Σε προηγούμενο άρθρο μου απάντησα σημείο προς σημείο στην παρέμβαση Σημίτη (Καθημερινή 9-6-2019). Για την ακρίβεια στα επιχειρήματα που επικαλέσθηκε για να καταλήξει....
στην πολιτική πρότασή του. Σ’ αυτό το άρθρο μου θα προσπαθήσω να δείξω τι ακριβώς βρίσκεται πίσω από την ακροτελεύτια παράγραφο, που είναι και το “ζουμί”: «Πιστεύω ότι η τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων μετά τις εκλογές είναι αναγκαία. Ο κίνδυνος επεισοδίων με αρνητικές επιπτώσεις θα είναι υπαρκτός, εάν δεν προσπαθήσουμε να βρούμε λύσεις, όχι πάντα ευχάριστες ίσως, αλλά που κατοχυρώνουν την ειρήνη στην περιοχή. Σε μια τέτοια προσπάθεια η Ελλάδα θα έχει, πιστεύω, την συμπαράσταση τόσο της ΕΕ όσο και των ΗΠΑ».Γράφει ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΥΓΕΡΟΣ
ΠΗΓΗ: SLpress
Ποιες άραγε είναι οι εκκρεμότητες που πρέπει να τακτοποιηθούν; Εάν ο Σημίτης εννοεί ότι πρέπει να οριοθετήσουμε την υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ με την Τουρκία, κανείς λογικός δεν έχει αντίρρηση. Πώς, όμως, να φθάσουμε σε συμφωνία οριοθέτησης, όταν η Άγκυρα δηλώνει ξεκάθαρα πως όλα τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα;
Αυτό μόνο υπάρχει από τουρκικής πλευράς στο τραπέζι. Αν ο Σημίτης συστήνει να εγκαταλείψουμε το διεθνές δίκαιο και να αποδεχθούμε το “τουρκικό δίκαιο” ας το πει καθαρά.
Αν ο Σημίτης ήταν μία μεμονωμένη φωνή, παρότι έχει διατελέσει πρωθυπουργός επί 8ετία, το πρόβλημα θα ήταν μικρό. Το πρόβλημα είναι μεγάλο, επειδή εκπροσωπεί μία ολόκληρη σχολή σκέψης. Είναι η ίδια σχολή που την είχε βάλει όλα τα αυγά στο καλάθι της “εξημέρωσης του θηρίου” μέσω της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας και που στη δεκαετία του 2000 διαλαλούσε το “ο καλός Ερντογάν και οι κακοί στρατηγοί”.
Το γεγονός ότι όλα όσα υποστήριζαν σαν “υψηλή πολιτική” και “αναμφισβήτητη σοφία” διαψεύσθηκαν ουδόλως τους πτόησε. Επανέρχονται κάθε φορά με ένα νέο ισχυρισμό. Κοινός παρονομαστής, η κόκκινη γραμμή που χαρακτηρίζει τις κάθε φορά θέσεις τους είναι ο κατευνασμός, η εξαγορά της ύφεσης στο ελληνοτουρκικό μέτωπο με φαινομενικά ανώδυνες υποχωρήσεις-παραχωρήσεις προς την Τουρκία.
Εκπρόσωποι αυτής της σχολής σκέψης έχουν επανειλημμένως κυβερνήσει την Ελλάδα (Κώστας Μητσοτάκης, Κώστας Σημίτης, Γιώργος Παπανδρέου και με τον δικό του τρόπο ο Αλέξης Τσίπρας). Κανένας από αυτούς, όμως, ως πρωθυπουργός δεν κατάφερε –παρότι ο καθένας τους το προσπάθησε– να οδηγηθεί σε μία συμφωνία με την Άγκυρα για την οριστική επίλυση της ελληνοτουρκικής διένεξης.
Γιατί άραγε; Μήπως επειδή όταν μπήκαν σε διαπραγματεύσεις συνειδητοποίησαν ότι ούτε καν αυτοί δεν μπορούσαν να δώσουν όσα ζητούσε η Τουρκία; Μπορώ να αναφέρω για τον καθένα τους λεπτομέρειες, αλλά δεν είναι το θέμα μου.
Αφού, λοιπόν, προσπάθησαν και προσέκρουσαν στον αμετροεπή τουρκικό επεκτατισμό, γιατί όταν φεύγουν από την εξουσία επανέρχονται με τη δοκιμασμένη και αποτυχημένη συνταγή; Γιατί το πάθημα δεν γίνεται μάθημα;
Έρμαια του φοβικού συνδρόμου
Η απάντηση είναι απλή: είναι έρμαια του φοβικού συνδρόμου. Η Άγκυρα έχει ενσωματώσει στην εθνική στρατηγική της έναντι της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας την καλλιέργεια του φοβικού συνδρόμου.
Χρησιμοποιεί την απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας για να αποκομίζει οφέλη στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αυτό έκανε το μετακεμαλικό καθεστώς, αυτό συνεχίζει ο Ερντογάν. Με άλλα λόγια, το φάντασμα ενός θερμού επεισοδίου έχει καταντήσει το υπερόπλο της τουρκικής διπλωματίας.
Έτσι, λοιπόν, ο Σημίτης φθάνει να μας λέει ότι «ο κίνδυνος επεισοδίων με αρνητικές επιπτώσεις θα είναι υπαρκτός, εάν δεν προσπαθήσουμε να βρούμε λύσεις, όχι πάντα ευχάριστες ίσως, αλλά που κατοχυρώνουν την ειρήνη στην περιοχή». Τί σημαίνει, όμως, να προσπαθήσουμε να βρούμε όχι ευχάριστες λύσεις;
Μήπως η Άγκυρα έχει καταθέσει στο τραπέζι μία συγκεκριμένη πρόταση, έστω μη ευχάριστη, την οποία εάν δεχθούμε θα κατοχυρώσουμε την ειρήνη; Μήπως μας ζήτησε –“νταβατζηλίκι” έστω– να της παραχωρήσουμε κάτι από όσα δίνει στην Ελλάδα το διεθνές δίκαιο για να απαλλαγούμε από το πρόβλημα;
Αν υπάρχει τέτοια τουρκική πρόταση, ας μας την πουν και ας αποφασίσουμε εάν θα την δεχθούμε ή θα την απορρίψουμε. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΓΚΥΡΗ ΠΗΓΗ, ΤΙ ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ, Ο ΡΟΛΟΣ “ΛΑΓΟΥ” ΤΩΝ ΚΟΤΖΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΥ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΓΙΑΤΙ Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΘΟΡΙΣΕΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου