Ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα που πήρα κατά τη διάρκεια της μάχης μου ενάντια στη γκρίνια ήταν η συνειδητοποίηση του πόσες φορές στη ζωή μου θεωρούσα ότι είμαι θύμα:
Όταν τα σχολεία των παιδιών μου άλλαζαν την τελευταία στιγμή τις ώρες της έναρξης και λήξης των μαθημάτων, και αυτό έφερνε τα πάνω κάτω στο προσωπικό και επαγγελματικό μου πρόγραμμα για όλη τη χρονιά.
Όταν το ξενοδοχείο δεν είχε ενημερωθεί για την κράτηση που είχα κάνει.
Όταν τα παιδιά μου με ξυπνούσαν χωρίς σοβαρό λόγο μέσα στη νύχτα.
Όταν έκαναν οδικές εργασίες και έφτανα καθυστερημένη στο ραντεβού μου εξαιτίας της κίνησης.
Όταν λόγω της οικονομικής κρίσης τα χρήματα δεν έφταναν για κάποιες επαγγελματικές μου ανάγκες.
Όταν μου έκοβαν το ρεύμα επειδή είχα καθυστερήσει κάποιες μέρες να πληρώσω τον λογαριασμό.
Όταν έπεφτε η σύνδεση στο Ίντερνετ.
Όταν ακύρωναν ένα ραντεβού την τελευταία στιγμή και είχα χάσει πολύτιμο χρόνο να προετοιμαστώ.
Όλες αυτές οι στιγμές, όλη μέρα, ήταν σαν ξυράφια που με έκοβαν. Συχνά είχα την τάση να θέλω να τα παρατήσω όλα. Να πω στον εαυτό μου: » Είναι μια απαίσια μέρα» ή να σκεφτώ: «Ήμουν σίγουρη, μόνο σ΄εμένα συμβαίνουν αυτά» ή ακόμη : «Να τα μας πάλι, κι άλλη ταλαιπωρία».
Η ανάγνωση της ιστορίας του γαϊδάρου στο βάθος του πηγαδιού με βοήθησε πολύ να αλλάξω οπτική γωνία, τον τρόπο που έβλεπα τα πράγματα. Είναι μια ιστορία που είχα διαβάσει πριν από κάποια χρόνια, αλλά ξαφνικά, στην προσπάθειά μου να σταματήσω να γκρινιάζω, την υιοθέτησα και την εφάρμοσα στη ζωή μου.
Μια μέρα ο γάιδαρος ενός αγρότη έπεσε μέσα σε ένα πηγάδι. Το ζώο στέναζε αξιοθρήνητα για πολλές ώρες και ο αγρότης αναρωτιόταν τι μπορούσε να κάνει. Τελικά αποφάσισε ότι ήταν ένα γέρικο ζώο και ότι το πηγάδι δεν είχε κανέναν λόγο ύπαρξης. Άλλωστε, δεν θα είχε κανένα κέρδος πλέον από το γάιδαρο. Κάλεσε, λοιπόν, όλους τους γείτονες να τον βοηθήσουν. Με ένα φτυάρι άρχισαν να ρίχνουν χώμα μέσα στο πηγάδι για να το κλείσουν.
Στην αρχή, ο γάιδαρος άρχισε να γκαρίζει. Μετά όμως, προς έκπληξη όλων, σταμάτησε. Μερικές φτυαριές αργότερα ο αγρότης έσκυψε, κοίταξε στον πάτο του πηγαδιού και δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του. Με κάθε φτυαριά χώμα που έπεφτε ο γάιδαρος έκανε κάτι απίστευτο: κουνούσε το σώμα του για να φύγει το χώμα από τη ράχη του και στη συνέχεια πατούσε πάνω στο χώμα.
Σε λίγη ώρα όλοι έμειναν με το στόμα ανοιχτό βλέποντας τον γάιδαρο να βγαίνει από το πηγάδι και να τρέχει.
Η ζωή θα δοκιμάσει να ρίξει πάνω σας κάθε είδους βάρη. Το «κόλπο» για να απελευθερωθείτε είναι να ταρακουνηθείτε έτσι ώστε να μπορέσετε να προχωρήσετε. Κάθε σκοτούρα είναι μια πέτρα που μας βοηθά να χτίσουμε τη ζωή μας. Μπορούμε να βγούμε κι από το πιο βαθύ πηγάδι χωρίς να σταματήσουμε. Μην εγκαταλείπετε ποτέ την προσπάθεια! Κουνηθείτε και ξεκινήστε!
Αν ο γάιδαρος είχε διαλέξει να είναι θύμα και είχε απλώς συνεχίσει να γκαρίζει, θα τον είχαν θάψει στο βάθος του πηγαδιού. Αντί γι΄αυτό, επέλεξε να πάρει την τύχη του στα χέρια του και να γίνει ευρηματικός.
Συχνά, όταν αισθάνομαι ότι βρίσκομαι στον πάτο του πηγαδιού, ξανασκέφτομαι εκείνο τον γάιδαρο. Όταν αισθάνομαι ότι παραλύω από αυτό που μου συμβαίνει και η μόνη επιθυμία που έχω είναι τα βάλω γκρινιάζοντας με αυτούς που νομίζω ότι φταίνε, έχω πλήρη συνείδηση ότι αυτό δεν θα με κάνει να βγω από το πηγάδι. Αν αρκεστώ στη γκρίνια, θα συνθλιβώ κάτω από το βάρος της.
Στο εξής, οτιδήποτε κι αν μου συμβαίνει, ακόμη κι αν έχω την εντύπωση ότι υφίσταμαι κάτι που «μου κάνει κάποιος», προσπαθώ να μην σπαταλώ την ενέργειά μου κατακρίνοντας ή γκρινιάζοντας, επειδή έχω συνείδηση ότι αυτό με κάνει ακόμη πιο αξιοθρήνητη και, κυρίως, δεν με βοηθά να προχωρήσω.
«Νίκησε την γκρίνια» Christine Lewicki εκδόσεις Πεδίο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου