Το Παράρτημα Ιωαννίνων της ΕΝΩΣΗΣ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΟΥ (ΕΑΑΣ), πραγματοποίησε την Κυριακή , 22 Ιανουαρίου 2023, το Ετήσιο Μνημόσυνο, των υπέρ πατρίδος πεσόντων , κατά τις επιχειρήσεις στην Κόνιτσα (25 Δεκ. 1947 – 7 Ιαν. 1948), στην ακριτική Κόνιτσα.

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, το Παράρτημα Ιωαννίνων της ΕΝΩΣΗΣ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΟΥ (ΕΑΑΣ), πραγματοποίησε την Κυριακή , 22 Ιανουαρίου 2023, το Ετήσιο Μνημόσυνο, των υπέρ πατρίδος πεσόντων , κατά τις επιχειρήσεις στην Κόνιτσα (25 Δεκ. 1947 – 7 Ιαν. 1948), στην ακριτική Κόνιτσα.

Το Μνημόσυνο, τελέσθηκε, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγ. Νικολάου Κονίτσης, όπου χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ.κ. Ανδρέας, 

ενώ παρέστησαν ο Δήμαρχος Κονίτσης κ. Εξάρχου Νικ., το Τοπικό Συμβούλιο Ιωαννίνων και αρκετά μέλη της ΕΑΑΣ, ο Ανθυπ/μος ε.α. κ. Κίτσιος Σπυρίδων, πρόεδρος της Ένωσης Αποστράτων Χωροφυλακής - Ελληνικής Αστυνομίας Ν. Ιωαννίνων , ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Εφέδρων Αξιωματικών Ν. Ιωαννίνων κ. Κιτσάκης Οδυσσέας με μέλη του ΔΣ, ο κ. Βουλγαρόπουλος Διον. από την ΕΝΩΣΗ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ – ΠΑΟ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ, εκπρόσωπος από την ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ (ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ), εκπρόσωποι κομμάτων και πλήθος κόσμου.

Η σχετική ομιλία, πραγματοποιήθηκε από τον Πρόεδρο του Τοπ. Συμβουλίου Ιωαννίνων της ΕΑΑΣ, Συνταγματάρχη ε.α. κ. Καλησπεράτη Δημ., στην οποία αναφέρθηκε περιληπτικά στα πολεμικά γεγονότα των μαχών στην Κόνιτσα ενώ επεσήμανε τις συνέπειες που θα είχε η κατάληψή της , από τις δυνάμεις του ΔΣΕ. Στο τέλος, αναφέρθηκε στην απουσία επίσημων από την πολιτεία και περάτωσε την ομιλία του , επισημαίνοντας ότι “έχουμε συνηθίσει να πορευόμαστε στο δρόμο της αλήθειας μόνοι και θα συνεχίσουμε στο δρόμο αυτό, για όσο αντέχει το σαρκίο μας”.

Ακολούθησε ένας μικρός “επίλογος” από τον Σεβ. Μητροπολίτη κ.κ. Ανδρέα, όπου επεσήμανε τρία θέματα:

α. Διερωτήθηκε, αν ήλθε ο καιρός, να επανατοποθετηθεί το άγαλμα της Βασίλισσας Φρειδερίκης (είχε αφαιρεθεί απ’ την Κόνιτσα κατά την επταετή Δικτατορία – 1967-1974)

β. Διερωτήθηκε αν μπορεί να κάνει Μνημόσυνο για όλους τους νεκρούς της εποχής εκείνης (1946-1949), με το άτοπο της ενέργειας αυτής , όσον αφορά το “...υπέρ της Πίστεως και της Πατρίδος πεσόντων …” και

γ. Δεν ανησυχεί για την μειωμένη συμμετοχή των προσκυνητών στο Μνημόσυνο, αφού πάντα το “ποίμνιο” είναι μικρό αλλά, έκλεισε αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι “έχει ο καιρός γυρίσματα”.

Στη συνέχεια, προσφέρθηκε καφές , κονιάκ και βουτήματα – μαζί με τα κόλλυβα- στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του Ι.Ν. Αγ. Νικολάου, όπου εκεί, ο Συνταγματάρχης ε.α. κ. Λάκκας Αθαν., προέβη σε μιά αναλυτική περιγραφή της διεξαγωγής των επιχειρήσεων στην Κόνιτσα (25 Δεκ. 1947 – 7 Ιαν. 1948), έχοντας αναρτήσει αναλυτικά Σχεδιαγράμματα Επιχειρήσεων και αρχειακό υλικό, που έχει συλλέξει ο ίδιος.

Ακολούθησε η κατάθεση στεφάνων στο Ηρώο του Κοιμητηρίου, στο Στρατιωτικό Νεκροταφείο Αγ. Νικολάου, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή και η εκδήλωση περατώθηκε με την απαγγελία από τους παρισταμένους, του Εθνικού μας Ύμνου.


Η  ομιλία από τον Πρόεδρο του Τοπ. Συμβουλίου Ιωαννίνων της ΕΑΑΣ, Συνταγματάρχη ε.α. κ. Καλησπεράτη Δημ.

ΟΙ ΜΑΧΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΚΟΝΙΤΣΑΣ

(25 Δεκ 1947 - 07 Ιαν 1948)

Προσφωνήσεις…….,

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, πιστοί, στο ιερό καθήκον, της απόδοσης τιμής σ’ αυτούς που θυσιάστηκαν, για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι, το Παράρτημα Ιωαννίνων της ΕΝΩΣΗΣ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΟΥ, πραγματοποιεί το σημερινό μνημόσυνο, και για να μαθαίνουν οι νεώτεροι και και να θυμούνται οι γεροντότεροι .

Επιτρέψτε μου όμως, σήμερα, να ξεκινήσω λίγο … αντισυμβατικά !

Φανταστείτε λοιπόν, ότι είναι Χριστούγεννα…

Όμως, δε χτυπά η καμπάνα… , δεν πάει ο παπάς στην εκκλησιά… ΟΤΙ δεν υπάρχει καν ιερέας ή ρασοφόρος… βλέπετε “η Θρησκεία είναι το όπιο του λαού” και γι αυτό ...

οι ναοί έχουν γίνει μουσεία – στην καλύτερη περίπτωση…

Η μετακίνηση από την Κόνιτσα στα Γιάννενα, θέλει διαβατήριο, ενώ ελεύθερα μπορούμε να επισκεφθούμε την Πρεμετή και το Λεσκοβίκι….

Η “μοναρχοφασιστική” Ελλάδα, παραπαίει στον κλύδωνα του καπιταλισμού, ενώ εμείς εδώ στην Κόνιτσα…. Ζούμε σ’ έναν σοσιαλιστικό “παράδεισο”, όπου έχουμε όλα όσα χρειαζόμαστε...κι ένα παλτό,..ας κοστίζει όσο ένα μηνιάτικο…..

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πολλά ακόμα αλλά, επειδή είμαι βέβαιος ότι έχετε αρχίσει να αναρωτιέστε… “τι λέει αυτός εδώ” …, και είμαι επίσης βέβαιος, ότι αν τα λέγαμε αυτά σε νέους σήμερα, θα νόμιζαν ότι τους κοροϊδεύουμε.

Κι όμως αγαπητοί μου, πριν από 76 χρόνια, τα Χριστούγεννα του 1947, αυτό ακριβώς, πήγε να γίνει….Κάποιοι , λίγοι ευτυχώς, αυτό πίστευαν κι αυτό ήθελαν – γιατί αυτό τους είχαν πεί.

ΔΙΕΞΑΓΩΓΗ

Για ποό λόγο επιλέχθηκε η Κόνιτσα ; Βρήκα στα αρχεία του “ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ” , την απάντηση όπου μέτρησα , συνολικά 11 θα όπου μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι:

“Χάνοντας την Κόνιτσα ο κυβερνητικός στρατός (θα) έχανε μια προωθημένη του σημαντική βάση εξόρμησης, ένα σοβαρό κέντρο αντίστασης στην όλη διάταξή του στην Ηπειρο.

Η απώλειά της, θα σήμαινε για τον κυβερνητικό στρατό μια στρατιωτική ήττα, που θα κλόνιζε όλη τη διάταξη και τα σχέδιά του και θα αναγκαζόταν να προβεί σε καινούρια αναδιάταξη των τμημάτων του.

Παράλληλα, με το χάσιμο της Κόνιτσας ο αντίπαλος (θα) ζημίωνε και πολιτικά, γιατί έχανε ένα επαρχιακό κέντρο, μια πρωτεύουσα επαρχίας που συγκέντρωνε όλη την οικονομική και πολιτική ζωή μιας αρκετά εκτεταμένης περιοχής.

Το χάσιμο της Κόνιτσας θα κλόνιζε το ίδιο το κύρος της κυβέρνησης των Αθηνών και της αμερικανικής πολιτικής στην Ελλάδα, των οποίων το κέντρο της προσοχής συγκεντρωνόταν στην εξόντωση του ένοπλου λαϊκοδημοκρατικού κινήματος.

Η νίκη του ΔΣΕ στην Κόνιτσα θα δυνάμωνε την πάλη των εργαζομένων στις πόλεις, με το ανέβασμά της σε ανώτερες μορφές.

Θα ξεσήκωνε την επαναστατική διάθεση του λαού και θα βοηθούσε τους αγωνιστές να πλαισιώσουν τις τάξεις του ΔΣΕ.

Παράλληλα, θα δυνάμωνε το κύρος της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης.

Στρατιωτικά η νίκη του ΔΣΕ στην Κόνιτσα θα ευθυγράμμιζε το μέτωπο των δυνάμεων του ΔΣΕ Γράμμου – Μουργκάνας και θα προωθούσε τη διάταξη των δυνάμεων του ΔΣΕ έξω από τα Γιάννενα και το Μέτσοβο.” 2

Αυτά πίστευαν τότε.

Έτσι λοιπόν, υπό την ηγεσία των “καπετάνιων” Σοφιανού (32 ΤΑΞ) και Παλαιολόγου (16 ΤΑΞ), δύο ταξιαρχίες πραγματοποίησαν οργανωμένη και αιφνιδιαστική επίθεση κατά της Κόνιτσας. Τη γενική εποπτεία είχε ο Μάρκος Βαφειάδης.

Η επίθεση άρχισε στις 5 το πρωί.

Την πόλη υπερασπίζονταν η 75η Ταξιαρχία υπό τον Συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Δόβα με δύναμη μόνο δύο Ταγμάτων Πεζικού. Το 582 (-) και το 584 Τάγμα Πεζικού.

Υπήρχαν επί πλέον δύο Μοίρες Πυροβολικού και μικρή εφεδρεία στο Καλπάκι. Το 582 Τάγμα Πεζικού κατείχε το ύψωμα Προφήτης Ηλίας, το οποίο δεσπόζει της Κόνιτσας.

Το 584 κατείχε άλλα διπλανά υψώματα.

Η επίθεση , υπήρξε σφοδρή. Αρκεί να αναλογιστούμε ότι μόνο την πρώτη ημέρα της επίθεσης, η Κόνιτσα εβλήθη, από 300 οβίδες Πυροβολικού και 500 βλήματα όλμων.

Το 584 Τάγμα Πεζικού αρχικά αναγκάσθηκε να συμπτυχθεί. Οι δυνάμεις στο ύψωμα του Προφήτη Ηλία κρατούσαν αμυνόμενες, αν και οι επιτιθέμενοι κατόρθωσαν να προσεγγίσουν στις παρυφές της Κόνιτσας. Άλλες ισχυρές δυνάμεις κατέλαβαν τη Γέφυρα Μπουραζανίου όπου σκοτώθηκε πολεμώντας ο διοικητής του 3ου Λόχου του 582 Τάγματος Πεζικού,ο Υπολοχαγός Βήτος.

Ο Κωνσταντίνος Δόβας- ο μεταγενέστερα αρχηγός ΓΕΕΘΑ και υπηρεσιακός πρωθυπουργός το 1963- έπεσε σε ενέδρα και τραυματίστηκε σοβαρά, όταν ενεδρεύοντες αντάρτες, πέταξαν εναντίον του χειροβομβίδα. Άλλοι μιλούν για παγίδευση του δρόμου με νάρκη. Την ευθύνη υπεράσπισης της Κόνιτσας αναλαμβάνει ο αντισυνταγματάρχης Παλλαντάς.

Και οι μάχες συνεχίστηκαν πεισματικές για τρείς ημέρες. Η έκβαση του αγώνα , αμφίρροπη.

Αλλά το ύψωμα Προφήτης Ηλίας κρατούσε και καθιστούσε ανέφικτη την κατάληψη της πόλης.

Τελικά, μια Μοίρα των ΛΟΚ κατόρθωσε να διεισδύει τη νύχτα μέσα από τις εχθρικές γραμμές και να ανατρέψει τους αντάρτες από τις θέσεις που κατείχαν. Διοικητής της Μοίρας ήταν ο παλαιός Ιερολοχίτης ταγματάρχης Γιάνναρης.

Ταυτόχρονα ένα Σύνταγμα Χωροφυλακής, που το αποτελούσαν πρώην αντάρτες του ΕΔΕΣ υπό τον οπλαρχηγό Αλέκο Παπαδόπουλο και τον αξιωματικό Δημήτριο Ιωάννου, διεισδύει νύχτα κατά μήκος της οδού προς Κόνιτσα και μέσω της Βίγλας και της γέφυρας Αώου φτάνει στα πρόθυρα της Κόνιτσας, στα πλευρά και στα νώτα των επιτιθεμένων.

Εν τω μεταξύ το 581 Τάγμα Πεζικού υπό τον ταγματάρχη Στυλιανό Τζουβάρα, επιτίθεται από το Καλπάκι και τα Δολιανά και ανακαταλαμβάνει τη Γέφυρα Μπουραζανίου.

Το 527 Τάγμα Πεζικού (της 43ης Ταξιαρχίας) υπό τον ταγματάρχη Λυγεράκη Γεώργιο(πολεμιστής του ΕΔΕΣ) επιτίθεται προς Καλπάκι- Γκραμπάλα, όπου και ανατρέπει του αντάρτες που κατείχαν τα υψώματα προς τα νότια. Ενισχύσεις με μιά διμοιρία των ΛΟΚ και την Σχολή Αξιωματικών Κέρκυρας , σταθεροποιούν το τελικό αποτέλεσμα.

Τις πρώτες πρωινές ώρες της 3ης Ιανουαρίου 1948, η μεγάλη και κρίσιμη μάχη είχε λήξει με νίκη του Στρατού. Την περιοχή της Κόνιτσας επισκέφθηκε αμέσως μετά (7/1/48) η βασίλισσα Φρειδερίκη, μέ ό,τι αυτό σημαίνει για τη μαρτυρική πόλη.

Στην ευρύτερη περιοχή της Κόνιτσας εκείνα τα Χριστούγεννα χύθηκε πολύ αίμα και από τις δύο πλευρές.

Συγκεκριμένα: Ο ΔΣΕ, είχε 240 νεκρούς στο πεδίο της μάχης. Τραυματίες

Από την πλευρά του ΕΣ, σκοτώθηκαν αντίστοιχα 10 αξιωματικοί (7+3) και 149 οπλίτες (97+52). Τραυματίσθηκαν ακόμα 29 αξιωματικοί (11+7) και 548 οπλίτες (334+214).

Ο “ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ” δίνει ΕΣ, ΛΟΚ, ΜΑΥ και χωροφύλακες : 522 νεκρούς ενώ για το ΔΣΕ : 240 νεκρούς και 77 τραυματίες 3

Το αίμα έτρεξε σαν ποτάμι, εκείνο το μαρτυρικό Δεκέμβριο. Αίμα ελληνικό, άδικα χυμένο…


ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αγαπητοί παρευρισκόμενοι,

Προσπάθησα να βρώ, στα Αρχεία του ΚΚΕ, κάποια εξήγηση, για την επιλογή της άγιας ημέρας των Χριστουγέννων, για την έναρξη της επίθεσής τους…

Υπόψιν ότι, τα Χριστούγεννα του 1947, πραγματοποιήθηκαν σε όλη την Ελλάδα επιθέσεις. Ενδεικτικά αναφέρω: τον Τσαμαντά, το Αγρίνιο, τη Νυμφαία στην Κομοτηνή, τις Σέρρες, τα Φυλάκια ΒΑν. του Σιδηροκάστρου και αρκετά άλλα….

Η άποψη του ΚΚΕ (όπως λέει ο “Στρατηγός Μάρκος”), είναι ότι, για την Κόνιτσα :

Η εκλογή της στιγμής ήταν κατάλληλη για τους εξής λόγους:
α) Οι φαγωμάρες ανάμεσα στις δύο κλίκες της κυβέρνησης της Αθήνας είναι οξυμένες.
β) Με πιότερη γρηγοράδα συντελείται η χρεωκοπία της πολιτικής του κυβερνητικού συγκροτήματος, Σοφούλη - Τσαλδάρη, γιατί παρά τας υποσχέσεις και το θόρυβο για σοβαρά χτυπήματα κατά του Δ.Σ.Ε. ματαιώθηκαν όλες τους οι εξορμήσεις και ο μοναρχοφασιστικός στρατός έπαθε σοβαρές ζημιές.
γ) Επειδή η επιχείρησις έγινε την άλλη μέρα από την αναγγελία της Δημιουργίας της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης.1


Προσπάθησα να φανταστώ τι θα γινόταν, αν οι υπερασπιστές της πόλης, είχαν παραδοθεί ή είχαν ηττηθεί και μ’ έλουσε κρύος ιδρώτας.

Σκέψου λέει, να γινόμαστε, όπως η Βόρεια και η Νότια Κορέα .

Και φαντάσου, οι Σλαυομακεδόνες του SNOF, να ζήταγαν ανταλλάγματα, για τα 2 Τάγματα που συγκρότησαν υπό τον Υψηλάντη και απομόνωσαν την περιοχή της Μουργκάνας.

Εδώ χωρίς τίποτα, και δώσαμε στους Σκοπιανούς το όνομα της Μακεδονίας.

Σκέψου να τους χρωστάγαμε κιόλας.!!!

Αγαπητοί παρευρισκόμενοι,

Το σημερινό Μνημόσυνο, αποτελεί ένα ελάχιστο δείγμα σεβασμού και τιμής, στη μνήμη όλων εκείνων των γνωστών και άγνωστων υπερασπιστών, της Κόνιτσας.

Και γι αυτό, ως Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, προσπαθούμε για τη διατήρηση, της ιστορικής μας μνήμης, καθαρής και αλώβητης.

Μόνο, γνωρίζοντας το παρελθόν μας, πατάμε γερά για το μέλλον μας.

Μόνον η ιστορική αλήθεια, μπορεί να μας ελευθερώσει από τις φοβίες και την προσπάθεια άμβλυνσης τραγικών και τρομακτικών γεγονότων.

Αναλογιζόμενοι τη σημασία του σημερινού Μνημοσύνου, θα θέλαμε σήμερα εδώ, όλη την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία ... της Ηπείρου -τουλάχιστον….

Αλλά, έχουμε συνηθίσει… να πορευόμαστε στο δρόμο της αλήθειας μόνοι...και θα συνεχίσουμε στο δρόμο αυτό, για όσο αντέχει το σαρκίο μας…

Προσευχόμενοι στον Κύριο, για την ανάπαυση των ηρωϊκών μας, νεκρών, σας καλώ να αναφωνήσουμε όλοι μαζί:


ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ

ΖΗΤΩ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ

ΖΗΤΩ ΟΙ ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΚΟΝΙΤΣΑΣ


1 ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ , ΜΗΝΙΑΤΙΚΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ – ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ ΤΟΥ ΓΕΝ ΑΡΧΗΓΕΙΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΤΕΥΧΟΣ 3, ΜΑΡΤΗΣ 1948 (Από ΑΡΧΕΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΑΣΚΙ) Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΣ ΤΗΣ ΚΟΝΙΤΣΑΣ Του Στρατηγού Μ Α Ρ Κ Ο Υ

2 ΠΗΓΗ: https://www.rizospastis.gr/static.do?page=/history/dse/DSE_MEROS_43_19-12-96_20.jsp

«Οι αποτυχίες του ΔΣΕ τόσο στο Μέτσοβο όσο και στην Κόνιτσα – αναφέρεται στο Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, σελ. 581 – έδειξαν ότι δεν ήταν ακόμη σε θέση να αναλάβει τέτοιας έκτασης επιχειρήσεις. Κατά συνέπεια, αποδείχτηκε λαθεμένη η υιοθέτηση από την ΚΕ του ΚΚΕ της φιλόδοξης πρόβλεψης του Ν. Ζαχαριάδη ότι «ο Νοέμβριος θα γίνει τάφος του μοναρχοφασισμού»».

Το Γενάρη του 1948, στην πρώτη σύσκεψη στρατιωτικών και πολιτικών στελεχών του ΔΣΕ, που έγινε στο Βίτσι, συζητήθηκε – με βάση την εισήγηση του Ν. Ζαχαριάδη – η ως τότε δράση του ΔΣΕ και η τακτική που έπρεπε να εφαρμόσει. Η σύσκεψη αποφάνθηκε, ότι η τακτική του ΔΣΕ πρέπει να είναι λαϊκή επαναστατική και ότι επιβάλλεται ο ευέλικτος συνδυασμός της τακτικής του τακτικού επαναστατικού στρατού, με την αντάρτικη τακτική.

Στη σύσκεψη αυτή, ο Μάρκος Βαφειάδης, απαντώντας στην κριτική που του έγινε για την αποτυχία της μάχης της Κόνιτσας – την οποία διηύθυνε ο ίδιος – ανέπτυξε την άποψη, ότι ο ΔΣΕ δεν μπορεί να χτυπάει και να καταλαμβάνει, έστω και προσωρινά, πόλεις. Η άποψη αυτή, όπως γράφει ο Β. Μπαρτζιώτας, τον οδήγησε σε σύγκρουση με τον Ζαχαριάδη (Β. Μπαρτζιώτας «Ο αγώνας του ΔΣΕ», σελ. 41). 2

3 «Δημοκρατικός Στρατός», τ. Α΄, σ.4-10, Γενάρης 1948, φωτογραφική αναπαραγωγή από τα πρωτότυπα τεύχη του περιοδικού «Δημοκρατικός Στρατός», «Ριζοσπάστης», Αθήνα 1996.


ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ

Ιωάννινα, 23 Ιανουαρίου 2023

ΤΟΠΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ / ΕΑΑΣ