Επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ κατάφεραν να γράψουν και στη συνέχεια να προβάλουν μία φωτογραφία και μία ταινία μικρού μήκους (μόλις πέντε καρέ), χρησιμοποιώντας για «βίντεο» το DNA ενός βακτηρίου.
Στα πειράματά της, η ομάδα χρησιμοποίησε την ασπρόμαυρη εικόνα μίας παλάμης και ένα «αρχείο GIF», του περίφημου αλόγου αγώνων Annie G, όπως αυτό είχε απαθανατιστεί από τον πρωτοπόρο Βρετανό ζωγράφο του 19ου αιώνα, Έντουαρντ Μούιμπριτζ.
Για να εισαγάγουν τις πληροφορίες στο γονιδίωμα των βακτηρίων E.coli, οι ερευνητές μετέφεραν τα δεδομένα των εικόνων, μετατρέποντας σε «βιολογικά bit» τα νουκλεοτίδια του DNA.
Ουσιαστικά οι επιστήμονες αντιστοίχισαν κάθε ένα από τα πίξελ σε κάποιο νουκλεοτίδιο και στη συνέχεια ξαναδιάβασαν το διπλασιασμένο DNA για να βεβαιωθούν για την επιτυχή εγγραφή τους.
«Τα δεδομένα δεν περιορίστηκαν σε ένα μεμονωμένο κύτταρο, αλλά κάθε κύτταρο περιείχε μόνο μερικά από τα δεδομένα της ταινίας. Το μόνο που είχαμε να κάνουμε ήταν να ξανασυναρμολογήσουμε την ταινία από τα επί μέρους νουκλεοτίδια», εξήγησε ο ερευνητής Σεθ Σίπμαν, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature.
Για να τροποποιήσουν τον γενετικό κώδικα, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν την πλατφόρμα Crispr, που εισάγει και διαχειρίζεται πρωτεΐνες σε μικροσκοπική κλίμακα.
Η εγγραφή των αρχείων στο DNA τους πήρε συνολικά περισσότερες από πέντε ημέρες.
Για να «διαβάσουν» αντίστροφα τα δεδομένα της ταινίας, οι ερευνητές ανέλυσαν το DNA χρησιμοποιώντας ένα ειδικό πρόγραμμα γονιδιακής χαρτογράφησης. Η ταινία τελικά έπαιξε με ακρίβεια 90%.
«Είμαστε πραγματικά ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα», σχολίασε ο Σιπμαν.
Ο Σίπμαν και η ομάδα του προσανατολίζονται τώρα στην τελειοποίηση της τεχνικής τους, ώστε να δημιουργήσουν τα πρώτα «μοριακά βίντεο».
Στα πειράματά της, η ομάδα χρησιμοποίησε την ασπρόμαυρη εικόνα μίας παλάμης και ένα «αρχείο GIF», του περίφημου αλόγου αγώνων Annie G, όπως αυτό είχε απαθανατιστεί από τον πρωτοπόρο Βρετανό ζωγράφο του 19ου αιώνα, Έντουαρντ Μούιμπριτζ.
Για να εισαγάγουν τις πληροφορίες στο γονιδίωμα των βακτηρίων E.coli, οι ερευνητές μετέφεραν τα δεδομένα των εικόνων, μετατρέποντας σε «βιολογικά bit» τα νουκλεοτίδια του DNA.
Ουσιαστικά οι επιστήμονες αντιστοίχισαν κάθε ένα από τα πίξελ σε κάποιο νουκλεοτίδιο και στη συνέχεια ξαναδιάβασαν το διπλασιασμένο DNA για να βεβαιωθούν για την επιτυχή εγγραφή τους.
«Τα δεδομένα δεν περιορίστηκαν σε ένα μεμονωμένο κύτταρο, αλλά κάθε κύτταρο περιείχε μόνο μερικά από τα δεδομένα της ταινίας. Το μόνο που είχαμε να κάνουμε ήταν να ξανασυναρμολογήσουμε την ταινία από τα επί μέρους νουκλεοτίδια», εξήγησε ο ερευνητής Σεθ Σίπμαν, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature.
Για να τροποποιήσουν τον γενετικό κώδικα, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν την πλατφόρμα Crispr, που εισάγει και διαχειρίζεται πρωτεΐνες σε μικροσκοπική κλίμακα.
Η εγγραφή των αρχείων στο DNA τους πήρε συνολικά περισσότερες από πέντε ημέρες.
Για να «διαβάσουν» αντίστροφα τα δεδομένα της ταινίας, οι ερευνητές ανέλυσαν το DNA χρησιμοποιώντας ένα ειδικό πρόγραμμα γονιδιακής χαρτογράφησης. Η ταινία τελικά έπαιξε με ακρίβεια 90%.
«Είμαστε πραγματικά ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα», σχολίασε ο Σιπμαν.
Ο Σίπμαν και η ομάδα του προσανατολίζονται τώρα στην τελειοποίηση της τεχνικής τους, ώστε να δημιουργήσουν τα πρώτα «μοριακά βίντεο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου