Κάθε χρόνο τέτοια μέρα υπάρχει μια προσπάθεια ενός διαχρονικού ξεπλύματος της φασιστικής δικτατορίας της 4ης Αυγούστου είναι η προπαγάνδα για τον δήθεν «Κοινωνικό Κράτος» του φιλοναζί Μεταξά, που «χάρισε» στον Ελληνικό λαό το οκτάωρο, τις συλλογικές συμβάσεις, την κυριακάτικη αργία, τις άδειες με αποδοχές, το ΙΚΑ και την Εργατική Πρωτομαγιά.
Αυτοί οι έξι μύθοι, που πρωτοεμφανίστηκαν στην ίδια την προπαγάνδα της δικτατορίας, αναπαράγονται μέχρι σήμερα απο φασίστες ενω είναι γνωστό ότι δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Με τον Γκέμπελς…. Ο Μεταξάς καταδικάστηκε ως προδότης των Γερμανών επίσημα απο το Ελληνικό κράτος, όταν παρέδωσε το οχυρό του Ρούπελ στους Ναζι
Συγκεκριμένα:
1) Το οκτάωρο καθιερώθηκε με το νόμο 2269 το 1920, με τη νομοθετική κύρωση της Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας. Για να εφαρμοστεί σταδιακά χρειάστηκαν πολύχρονοι αγώνες των εργατών. Χύθηκε πολύ αίμα στις συγκρούσεις των εργατών με το αστικό κράτος. Αργότερα, με Προεδρικό Διάταγμα στις 27/6/1932, έγινε επέκταση των διατάξεων που ίσχυαν σε διάφορους κλάδους. Αυτό που έκανε η κυβέρνηση Μεταξά ήταν απλά να επεκτείνει την εφαρμογή του και σε ορισμένες άλλες κατηγορίες μισθωτών
2) Οι ελεύθερες Συλλογικές Συμβάσεις ήταν άλλη μια παλιά εργατική διεκδίκηση για την οποία επίσης είχαν δοθεί πολλοί σκληροί αγώνες. Ο φασίστας Μεταξάς, πριν καταργήσει τον κοινοβουλευτισμό (4 Αυγούστου 1936), όχι μόνο δεν τις υιοθέτησε αλλά και ετοίμασε νέο νόμο περί υποχρεωτικής διαιτησίας, που προκάλεσε-όπως ήταν επόμενο-θύελλα αντιδράσεων από τα εργατικά σωματεία (Μάης 1936). Όταν επιβλήθηκε η φασιστική δικτατορία, το καθεστώς δημιούργησε τις «Εθνικαί Συμβάσεις Εργασίας», οι οποίες όμως ήταν απροκάλυπτος εμπαιγμός, αφού οι δήθεν «συμβάσεις»δεν είχαν καμία σχέση με το εργατικό κίνημα. Υπήρχαν μέσα σε καθεστώς αναγκαστικής διαιτησίας, απαγόρευσης των απεργιών και φασιστικοποίησης των συνδικάτων, και τις υπέγραφαν φασίστες εργατοπατέρες που διορίζονταν απο την δικτατορία.
3) Η κυριακάτικη αργία καθιερώθηκε το 1911. Ο φασίστας Μεταξάς όχι μόνο δεν την καθιέρωσε αλλά αυτό που έκανε ήταν να την καταργήσει και να δίνει και το κυριακάτικο μεροκάματο στο κράτος για την «Εθνική Αμυνα».
4) Οι άδειες με αποδοχές καθιερώθηκαν με τον ΑΝ 539/1935, πριν αναλάβει ο Μεταξάς την εξουσία
5) Η ίδρυση του ΙΚΑ ήταν ουσιαστικά εφαρμογή του νόμου 6298, που είχε ψηφιστεί το 1934 από το Λαϊκό Κόμμα και δεν εφαρμόστηκε για μια σειρά λόγους (αντιδράσεις μερίδας του Κεφαλαίου, πραξικόπημα Κονδύλη, Κίνημα 1935 κλπ).
Βέβαια, για την καθιέρωση νόμου για τις Κοινωνικές Ασφαλίσεις είχαν γίνει μεγάλοι αγώνες της εργατικής τάξης, οι οποίοι απέδωσαν για πρώτη φορά καρπούς με την ψήφιση του νόμου 2868 του 1922-δηλαδή 15 χρόνια πριν τη μεταξική δικτατορία! Οι πενιχρές παροχές του ΙΚΑ διεκόπησαν σε δύο μόλις χρόνια, το 1939, και το σύστημα κατέρρευσε.
Ο φασίστας Μεταξάς κατάσχεσε με τη μορφή δανείου προς το κράτος, όλα τα αποθεματικά των ασφαλιστικών οργανισμών που έφταναν τα 850 εκατομμύρια δραχμές, από τα οποία τα 500 ήταν του ΙΚΑ! Η πραγματική «καινοτομία» του φασίστα Μεταξά ήταν ότι μεγάλη ληστεία του ΙΚΑ (των αποθεματικών, δηλαδή των χρημάτων των ασφαλισμένων), μετά απο μόλις δύο χρόνια ισχνών παροχών.
6) Η Εργατική Πρωτομαγιά καθιερώθηκε απο το εργατικό και σοσιαλιστικό κίνημα στα τέλη του 19ου αιώνα.
Στην Ελλάδα η πρώτη συγκέντρωση έγινε το 1892 και ο πρώτος εορτασμός, με μαζική εκδήλωση, ομιλίες και ψήφισμα, το 1893. Όσο για την σχέση του φιλοναζί Μεταξά με τον Εργατικό Μάη, είναι γνωστή και γραμμένη με αίμα εργατών: Απο όλους τους αστους Πρωθυπουργούς, ο φασίστας Μεταξάς είναι ο μεγαλύτερος χασάπης του Εργατικού Μάη, αφού, στην δική του Πρωθυπουργία, έγινε η σφαγή στην Θεσσαλονίκη το 1936.
Η Εργατική Πρωτομαγιά του 1936 ήταν η τελευταία της εποχής και ο Μεταξάς προσπάθησε να την θάψει οριστικά. Η καθιέρωση της «Ημέρας Εορτασμού της Εργασίας» το 1937 ήταν ακριβώς η προσπάθεια να σβήσουν οι φασίστες κάθε μνήμη της Εργατικής Πρωτομαγιάς και στην θέση της να επιβάλλουν γιορτές του φασιστικού κράτους. 1η Ιουλίου 1937 ο Μεταξάς ανακήρυξε τον εαυτό του σε..» Πρώτο Αγρότη» και λίγο αργότερα (14 Αυγούστου) «Πρώτο Εργάτη»−ανάλογους τίτλους είχαν λάβει νωρίτερα ο Walther Darré (Reichsbauernführer), υπουργός Γεωργίας της ναζιστικής Γερµανίας (και ο διος ο Χίτλερ (Führer der deutschen Arbeiterschaft).
Το 1937 η πρώτη Μαΐου καθιερώθηκε ως «Ηµέρα Εορτασµού της Εργασίας». Σε αυτήν την μέρα φυσικά δεν υπήρχε πραγματική δραστηριότητα των συνδικάτων, ούτε απεργιακές κινητοποιήσεις (οι συνδικαλιστές ήταν στα μπουντρούμια της ασφάλειας η στα στρατόπεδα συγκέντρωσης). Ούτε είχε κάποια σχέση με την μνήμη των θυμάτων της Εργατ.Πρωτομαγιάς, αφού ομιλητές ήταν οι υπεύθυνοι για τις δολοφονίες τους το 1936.
Οι φασίστες του Μεταξά, (όπως και οι ναζί του Χίτλερ) καθιέρωσαν μια αργία-συγκέντρωση για να υμνείται ο φασισμός. Με όλα αυτά δεν είναι παράξενο που το καθεστώς του Μεταξά ήταν «χρυσή εποχή» για την οικονομική ολιγαρχία. Μεγαλοεπιχειρηματίες της εποχής (Χατζηκυριάκος, Μποδοσάκης, Αφοι Ηλιάσκοι, Λαναράς κλπ.) στήριξαν το μεταξικό καθεστώς, ενώ ένας αριθμός κεφαλαιοκρατών και τραπεζικών μεγαλοστελεχών κατέλαβαν και κυβερνητικές θέσεις (Χατζηκυριάκος της ΑΓΕΤ, Ζαβιτσάνος, Δημ.Μάξιμος κλπ).
Και ενώ η φασιστική προπαγάνδα της 4ης Αυγούστου δεν έχει καμία σχέση με την ιστορική αλήθεια, φασίστες, ακροδεξιοί (και άλλοι) προσπαθούν να την αναπαράγουν μέχρι σήμερα, για να ξεπλύνουν τον φασισμό και το σύστημα που τον δημιουργεί. Πηγές: Σ.Λιναρδάτος «4η Αυγούστου»-Θεμέλιο, Δ.Αρβανιτάκης, «Ο Ι.Μεταξάς και το Κοινωνικό Κράτος»-Ριζοσπάστης, Σ. Πλουµίδης «Το καθεστώς Μεταξά (1936-1941)»-Εστία, Δ.Λιβιεράτος «Η Εργατική Πρωτομαγιά στην Ελλάδα»-Προσκήνιο
Συγκεκριμένα:
1) Το οκτάωρο καθιερώθηκε με το νόμο 2269 το 1920, με τη νομοθετική κύρωση της Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας. Για να εφαρμοστεί σταδιακά χρειάστηκαν πολύχρονοι αγώνες των εργατών. Χύθηκε πολύ αίμα στις συγκρούσεις των εργατών με το αστικό κράτος. Αργότερα, με Προεδρικό Διάταγμα στις 27/6/1932, έγινε επέκταση των διατάξεων που ίσχυαν σε διάφορους κλάδους. Αυτό που έκανε η κυβέρνηση Μεταξά ήταν απλά να επεκτείνει την εφαρμογή του και σε ορισμένες άλλες κατηγορίες μισθωτών
2) Οι ελεύθερες Συλλογικές Συμβάσεις ήταν άλλη μια παλιά εργατική διεκδίκηση για την οποία επίσης είχαν δοθεί πολλοί σκληροί αγώνες. Ο φασίστας Μεταξάς, πριν καταργήσει τον κοινοβουλευτισμό (4 Αυγούστου 1936), όχι μόνο δεν τις υιοθέτησε αλλά και ετοίμασε νέο νόμο περί υποχρεωτικής διαιτησίας, που προκάλεσε-όπως ήταν επόμενο-θύελλα αντιδράσεων από τα εργατικά σωματεία (Μάης 1936). Όταν επιβλήθηκε η φασιστική δικτατορία, το καθεστώς δημιούργησε τις «Εθνικαί Συμβάσεις Εργασίας», οι οποίες όμως ήταν απροκάλυπτος εμπαιγμός, αφού οι δήθεν «συμβάσεις»δεν είχαν καμία σχέση με το εργατικό κίνημα. Υπήρχαν μέσα σε καθεστώς αναγκαστικής διαιτησίας, απαγόρευσης των απεργιών και φασιστικοποίησης των συνδικάτων, και τις υπέγραφαν φασίστες εργατοπατέρες που διορίζονταν απο την δικτατορία.
3) Η κυριακάτικη αργία καθιερώθηκε το 1911. Ο φασίστας Μεταξάς όχι μόνο δεν την καθιέρωσε αλλά αυτό που έκανε ήταν να την καταργήσει και να δίνει και το κυριακάτικο μεροκάματο στο κράτος για την «Εθνική Αμυνα».
4) Οι άδειες με αποδοχές καθιερώθηκαν με τον ΑΝ 539/1935, πριν αναλάβει ο Μεταξάς την εξουσία
5) Η ίδρυση του ΙΚΑ ήταν ουσιαστικά εφαρμογή του νόμου 6298, που είχε ψηφιστεί το 1934 από το Λαϊκό Κόμμα και δεν εφαρμόστηκε για μια σειρά λόγους (αντιδράσεις μερίδας του Κεφαλαίου, πραξικόπημα Κονδύλη, Κίνημα 1935 κλπ).
Βέβαια, για την καθιέρωση νόμου για τις Κοινωνικές Ασφαλίσεις είχαν γίνει μεγάλοι αγώνες της εργατικής τάξης, οι οποίοι απέδωσαν για πρώτη φορά καρπούς με την ψήφιση του νόμου 2868 του 1922-δηλαδή 15 χρόνια πριν τη μεταξική δικτατορία! Οι πενιχρές παροχές του ΙΚΑ διεκόπησαν σε δύο μόλις χρόνια, το 1939, και το σύστημα κατέρρευσε.
Ο φασίστας Μεταξάς κατάσχεσε με τη μορφή δανείου προς το κράτος, όλα τα αποθεματικά των ασφαλιστικών οργανισμών που έφταναν τα 850 εκατομμύρια δραχμές, από τα οποία τα 500 ήταν του ΙΚΑ! Η πραγματική «καινοτομία» του φασίστα Μεταξά ήταν ότι μεγάλη ληστεία του ΙΚΑ (των αποθεματικών, δηλαδή των χρημάτων των ασφαλισμένων), μετά απο μόλις δύο χρόνια ισχνών παροχών.
6) Η Εργατική Πρωτομαγιά καθιερώθηκε απο το εργατικό και σοσιαλιστικό κίνημα στα τέλη του 19ου αιώνα.
Στην Ελλάδα η πρώτη συγκέντρωση έγινε το 1892 και ο πρώτος εορτασμός, με μαζική εκδήλωση, ομιλίες και ψήφισμα, το 1893. Όσο για την σχέση του φιλοναζί Μεταξά με τον Εργατικό Μάη, είναι γνωστή και γραμμένη με αίμα εργατών: Απο όλους τους αστους Πρωθυπουργούς, ο φασίστας Μεταξάς είναι ο μεγαλύτερος χασάπης του Εργατικού Μάη, αφού, στην δική του Πρωθυπουργία, έγινε η σφαγή στην Θεσσαλονίκη το 1936.
Η Εργατική Πρωτομαγιά του 1936 ήταν η τελευταία της εποχής και ο Μεταξάς προσπάθησε να την θάψει οριστικά. Η καθιέρωση της «Ημέρας Εορτασμού της Εργασίας» το 1937 ήταν ακριβώς η προσπάθεια να σβήσουν οι φασίστες κάθε μνήμη της Εργατικής Πρωτομαγιάς και στην θέση της να επιβάλλουν γιορτές του φασιστικού κράτους. 1η Ιουλίου 1937 ο Μεταξάς ανακήρυξε τον εαυτό του σε..» Πρώτο Αγρότη» και λίγο αργότερα (14 Αυγούστου) «Πρώτο Εργάτη»−ανάλογους τίτλους είχαν λάβει νωρίτερα ο Walther Darré (Reichsbauernführer), υπουργός Γεωργίας της ναζιστικής Γερµανίας (και ο διος ο Χίτλερ (Führer der deutschen Arbeiterschaft).
Το 1937 η πρώτη Μαΐου καθιερώθηκε ως «Ηµέρα Εορτασµού της Εργασίας». Σε αυτήν την μέρα φυσικά δεν υπήρχε πραγματική δραστηριότητα των συνδικάτων, ούτε απεργιακές κινητοποιήσεις (οι συνδικαλιστές ήταν στα μπουντρούμια της ασφάλειας η στα στρατόπεδα συγκέντρωσης). Ούτε είχε κάποια σχέση με την μνήμη των θυμάτων της Εργατ.Πρωτομαγιάς, αφού ομιλητές ήταν οι υπεύθυνοι για τις δολοφονίες τους το 1936.
Οι φασίστες του Μεταξά, (όπως και οι ναζί του Χίτλερ) καθιέρωσαν μια αργία-συγκέντρωση για να υμνείται ο φασισμός. Με όλα αυτά δεν είναι παράξενο που το καθεστώς του Μεταξά ήταν «χρυσή εποχή» για την οικονομική ολιγαρχία. Μεγαλοεπιχειρηματίες της εποχής (Χατζηκυριάκος, Μποδοσάκης, Αφοι Ηλιάσκοι, Λαναράς κλπ.) στήριξαν το μεταξικό καθεστώς, ενώ ένας αριθμός κεφαλαιοκρατών και τραπεζικών μεγαλοστελεχών κατέλαβαν και κυβερνητικές θέσεις (Χατζηκυριάκος της ΑΓΕΤ, Ζαβιτσάνος, Δημ.Μάξιμος κλπ).
Και ενώ η φασιστική προπαγάνδα της 4ης Αυγούστου δεν έχει καμία σχέση με την ιστορική αλήθεια, φασίστες, ακροδεξιοί (και άλλοι) προσπαθούν να την αναπαράγουν μέχρι σήμερα, για να ξεπλύνουν τον φασισμό και το σύστημα που τον δημιουργεί. Πηγές: Σ.Λιναρδάτος «4η Αυγούστου»-Θεμέλιο, Δ.Αρβανιτάκης, «Ο Ι.Μεταξάς και το Κοινωνικό Κράτος»-Ριζοσπάστης, Σ. Πλουµίδης «Το καθεστώς Μεταξά (1936-1941)»-Εστία, Δ.Λιβιεράτος «Η Εργατική Πρωτομαγιά στην Ελλάδα»-Προσκήνιο
@praxis_review
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου