Η Cynthia Chung δημοσίευσε το κεφάλαιο 5 από το βιβλίο της που μόλις κυκλοφόρησε « Η αυτοκρατορία που ο μαύρος ήλιος δεν έδυε ποτέ: η γέννηση του διεθνούς φασισμού και η αγγλοαμερικανική εξωτερική πολιτική » στο Substack .
Το κεφάλαιο περιγράφει λεπτομερώς πώς το Ουκρανικό Εθνικιστικό Κίνημα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αγοράστηκε και πληρώθηκε από την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών (“CIA”).
Ξεκινά περιγράφοντας μερικά σημαντικά ιστορικά σημεία – τις ιστορικές ρίζες του ουκρανικού εθνικισμού. Ξεκινώντας από τη Ρωσία του Κιέβου, μια ομοσπονδία στην Ανατολική-Βόρεια Ευρώπη από τα τέλη του 9ου έως τα μέσα του 13ου αιώνα. Η σημερινή Λευκορωσία, η Ρωσία και η Ουκρανία αναγνωρίζουν τους ανθρώπους της Ρωσίας του Κιέβου ως πολιτιστικούς προγόνους τους. Συνεχίζει να σκιαγραφεί την ιστορία μέχρι την ίδρυση της Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών (OUN) το 1929 σε ένα μέρος που βρισκόταν, εκείνη την εποχή, στην Πολωνία.
Η OUN δολοφόνησε τον Πολωνό υπουργό Εσωτερικών Bronislaw Pieracki το 1934. Μεταξύ εκείνων που δικάστηκαν και καταδικάστηκαν το 1936 για τη δολοφονία του Pieracki, ήταν ο Stefan Bandera και ο Mykola Lebed και οι δύο άνηκαν στην OUN. Και δραπέτευσαν όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Πολωνία το 1939. Τον Αύγουστο του 1939, η Σοβιετική Ένωση και η Ναζιστική Γερμανία υπέγραψαν το σύμφωνο μη επίθεσης, μοιράζοντας την Πολωνία. Το 1940 το OUN θα χωριστεί σε OUN-M με επικεφαλής τον Andriy Melnyk και OUN-B με επικεφαλής τον Stefan Bandera.
Τον Ιούνιο του 1941, όταν η ναζιστική Γερμανία εισέβαλε στη δυτική Ουκρανία, υπήρχαν πολλοί Δυτικοί Ουκρανοί που καλωσόρισαν τους Ναζί που εισέβαλαν ως «απελευθερωτές» τους. Τόσο το OUN-M όσο και το OUN-B θα περνούσαν μεγάλο μέρος του πολέμου σε στενή συνεργασία με τους Γερμανούς.
Οκτώ ημέρες μετά την εισβολή της Γερμανίας στην ΕΣΣΔ, στις 30 Ιουνίου 1941, η OUN-B κήρυξε την ίδρυση του ουκρανικού κράτους στο όνομα του Μπαντέρα στο Λβιβ και υποσχέθηκε πίστη στον Χίτλερ. Σε απάντηση, οι ηγέτες και οι συνεργάτες του OUN-B συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν ή δολοφονήθηκαν αμέσως από την Γκεστάπο. Ο Στέφαν Μπαντέρα και ο πλησιέστερος αναπληρωτής του Γιάροσλαβ Στέτσκο κρατήθηκαν αρχικά σε κατ’ οίκον περιορισμό και στη συνέχεια στάλθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Σαχσενχάουζεν. Ο Mykola Lebed τελικά συνεργάστηκε με την Γκεστάπο και έγινε ο de facto ηγέτης της ηγεσίας της OUN-B, γνωστής και ως Banderists.
Το επόμενο έτος ο Lebed θα γινόταν ο ηγέτης της υπόγειας πτέρυγας τρομοκρατίας, του Ουκρανικού Αντάρτικου Στρατού (UPA), ο οποίος συνέχισε να λειτουργεί μέχρι το 1956. Μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1944, αξιωματικοί του γερμανικού στρατού στη βόρεια Ουκρανία είπαν στους ανωτέρους τους ότι το UPA ήταν «φυσικός σύμμαχος της Γερμανίας» και «πολύτιμη βοήθεια για τη γερμανική Ανώτατη Διοίκηση», και ο ίδιος ο Χίμλερ εξουσιοδότησε την εντατικοποίηση των επαφών με την UPA.
Επίσης, τον Σεπτέμβριο του 1944, οι Γερμανοί απελευθέρωσαν τον Μπαντέρα και τον Στέτσκο από το Σαχσενχάουζεν.
Αυτό οδηγεί στο δεύτερο μισό του κεφαλαίου 5 της Chung, βλέπε παρακάτω. Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το κεφάλαιο, με παραπομπές σε πηγές, ΕΔΩ .
«[Ο Mykola Lebed] υπήρξε ένας πολύ γνωστός σαδιστής και συνεργάτης των Γερμανών» – Έκθεση 1947 από το Σώμα Αντικατασκοπείας του Αμερικανικού Στρατού (CIC)
Τον Ιούλιο του 1944 ο Mykola Lebed βοήθησε στο σχηματισμό του Ανώτατου Ουκρανικού Απελευθερωτικού Συμβουλίου (UHVR), το οποίο θα ισχυριζόταν ότι εκπροσωπούσε το ουκρανικό έθνος και χρησίμευε ως υπόγεια κυβέρνηση στα Καρπάθια Όρη, σε αντίθεση με την Ουκρανική ΣΣΔ. Το κυρίαρχο πολιτικό κόμμα στο UHVR ήταν η ομάδα Bandera και η UPA, η οποία από εκείνο το σημείο και μετά υπηρέτησε ως στρατός της UHVR και συνέχισε να πολεμά τους Σοβιετικούς μέχρι το 1956.
Μια κόντρα ξέσπασε το 1947 μεταξύ Μπαντέρα και Στέτσκο για μια ανεξάρτητη Ουκρανία υπό ένα ενιαίο κόμμα και υπό την ηγεσία του ίδιου του Μπαντέρα εναντίον του Lebed και του πατέρα του Ivan Hrynioch (αρχηγό του πολιτικού τμήματος UHVR) που ήταν κατά του Μπαντέρα ως αρχηγό του κράτους.
Σε ένα Συνέδριο του Ξένου Τμήματος του OUN τον Αύγουστο του 1948, ο Μπαντέρα (ο οποίος έλεγχε ακόμα το 80% του UHVR) απέβαλε την ομάδα τους Hrynioch-Lebed και διεκδίκησε την αποκλειστική εξουσία στο ουκρανικό εθνικιστικό κίνημα, συνέχισε τις τρομοκρατικές τακτικές κατά των αντι-μπαντεριστών Ουκρανών ηγετών στη Δυτική Ευρώπη και έκανε προσπάθειες για τον έλεγχο των ουκρανικών μεταναστευτικών οργανώσεων. Ωστόσο, ο Lebed που είχε έρθει κοντά με τους Αμερικανούς απο εκείνη τη στιγμή αναγνωρίστηκε, μαζί με τον Hrynioch ως επίσημη αντιπροσωπεία UHVR στο εξωτερικό.
Με τον πόλεμο να χάνετε, ο Lebed υιοθέτησε μια στρατηγική παρόμοια με αυτή του Reinhard Gehlen – επικοινώνησε με τους Συμμάχους μετά την απόδραση της Ρώμης το 1945 με ένα πλήθος ονομάτων και επαφών αντι-σοβιετικών που βρίσκονταν στη δυτική Ουκρανία και σε στρατόπεδα εκτοπισμένων στη Γερμανία. Αυτό τον έκανε ελκυστικό για το Σώμα Αντικατασκοπείας του Αμερικανικού Στρατού (CIC) παρά την μη παραδοχή τους στην έκθεσή τους το 1947.
Στα τέλη του 1947, ο Lebed που φοβόταν ότι θα δολοφονηθεί από τους Σοβιετικούς στη Ρώμη, μεταφέρθηκε μαζί με την οικογένειά του από το CIC στο Μόναχο της Γερμανίας τον Δεκέμβριο του 1947 για την ασφάλειά του.
Ο Norman JW Goder γράφει:
Στα τέλη του 1947, ο Lebed είχε προσπαθήσει να ξεγράψει πλήρως τις προπολεμικές και εμπόλεμες δραστηριότητές του για αμερικανική κατανάλωση. Στη δική του ερμηνεία, είχε πέσει θύμα των Πολωνών, των Σοβιετικών και των Γερμανών – θα ζούσε με το φόβο ότι «καταζητείται» απο τη Γκεστάπο για το υπόλοιπο της ζωής του για να αποδείξει τα ναζιστικά του διαπιστευτήρια… Δημοσίευσε επίσης ένα 126- φυλλάδιο σελίδας για το UPA, το οποίο εξιστόρησε τον ηρωικό αγώνα των Ουκρανών ενάντια στους Ναζί και τους Μπολσεβίκους, ενώ καλούσε για μια ανεξάρτητη, μεγαλύτερη Ουκρανία που θα αντιπροσωπεύει τα ανθρώπινα ιδανικά της ελευθερίας του λόγου και της ελεύθερης πίστης.
Η UPA, σύμφωνα με το βιβλίο του, δεν συνεργάστηκε ποτέ με τους Ναζί, ούτε αναφέρεται στο βιβλίο η σφαγή Εβραίων ή Πολωνών της Γαλικίας. Το CIC θεώρησε ότι το φυλλάδιο ήταν το «πλήρες υπόβαθρο για το θέμα.’ Το CIC παρέβλεψε το γεγονός ότι υπό τη δική του παρακολούθηση ένα Συνέδριο του OUN που πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1947 είχε διασπαστεί, χάρη στην κριτική του Lebed για τον εκδημοκρατισμό του OUN. Αυτό αγνοήθηκε από τη CIA, η οποία άρχισε να χρησιμοποιεί τον Lebed εκτενώς το 1948…Τον Ιούνιο του 1949…η CIA τον μετέφερε λαθραία στις Ηνωμένες Πολιτείες με τη σύζυγο και την κόρη του υπό τη νόμιμη κάλυψη του νόμου για τα εκτοπισμένα άτομα.
Η Υπηρεσία Μετανάστευσης και Πολιτογράφησης (INS) άρχισε να ερευνά τον Lebed και τον Μάρτιο του 1950 ανέφερε στην Ουάσιγκτον ότι πολλοί Ουκρανοί πληροφοριοδότες μίλησαν για τον ηγετικό ρόλο του Lebed στους «τρομοκράτες Bandera» και ότι κατά τη διάρκεια του πολέμου οι Μπαντεριστές εκπαιδεύτηκαν και οπλίστηκαν από την Γκεστάπο και ήταν υπεύθυνοι για «Χονδρικές δολοφονίες Ουκρανών, Πολωνών και Εβραίων [sic]…Σε όλες αυτές τις ενέργειες, ο Lebed ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς ηγέτες».
Το 1951, κορυφαίοι αξιωματούχοι του INS ενημέρωσαν τη CIA για τα ευρήματά της μαζί με το σχόλιο ότι ο Lebed πιθανότατα θα αντιμετώπιζε απέλαση. Η CIA απάντησε στις 3 Οκτωβρίου 1951, ότι όλες οι κατηγορίες ήταν ψευδείς και ότι ο φάκελος της Γκεστάπο «ήθελε» τον Lebed να αποδείξει ότι «πολέμησε με τον ίδιο ζήλο εναντίον των Ναζί και των Μπολσεβίκων».
Ως αποτέλεσμα, αξιωματούχοι του INS ανέστειλαν την έρευνα για το Lebed.
Τον Φεβρουάριο του 1952, η CIA πίεσε το INS να χορηγήσει στον Lebed έγγραφα επανεισόδου ώστε να μπορέσει να φύγει και να ξαναμπεί στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά βούληση. Ο Argyle Mackey, Επίτροπος του INS, αρνήθηκε να το χορηγήσει.
Στις 5 Μαΐου 1952, ο Allen Dulles, τότε διευθυντής της CIA έγραψε μια επιστολή στον Mackey δηλώνοντας:
Σε σχέση με μελλοντικές δραστηριότητες του Οργανισμού, είναι επειγόντως απαραίτητο ο [Lebed] να μπορεί να ταξιδεύει στη Δυτική Ευρώπη. Προτού [αυτός] αναλάβει τέτοιο ταξίδι, ωστόσο, αυτή η Υπηρεσία πρέπει να… διαβεβαιώσει την επανείσοδό του στις Ηνωμένες Πολιτείες χωρίς έρευνα ή περιστατικό που θα προσέλκυε αδικαιολόγητη προσοχή στις δραστηριότητές του.
Τι ήταν στη Δυτική Γερμανία; Ο Στρατηγός Reinhard Gehlen, πρώην αρχηγός των στρατιωτικών πληροφοριών των ξένων στρατών της Wehrmacht, στον οποίο είχε επιτραπεί να επανεισέλθει στη Δυτική Γερμανία για να ιδρύσει την Οργάνωσή του Gehlen, η οποία αργότερα θα σχημάτιζε την Bundesnachrichtendienst (Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Πληροφοριών της Δυτικής Γερμανίας) το 1956.
Ο Dulles ήθελε επίσης να αλλάξει το νομικό καθεστώς του Lebed σε αυτό του «μόνιμου κατοίκου», σύμφωνα με την Ενότητα 8 του νόμου της CIA του 1949. Το INS δεν διερεύνησε ποτέ περαιτέρω μετά την επιστολή του Dulles και ο Lebed έγινε πολιτογραφημένος πολίτης των ΗΠΑ τον Μάρτιο του 1957.
Ο Μπαντέρα θα στάθμευε επίσης στη Δυτική Γερμανία με την οικογένειά του μετά τον πόλεμο, όπου παρέμεινε ηγέτης του OUN-B και συνεργάστηκε με πολλές αντικομμουνιστικές οργανώσεις καθώς και με τη βρετανική υπηρεσία πληροφοριών. Σε αυτό το σημείο ο Μπαντέρα είχε γίνει υπερβολικά ισχυρός και υπήρξαν πολλαπλές προσπάθειες, τόσο από τους Αμερικανούς όσο και από τους Βρετανούς ξεκινώντας το 1953, να πείσουν τον Μπαντέρα να παραιτηθεί και ο Lebed να εκπροσωπήσει «όλο το απελευθερωτικό κίνημα της Ουκρανίας στην πατρίδα». Ο Μπαντέρα αρνήθηκε και παρουσιάστηκε ως απατεώνας.
Λέγεται ότι ο Μπαντέρα δολοφονήθηκε το 1959 από έναν πράκτορα της KGB στο Μόναχο, ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να παραμελήσει ότι ήταν εξαιρετικά ωφέλιμο για τους Αμερικανούς που απομακρύνθηκε ο Μπαντέρα, λαμβάνοντας υπόψη τι είχαν σχεδιάσει για την Ουκρανία. μελλοντικά…
Μεταξύ των αποχαρακτηρισμένων αρχείων είναι αυτό του FBI του Χούβερ, ο οποίος διέθετε ένα μικρό θησαυροφυλάκιο αιχμαλωτισμένων εγγράφων του Γερμανικού Γενικού Επιτελείου από το 1943 και το 1944, τα οποία αποκάλυψαν τη γερμανική εκτίμηση για το έργο της UPA, ενώ ανέφεραν ονομαστικά τον Lebed. Φαίνεται ότι αυτό δεν κοινοποιήθηκε ποτέ σε καμία υπηρεσία ή ίδρυμα, εκτός από τη CIA, παρά τα αιτήματα από το INS κατά τη διάρκεια της έρευνάς τους για τον Lebed.
Είναι ενδιαφέρον ότι ο Goda γράφει:
Η πλήρης έκταση των δραστηριοτήτων του [του Lebed] ως «Υπουργός Εξωτερικών» [του UHVR] μπορεί να μην γίνει ποτέ γνωστή, αλλά η παρακολούθηση του FBI δίνει κάποια ιδέα. Εν μέρει, ο Lebed έδωσε διαλέξεις σε διάσημα πανεπιστήμια όπως το Yale για θέματα όπως ο βιολογικός πόλεμος που χρησιμοποιούσε η σοβιετική κυβέρνηση στην Ουκρανία .
Το παρακάτω είναι μια ένδειξη για το τι μπορεί να αναφερόταν ο Dulles ως επείγουσα ανάγκη για την επανείσοδο του Lebed στη Δυτική Ευρώπη.
Ο Μπράιτμαν και ο Γκόντα γράφουν:
Μέχρι το 1947 περίπου 250.000 Ουκρανοί ζούσαν…στη Γερμανία, την Αυστρία και την Ιταλία, πολλοί από αυτούς ήταν ακτιβιστές ή υποστηρικτές του OUN. Μετά το 1947 μαχητές της UPA άρχισαν να περνούν στην αμερικανική ζώνη, έχοντας φτάσει στα σύνορα με τα πόδια μέσω της Τσεχοσλοβακίας.
Ωστόσο, ο Lebed δεν χρειαζόταν μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μόλις βρισκόταν στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Lebed επιλέχθηκε ως επικεφαλής επαφής/σύμβουλος της CIA για την AERODYNAMIC.
Ο Μπράιτμαν γράφει:
Η πρώτη φάση της AERODYNAMIC περιελάμβανε διείσδυση στην Ουκρανία και στη συνέχεια διήθηση Ουκρανών πρακτόρων που είχαν εκπαιδευτεί από τη CIA. Μέχρι τον Ιανουάριο του 1950 ο βραχίονας της CIA για τη συλλογή μυστικών πληροφοριών (Γραφείο Ειδικών Επιχειρήσεων, OSO) και ο βραχίονας για μυστικές επιχειρήσεις (Γραφείο Συντονισμού Πολιτικής, OPC) συμμετείχαν στην Ουκρανία [σημείωση συγγραφέα: η αδίστακτη φατρία της CIA Allen Dulles]… Η Ουάσιγκτον ήταν ιδιαίτερα ικανοποιημένη με το υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης της UPA στην Ουκρανία και τις δυνατότητες της για περαιτέρω αντάρτικες δράσεις, και με τα «ασυνήθιστα νέα ότι… η ενεργός αντίσταση στο σοβιετικό καθεστώς εξαπλώθηκε σταθερά προς τα ανατολικά, από την πρώην Πολωνία,την Ελλάδα Καθολικές επαρχίες… [Ωστόσο] Μέχρι το 1954 η ομάδα του Lebed έχασε κάθε επαφή με το UHVR. Μέχρι εκείνη τη στιγμή οι Σοβιετικοί υπέταξαν τόσο το UHVR όσο και το UPA και η CIA τερμάτισε την επιθετική φάση της AERODYNAMIC.
Ξεκινώντας το 1953 η AERODYNAMIC άρχισε να λειτουργεί μέσω μιας ουκρανικής ομάδας υπό την ηγεσία του Lebed στη Νέα Υόρκη υπό την αιγίδα της CIA, η οποία συγκέντρωνε ουκρανική λογοτεχνία και ιστορία και παρήγαγε ουκρανικές εθνικιστικές εφημερίδες, δελτία, ραδιοφωνικά προγράμματα και βιβλία για διανομή στην Ουκρανία. Το 1956 αυτή η ομάδα ιδρύθηκε επίσημα ως η μη κερδοσκοπική Ένωση Έρευνας και Εκδόσεων Prolog. Επέτρεψε στη CIA να διοχετεύει κεφάλαια ως δήθεν ιδιωτικές δωρεές χωρίς φορολογητέα ίχνη. Για να αποφύγει τις θορυβώδεις αρχές της πολιτείας της Νέας Υόρκης, η CIA μετέτρεψε την Prolog σε μια κερδοσκοπική επιχείρηση που ονομάζεται Prolog Research Corporation, η οποία φαινομενικά λάμβανε ιδιωτικά συμβόλαια. Υπό τον Hrinioch [Hrynioch], η Prolog διατηρούσε γραφείο στο Μόναχο με το όνομα Ukrainische Geseelschaft fur Auslandsstudein, EV. Οι περισσότερες δημοσιεύσεις δημιουργήθηκαν εκεί.
Η Prolog στρατολόγησε και πλήρωσε Ουκρανούς μετανάστες συγγραφείς που γενικά δεν γνώριζαν ότι εργάζονταν σε επιχείρηση ελεγχόμενη από τη CIA. Μόνο τα έξι κορυφαία μέλη του ZP/UHVR ήταν ενημερωμένοι πράκτορες. Ξεκινώντας το 1955, φυλλάδια έπεσαν αεροπορικώς πάνω από την Ουκρανία[,] και ραδιοφωνικές εκπομπές με τίτλο Nova Ukraina μεταδόθηκαν στην Αθήνα για κατανάλωση από την Ουκρανία. Αυτές οι δραστηριότητες έδωσαν τη θέση τους σε συστηματικές εκστρατείες αλληλογραφίας στην Ουκρανία μέσω ουκρανικών επαφών στην Πολωνία και επαφών μεταναστών στην Αργεντινή, την Αυστραλία, τον Καναδά, την Ισπανία, τη Σουηδία και αλλού. Η εφημερίδα Suchasna Ukrainia (Ukraine Today), ένα ουκρανικό περιοδικό για διανοούμενους που ονομάζεται Suchasnist (Το παρόν) και άλλες εκδόσεις στάλθηκαν σε βιβλιοθήκες, πολιτιστικά ιδρύματα, διοικητικά γραφεία και ιδιώτες στην Ουκρανία.
Η CIA αγόρασε και πλήρωσε για μια επωνυμία του ουκρανικού εθνικισμού à la Lebed. Σε έναν από τους πιο τρομακτικούς χασάπηδες του OUN/UPA δόθηκε η ηγεσία για να διαμορφώσει τις καρδιές και το μυαλό του ουκρανικού λαού γύρω από την εθνικιστική του ταυτότητα, μια ταυτότητα όπως ορίζεται από το OUN. Διαμόρφωσε επίσης ιστορικές και πολιτιστικές ερμηνείες ώστε να ρομαντικοποιηθεί περαιτέρω η έννοια της μεγάλης ουκρανικής φυλής του Μεγάλου Βολοδομίρ, ενθαρρύνοντας μια περαιτέρω αίσθηση ανωτερότητας και περαιτέρω διχασμό μεταξύ των Λευκορώσων και των Ρώσων.
Ένας αναλυτής της CIA έκρινε ότι «κάποια μορφή εθνικιστικού συναισθήματος συνεχίζει να υπάρχει [στην Ουκρανία] και… υπάρχει υποχρέωση να το υποστηρίξουμε ως όπλο ψυχρού πολέμου ».
Ο Breitman συνεχίζει:
…Η Prolog [επίσης] επηρέασε [την επόμενη] ουκρανική γενιά … Η Prolog είχε γίνει, σύμφωνα με τα λόγια ενός ανώτερου αξιωματούχου της CIA, το μοναδικό «όχημα για τις επιχειρήσεις της CIA που στρέφονταν στην Ουκρανική Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία και στα σαράντα εκατομμύρια Ουκρανούς πολίτες [της]. ”
Ο Lebed αποστασιοποιήθηκε φανερά από τον αντισημιτισμό των μπαντεριστικών… Για να προστατεύσει το όνομα του ουκρανικού εθνικισμού, καταδίκασε δημόσια την «προκλητική συκοφαντία» και τις «συκοφαντικές δηλώσεις» κατά των Εβραίων, προσθέτοντας σε μια Σημείωσει ότι, «ο ουκρανικός λαός…είναι αντίθετος σε όλα και σε κάθε κήρυγμα μίσους για άλλους ανθρώπους».
Ο Lebed συνταξιοδοτήθηκε το 1975 αλλά παρέμεινε σύμβουλος της Prolog και του ZP/UHVR… Στη δεκαετία του 1980 το όνομα της AERODYNAMIC άλλαξε σε QRDYNAMIC και τη δεκαετία του 1980 PDDYNAMIC και στη συνέχεια QRPLUMB. Το 1977, ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Προέδρου Κάρτερ, Zbigniew Brzezinski, βοήθησε στην επέκταση του προγράμματος λόγω των «εντυπωσιακών μερισμάτων» του και της «επίπτωσης σε συγκεκριμένα κοινά στην περιοχή-στόχο». Τη δεκαετία του 1980 η Prolog επέκτεινε τη λειτουργία της για να φτάσει και σε άλλες σοβιετικές εθνικότητες, και κατά ύψιστη ειρωνεία, αυτές περιλάμβαναν αντιφρονούντες Σοβιετικούς Εβραίους . Με την ΕΣΣΔ να βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης το 1990, η QRPLUMB τερματίστηκε με τελική πληρωμή 1,75 εκατομμυρίων δολαρίων. Η Prolog θα συνέχιζε τις δραστηριότητές της, αλλά ήταν μόνη της οικονομικά.
Τον Ιούνιο του 1985 το Γενικό Λογιστήριο ανέφερε το όνομα του Lebed σε μια δημόσια έκθεση για Ναζί και συνεργάτες που εγκαταστάθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες με τη βοήθεια των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ. Το Γραφείο Ειδικών Ερευνών (OSI) στο Υπουργείο Δικαιοσύνης άρχισε να ερευνά τον Lebed εκείνο το έτος. Η CIA ανησυχούσε ότι ο δημόσιος έλεγχος του Lebed θα έθετε σε κίνδυνο το QRPLUMB και ότι η αποτυχία προστασίας του Lebed θα προκαλούσε οργή στην κοινότητα των ουκρανών μεταναστών. Έτσι θωράκισε τον Λέμπεντ αρνούμενη οποιαδήποτε σχέση μεταξύ του Λέμπεντ και των Ναζί και υποστηρίζοντας ότι ήταν Ουκρανός μαχητής της ελευθερίας . Η αλήθεια, βέβαια, ήταν τελείως διαφορετική. Μέχρι το 1991, η CIA προσπάθησε να αποτρέψει την OSI από το να προσεγγίσει τις κυβερνήσεις της Γερμανίας, της Πολωνίας και της Σοβιετικής Ένωσης για αρχεία σχετικά με τον πόλεμο που σχετίζονται με το OUN. Η OSI τελικά εγκατέλειψε την υπόθεση, αδυνατώντας να προμηθευτεί οριστικά έγγραφα για το Lebed.
Ο Mykola Lebed πέθανε το 1998 υπό την προστασία της CIA στο New Jersey σε ηλικία 89 ετών. Οι εργασίες του βρίσκονται στο Ουκρανικό Ερευνητικό Ινστιτούτο στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ.
Αυτή είναι η αληθινή ιστορία του Ουκρανικού Εθνικιστικού Κινήματος στη σημερινή του μορφή, που αγοράστηκε και πληρώθηκε από τη CIA. Επομένως, δεν είναι αλήθεια ότι η ιδεολογία του OUN είναι αναπόσπαστη από τη δυτικο-ουκρανική εθνικιστική ταυτότητα σήμερα, ούτε ότι έχουν δημιουργηθεί αρκετές νεοναζιστικές ομάδες από το 1991 και μετά (από την ανεξαρτησία της Ουκρανίας από την ΕΣΣΔ) που όλοι θεωρούν το OUN και τον Stepan Bandera ως τον πατέρα της εκίνησης τους.
anazitiseis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου