Διεφθαρμένοι ή ανόητοι;

από Άρης Οικονόμου

Οι Έλληνες πιστεύουν πως τελικά δεν θα αποδοθεί Δικαιοσύνη, με τη δικαιολογία του επαίσχυντου 

νόμου περί ευθύνης υπουργών και της παραγραφής – κάτι που όμως θα σήμαινε ότι, η Ελλάδα δεν θα εκκαθαρισθεί από τη βρωμιά και θα συνεχίσει να κινδυνεύει να εξελιχθεί σε ένα αποτυχημένο κράτος.

Επικαιρότητα

Είναι πλέον φανερό πως η υπερχρέωση της Ελλάδας, σε αντίθεση με άλλες χώρες όπως η Ιταλία, οφειλόταν σε σχετικά μικρό βαθμό στην προβληματική, θνησιγενή δομή της Ευρωζώνης – ειδικά στη Γερμανία, η οποία εκμεταλλεύθηκε από το ξεκίνημα του ευρώ τους εταίρους της με την πολιτική της φτωχοποίησης του γείτονα, επιβοηθούμενη από τη νομισματική πολιτική της ΕΚΤ που ήταν προσαρμοσμένη στη δική της οικονομία.

Άλλωστε τα μειονεκτήματα του ευρώ, κυρίως η μη ύπαρξη μηχανισμών αντιμετώπισης κρίσεων και ανάκτησης της ανταγωνιστικότητας, όπως η υποτίμηση, φάνηκαν μετά το 2008 – ενώ η χρεοκοπία της Ελλάδας προκλήθηκε από την κακή διαχείριση του προβλήματος από τα κόμματα της, σε συνδυασμό με την πολιτική των μνημονίων που μας επιβλήθηκε, με «εκβιαστικό μοχλό» το ευρώ. Το γεγονός δε ότι, η Ελλάδα ήταν η μοναδική χώρα της κρίσης που είχε πρόβλημα με το δημόσιο χρέος της, ενώ όλες οι άλλες με το ιδιωτικό, τεκμηριώνει πως η τραγωδία που βιώνουμε μετά το 2009 οφείλεται κυρίως στην τεράστια πολιτική διαφθορά – η οποία ασφαλώς δεν θα άλλαζε, όποιο νόμισμα και αν είχαμε.

Στα πλαίσια αυτά το σκάνδαλο της Novartis, παρά το ότι χρησιμοποιήθηκε πιθανότατα από την κυβέρνηση για να περιορισθεί ο αντίκτυπος των εντυπωσιακών διαδηλώσεων για το θέμα των Σκοπίων (συνεχίζουμε να πιστεύουμε πως τυχόν παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας θα αποτελούσε εσχάτη προδοσία), ήταν σωστό που δεν συγκαλύφθηκε – ενώ ξένισε τους Έλληνες η στάση της αντιπολίτευσης, η οποία από τη μια πλευρά δεν αμφισβητούσε το σκάνδαλο, ούτε γενικότερα τις ζημίες δεκάδων δις € από τις μίζες (στην υγεία, στα εξοπλιστικά και στις κατασκευές), ενώ από την άλλη ισχυριζόταν πως δεν έφταιγαν οι πολιτικοί!

Αφού όμως το γνώριζαν όλοι, χωρίς κανένας να το αποκαλύψει, τότε θα έπρεπε να είναι είτε διεφθαρμένοι, είτε ηλίθιοι – όπου το ένα είναι ασφαλώς χειρότερο από το άλλο. Μπορεί πάντως η κυβέρνηση να έχει τεράστιες ευθύνες για πάρα πολλά πράγματα μετά το 2015, έχοντας προδώσει τους Έλληνες, δολοφονώντας την τελευταία τους ελπίδα και προξενώντας με τη σειρά της τεράστιες ζημίες στη χώρα, ειδικά ο τότε υπουργός οικονομικών (άρθρο), αλλά ασφαλώς δεν είναι υπεύθυνη για τη απίστευτη πολιτική διαφθορά των προηγουμένων ετών – στην οποία οφείλεται η τραγωδία της χώρας και όχι στο ευρώ. Με τις ζημίες από τη διαφθορά άλλωστε να υπολογίζονται άνω των 100 δις € έως το 2009, είναι ξεκάθαρο που οφειλόταν τα ελλείμματα και τα χρέη – ενώ είναι αδιανόητο να θεωρούν οι πολιτικοί πως δεν έχουν ευθύνη, έμμεση έστω, όταν όλα αυτά ασφαλώς συνέβαιναν εν γνώσει τους.

Παραδόξως τώρα, εάν κοιτάξει κανείς τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας, θα κατανοήσει ποιούς θεωρούν οι βουλευτές περισσότερο υπεύθυνους – με κριτήριο τις ψήφους υπέρ την προκαταρκτικής εξέτασης τους (πίνακας που ακολουθεί). Βέβαια όλοι οι Έλληνες πιστεύουν πως τελικά δεν θα αποδοθεί Δικαιοσύνη, με τη δικαιολογία του επαίσχυντου νόμου περί ευθύνης υπουργών και της παραγραφής – κάτι που όμως θα σήμαινε ότι, η Ελλάδα δεν θα εκκαθαρισθεί από τη βρωμιά και θα συνεχίσει να κινδυνεύει να εξελιχθεί σε ένα αποτυχημένο κράτος. Ήδη πάντως η Ελλάδα είναι ένα μη βιώσιμο κράτος, αφού δεν μπορεί να εφαρμόσει στην επικράτεια της το διεθνές δίκαιο – με κριτήριο τη μη κήρυξη της ΑΟΖ της, τη συμπεριφορά της Τουρκίας στο Αιγαίο κοκ.

Όνομα	Υπέρ	Κατά	Άκυρα	Παρών
Δ. Αβραμόπουλος	188	0	26	4
Α. Γεωργιάδης	186	0	26	6
Α. Λοβέρδος	186	0	27	4
Ε. Βενιζέλος	185	0	26	6
Α. Σαμαράς	182	3	27	6
Ι. Στουρνάρας	182	2	28	6
Α. Λυκουρέτζος	180	2	28	8
Γ. Κουτρουμάνης	180	1	25	11
Π. Πικραμμένος	170	8	28	12
Μ. Σαλμάς	159	17	26	19

Πηγή

Ολοκληρώνοντας, η αναβάθμιση της πιστοληπτικής μας ικανότητας εκ μέρους της Moody’s υποδηλώνει ότι, η διεθνής κοινότητα έχει πλέον πεισθεί για την εφαρμογή των μνημονίων βασιλικότερα του βασιλέως από την κυβέρνηση – υπενθυμίζοντας πως μετά το PSI είχαμε σταθερά την άποψη πως η χώρα μας είχε δύο μόνο λύσεις στη διάθεση της και καμία άλλη:


(α) είτε τη σύγκρουση με τους πιστωτές, αναλαμβάνοντας το ρίσκο της χρεοκοπίας (β) είτε την πιστή εφαρμογή των μνημονίων, υπερβαίνοντας τους εκάστοτε στόχους – κάτι που άρχισε να τηρεί η κυβέρνηση μετά την πανωλεθρία του 2015, επιτυγχάνοντας μεταξύ άλλων υψηλότερα πλεονάσματα από αυτά που απαιτούν οι «θεσμοί».

Το πού οδηγεί βέβαια αυτή η πολιτική τους ιθαγενείς, όσο και αν αναβαθμίζεται η οικονομία από τις τρεις αδελφές, είναι επίσης φανερό: στην υφαρπαγή της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων, καθώς επίσης στη μετατροπή τους σε φθηνούς σκλάβους χρέους της γερμανικής βιομηχανίας, με σημαντικούς κινδύνους για την εδαφική τους ακεραιότητα.

analyst.gr