Σε ό,τι αφορά τους αντιεεμβολιαστές ιερείς:
«Είναι απαράδεκτοι. Και είναι απαράδεκτοι διότι οι ίδιοι όταν αρρωστήσουν πάνε κατευθείαν στον γιατρό τους. Αν μου λέγανε ότι αφήνουν, εγκαταλείπουν την τύχη και τη ζωή τους στον Θεό, θα τους άφηνα. Προστάτη έχουνε, στον γιατρό θα πάνε. Και επομένως, σε τελική ανάλυση, ούτε τον εαυτό τους επιτρέπεται να τον αφήνουν ακάλυπτο από τη στιγμή που έρχονται σε επαφή με κόσμο. Θα μολύνουν και θα μολυνθούν.
Από την αρχή της πρώτης φάσης της πανδημίας είχα πει ότι ο εμβολιασμός πρέπει να είναι υποχρεωτικός σε όσους μισθοδοτούνται από το Δημόσιο. Ολοι αυτοί, ανεξαρτήτως τού αν είναι κληρικοί, υπάλληλοι, γιατροί, αστυνομικοί, στρατιωτικοί, πρέπει να εμβολιαστούν επειγόντως. Είναι εξωφρενικό να είσαι γιατρός ή νοσηλευτής και να μην έχεις εμβολιαστεί. Αν είχε γίνει, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα».
– Και με την ελληνική πολιτική σκηνή, ποια η θέση σου, τι ψηφίζεις;
«Δεν μπορεί ο κληρικός, και δη ο επίσκοπος, να πάρει θέση πολιτική. Αν το κάνει, το υπόλοιπο ποίμνιο δεν θα πειθαρχήσει. Κάθε ποιμενάρχης είναι όλου του ποιμνίου. Αν διαλέξει ένα κόμμα, τότε θα έχει πνευματικές σχέσεις με το κόμμα της αρεσκείας του. Οταν ήμουν Μητροπολίτης Ζακύνθου, κάθε φορά που προκηρύσσονταν εκλογές εγώ έφευγα από τη Ζάκυνθο. Μπορεί να έχεις τις προσωπικές σου επιλογές, αλλά όχι και να τις εκδηλώνεις δημοσίως. Αν το κάνεις, από κληρικός καταντάς κομματάρχης».
– Ποια η γνώμη σου για την περίπτωση του μακαρίτη του Χριστόδουλου;
«Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του».
– Μόνο αυτό;
«Και να τον συγχωρέσει όπως όλους μας».
– Και για την επιλογή του φύλου, δηλαδή γκέι, τρανσέξουαλ;
«Φυσικά όχι! Κατηγορηματικά! Δεν συμφωνώ γιατί είναι διαστροφή και καλά θα κάνουν όλοι να ακολουθούν τη φύση τους. Οι υπόλοιποι να το κρατάνε για τον εαυτό τους. Να μην εξευτελίζονται δημοσίως. Να το κλείνουν στο δωμάτιό τους και εκεί να κάνουν ό,τι θέλουν. Δεν μπορείς να το κυκλοφορείς σαν να είναι τσάντα Prada»!
– Μα καλά, δεν έχεις συναντήσει τέτοιες περιπτώσεις σε κάποιους δικούς σου κύκλους;
«Oχι σε φίλους, σε γνωστούς ναι. Δικαίωμα του καθένα είναι πώς να διαθέτει τον εαυτό του. “Ακουσε ρε”, έλεγε ο Σεραφείμ, “πάρε όποια πουτάνα από τον Πειραιά θέλεις και όποιον πούστη θέλεις. Αλλά να βάλεις την πετσέτα στην κλειδαριά. Τότε να κάνεις ό,τι γουστάρεις, αρκεί να μη σκανδαλίσεις”»!
– Μα καλά, δεν υπάρχουν τέτοιοι και στους κόλπους της Εκκλησίας; Ο τόπος έχει βουίξει. Εχουν ακουστεί πολλά περί κρουσμάτων ομοφυλοφιλίας στην Εκκλησία.
«Μα, υπάρχουν παντού, σε όλους τους χώρους. Μη γελιόμαστε και μην υποκρινόμαστε. Και στους δικαστικούς και στους πολιτικούς και σε όλους τους τομείς και τα επαγγέλματα».
– Μήπως πρέπει να επιτραπεί ο έγγαμος βίος για όλη την κλίμακα της εκκλησιαστικής ιεραρχίας;
«Οχι, απαγορεύεται ρητώς. Διότι ο επίσκοπος παντρεύεται την Εκκλησία. Οι άγαμοι αρχιμανδρίτες έχουν ορκιστεί τον μοναχισμό. Οπως συνέβη σε μένα στο Σινά το 1959. Δύο χρόνια αργότερα έγινα διάκος και το 1962 ιερομόναχος. Λοιπόν, υπάρχουν δύο τάξεις κληρικών. Οι άγαμοι της μοναστηριακής ζωής και οι έγγαμοι που έχουν τις οικογένειές τους. Και είναι μια πρόοδος αυτή γιατί στους κόλπους της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας απαγορεύεται ο γάμος σε όλες τις βαθμίδες των κληρικών».
– Και με την εκκλησιαστική περιουσία; Δεν πρέπει να επιστραφεί στην Πολιτεία;
«Μα τι λες τώρα; Αν η Εκκλησία διέθετε σήμερα όση είχε δώσει στο παρελθόν στην Πολιτεία, τότε στην ιδιοκτησία της θα ανήκε η μισή Ελλάδα. Επιστροφή, ποια επιστροφή; Δεν την πήραμε, μας τη δώσανε»!
– Η Εκκλησία ενώνει;
«Οποιος τολμήσει να τα βάλει με την Εκκλησία θα είναι σαν να τα βάζει με όλο τον κόσμο. Και για να τελειώνουμε: η Εκκλησία ούτε πολιτεύεται ούτε αντιπολιτεύεται, αλλά πρέπει μονίμως να πορεύεται»
– Ποιες οι παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας;
«Ανειλικρίνεια. Ο πλουτισμός σε βάρος των άλλων. Να συκοφαντεί ο ένας τον άλλον. Να μαλώνουμε για τα κόμματα. Η διχόνοια. Τα γνωστά».
– Μια και το ’φερε η κουβέντα στους πολιτικούς, ποια η γνώμη σου για τη σημερινή κυβέρνηση;
«Οχι, δεν θα σου πω τη γνώμη μου ούτε για την κυβέρνηση ούτε για την αντιπολίτευση. Θα σου πω όμως τούτο: Οταν το κυβερνητικό κόμμα επιστρέφει στην αντιπολίτευση, τότε ρίχνει όλο το φταίξιμο στο αντίπαλο κόμμα που κέρδισε στις εκλογές. Και τούμπαλιν. Τα ξεχνάνε και μετά τα ξαναθυμούνται. Ετσι γίνεται».
– Και η γνώμη σου για τον σημερινό Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο;
«Θα έπρεπε να είχε γίνει την εποχή που έγινε ο Χριστόδουλος. Ως διάδοχος του Σεραφείμ. Ανθρωπος που διακρίνεται για τη σεμνότητά του. Εχει μια ταπείνωση που σε σκλαβώνει. Ο μακαρίτης ο Χριστόδουλος παρουσίαζε έναν δυναμισμό, ο οποίος δυναμισμός έβλαψε την Εκκλησία. Και αυτό επειδή δεν διέθετε την απαραίτητη, για το αξίωμα του Αρχιεπισκόπου, σεμνότητα. Επιθυμούσε μπαλκόνι. Του άρεσε το συλλαλητήριο. Και πάρα πολλές φορές αποδείχθηκε ότι στο τέλος έκανε κωλοτούμπες. Παράδειγμα; Φυσικά, οι ταυτότητες. Και όχι μόνο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου