ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

Οι νεκροί στο Μάτι και στη Μάνδρα, η συνεχιζόμενη αποψίλωση των δασών, η θαλάσσια ρύπανση στο Σαρωνικό, η πολυήμερη διακοπή της ύδρευσης στη Θεσσαλονίκη, επιμένουν να δείχνουν πως 


παρά τους εορτασμούς και την καθιέρωση της “Παγκόσμιας Μέρας Περιβάλλοντος”, το περιβάλλον βρίσκεται στο στόχαστρο των επιχειρηματικών ομίλων, είτε ως δεξαμενή ανεξέλεγκτης άντλησης πρώτων υλών, απόρριψης των αποβλήτων τους, είτε ως ένας ακόμη κερδοφόρος τομέας επενδύσεων.
Το κεφάλαιο και τα αστικά κράτη σε ολόκληρο τον κόσμο αντιμετωπίζουν την προστασία απ’ τις περιβαλλοντικές επιδράσεις αποκλειστικά ως αντικείμενο κερδοφορίας, άλλοτε ως “δαπάνη” που μπορεί να περιοριστεί, άλλοτε ως νέο πεδίο επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Υποκριτικά, διεθνείς ιμπεριαλιστικές ενώσεις, οργανισμοί, συμμαχίες, “οδύρονται” για τις περιβαλλοντικές καταστροφές και κινδύνους της βιοποικιλότητας, της άγριας πανίδας και χλωρίδας, της ληστρικής εκμετάλλευσης των τροπικών κυρίως δασών, της ερημοποίησης των πλημμυρών, των ρύπων, των απορριμάτων, τις αλλαγές στις χρήσεις γης κλπ, ενώ στην πραγματικότητα αποτελούν τον αποκλειστικό παράγοντα καταστροφής του περιβάλλοντος και αξιοποιούν τις περιβαλλοντικές καταστροφές για να υλοποιήσουν τα σχέδια τους. Η στροφή προς την λεγόμενη “πράσινη ανάπτυξη” είναι ένας τρόπος για να δημιουργηθούν νέα πεδία κερδοφορίας για το μεγάλο κεφάλαιο και να ρυθμιστούν εσωτερικές του αντιθέσεις.

Στην ίδια κατεύθυνση κινείται διαχρονικά, αλλά και σήμερα, στην Ελλάδα το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου, αστικές κυβερνήσεις και αστικά κόμματα, αφού όλοι μαζί πίνουν νερό στο όνομα των ευρωενωσιακών οδηγιών και «αρχών» που συναποφασίζουν, νομοθετούν και υλοποιούν.

Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν τίποτα να περιμένουν προς όφελός τους από τέτοιες πολιτικές και πρακτικές. Ο χρόνος, που μεσολάβησε ανάμεσα στην προηγούμενη και τη σημερινή επέτειο της Παγκόσμιας Μέρας Περιβάλλοντος, βρίθει παραδειγμάτων:

- Η συνεχιζόμενη Δασική πολιτική που δεν εξασφαλίζει την ολοκληρωμένη προστασία και διαχείριση των δασικών οικοσυστημάτων, με αιχμή την ανύπαρκτη ουσιαστικά δασοπυροπροστασία και τη διαχρονική έλλειψη μέτρων πολιτικής προστασίας. Σε συνδυασμό με τη πολεοδομική αναρχία που παράγεται απ’ την εμπορευματοποιημένη γη οδήγησε, τη φορά αυτή στο Μάτι, στην τραγική εκατόμβη των νεκρών.

- Η υλοποίηση της ευρωενωσιακής πολιτικής “κόστους - οφέλους” για τα έργα υποδομής (αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά κλπ) σημαίνει πως όταν δεν είναι κερδοφόρα για το κεφάλαιο δεν υλοποιούνται, και οδηγεί σε νεκρούς, καταστροφές λαϊκής περιουσίας, ζωικού κεφαλαίου, καλλιεργειών, υποδομών (πχ Μάνδρα, Κρήτη κλπ) - με νεκρούς και μεγάλες καταστροφές σε λαϊκές περιουσίες, ζωικό κεφάλαιο και δημόσιες υποδομές..

- Ο νέος νόμος λαιμητόμος για τον αιγιαλό και την παραλία, θυσία στο βωμό της κερδοφορίας κυρίως του κατασκευαστικού και τουριστικού μεγάλου κεφαλαίου.

- Η επιτάχυνση της ιδιωτικοποίησης της ηλεκτρικής ενέργειας και η έμφαση στις “Ανανεώσιμες” Πηγές Ενέργειας (αιολικά πάρκα κλπ) έχουν καταντήσει πραγματική μάστιγα για τις “προστατευόμενες”, περιοχές και οικοτόπους, όπου κατά προτεραιότητα χωροθετούνται, καθώς και για παραδοσιακές αγροτικές δραστηριότητες (μελισσοκομία, κτηνοτροφία κ.ά.) Παράλληλα εκτινάσσουν το κόστος ενέργειας που πληρώνει ο λαός.

- Η διαχρονική κυβερνητική πολιτική (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) για τη διαχείριση των αποβλήτων, οξύνουν την κατάσταση σε όλο και περισσότερες περιοχές της χώρας, με ανεξέλεγκτες χωματερές να ξεφυτρώνουν πάλι σαν μανιτάρια, τουριστικές – νησιωτικές κυρίως – περιοχές να ζουν με τον εφιάλτη της επανεμφάνισης και το φετινό καλοκαίρι του φαινόμενου των σωρευμένων σκουπιδιών στους δρόμους. Η αποπνικτική πυρκαγιά στην ανεξέλεγκτη χωματερή Μαρκόπουλου δείχνει το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Με την υπερκορεσμένη, και από πλευράς χώρου, χωματερή Φυλής να ξεχειλίζει από σκουπίδια και τον υποτιθέμενο «ΧΥΤΥ» Γραμματικού να κινδυνεύει να μετατραπεί, για όσο αντέξει, σε μοναδικό αποδέκτη όλων των αποβλήτων της Αττικής.

Η παγκόσμια ημέρα Περιβάλλοντος είναι μια ακόμα αφορμή για να βγάλουν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα συμπεράσματα. Για την καταστροφή του περιβάλλοντος, ο ένοχος είναι η εμπορευματοποίησή του, οι μονοπωλιακοί όμιλοι, η κερδοφορία του κεφαλαίου.

Το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά και καλεί το λαό να οργανώσει την πάλη του, να αντιπαλέψει κάθε πολιτική επιλογή του κράτους που για τα κέρδη των ομίλων καταστρέφει το περιβάλλον, να αντισταθεί στις επενδύσεις των ομίλων που τσακίζουν τις ζωές των εργαζόμενων. Να συγκρουστεί με τον πραγματικό αντίπαλο του περιβάλλοντος και κάθε πτυχή της ζωής του λαού, τους μονοπωλιακούς ομίλους, το κράτος τους, την ΕΕ με της οδηγίες και τις κατευθύνσεις τους. Να συγκεντρώσει δυνάμεις για τον μοναδικό δρόμο που μπορεί να εγγυηθεί τη φιλολαϊκή αξιοποίηση του περιβάλλοντος, για ριζικά διαφορετική πορεία, με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες και όχι το καπιταλιστικό κέρδος.