Όταν ο Economist γράφει ότι στην Ελλάδα ποινικές υποθέσεις που αφορούν … 300 (και πλέον!) τραπεζικά στελέχη μπήκαν στο αρχείο με ένα «τσιμπηματάκι» (tweak) που η κυβέρνηση έκανε στο ποινικό κώδικα, δεν είναι ό,τι καλύτερο για την διεθνή εικόνα της χώρας.
O τίτλος του σχετικού άρθρου του Economistχειροτερεύει τα πράγματα αφού διατυμπανίζει τον «γεμάτο λακκούβες» (τι είδους άραγε;) δρόμο (bumpy road) τον οποίο πρέπει να διανύσει η Ελλάδα προκειμένου να επιτύχει την οικονομική «ευπρέπεια» (ο αγγλικός όρος financial respectability είναι ακόμη πιο υποτιμητικός από την «ελεύθερη» ελληνική μετάφρασή του).
Τι συμβαίνει όμως και ο Economist (που -δημοσιογραφικά αλλά και πολιτικά- εκφράζει παγκοσμίως τον άκρατο οικονομικό φιλελευθερισμό) χαρακτηρίζει την Ελλάδα ως μια χώρα με οικονομία που δεν είναι respectable;
Δηλαδή με μια οικονομία που δεν είναι άξια σεβασμού!
Μα είναι η πρόσφατη αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας Πειραιώς που ο Economist (στον υπέρτιτλο του άρθρου) περιγράφει ως clean-up operation και η οποία φαίνεται να αποτελεί, κατά το βρετανικό περιοδικό, την επιτομή της non respectable ελληνικής οικονομίας.
Και απαριθμεί τα στοιχεία αυτής της non respectability.
Την απώλεια 2,6 δις για το ελληνικό δημόσιο (Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας-ΤΧΣ) από την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας Πειραιώς.
Την απομάκρυνση τον Φεβρουάριο του 2021 του αυστριακού διευθύνοντος συμβούλου του ΤΧΣ ο οποίος, κατά τον Economist, προσπάθησε να «προστατεύσει» το ΤΧΣ (δηλαδή το ελληνικό δημόσιο, ο αυστριακός!) από «πολιτικές παρεμβάσεις».
Την μείωση της συμμετοχής του ΤΧΣ (δηλαδή του ελληνικού δημοσίου) στο μετοχικό κεφάλαιο της Τράπεζας Πειραιώς από 61% σε 25,6%, μείωση που προκάλεσε ζημιά 2,6 δις στο ελληνικό δημόσιο, δηλαδή στον Έλληνα φορολογούμενο.
Την «αμνήστευση» του ΤΧΣ (με όρους λοιμωξιολόγων το «ακαταδίωκτο») που ο ίδιος ο υπουργός οικονομικών επέβαλε με νομοθετική ρύθμιση.
Νομοθετική ρύθμιση με την οποία ο υπουργός οικονομικών απήλλαξε τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του ΤΧΣ από τις ποινικές ευθύνες για την (εκούσια!) ζημιά των 2,6 δις που προκάλεσαν στο ελληνικό δημόσιο κατά την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας Πειραιώς.
Αμέσως μετά ο Economist υπενθυμίζει (στο παγκόσμιο αναγνωστικό κοινό του!) την προηγούμενη «αμνήστευση» των ποινικών υποθέσεων στις οποίες εμπλέκονται 300 (και πλέον!) τραπεζικά στελέχη (το «τσιμπηματάκι» - tweak που προαναφέραμε).
Ανάμεσα στις δύο υποθέσεις (στην Τράπεζα Πειραιώς και στο «τσιμπηματάκι») όμως μεσολαβεί μια φράση -κλειδί.
Ποια είναι αυτή η φράση του Economist;
«Οι Έλληνες τραπεζίτες έχουν κάθε λόγο να είναι ευγνώμονες προς την κυβέρνηση».
Εννοείται για όλα αυτά που έκανε η κυβέρνηση ώστε η ελληνική οικονομία να είναι αυτό που σήμερα περιγράφει το βρετανικό περιοδικό: non respectable.
Στο ίδιο άρθρο υπάρχει αναφορά στον τουρισμό με την επισήμανση ότι οι κρατήσεις στα ξενοδοχεία είναι ακόμη «ισχνές» (thin) και ότι ο κορωνοϊός «εκπνέει βραδέως» (lingers).
Η αναβάθμιση των ελληνικών τραπεζών από την S&P θεωρείται μεν «καλό νέο» αλλά ο Economist θυμίζει στους αναγνώστες του ότι οι ελληνικές τράπεζες παραμένουν στην κατηγορία «σκουπίδια» (σε junk territory).
Η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας Πειραιώς χαρακτηρίζεται μεν ως «αναπάντεχα επιτυχής» αλλά επισημαίνεται ότι η κυβέρνηση ευνόησε συγκεκριμένους «στρατηγικούς επενδυτές» (σε βάρος του ελληνικού δημοσίου), δηλαδή τους Τζων Πόλσον και Τέλη Μιστακίδη.
Το συμπέρασμα του Economist περιγράφεται όχι στο τέλος του άρθρου, όπως συμβαίνει συνήθως, αλλά στην πρώτη αράδα και διαψεύδει όσους κακόβουλα αποδίδουν στον πρωθυπουργό «ανεμελιά».
«Αυτές είναι ημέρες αγωνίας για τον Κυριάκο Μητσοτάκη» ξεκινάει το άρθρο του Economist αναφερόμενο στον τουρισμό που κατά το περιοδικό, αν δεν επανακάμψει, η (έτσι και αλλιώς non respectable) ελληνική οικονομία θα συρρικνωθεί και φέτος.
Το ερώτημα πάντως είναι ποιος ξένος επενδυτής θα διακινδυνεύσει τα κεφάλαιά του σε μια χώρα όπως την περιγράφει ο Economist.
Mε «τσιμπήματα» στον ποινικό κώδικα, με «ακαταδίωκτα», με «εύνοιες» σε «στρατηγικούς επενδυτές», με απώλεια 2,6 δις για εγχώριους φορολογούμενους προς όφελος μιας τράπεζας.
Η οποία τράπεζα αν και «ανά-κεφαλαιοποιήθηκε» δύο φορές (με λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων) ξαναβρέθηκε στο χείλος της χρεωκοπίας.
Με τους υπεύθυνους τραπεζίτες να έχουν «αμνηστευτεί» εκ των προτέρων.
Το άρθρο του Economist (με ημερομηνία στην ηλεκτρονική έκδοσή του την 6η Μαΐου) «εξαφανίστηκε» από τα ελληνικά ΜΜΕ αφού στην σχετική αναζήτηση (Google) προκύπτει μόνον μια αναπαραγωγή του (Banking News).
Η κυβέρνηση, όμως, δεν μπορεί να το αγνοεί βασιζόμενη στο ιδιαίτερο «ακαταδίωκτο» που απολαμβάνει από τα εγχώρια ΜΜΕ (η Τράπεζα Πειραιώς είναι χορηγός δελτίων ειδήσεων).
Γιατί η αρθρογραφία του «συστημικού» Economist μπορεί να μην διαβάζεται από Έλληνες ψηφοφόρους, αλλά, δυστυχώς για την προκειμένη περίπτωση, διαβάζεται από ξένους επενδυτές.
O τίτλος του σχετικού άρθρου του Economistχειροτερεύει τα πράγματα αφού διατυμπανίζει τον «γεμάτο λακκούβες» (τι είδους άραγε;) δρόμο (bumpy road) τον οποίο πρέπει να διανύσει η Ελλάδα προκειμένου να επιτύχει την οικονομική «ευπρέπεια» (ο αγγλικός όρος financial respectability είναι ακόμη πιο υποτιμητικός από την «ελεύθερη» ελληνική μετάφρασή του).
Τι συμβαίνει όμως και ο Economist (που -δημοσιογραφικά αλλά και πολιτικά- εκφράζει παγκοσμίως τον άκρατο οικονομικό φιλελευθερισμό) χαρακτηρίζει την Ελλάδα ως μια χώρα με οικονομία που δεν είναι respectable;
Δηλαδή με μια οικονομία που δεν είναι άξια σεβασμού!
Μα είναι η πρόσφατη αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας Πειραιώς που ο Economist (στον υπέρτιτλο του άρθρου) περιγράφει ως clean-up operation και η οποία φαίνεται να αποτελεί, κατά το βρετανικό περιοδικό, την επιτομή της non respectable ελληνικής οικονομίας.
Και απαριθμεί τα στοιχεία αυτής της non respectability.
Την απώλεια 2,6 δις για το ελληνικό δημόσιο (Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας-ΤΧΣ) από την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας Πειραιώς.
Την απομάκρυνση τον Φεβρουάριο του 2021 του αυστριακού διευθύνοντος συμβούλου του ΤΧΣ ο οποίος, κατά τον Economist, προσπάθησε να «προστατεύσει» το ΤΧΣ (δηλαδή το ελληνικό δημόσιο, ο αυστριακός!) από «πολιτικές παρεμβάσεις».
Την μείωση της συμμετοχής του ΤΧΣ (δηλαδή του ελληνικού δημοσίου) στο μετοχικό κεφάλαιο της Τράπεζας Πειραιώς από 61% σε 25,6%, μείωση που προκάλεσε ζημιά 2,6 δις στο ελληνικό δημόσιο, δηλαδή στον Έλληνα φορολογούμενο.
Την «αμνήστευση» του ΤΧΣ (με όρους λοιμωξιολόγων το «ακαταδίωκτο») που ο ίδιος ο υπουργός οικονομικών επέβαλε με νομοθετική ρύθμιση.
Νομοθετική ρύθμιση με την οποία ο υπουργός οικονομικών απήλλαξε τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του ΤΧΣ από τις ποινικές ευθύνες για την (εκούσια!) ζημιά των 2,6 δις που προκάλεσαν στο ελληνικό δημόσιο κατά την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας Πειραιώς.
Αμέσως μετά ο Economist υπενθυμίζει (στο παγκόσμιο αναγνωστικό κοινό του!) την προηγούμενη «αμνήστευση» των ποινικών υποθέσεων στις οποίες εμπλέκονται 300 (και πλέον!) τραπεζικά στελέχη (το «τσιμπηματάκι» - tweak που προαναφέραμε).
Ανάμεσα στις δύο υποθέσεις (στην Τράπεζα Πειραιώς και στο «τσιμπηματάκι») όμως μεσολαβεί μια φράση -κλειδί.
Ποια είναι αυτή η φράση του Economist;
«Οι Έλληνες τραπεζίτες έχουν κάθε λόγο να είναι ευγνώμονες προς την κυβέρνηση».
Εννοείται για όλα αυτά που έκανε η κυβέρνηση ώστε η ελληνική οικονομία να είναι αυτό που σήμερα περιγράφει το βρετανικό περιοδικό: non respectable.
Στο ίδιο άρθρο υπάρχει αναφορά στον τουρισμό με την επισήμανση ότι οι κρατήσεις στα ξενοδοχεία είναι ακόμη «ισχνές» (thin) και ότι ο κορωνοϊός «εκπνέει βραδέως» (lingers).
Η αναβάθμιση των ελληνικών τραπεζών από την S&P θεωρείται μεν «καλό νέο» αλλά ο Economist θυμίζει στους αναγνώστες του ότι οι ελληνικές τράπεζες παραμένουν στην κατηγορία «σκουπίδια» (σε junk territory).
Η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας Πειραιώς χαρακτηρίζεται μεν ως «αναπάντεχα επιτυχής» αλλά επισημαίνεται ότι η κυβέρνηση ευνόησε συγκεκριμένους «στρατηγικούς επενδυτές» (σε βάρος του ελληνικού δημοσίου), δηλαδή τους Τζων Πόλσον και Τέλη Μιστακίδη.
Το συμπέρασμα του Economist περιγράφεται όχι στο τέλος του άρθρου, όπως συμβαίνει συνήθως, αλλά στην πρώτη αράδα και διαψεύδει όσους κακόβουλα αποδίδουν στον πρωθυπουργό «ανεμελιά».
«Αυτές είναι ημέρες αγωνίας για τον Κυριάκο Μητσοτάκη» ξεκινάει το άρθρο του Economist αναφερόμενο στον τουρισμό που κατά το περιοδικό, αν δεν επανακάμψει, η (έτσι και αλλιώς non respectable) ελληνική οικονομία θα συρρικνωθεί και φέτος.
Το ερώτημα πάντως είναι ποιος ξένος επενδυτής θα διακινδυνεύσει τα κεφάλαιά του σε μια χώρα όπως την περιγράφει ο Economist.
Mε «τσιμπήματα» στον ποινικό κώδικα, με «ακαταδίωκτα», με «εύνοιες» σε «στρατηγικούς επενδυτές», με απώλεια 2,6 δις για εγχώριους φορολογούμενους προς όφελος μιας τράπεζας.
Η οποία τράπεζα αν και «ανά-κεφαλαιοποιήθηκε» δύο φορές (με λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων) ξαναβρέθηκε στο χείλος της χρεωκοπίας.
Με τους υπεύθυνους τραπεζίτες να έχουν «αμνηστευτεί» εκ των προτέρων.
Το άρθρο του Economist (με ημερομηνία στην ηλεκτρονική έκδοσή του την 6η Μαΐου) «εξαφανίστηκε» από τα ελληνικά ΜΜΕ αφού στην σχετική αναζήτηση (Google) προκύπτει μόνον μια αναπαραγωγή του (Banking News).
Η κυβέρνηση, όμως, δεν μπορεί να το αγνοεί βασιζόμενη στο ιδιαίτερο «ακαταδίωκτο» που απολαμβάνει από τα εγχώρια ΜΜΕ (η Τράπεζα Πειραιώς είναι χορηγός δελτίων ειδήσεων).
Γιατί η αρθρογραφία του «συστημικού» Economist μπορεί να μην διαβάζεται από Έλληνες ψηφοφόρους, αλλά, δυστυχώς για την προκειμένη περίπτωση, διαβάζεται από ξένους επενδυτές.
antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου