O Λευτέρης Αραμπατζής μιλά για την κόλαση του Norman Atlantic μετά την επιστροφή στα Ιωάννινα
Ταξίδευε με την οικογένειά του. Τα τρία του παιδιά, 23, 14 και 10 ετών και τη σύζυγό του, Ειρήνη Βαρτζιώτη, Δημοτική σύμβουλο Ιωαννίνων.
Ένα πλοίο που φλέγεται, εκατοντάδες άνθρωποι στο κατάστρωμα σε συνθήκες παγετού και εισπνέοντας καπνούς, με tο πλήρωμα άφαντο, την οικογένεια αγκαλιά, χωρίς να γνωρίζει κανείς πότε και αν θα σωθεί... Δύσκολο να το φανταστείς, τραγικό να το ζεις...
Ο κ. Λευτέρης Αραμπατζής και η οικογένειά του έζησαν την κόλαση του Norman Atlantic. Και περιγράφει στην HuffPost Greece τις 30 ώρες ταλαιπωρίας και αγωνίας που έζησε πάνω στο πλοίο, μέχρι τη σωτηρία του.
Ταξίδευε με την οικογένειά του. Τα τρία του παιδιά, 23, 14 και 10 ετών και τη σύζυγό του, Ειρήνη Βαρτζιώτη. Ο ίδιος έμεινε 30 ώρες πάνω στο πλοίο. Ο 14χρονος γιος του έμεινε 11 ώρες
στο πλοίο και διασώθηκε πρώτος από την οικογένεια, γιατί είχε ήδη πάθει υποθερμία. Στο βίντεο που τράβηξε ο ίδιος δείχνει κάποιες από τις στιγμές που πέρασε μέσα στο φλεγόμενο Norman Atlantic, όσο οι επιβάτες περίμεναν τη διάσωση τους.
«Ξύπνησα από την έκρηξη»
«Περίπου στις 4.50 τα ξημερώματα, μέσα στον ύπνο μου άκουσα μια έκρηξη και ξύπνησα. Από το παράθυρο της καμπίνας είδα τις φλόγες. Τους ξύπνησα αμέσως και βγήκαμε στον 5ο όροφο, εκεί που είναι το σαλόνι. Εκείνη την ώρα, έλεγαν από τα μεγάφωνα με σπαστά αγγλικά ?master station 5, master station 5?. Τίποτα άλλο», μας περιγράφει.
«Δεν υπήρχε πλήρωμα να μας βοηθήσει»
Το πλήρωμα δεν υπήρχε πουθενά, μας λέει συνεχώς ο κ. Αραμπατζής στην τηλεφωνική μας συνομιλία. «Δεν υπήρχε πλήρωμα να μας βοηθήσει. Μόνοι μας βρήκαμε τα σωσίβια, τα μοιραστήκαμε μεταξύ μας και δείχναμε ο ένας στον άλλον πως να τα φορέσουμε».
«Δεν μας έδειξαν καν το φιλμάκι των διασωστικών, που δείχνουν πάντα όταν σαλπάρει το πλοίο. Είναι σκανδαλώδες!».
Οι πρώτοι που διασώθηκαν από το πλοίο είναι εκείνοι που μπήκαν στη λέμβο. «Υπήρχε μόνο μια, τις άλλες δύο τις πήρε ο αέρας. Ξέρετε γιατί; Γιατί τις έριξαν οι ίδιοι οι επιβάτες, δεν τις έριξαν με τον σωστό τρόπο. Αυτό έπρεπε να το κάνει το πλήρωμα». Υπήρχαν άνθρωποι που κατά τη διαφυγή τους από τη γλίστρα κλείστηκαν εκεί, έπαθαν υποθερμία και πέθαναν. Κάποιοι άλλοι πανικοβλήθηκαν και βούτηξαν στη θάλασσα.
«Ο καπετάνιος έτρεχε δεξιά-αριστερά σαν τον Βέγγο»
Όπως μας λέει, από τα 55 μέλη του πληρώματος, μόνο πέντε άτομα είδε στο πλοίο όσο περίμεναν τη βοήθεια. Ο ένας ήταν ο καπετάνιος. «Έτρεχε δεξιά-αριστερά σαν τον Βέγγο. Δεν μπορούσε να συντονίσει την κατάσταση. Λειτούργησε σαν τον Βέγγο όχι σαν στρατηγός». Το μόνο μέλος του πληρώματος που τους βοήθησε ήταν ο Άλεξ, όπως μας λέει. Ήταν εκείνος που έσωσε τον γιο τους και πολλούς άλλους. «Δεν είναι τυχαίο ότι από όλο το πλήρωμα, ήταν ο μόνος που έπαθε υποθερμία».
Οι επιβάτες ανέλαβαν να δέσουν το πλοίο για να ρυμουλκηθεί
Ακόμη και όταν γινόντουσαν οι προσπάθειες για να δεθεί το πλοίο για να μπορέσει να ρυμουλκηθεί, δεν πήγε κανένας από το πλήρωμα. Πέντε Έλληνες πήγαν στην πλώρη, κρεμάστηκαν κυριολεκτικά από τη γέφυρα για να φτάσουν, και επί 7 ώρες προσπαθούσαν να δέσουν το πλοίο στα ρυμουλκά. Με τις οδηγίες του καπετάνιου δια τηλεφώνου, όπως μας είπε ο κ. Αραμπατζής.
«Την πρώτη μέρα δεν υπήρχε καμία οργάνωση. Φαινόταν. Ούτε από τους διασώστες. Από τα 70 περίπου άτομα που έφυγαν πρώτα με το ελικόπτερο, μόνο τα 10 ήταν παιδιά. Είχαν μείνει πίσω πόσες γυναίκες και παιδιά. Τη δεύτερη μέρα οργανώθηκε η κατάσταση, όταν ήρθαν τρεις καταδρομείς και ένας γιατρός».
«Αν έχεις μέσο για να στείλουν ελικόπτερα, πάρε τηλέφωνο να σωθούμε»
Ο κ. Αραμπατζής μας περιγράφει με συγκλονιστικό τρόπο τις πρώτες ώρες της τραγωδίας, όταν ακόμη δεν φαινόταν βοήθεια από πουθενά. Ο καιρός ήταν πολύ άσχημος και δεν μπορούσαν τα άλλα πλοία να πλησιάσουν. Η διάσωση θα μπορούσε να γίνει μόνο από αέρος. Όλοι ήμασταν παγωμένοι, βρεγμένοι και εξουθενωμένοι. Ένα μέλος του πληρώματος ρώτησε τον κ. Αραμπατζή εάν έχει στην Ελλάδα κάποιον γνωστό (μέσο!) να πάρει τηλέφωνο για να στείλουν ελικόπτερα. «Μόνο έτσι θα σωθούμε», του είπε.
«Μαμά, πότε θα φύγουμε;»
Όσο περίμεναν τη διάσωση οι στιγμές ήταν δύσκολες. «Εμείς ήμασταν οι πιο ψύχραιμοι», μας λέει ο κ. Αραμπατζής. «Προσπαθούσαμε να ενθαρρύνουμε και τους υπόλοιπους. ?Μην στεναχωριέστε, θα έρθουν να μας πάρουν» και τέτοια. Είχαμε μια ελπίδα».
Τα παιδιά σας τι έλεγαν;
Συνέχεια μας ρωτούσαν «πότε θα φύγουμε» και «πότε θα έρθουν να μας πάρουν». Και εμείς ήμασταν σε καλή κατάσταση. Τα παιδιά είναι σχετικά μεγάλα. Ακούνε, θα μπορούσαν να κολυμπήσουν εάν χρειαζόταν. Δίπλα μας ήταν μια οικογένεια αγκαλιασμένη με δύο παιδιά 1,5 και 3 ετών. Φαντάζεστε πως μπορεί να είναι υπό αυτές τις συνθήκες, να είσαι και με δύο μωρά παιδιά αγκαλιά;
Οι φλεγόμενες λαμαρίνες του πλοίου
Ρωτήσαμε και για τις μαρτυρίες που έλεγαν ότι όταν πήγαν στο κατάστρωμα οι επιβάτες, έφυγαν σχετικά γρήγορα γιατί το δάπεδο έκαιγε.
Ναι, πάρα πολύ. Τότε αναγκαστήκαμε να ανέβουμε πάνω. Να φανταστείτε είχε κάνει βουναλάκια το δάπεδο, από τη συστολή και τη διαστολή. Μετά από 25 ώρες βέβαια και το πάνω πάτωμα είχε θερμανθεί. Αλλά αυτό μας βοηθούσε να ζεσταθούμε...
Ξανά μαζί πριν αλλάξει ο χρόνος
Η οικογένεια ήταν μαζί τις πρώτες 12 με 13 ώρες. Μετά η σύζυγος και τα δύο πιο μικρά παιδιά έφυγαν με τους διασώστες. Έμεινε πίσω ο ίδιος με τον μεγάλο του γιο. Και διασώθηκε μετά από 30 ώρες. Η σύζυγός του και τα δύο παιδιά πήγαν στο Cruise Europa της Minoan Lines, όπου τους φέρθηκαν σαν βασιλιάδες, όπως μας είπαν. Ο ίδιος μεταφέρθηκε με το San Giorgio. Όπως μας λέει η σύζυγός του όμως, δεν υπήρχε καμία ενημέρωση για την τύχη του συζύγου της. Έμαθε ότι είναι καλά όταν ο ίδιος την πήρε τηλέφωνο. «Δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια αυτά που ένιωθα όσο ήμασταν χώρια. Μόνο τη φράση που μας είπε ένας φίλος: "Να μην ζήσει κανείς άνθρωπος καταστάσεις όπου τα δεδομένα γίνονται ζητούμενα", μας λέει.
Η οικογένεια έσμιξε ξανά μια ώρα πριν την αλλαγή του χρόνου, στα Ιωάννινα. Μετά από αυτή την τραγική εμπειρία μας λέει ότι αισθάνεται τυχερός, ευλογημένος και πολύ πιο δυνατός. Μόνο για τα παιδιά φοβάται, μην τους μείνει κάποιο τραύμα. Και για τους καπνούς που εισέπνευσαν.HuffPost Greece
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου