του παραλόγου θα μπει στο αρχείο. Γιατί, θα αναρωτηθούν ορισμένοι «αμύητοι», βγαίνουν οι διοικητές των μυστικών υπηρεσιών -αλλά και οι «συμπαίκτες» τους στο θέατρο αυτό βουλευτές και γερουσιαστές των σχετικών επιτροπών- και δηλώνουν τόσο καταφατικά ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις; Η απάντηση είναι απλή: Εάν παρουσιάζονταν τα όποια αποδεικτικά στοιχεία, τότε θα μπορούσαν να οδηγηθούν οι υπάλληλοι των υπηρεσιών αυτών στο δικαστήριο (ως ένοχοι παρανομιών) και πιθανότατα στη φυλακή, μαζί με τους διευθυντές και όσους τους έδωσαν τις σχετικές εντολές. Οι οποίοι διευθυντές ασφαλώς θα «κάρφωναν» ως βασικούς υπευθύνους τους ανωτέρους τους στην αλυσίδα διοίκησης που καταλήγει στον ίδιο τον πρόεδρο… Και θα τίναζαν σύσσωμο το πολιτικοδιοικητικό σύστημα των ΗΠΑ στον αέρα.
Συμπέρασμα: Ο πρόεδρος Τραμπ ξεφεύγει αλώβητος ως τώρα τον αμείλικτο πόλεμο. Ταυτόχρονα, η αμερικανική οικονομία δημιουργεί ρεκόρ απασχόλησης, το χρηματιστήριο καλπάζει και την εβδομάδα αυτή ο υποψήφιος δικαστής Γκόρσατς του Ανώτατου Δικαστηρίου πιθανότατα θα εγκριθεί από τη Γερουσία. Εάν ο πρόεδρος Τραμπ καταφέρει μια αρχική νίκη στο ζήτημα της ασφάλειας υγείας (ο πόλεμος για το θέμα αυτό θα μας απασχολεί για αρκετό καιρό), τότε θα ανοίξει ο δρόμος για τη μείωση φορολογίας και τη συμβιβαστική επίλυση του Μεταναστευτικού. Παρά τα αρχικά στραβοπατήματα και την απαραίτητη περίοδο προσαρμογής, οι πρώτες 60 μέρες του νέου προέδρου έχουν στεφθεί από επιτυχία.
*Ο Νίκος Σταματάκης είναι διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών, διεθνολόγος και επιχειρηματίας, που ζει και εργάζεται στη Ν. Υόρκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου