Γράφει ο Θάνος Ιατρόπουλος
Είναι πραγματικά ανατριχιαστικό το πόσο σκοτάδι μπορεί να εξαπλωθεί στο κοινωνικό σκηνικό μόλις μέσα σε ένα πρωινό. Από το πρωί της Τρίτης, οπότε και έγινε γνωστό το τραγικό περιστατικό που έλαβε χώρα στα...Γλυκά Νερά, μέχρι και τουλάχιστον ένα 24ωρο αργότερα, η στυγερή δολοφονία της
20χρονης αποτελεί το μεγάλο ζήτημα συζήτησης σε κάθε παρέα, σε κάθε πηγαδάκι. Αναπόφευκτα: εδώ τέτοιες θηριωδίες μας προκαλούν αποστροφή όταν τις βλέπουμε στο σινεμά. Πόσο μάλλον λοιπόν όταν προκύπτουν και στα αλήθεια: όλο σου το σώμα ανατριχιάζει και το μυαλό σου δεν λέει να φύγει από το γεγονός.
Είναι ανθρώπινο και πέρα για πέρα φυσικό να δυσκολεύεται κανείς να αντιληφθεί ως ανθρώπους εκείνους αυτά τα κτήνη που προέβησαν σε μια τέτοια ανατριχιαστική πράξη. Και με δεδομένο πως πανεύκολα μπορεί κανείς να σκεφτεί τον εαυτό του στη θέση των θυμάτων, σχεδόν αυθόρμητα παράγεται οργή. Μέχρι εδώ τα πάντα είναι δικαιολογημένα. Όμως πρέπει να διευκρινιστεί: οι πολιτισμένες κοινωνίες δεν αντιμετωπίζουν την βαρβαρότητα αντιτάσσοντας τα βασικά ένστικτα. Αν έστω και ένα κομματάκι της βαρβαρότητας των Γλυκών Νερών προταχθεί ως λύση για τέτοιου τύπου περιστατικά, αν το «οφθαλμός αντί οφθαλμού» γίνει σύνθημα για την επίλυση τέτοιων φαινομένων, τότε δεν μιλάμε πια για μια κοινωνία που ανατριχιάζει με την βαρβαρότητα αλλά για μια κοινωνία που την έχει αγκαλιάσει.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι μεγάλο κομμάτι του κοινωνικού διαλόγου που προέκυψε ως απόρροια της στυγερής δολοφονίας διεκδίκησε η ακροδεξιά της Ελλάδας. Αυτό κάνει άλλωστε η ακροδεξιά: περιμένει τη στιγμή που το ένστικτο υπερισχύει του πολιτισμού και στοχεύει στην αναβάθμισή του σε πολιτική πρόταση. Αρκεί να δει κανείς το πως σχολίασε το γεγονός το πάλαι ποτέ πρωτοπαλίκαρο της Χρυσής Αυγής και φυλακισμένος πλέον για την δράση του μαζί της, Ηλίας Κασιδιάρης.
«”Οι ΕΛΛΗΝΕΣ πολίτες θα δικαιούνται να κάνουν χρήση όπλων, που κατέχουν νομίμως, σε περίπτωση εισβολής κακοποιών στην οικεία τους”. Από το πρόγραμμα του εθνικού κόμματος ΕΛΛΗΝΕΣ για την πάταξη εγκλημάτων, όπως αυτό στα Γλυκά Νερά!», έγραψε στο Twitter o Κασιδιάρης παίρνοντας φυσικά ως δεδομένο πως το έγκλημα το έχουν κάνει αλλοδαποί -προφανώς γιατί αυτό εξυπηρετεί την αφήγησή του και γιατί ως γνωστόν, στην κοσμοθεωρία του η εγκληματικότητα είναι ζήτημα φυλετικών διαχωρισμών.
Στην ίδια γραμμή κινήθηκε και ο Θάνος Τζήμερος: «Αν ο τραγικός σύζυγος και πατέρας στα Γλυκά Νερά είχε αμυνθεί επιτυχώς, θα τον έσερναν στα δικαστήρια, κατηγορώντας τον ότι δεν εφάρμοσε “αναλογική βία” και όλοι οι προοδευτικούληδες πολιτικοί και δημοσιογράφοι θα λέγαν “μα, να τους σκοτώσει για 15.000 ευρώ;”», ήταν το δικό του Tweet.
Και στις δυο αυτές τοποθετήσεις επανέρχεται μια παλιά και πάγια θέση της ακροδεξιάς: το δικαίωμα στην οπλοκατοχή και την οικιακή χρήση όπλων. Πρόκειται για μια συζήτηση που μοιάζει με εκείνη για την θανατική ποινή: αποτελεί οικουμενική συμφωνία πως τέτοιες μέθοδοι ανήκουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας αλλά επειδή σε ορισμένες πολιτείες των ΗΠΑ το Δίκαιο μοιάζει κολλημένο στο Μεσαίωνα εξαιτίας των ιδιαιτεροτήτων της αμερικάνικης κοινωνίας, κάποιοι ντόπιοι φωστήρες και αποδεδειγμένοι οπαδοί του μίσους επαναφέρουν αυτή τη (ληγμένη κατά τα άλλα) συζήτηση.
Αναγκαζόμαστε να προσαρμοστούμε σε αυτή την οπισθοδρομική συζήτηση μόνο και μόνο επειδή σε συγκυρίες που το αίμα βράζει και η λογική πάει περίπατο, τέτοιου τύπου προτάσεις μπορεί και να εκληφθούν ως επίκαιρες. Όμως δεν είναι: δεν ζούμε στην Άγρια Δύση, δεν ζούμε σε έναν κόσμο που οι διαφορές λύνονται με όπλα. Το αντίθετο: τέτοιες πρακτικές οφείλουν να είναι εξαιρέσεις και όχι κανονικότητα. Όσοι οραματίζονται μια κοινωνία όπου ο καθένας από εμάς θα έχει το δικό του, προσωπικό όπλο ας είναι έτοιμοι για μια κοινωνία όπου οι πυροβολισμοί θα γίνουν κανονικότητα, οι σκοτωμοί θα γίνονται για ψύλλου πήδημα, οι ρατσιστές θα παρακαλούν να βρεθεί μια αφορμή για να ρίξουν σε κάναν μετανάστη και ο κόσμος θα μοιάζει με αληθινό Φαρ Ουέστ: να μας λείπει.
Ναι, τα γεγονότα των Γλυκών Νερών είναι ανατριχιαστικά. Όμως ακόμα πιο ανατριχιαστική είναι μια κοινωνία που θα κάνει την εκδικητικότητα δεύτερη φύση της. Όσοι οενιρεύονται κάτι τέτοιο αιτιολογείται να προσπαθούν να επαναφέρουν την συζήτηση για την οπλοκατοχή. Οι υπόλοιποι ας σοβαρευτούν και -όσο δύσκολο και αν είναι- ας ξαναβρουν την ψυχραιμία τους. Κανέναν δεν τον έβλαψε ποτέ αυτή…
https://menshouse.gr/
Είναι ανθρώπινο και πέρα για πέρα φυσικό να δυσκολεύεται κανείς να αντιληφθεί ως ανθρώπους εκείνους αυτά τα κτήνη που προέβησαν σε μια τέτοια ανατριχιαστική πράξη. Και με δεδομένο πως πανεύκολα μπορεί κανείς να σκεφτεί τον εαυτό του στη θέση των θυμάτων, σχεδόν αυθόρμητα παράγεται οργή. Μέχρι εδώ τα πάντα είναι δικαιολογημένα. Όμως πρέπει να διευκρινιστεί: οι πολιτισμένες κοινωνίες δεν αντιμετωπίζουν την βαρβαρότητα αντιτάσσοντας τα βασικά ένστικτα. Αν έστω και ένα κομματάκι της βαρβαρότητας των Γλυκών Νερών προταχθεί ως λύση για τέτοιου τύπου περιστατικά, αν το «οφθαλμός αντί οφθαλμού» γίνει σύνθημα για την επίλυση τέτοιων φαινομένων, τότε δεν μιλάμε πια για μια κοινωνία που ανατριχιάζει με την βαρβαρότητα αλλά για μια κοινωνία που την έχει αγκαλιάσει.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι μεγάλο κομμάτι του κοινωνικού διαλόγου που προέκυψε ως απόρροια της στυγερής δολοφονίας διεκδίκησε η ακροδεξιά της Ελλάδας. Αυτό κάνει άλλωστε η ακροδεξιά: περιμένει τη στιγμή που το ένστικτο υπερισχύει του πολιτισμού και στοχεύει στην αναβάθμισή του σε πολιτική πρόταση. Αρκεί να δει κανείς το πως σχολίασε το γεγονός το πάλαι ποτέ πρωτοπαλίκαρο της Χρυσής Αυγής και φυλακισμένος πλέον για την δράση του μαζί της, Ηλίας Κασιδιάρης.
«”Οι ΕΛΛΗΝΕΣ πολίτες θα δικαιούνται να κάνουν χρήση όπλων, που κατέχουν νομίμως, σε περίπτωση εισβολής κακοποιών στην οικεία τους”. Από το πρόγραμμα του εθνικού κόμματος ΕΛΛΗΝΕΣ για την πάταξη εγκλημάτων, όπως αυτό στα Γλυκά Νερά!», έγραψε στο Twitter o Κασιδιάρης παίρνοντας φυσικά ως δεδομένο πως το έγκλημα το έχουν κάνει αλλοδαποί -προφανώς γιατί αυτό εξυπηρετεί την αφήγησή του και γιατί ως γνωστόν, στην κοσμοθεωρία του η εγκληματικότητα είναι ζήτημα φυλετικών διαχωρισμών.
Στην ίδια γραμμή κινήθηκε και ο Θάνος Τζήμερος: «Αν ο τραγικός σύζυγος και πατέρας στα Γλυκά Νερά είχε αμυνθεί επιτυχώς, θα τον έσερναν στα δικαστήρια, κατηγορώντας τον ότι δεν εφάρμοσε “αναλογική βία” και όλοι οι προοδευτικούληδες πολιτικοί και δημοσιογράφοι θα λέγαν “μα, να τους σκοτώσει για 15.000 ευρώ;”», ήταν το δικό του Tweet.
Και στις δυο αυτές τοποθετήσεις επανέρχεται μια παλιά και πάγια θέση της ακροδεξιάς: το δικαίωμα στην οπλοκατοχή και την οικιακή χρήση όπλων. Πρόκειται για μια συζήτηση που μοιάζει με εκείνη για την θανατική ποινή: αποτελεί οικουμενική συμφωνία πως τέτοιες μέθοδοι ανήκουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας αλλά επειδή σε ορισμένες πολιτείες των ΗΠΑ το Δίκαιο μοιάζει κολλημένο στο Μεσαίωνα εξαιτίας των ιδιαιτεροτήτων της αμερικάνικης κοινωνίας, κάποιοι ντόπιοι φωστήρες και αποδεδειγμένοι οπαδοί του μίσους επαναφέρουν αυτή τη (ληγμένη κατά τα άλλα) συζήτηση.
Αναγκαζόμαστε να προσαρμοστούμε σε αυτή την οπισθοδρομική συζήτηση μόνο και μόνο επειδή σε συγκυρίες που το αίμα βράζει και η λογική πάει περίπατο, τέτοιου τύπου προτάσεις μπορεί και να εκληφθούν ως επίκαιρες. Όμως δεν είναι: δεν ζούμε στην Άγρια Δύση, δεν ζούμε σε έναν κόσμο που οι διαφορές λύνονται με όπλα. Το αντίθετο: τέτοιες πρακτικές οφείλουν να είναι εξαιρέσεις και όχι κανονικότητα. Όσοι οραματίζονται μια κοινωνία όπου ο καθένας από εμάς θα έχει το δικό του, προσωπικό όπλο ας είναι έτοιμοι για μια κοινωνία όπου οι πυροβολισμοί θα γίνουν κανονικότητα, οι σκοτωμοί θα γίνονται για ψύλλου πήδημα, οι ρατσιστές θα παρακαλούν να βρεθεί μια αφορμή για να ρίξουν σε κάναν μετανάστη και ο κόσμος θα μοιάζει με αληθινό Φαρ Ουέστ: να μας λείπει.
Ναι, τα γεγονότα των Γλυκών Νερών είναι ανατριχιαστικά. Όμως ακόμα πιο ανατριχιαστική είναι μια κοινωνία που θα κάνει την εκδικητικότητα δεύτερη φύση της. Όσοι οενιρεύονται κάτι τέτοιο αιτιολογείται να προσπαθούν να επαναφέρουν την συζήτηση για την οπλοκατοχή. Οι υπόλοιποι ας σοβαρευτούν και -όσο δύσκολο και αν είναι- ας ξαναβρουν την ψυχραιμία τους. Κανέναν δεν τον έβλαψε ποτέ αυτή…
https://menshouse.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου