Ίντα Άουκεν – Μέλος του Κοινοβουλίου της Δανίας – Συνεργάτης της ατζέντας του WEF: Ιδού πώς θα μπορούσε να αλλάξει η ζωή στην πόλη μου μέχρι το 2030:
“Καλώς ήρθατε στο έτος 2030. Καλώς ήρθατε στην πόλη μου, ή μήπως θα έπρεπε να πω στην πόλη μας; Δεν μου ανήκει τίποτα. Δεν έχω αυτοκίνητο. Δεν έχω σπίτι. Δεν έχω συσκευές ή ρούχα. Μπορεί να σας φαίνεται περίεργο, αλλά για εμάς σε αυτή την πόλη είναι απόλυτα λογικό.
Στην πόλη μας, δεν πληρώνουμε ενοίκιο γιατί κάποιος άλλος χρησιμοποιεί τον ελεύθερο χώρο μας όποτε δεν τον χρειαζόμαστε. Το σαλόνι μου χρησιμοποιείται για επαγγελματικές συναντήσεις όταν δεν είμαι εκεί.”
Η ατζέντα της μεγάλης επαναφοράς, όπου δεν θα έχετε τίποτα στην κατοχή σας, αλλά θα είστε ευτυχισμένοι, αλλά αν δεν μου ανήκει τίποτα, σε ποιον ανήκουν τελικά τα πάντα;
“Ψώνια, δεν μπορώ να θυμηθώ τι είναι αυτό. Για τους περισσότερους από εμάς μετατρέπεται σε επιλογή πραγμάτων για χρήση. Μερικές φορές το βρίσκω διασκεδαστικό και μερικές φορές θέλω απλά ο αλγόριθμος να το φροντίζει για μένα.”
Οδεύουν, και το δηλώνουν ανοιχτά, προς την εξαφάνιση της ανθρώπινης φυλής και τη μετατροπή της σε κάτι άλλο, σε κάτι που είναι περισσότερο σαν υπολογιστής.
“Η μεγαλύτερη ανησυχία μου είναι όλοι οι άνθρωποι που δεν ζουν στην πόλη μας, αυτοί που χάσαμε στην πορεία, αυτοί που αποφάσισαν ότι αυτό έγινε υπερβολικό. Όλη αυτή η τεχνολογία, εκείνοι που ένιωσαν παρωχημένοι και άχρηστοι όταν τα ρομπότ και η τεχνητή νοημοσύνη ανέλαβαν μεγάλο μέρος των εργασιών μας.
Εκείνοι που “τα πήραν” με το πολιτικό σύστημα και στράφηκαν εναντίον του, ζουν διαφορετικά είδη ζωής έξω από την πόλη. Κάποιοι δημιούργησαν μικρές αυτόνομες κοινότητες. Άλλοι απλά έμειναν στα άδεια και εγκαταλελειμμένα σπίτια σε μικρά χωριά του 19ου αιώνα. Το μέλλον τους είναι ένα μέλλον όπου ο ουρανός είναι σκοτεινός, οι σπόροι είναι καφέ και συλλαμβάνεστε για πράγματα που δεν έχετε καν κάνει ακόμα.”
Ακόμα και στα ίδια τα άρθρα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ μιλούν για το ότι μέχρι εκείνη τη χρονολογία, ελπίζουν να είναι σε θέση να παρακολουθούν τις σκέψεις των ανθρώπων, ακόμα και τα όνειρά τους.
“Κάποιες φορές εκνευρίζομαι με το γεγονός ότι δεν έχω πραγματική ιδιωτικότητα, ότι δεν μπορώ να πάω πουθενά και να μην καταγραφώ. Ξέρω ότι κάπου καταγράφονται όλα όσα κάνω, σκέφτομαι και ονειρεύομαι. Ελπίζω μόνο ότι κανείς δεν θα τα χρησιμοποιήσει εναντίον μου. Συνολικά, είναι μια καλή ζωή. Πολύ καλύτερη από το μονοπάτι που ακολουθούσαμε.”
Αυτό που βλέπουμε είναι η σταδιακή ανάθεση της ανθρώπινης αναπαραγωγής στην τεχνολογία. Τι σημαίνει αυτό; Την πλήρη ανάθεση της ανθρώπινης αναπαραγωγής σε όλα τα στάδια της στην τεχνολογία; Λοιπόν, σημαίνει ότι έχετε πλήρη έλεγχο των αριθμών και πλήρη έλεγχο του είδους του ανθρώπινου όντος που πρόκειται να προκύψει. Είναι ένας κόσμος που είναι πλήρως αυτοματοποιημένος, όπου τα πάντα μετριούνται, όπου τα συναισθήματα αντικαθίστανται από αριθμούς, βαθμολογίες, δείκτες, ζούμε ως μονάδες.
Μείωση του πληθυσμού του πλανήτη μας
Γνωρίζω ότι είναι πολύ δύσκολο για ένα ανθρώπινο νου να χωνέψει ότι κάποιοι θέλουν αν μας αφανίσουν. Και όμως στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο ξεκίνημα, υπήρχαν άνθρωποι όπως ο Αουρέλιο Πετσέι, ο οποίος ήρθε και μίλησε για τα όρια της ανάπτυξης και έκανε μια Μαλθουσιανή ομιλία το 1973 στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, η οποία θεωρήθηκε ως το επίκεντρο.
1973 – Η Διακήρυξη του Νταβός
Ο Αουρέλιο Πετσέι, ο Ιταλός βιομήχανος, εκφώνησε ομιλία με τίτλο “Τα όρια της Ανάπτυξης”, ένα έγγραφο που είχε παραγγείλει η Λέσχη της Ρώμης, η παγκόσμια δεξαμενή σκέψης που ίδρυσε και διετέλεσε ο ίδιος πρώτος πρόεδρός της. Η μελέτη είχε προκαλέσει αίσθηση μετά τη δημοσίευσή της το 1972, επειδή αμφισβητούσε τη βιωσιμότητα της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης.
Επαναλαμβάνοντας ορισμένες από τις ίδιες ανησυχίες για τα δημογραφικά στοιχεία που εξέφρασε και ο Τόμας Μάλθους τον 18ο αιώνα, οι συγγραφείς εξέτασαν διάφορα σενάρια για την παγκόσμια οικονομία και περιέγραψαν τις επιλογές που έπρεπε να κάνει η κοινωνία για να συμβιβάσει την οικονομική ανάπτυξη με τους περιβαλλοντικούς περιορισμούς. Η έκδοση-ορόσημο μεταφράστηκε τελικά σε περίπου 30 γλώσσες και πούλησε περισσότερα από 12 εκατομμύρια αντίτυπα.
Και στην ουσία συζητούσαν για τον άνθρωπο σαν εχθρό. Οι άνθρωποι είναι ο εχθρός. Ο εχθρός των ανθρώπων είναι οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ ασπάζονται αυτή την ιδέα. Συρρέουν, και φέρνουν μόνο ανθρώπους που έχουν την ίδια ιδεολογία.
Ακολουθεί ένα ενδιαφέρον άρθρο αναφορικά με την Τεσλαφόρηση.
Στα εμβόλια έχουν βρεθεί νανουλικά, όπως το γραφένιο, το οξείδιο του γραφενίου, νανοσωλήνες άνθρακα κλπ. Αυτά τα υλικά μπορούν να αυτοσυναρμολογηθούν από απόσταση και μπορούν να πάνε και να συλλέξουν πράγματα από το σώμα και να προγραμματιστούν να πάνε σε ένα συγκεκριμένο σημείο του σώματος.
Πως μπορεί να προγραμματιστεί κάτι να πλοηγείται, ειδικά κάτι τόσο μικρό;
Η ανακάλυψη της Τεσλαφόρησης δίνει την επιστημονική εξήγηση:
ΧΟΥΣΤΟΝ – (14 Απριλίου 2016) – Επιστήμονες του Πανεπιστημίου Rice ανακάλυψαν ότι το ισχυρό δυναμικό πεδίο που εκπέμπεται από ένα πηνίο Tesla προκαλεί την αυτοσυναρμολόγηση των νανοσωλήνων άνθρακα σε μακριά καλώδια, ένα φαινόμενο που ονομάζουν “Τεσλαφόρηση [Teslaphoresis]”.
Αυτή η σημαντική ανακάλυψη στη νανοτεχνολογία θα μπορούσε επίσης να είναι η πρώτη πρακτική χρήση ενός πηνίου Tesla στη σύγχρονη εποχή που ξεπερνά τη διασκέδαση και την εκπαίδευση.
Μια αυτοχρηματοδοτούμενη ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου Rice διαπίστωσε ότι αταξινόμητα σμήνη νανοσωλήνων άνθρακα θα αυτοσυναρμολογηθούν σε αγώγιμα καλώδια όταν εκτεθούν στο ηλεκτρικό πεδίο ενός ισχυρού πηνίου Tesla.
Η σχετική εργασία του επικεφαλής συγγραφέα και μεταπτυχιακού φοιτητή [Lindsey R. Bornhoeft], παρουσιάζει το φαινόμενο ως “Τεσλαφόρηση [Teslaphoresis]”.
Το σύστημα λειτουργεί με την εξ αποστάσεως ταλάντωση θετικών και αρνητικών φορτίων σε κάθε νανοσωλήνα, προκαλώντας τους να συνδέονται μεταξύ τους σε μακριά καλώδια. Το ειδικά σχεδιασμένο πηνίο Tesla του Τσερουκούρι [Cherukuri] δημιουργεί ακόμη και ένα φαινόμενο που μοιάζει με δέσμη έλξης, καθώς τα σύρματα των νανοσωλήνων έλκονται προς το πηνίο από μεγάλες αποστάσεις.
Η δύναμη της Τεσλαφόρησης
Αυτή η επίδραση του δυναμικού πεδίου στην ύλη δεν είχε παρατηρηθεί ποτέ σε τόσο μεγάλη κλίμακα, δήλωσε ο Τσερουκούρι, και το φαινόμενο ήταν άγνωστο στον Nikola Tesla, ο οποίος εφηύρε το πηνίο το 1891 με σκοπό την παροχή ασύρματης ηλεκτρικής ενέργειας.
Ο Τσερουκούρι συνειδητοποίησε ότι ένα επανασχεδιασμένο πηνίο Tesla θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα ισχυρό δυναμικό πεδίο σε αποστάσεις πολύ μεγαλύτερες από ό,τι φανταζόταν κανείς. Η ομάδα του παρατήρησε την ευθυγράμμιση και την κίνηση των νανοσωλήνων αρκετά μέτρα μακριά από το πηνίο. “Είναι τόσο εντυπωσιακό πράγμα να παρακολουθείς αυτούς τους νανοσωλήνες να ζωντανεύουν και να αυτο-συναρμολογούνται σε καλώδια στην άλλη πλευρά του δωματίου”, είπε.
Αυτοσυναρμολόγηση καλωδίων νανοσωλήνων
Οι νανοσωλήνες ήταν ένα κατάλληλο πρώτο υλικό δοκιμής, δεδομένης της κληρονομιάς τους στο Rice, όπου εφευρέθηκε η διαδικασία παραγωγής HiPco [μια διαδικασία για την παραγωγή υψηλής ποιότητας νανοσωλήνων άνθρακα μονού τοιχώματος που χρησιμοποιούνται σε περίπου τα δύο τρίτα της έρευνας νανοσωλήνων παγκοσμίως]. Αλλά οι ερευνητές οραματίζονται ότι μπορούν να συναρμολογηθούν και πολλά άλλα νανοϋλικά.
Η Λίντσει Μπόρνχοφτ [Lindsey Bornhoeft], επικεφαλής συγγραφέας του άρθρου και μεταπτυχιακή φοιτήτρια βιοϊατρικής μηχανικής στο Πανεπιστήμιο Texas A&M, δήλωσε ότι το κατευθυνόμενο πεδίο δύναμης από το πηνίο του εργαστηρίου στο Rice περιορίζεται σε λίγα μόλις μέτρα. Για να εξεταστούν οι επιδράσεις στην ύλη σε μεγαλύτερες αποστάσεις θα απαιτούνταν μεγαλύτερα συστήματα που βρίσκονται υπό ανάπτυξη. Ο Τσερουκούρι πρότεινε ότι οι διαμορφωμένες επιφάνειες και τα συστήματα πολλαπλών πηνίων Tesla θα μπορούσαν να δημιουργήσουν πιο σύνθετα αυτοσυναρμολογούμενα κυκλώματα από σωματίδια μεγέθους νανοκλίμακας.
Η ομάδα διαπίστωσε επίσης ότι η ιδέα της αυτοσυναρμολόγησης θα μπορούσε να επεκταθεί σε μικρά κυκλώματα LED, τα οποία προφανώς συλλέγουν ενέργεια από το πεδίο του πηνίου για να ανάψουν τα LED.
Ο Τσερουκούρι και η σύζυγός του, Τόνια, επίσης απόφοιτος του Rice και συν-συγγραφέας της δημοσίευσης, σημείωσαν ότι ο γιος τους Άνταμ έκανε κάποιες αξιοσημείωτες παρατηρήσεις βλέποντας βίντεο από το πείραμα. “Με εξέπληξε το γεγονός ότι παρατήρησε μοτίβα στις κινήσεις των νανοσωλήνων που εγώ δεν είχα δει”, δήλωσε ο Τσερουκούρι. “Δεν μπόρεσα να τον κάνω συγγραφέα στην εργασία, αλλά τόσο αυτός όσο και ο μικρός του αδελφός Τζον αναγνωρίζονται για τις χρήσιμες συζητήσεις”.
Ο Τσερουκούρι γνωρίζει την αξία της νεανικής παρατήρησης – και της φαντασίας – αφού άρχισε να σχεδιάζει πηνία Tesla ως έφηβος. “Ποτέ δεν θα σκεφτόμουν, ως 14χρονο παιδί που έφτιαχνε πηνία, ότι αυτό θα ήταν χρήσιμο μια μέρα”, είπε.
Συναρμολογήσεις νανοσωλήνων
Ο Τσερουκούρι και η ομάδα του χρηματοδότησαν μόνοι τους το έργο, γεγονός που, όπως είπε, το έκανε πιο ουσιαστικό για την ομάδα. “Αυτό ήταν ένα από τα πιο συναρπαστικά έργα που έχω κάνει ποτέ, που έγινε ακόμη πιο συναρπαστικό επειδή ήταν μια ομάδα εθελοντών, αποτελούμενη από παθιασμένους επιστήμονες και φοιτητές. Αλλά επειδή το Rice έχει αυτή την υπέροχη κουλτούρα της αντισυμβατικής γνώσης, καταφέραμε να κάνουμε μια καταπληκτική ανακάλυψη που διευρύνει τα όρια της νανοεπιστήμης”.
Οι συνάδελφοι ανυπομονούν να δουν πού θα οδηγήσει η έρευνά τους. “Αυτά τα σύρματα νανοσωλήνων αναπτύσσονται και δρουν σαν νεύρα, και η ελεγχόμενη συναρμολόγηση νανοϋλικών από τη βάση προς τα πάνω μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πρότυπο για εφαρμογές στην αναγεννητική ιατρική”, δήλωσε ο Μπορνχόφτ [Bornhoeft].
“Υπάρχουν τόσες πολλές εφαρμογές όπου θα μπορούσε κανείς να χρησιμοποιήσει ισχυρά πεδία δυνάμεων για να ελέγξει τη συμπεριφορά της ύλης τόσο σε βιολογικά όσο και σε τεχνητά συστήματα“, δήλωσε ο Τσερουκούρι. “Και ακόμα πιο συναρπαστικό είναι το πόσο θεμελιώδη φυσική και χημεία ανακαλύπτουμε καθώς προχωράμε. Αυτή είναι πραγματικά μόνο η πρώτη πράξη σε μια εκπληκτική ιστορία”.
Συν-συγγραφείς είναι η τελειόφοιτη του Rice Aida Castillo, οι ερευνητές του Rice Carter Kittrell, Dustin James και Bruce Brinson, ο διακεκριμένος συνεργάτης του Rice Bruce Johnson, ο Thomas Rybolt, επικεφαλής του τμήματος χημείας και καθηγητής του UC Foundation στο Πανεπιστήμιο του Tennessee-Chattanooga και ο Preston Smalley από το Second Baptist School του Houston, ο οποίος εργάστηκε στο έργο ως καλοκαιρινός ασκούμενος στο Rice. Ο Cherukuri και ο Bornhoeft ξεκίνησαν το έργο όταν και οι δύο ήταν στο Πανεπιστήμιο του Tennessee-Chattanooga.
Συναρμολόγηση νανοσωλήνων! Το Rice εισάγει την Τεσλαλοφόρηση [Teslaphoresis]
ΠΗΓΗ NIOLAND
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου