Γ.ΛακοπουλοςΌσο και αν ωφελήθηκαν οικονομικά οι επιχειρηματίες που ελέγχουν αυτά τα ΜΜΕ, οι δημοσιογράφοι τους βγαίνουν χαμένοι: ξέρουν πράγματα που δεν μπορούν να γράψουν, ή να μεταδώσουν. Η δημοσιογραφία που υπηρετούν, διασύρεται διεθνώς όσο και η κυβέρνηση .
Η πολιτική ζωή επιστρέφει στον οχετό. Ισως συμπωματικά, ίσως για τους λόγους που προκύπτουν από το ανέκδοτο με τον βάτραχο και τον σκορπιό.
Πάντως κάθε φορά που η οικογένεια Μητσοτάκη αποκτά ισχύ- ή επιδιώκει να αποκτήσει- τα πολιτικά ήθη εκτραχύνονται , η κλειδαρότρυπα εργαλείο πολιτικής αντιπαράθεσης, το παρακράτος και ο υπόκοσμος εξελίσσονται σε οιονεί διαμορφωτές των δημοσίων πραγμάτων.
Η Ιστορία συνηγορεί σ αυτή τη διαπίστωση: η Αποστασία, το «βρόμικο 89», η περίοδος 1990-93 με τον Μαυρίκη, ακόμη και η κατάρρευση των πρώτων αρχαιρεσιών στη ΝΔ το 2015.
Το ευτύχημα για τη Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία ήταν ότι δεν συνηγορούσε η Δημοσιογραφία.
Σε όλες τις περιόδους, ακόμη και στην αντι –Παπανδρεϊκή εκδοτική σύμπραξη του 1988-89, τα ΜΜΕ από τη σκοπιά του το καθένα, κινήθηκαν προς το βάθος των πραγμάτων. Το ρεπορτάζ δεν εξαφανίσθηκε από την εκδοτική πολιτική, τη «γραμμή>» και τη διατύπωση άποψης. Ο δημοσιογράφος έκανε τη δουλειά του και το ιδιοκτήτης του μέσου τη δική του.
Γι αυτό και οι αναγνώστες- και οι ακροατές, ή τηλεθεατές αργότερα- τιμούσαν τα ΜΜΕ. Οι κυκλοφορίες και οι ακροάσεις, τηλεθεάσεις αυξάνονταν.
Είναι η πρώτη φορά στην Ιστορία των ελληνικών ΜΜΕ –στα οποία προστίθενται, με πρωταγωνιστικό ρόλο, και τα ηλεκτρονικά με τα ποικιλώνυμα sites και portals- που η δημοσιογραφία απουσιάζει.
Το σκάνδαλο των υποκλοπών ανέδειξε αυτό που όλο γνωρίζουν και οι διεθνείς φορείς ενημέρωσης καταγράφουν από καιρό: στη σημερινή Ελλάδα η δημοσιογραφία είτε υποδουλωμένη στην κυβερνώσα ομάδα, είτε διώκεται!
Πολλά ΜΜΕ βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία. Ποτε για να υπηρετήσουν τις επιδιώξεις της κυβέρνησης και πότε για να συγκαλύψουν τα αμαρτήματά της.
Η «Ελλάδα 108» είναι το κατάντημα μιας χώρας στην οποία η ελευθερία της ενημέρωσης κατοχυρώθηκε δύσκολα, αλλά έκτοτε υπήρξε τροφοδότης της Δημοκρατίας της.
Τα τελευταία χρόνια συμβαίνει-με επαναλαμβανόμενο και ενοχλητικό τρόπο- ο αυτοευνουχισμός της ενημέρωσης: ΜΜΕ αποκρύπτουν ειδήσεις που δεν συμφέρουν την κυβέρνηση.
Με το σκάνδαλο των υποκλοπών, που συνιστά εκτροπή για κοινοβουλευτικό πολίτευμα , η κατάσταση επιδεινώνεται. Με πανομοιότυπες παπαγαλίες και ομοειδή κείμενα, πολλά ΜΜΕ πυροβολούν, για μια ακόμη φορά, τον εαυτό τους και την ενημέρωση.
Στον Κυριακάτικο Τύπο- σε συντονισμό με τα «αδελφά» κανάλια- οι πληροφορίες για τις παρακολουθήσεις όταν δεν εξαφανίζονται από τις πρώτες σελίδες και τη «σκαλέτα» των δελτίων ειδήσεων , υποβαθμίζονται,.
Συνταρακτικές αποκαλύψεις αξιολογούνται ως θέματα δευτερεύουσας σημασίας και ενίοτε αντιστρέφονται: προβάλλονται ως κάθαρση που αναλαμβάνει ,ο «παραπλανηθείς» πρωθυπουργός. Πιο φιλικά του μέσα τον εμφανίζουν σαν τους απατημένους συζύγους: έμαθε τα νέα τελευταίος..
Ποιος θα ξαναδώσει σημασία σε αυτά τα ΜΜΕ, όταν στο μεγαλύτερο- και ομολογημένο- σκάνδαλο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, το μόνο που δεν κάνουν είναι η ενημέρωση και η αναζήτηση ευθυνών εκεί που εκ των πραγμάτων μπορούν να υπάρχουν: στην κυβέρνηση.
Τη στιγμή που βοά η διεθνής δημοσιογραφία για «ελληνικό Watergate», τι είδους ενημέρωση κάνουν, όταν κρύβουν τις ειδήσεις, ή της προσαρμόζουν στις κυβερνητικές υποδείξεις;
Αντί για τον έλεγχο που οφείλει η δημοσιογραφία στην εξουσία, της προσφέρουν υποστήριξη, αν όχι και …έπαινο! Κάποιοι μάλιστα στοχοποιούν τον Ανδρουλάκη που είναι το θύμα, και δοξάζουν τους θύτες του !
Πώς νοείται οι κατά το νόμο, αλλά και εκ των αποκαλύψεων, ύποπτοι για παγιδεύσεις τηλεφώνων- ακόμη και πολιτικών- και σίγουρα υπόλογοι για τη δράση της ΕΥΠ- να προβάλλονται ως πρόσωπα με υψηλή ευαισθησία, που υποφέρουν από την …τοξικότητα της αντιπολίτευσης
Ποιος δημοσιογράφος, ποιο μέσο ενημέρωσης στο δυτικό κόσμο, θα καθαγίαζε τον παραιτηθέντα-και πανίσχυρο ως χθες- γενικό γραμματέα του Πρωθυπουργού Γρήγορη Δημητριάδη, αντί να φωτίζει το βαθμό εμπλοκής του στο σκάνδαλο και την εν γένει πολιτεία του;
Είναι ανήκουστο για ΜΜΕ , ο Πρωθυπουργός, να επικαλείται… άγνοια για την «επισύνδεση Ανδρουλάκη»- και κάποιοι να τον αποθεώνουν, για την «άμεση αντιδρασή» του όταν «έμαθε»!
Παραβλέποντας ότι αυτό είναι χειρότερο: αν ο επικεφαλής της Εκτελεστικής Εξουσίας δεν ελέγχει τις μυστικές υπηρεσίες, στα θεμέλιά της Δημοκρατίας έχει εγκατασταθεί εγκαιροφλεγής βόμβα.
Σε κάφρους απευθύνονται κάποιοι αρθρογράφοι όταν τα φορτώνουν όλα στον εκδιωχθέντα Κοντολέοντα, απαλλάσσοντας αυτόν που τον επέβαλε; Μιλούν για την «ηθική» του Πρωθυπουργού, παραβλέποντας ότι το βασικό ερώτημα: ποιος έχει την ποινική ευθύνη;
Το «σύστημα Μητσοτάκη» θα κάνει τα πάντα για να διαδώσει τον Πρωθυπουργό- και θα τα κάνει δια της ενημέρωσης, στην οποία έχει εξασφαλίσει, με γνωστές μεθόδους προνομιακή πρόσβαση.
Αλλά σ αυτή την προσπάθεια η υγιής δημοσιογραφία, έστω η δημοσιογραφία με στοιχειώδης επαγγελματισμό-- ακόμη και στα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ- έπρεπε να είναι απέναντι. Να αναζητάει την αλήθεια, να ελέγχει, να ενημερώνει , να αναδεικνύει τις συναφείς πληροφορίες. Η εντιμότητα δεν εχει παράταξη.
Δεν το κάνει. Μαζι με τον Ανδρουλάκη, τον Κουκάκη και άλλους, που έγιναν θύματα των «επισυνδέσεων» της ΕΥΠ, πολλά ΜΜΕ ξεπληρώνουν τις από καιρό, «επισυνδέσεις» τους με την κυβέρνηση, προσφέροντας συγκάλυψη. Και οσονούπω θα μπουν και στο παιχνίδι των συμψηφισμών…
Χωρίς να υπολογίσουν ότι έτσι πληρώνουν ακριβό τίμημα στην κοινή γνώμη που αποστρέφεται τη συγκάλυψη.
Όσο και αν ωφελήθηκαν οικονομικά οι επιχειρηματίες που ελέγχουν αυτά τα ΜΜΕ, οι δημοσιογράφοι τους βγαίνουν χαμένοι: ξέρουν πράγματα που δεν μπορούν να γράψουν, ή να μεταδώσουν. Η δημοσιογραφία που υπηρετούν, διασύρεται διεθνώς όσο και η κυβέρνηση .
ieidiseis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου