Υπάρχει ελπίδα;

Λεν πολλοί στον πνευματικό τους: Γέροντα, ωραία αυτά που λες, τα κατανοούμε, είναι η αλήθεια, όντως έχουμε φθάσει σε κατάσταση μη αναστρέψιμη πλέον, απελπιστική! Τι πρέπει να κάνουμε πρακτικά, όμως, ώστε να ανακάμψουμε;


Λυπηρή διαπίστωση, όμως, είναι ότι δεν κατανοούμε εύκολα τι λέει ο άλλος, σχεδόν καθόλου! Πολλοί λένε «τι ωραία που τα λες!», χωρίς να έχουν καταλάβει τίποτα από όσα έχουν ειπωθεί! Μόνο για να προκληθεί η εντύπωση ότι ο ακροατής προσέχει τον ομιλούντα...


Σκοπός, όμως, δεν είναι να προκαλούμε εντύπωση, αλλά να κατανοήσουμε την δύσκολη κατάστασή μας. Η αιτία που δεν λύνουμε, αλλά, αντιθέτως, αυξάνουμε τα προβλήματά μας είναι ότι δεν κατανοούμε την κατάστασή μας, ώστε να αντιδράσουμε αναλόγως, αλλά την αποδεχόμαστε μοιρολατρικά, εξαντλώντας την προσπάθειά μας σε συνεχή διαμαρτυρία, ένταση, ταραχή, ακόμη και πανικό.


Όλα αυτά σε συνδυασμό με την έλλειψη διαθέσεως για προσπάθεια, καθώς και την κατάσταση αδιαφορίας, στην οποία έχουμε περιέλθει, έχουν ως αποτέλεσμα να μεγαλώνει το χάσμα επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων. Δεν υπάρχει τρόπος, ούτε διάθεση για επικοινωνία μεταξύ μας, χάνεται η εμπιστοσύνη προς όλους και το αίσθημα της μοναξιάς κυριαρχεί στην ζωή μας.


Έχουμε φθάσει σε αδιέξοδο με άλυτα προβλήματα, άγχος και πανικό. Η κατάσταση δείχνει σαν να έχει χαθεί κάθε ελπίδα. Δεν αντιδρά κανείς, ενώ πρόκειται για την ίδια του την ζωή και την λύτρωσή του! Υπάρχει άραγε ελπίδα;


Ο άνθρωπος, ως ον δημιουργικό από την φύση του, ζει με την ελπίδα, η οποία τρέφεται από την προσπάθεια που καταβάλλει για να πετύχει τους στόχους του. Η ελπίδα χάνεται, όταν σταματά την προσπάθεια. Η προσπάθεια σταματά όταν νεκρώνεται ο άνθρωπος, αλλά ο άνθρωπος είναι πλασμένος για να ζει. Η νέκρωση, ο θάνατος, ήρθε στην ζωή του ανθρώπου, όταν ο ίδιος απομακρύνθηκε από τον Θεό, «ίνα μή τό κακόν αθάνατον γένηται», για να τελειώνει και η αμαρτία με τον φυσικό θάνατο, για να μην παραμένει αθάνατη! Άρα υπάρχει ελπίδα!


Όταν ο άνθρωπος αρχίζει πάλι να ζει ουσιαστικά, θα βρει μέσα στον εαυτό του, με την βοήθεια του Θεού, την λύση κάθε προβλήματος. Για να λυθεί το πρόβλημα χρειάζεται διάθεση, η οποία πηγάζει από την καρδιά.


-Ας ελαφρώσουμε την καρδιά μας από τα αγκάθια και τα φορτία που την νεκρώνουν, ώστε να γεννηθεί η διάθεση για ζωή και σωτηρία. Η εξομολόγηση είναι το φάρμακο που καθαρίζει και αναγεννά την καρδιά!

-Ας σκύψουμε το κεφάλι μας στο ευλογημένο πετραχήλι του πνευματικού μας με συντριβή καρδιάς, «καρδίαν συντετριμμένη και τεταπεινωμένη», όπως λέει ο ψαλμωδός, αναγνωρίζοντας την άθλια κατάσταση που έχουμε περιέλθει.

-Ας καταθέσουμε στο πετραχήλι κάθε πάθος και λάθος που βαραίνει την καρδιά, κάθε αγκάθι που την πληγώνει και δεν την αφήνει να χτυπά ελεύθερα.

-Ας εμπιστευθούμε στα χέρια του πνευματικού μας τα κομμάτια της συντετριμμένης καρδιάς μας. Αυτός ξέρει να τα συναρμολογήσει και να επαναφέρει την καρδιά στην σωστή λειτουργία της. Αναγεννημένη πλέον και ελεύθερη η καρδιά θα συνειδητοποιήσει ότι η ελπίδα για την σωτηρία δεν έχει χαθεί, ποτέ δεν χάνεται, γιατί η ελπίδα είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Σωτήρας και Λυτρωτής μας!


Υπάρχει ελπίδα!
Σ' εμάς, όμως, υπάρχει διάθεση;


Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Εσφιγμένου