«Άμισταντ» στις Κυριακές στο πανί
Οι «Κυριακές στο πανί», που διοργανώνει το Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ιωαννιτών, προβάλλουν, στο πλαίσιο του κύκλου «H ιστορία μια δίκης» την ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ «Άμισταντ» (Amistad, ΗΠΑ, 1997, διάρκεια: 155’), την Κυριακή 14 Δεκεμβρίου και ώρα 8.30 μ.μ., στον Πολιτιστικό Πολυχώρο «Δημήτρης Χατζής». Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.
O ειδικός συνεργάτης του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Ιωαννιτών, κ. Παναγιώτης Κράββαρης αναφέρει σχετικά: «Άμισταντ» (φιλία στα ισπανικά), είναι το όνομα του ισπανικού πλοίου που το 1839 μπαρκάρει από ένα λιμάνι της Κούβας, φορτωμένο αλυσοδεμένους αφρικανούς που θα πουληθούν ως σκλάβοι. Όλοι ανήκουν σε μια φυλή της Σιέρα Λεόνε, και ο Σίνκε, ο αρχηγός τους, βρίσκει τον τρόπο να απελευθερωθεί από τα δεσμά του, και αφού ελευθερώσει και τους υπόλοιπους, τους οδηγεί σε μια αιματηρή εξέγερση εν πλω, σκοτώνοντας ολόκληρο το ισπανικό πλήρωμα, αλλά χαρίζοντας τη ζωή στους δύο ιδιοκτήτες με τον όρο να τους οδηγήσουν πίσω στην Αφρική. Οι δύο Ισπανοί όμως οδηγούν το πλοίο σε ένα λιμάνι της Αμερικής, εκεί όπου οι Αφρικανοί συλλαμβάνονται και οδηγούνται σε μια δίκη κατηγορούμενοι για φόνο, που η διαφαινόμενη ποινή είναι η εκτέλεσή τους.
Δύο υπέρμαχοι της κατάργησης της δουλείας θα ψάξουν έναν νεαρό φιλόδοξο δικηγόρο, τον Μπάλντουιν, που ασχολείται με θέματα ιδιοκτησίας για να τους υπερασπιστεί. Ο Μπάλντουιν, έχοντας υπ’ όψιν του ότι το 1839 είναι το έτος που το δουλεμπόριο κυρήσσεται παράνομο με διεθνείς συνθήκες, βασίζει την γραμμή υπεράσπισης στο γεγονός ότι οι Αφρικανοί του Άμισταντ δεν γεννήθηκαν σκλάβοι, καθώς ο νόμος υπαγόρευε ότι όσοι γεννήθηκαν σκλάβοι παρέμεναν σκλάβοι, όπως και τα παιδιά τους, αλλά ήταν ελεύθεροι άνθρωποι που απήχθησαν παράνομα από τη χώρα τους και άρα εξεγέρθηκαν δίκαια. Το αμερικάνικο δικαστικό σύστημα όμως, που άτυπα στήριζε ακόμα τη δουλεία, παραπέμπει την υπόθεση στο Ανώτατο Δικαστήριο, και τότε οι υπερασπιστές των Αφρικανών καλούν σε βοήθεια τον πρώην πρόεδρο Τζων Κουίνσι Άνταμς, που στη θητεία του αγωνίστηκε για την κατάργηση της δουλείας.
Ο Σπίλμπεργκ επιλέγει ξανά να ασχοληθεί με μια σκοτεινή πλευρά της αμερικάνικης ιστορίας που συμπυκνώνεται σε ένα μικρό πραγματικό περιστατικό. Αυτή τη φορά, οι Αφρικανοί δεν είναι τα απρόσωπα θύματα, αλλά έχουν πρόσωπο και όνομα (R. Ebert), και αφηγούνται οι ίδιοι τα εγκλήματα που έχουν
O ειδικός συνεργάτης του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Ιωαννιτών, κ. Παναγιώτης Κράββαρης αναφέρει σχετικά: «Άμισταντ» (φιλία στα ισπανικά), είναι το όνομα του ισπανικού πλοίου που το 1839 μπαρκάρει από ένα λιμάνι της Κούβας, φορτωμένο αλυσοδεμένους αφρικανούς που θα πουληθούν ως σκλάβοι. Όλοι ανήκουν σε μια φυλή της Σιέρα Λεόνε, και ο Σίνκε, ο αρχηγός τους, βρίσκει τον τρόπο να απελευθερωθεί από τα δεσμά του, και αφού ελευθερώσει και τους υπόλοιπους, τους οδηγεί σε μια αιματηρή εξέγερση εν πλω, σκοτώνοντας ολόκληρο το ισπανικό πλήρωμα, αλλά χαρίζοντας τη ζωή στους δύο ιδιοκτήτες με τον όρο να τους οδηγήσουν πίσω στην Αφρική. Οι δύο Ισπανοί όμως οδηγούν το πλοίο σε ένα λιμάνι της Αμερικής, εκεί όπου οι Αφρικανοί συλλαμβάνονται και οδηγούνται σε μια δίκη κατηγορούμενοι για φόνο, που η διαφαινόμενη ποινή είναι η εκτέλεσή τους.
Δύο υπέρμαχοι της κατάργησης της δουλείας θα ψάξουν έναν νεαρό φιλόδοξο δικηγόρο, τον Μπάλντουιν, που ασχολείται με θέματα ιδιοκτησίας για να τους υπερασπιστεί. Ο Μπάλντουιν, έχοντας υπ’ όψιν του ότι το 1839 είναι το έτος που το δουλεμπόριο κυρήσσεται παράνομο με διεθνείς συνθήκες, βασίζει την γραμμή υπεράσπισης στο γεγονός ότι οι Αφρικανοί του Άμισταντ δεν γεννήθηκαν σκλάβοι, καθώς ο νόμος υπαγόρευε ότι όσοι γεννήθηκαν σκλάβοι παρέμεναν σκλάβοι, όπως και τα παιδιά τους, αλλά ήταν ελεύθεροι άνθρωποι που απήχθησαν παράνομα από τη χώρα τους και άρα εξεγέρθηκαν δίκαια. Το αμερικάνικο δικαστικό σύστημα όμως, που άτυπα στήριζε ακόμα τη δουλεία, παραπέμπει την υπόθεση στο Ανώτατο Δικαστήριο, και τότε οι υπερασπιστές των Αφρικανών καλούν σε βοήθεια τον πρώην πρόεδρο Τζων Κουίνσι Άνταμς, που στη θητεία του αγωνίστηκε για την κατάργηση της δουλείας.
Ο Σπίλμπεργκ επιλέγει ξανά να ασχοληθεί με μια σκοτεινή πλευρά της αμερικάνικης ιστορίας που συμπυκνώνεται σε ένα μικρό πραγματικό περιστατικό. Αυτή τη φορά, οι Αφρικανοί δεν είναι τα απρόσωπα θύματα, αλλά έχουν πρόσωπο και όνομα (R. Ebert), και αφηγούνται οι ίδιοι τα εγκλήματα που έχουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου