Η ιστορία για το πώς εξαπολύθηκε το AIDS στην Αφρική αρχίζει να αναπτύσει ξανά το ενδιαφέρον επιστημόνων και ερευνητών που βρίσκουν πρόσβαση σε απαγορευμένα αρχεία. Αν αποδειχθεί ότι το AIDS ήταν μια δυτική ιατρική γκάφα, ή ακόμη χειρότερα μια εγκληματική ανθρώπινη παρέμβαση, τότε πρέπει να σταματήσει αμέως η στάση της Δύσης για την παροχή φαρμακευτικής βοήθειας στην Αφρική και την Ασία στην αντιμετώπιση των επιδημιών τους.
Τις τελευταίες δεκαετίες, το ενδιαφέρον για το AIDS στην Αφρική έχει αυξηθεί σταδιακά, αναφέρει ο Guardian . Αυτό οφείλεται σε νέες έρευνες, όπως οι παρατηρήσεις του τότε προέδρου της Νότιας Αφρικής που αμφισβητούσαν ότι ο HIV προκάλεσε πραγματικά AIDS. Άλλωστε και ιστορικά έχει αποδειχθεί πως όπου εμπλέκονταν οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο απο πίσω υπήρχε πολύ βρόμικη ιστορία.
Η κύρια θεωρία στην οποία καταλήγουν πολλοί επιστήμονες και ερευνητές και προσυπογράφουν, ήταν ότι το πειραματικό από του στόματος εμβόλιο πολιομυελίτιδας (OPV), CHAT, το οποίο χορηγήθηκε σε περισσότερα από ένα εκατομμύριο νεογέννητα, παιδιά και ενήλικες στις πρώην βελγικές επικράτειες της κεντρικής Αφρικής μεταξύ 1957 και 1960, ήταν αυτό που προκάλεσε την πανδημία του AIDS.
Είναι πλέον ευρέως αποδεκτό ότι ο ιός ανοσοανεπάρκειας πιθήκου (SIV) του κοινού χιμπατζή είναι ο άμεσος πρόγονος του HIV-1. Τα εμβόλια της πολιομυελίτιδας αναπτύχθηκαν για πρώτη φορά στα τέλη της δεκαετίας του 1950 χρησιμοποιώντας κύτταρα από νεφρά πιθήκων, αλλά τα στοιχεία δείχνουν ότι ορισμένες παρτίδες του εμβολίου (OPV), CHAT – το οποίο χρησιμοποιήθηκε για την ανοσοποίηση παιδιών στην Αφρική – παρήχθησαν σε κύτταρα χιμπατζή.
Η πλειοψηφία των συστημικών ερευνητών του Aids, ωστόσο, συνεχίζει να υποστηρίζει τη θεωρία ότι ο ιός αποκτήθηκε για πρώτη φορά από έναν κυνηγό ή μια γυναίκα που μαγείρεψε έναν χιμπατζή για το κρέας και υποθέτουν ότι μπορεί να είχε τραυματισμένα χέρια… Αν τους ρωτήσετε, “Γιατί συνέβη ξαφνικά;” Η απάντηση από τους υποστηρικτές του «μαγειρεμένου χιμπατζή» είναι είναι πολύ απλοϊκή: η αποαποικιοποίηση, η οποία οδήγησε στην αστικοποίηση και τις νέες σεξουαλικές αλληλεπιδράσεις, ήταν που επέτρεψε στον επίκτητο ιό χιμπατζή να απελευθερωθεί και να διαδοθεί σε ένα αστικό περιβάλλον και στη συνέχεια να εξαπλωθεί σε Αφρική…
Η ιδέα ωστόσο του «μαγειρεμένου χιμπατζή» φαίνεται πολύ επιφανειακή και δε στέκει επιστημονικά απο όπου κι αν το πιάσεις. Από την άλλη πλευρά, η θεωρία του εμβολίου CHAT δένει επιστημονικά στα υπάρχοντα δεδομένα. Για παράδειγμα, τώρα αναγνωρίζεται ως αληθές, ότι οι ερευνητές του εμβολίου CHAT κράτησαν 400 χιμπατζήδες αιχμάλωτους για πειράματα στο στρατόπεδό τους στο Λίντι, κοντά στο Stanleyville (σημερινό Kisangani), στο πρώην Βελγικό Κονγκό, μεταξύ 1956 και 1958. Από αυτούς, πάνω από 300 θυσιάστηκαν αφού χρησιμοποιήθηκαν για εξετάσεις στο εμβόλιο της πολιομυελίτιδας. Ένας αυξανόμενος αριθμός μαρτύρων ισχυρίζεται ότι τα νεφρά και το αίμα τους αφαιρέθηκαν λίγο πριν από τη θυσία και στη συνέχεια στάλθηκαν σε φιάλες στη Φιλαδέλφεια και στο Βέλγιο, όπου παρήχθη το εμβόλιο OPV – CHAT που χρησιμοποιήθηκε στην Αφρική.
Στη συνέχεια, υπάρχουν οι εκπληκτικοί δεσμοί μεταξύ των τοποθεσιών ανοσοποίησης OPV – CHAT και της πρώιμης εμφάνισης του Aids. Στις ίδιες ακριβώς πόλεις και χωριά όπου δόθηκε το εμβόλιο OPV – CHAT τη δεκαετία του 1950 προήλθαν και τα πρώτα κρουσμάτα AIDS που παρατηρήθηκαν στην Αφρική (μέχρι και το 1980). Αυτές οι τοποθεσίες βρίσκονταν όλες στα πρώην βελγικά εδάφη του Κονγκό, της Ρουάντα και του Μπουρούντι. Επιπλέον, κάθε ένα από τα πρώτα 46 οροθετικά δείγματα αίματος από την Αφρική προήλθε σε απόσταση 140 μιλίων από μια τοποθεσία εμβολιασμού OPV – CHAT. Τα στοιχεία αυτα δεν αποτελούν κάποια μη εξακριβωμένη θεωρία, καθώς έχουν αποδειχθεί μέσα απο πολλές έρευνες.
Ο βιολόγος Bill Hamilton, ο οποίος για πολλά χρόνια ήταν ο κύριος υποστηρικτής της θεωρίας πως το εμβόλιο κατα της πολιομυελίτιδας CHAT οδήγησε στον ιό του AIDS. Επισκέφτηκε το Kisangani για να συλλέξει δείγματα κοπράνων από χιμπατζήδες προκειμένου να εξακριβώσει εάν κάποιος από αυτούς ήταν μολυσμένος με SIV. Ο Κισανγκάνι βρισκόταν εκείνη την εποχή στο κύμα ενός εμφυλίου πολέμου. Έπαθε ελονοσία και πέθανε λίγο μετά την άφιξή του στην Αγγλία.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται
Ιστορικό ενδιαφέρον έχει να αναφέρουμε, πως ο Bill Hamilton και όσοι ακόμα πιστεύαν ότι η θεωρία του εμβολίου CHAT αξίζει μια πιο δίκαιη ακρόαση, είχαν δεχθεί ένα απίστευτο μπαράζ ασυνήθιστων δημόσιων και ιδιωτικών προσβολών, με ισχυρισμούς ότι όλοι όσοι πιστεύουν σε αυτούς τους ισχυρισμούς είναι αντίθετοι με την επιστήμη. Σίγουρα ο Bill Hamilton και όλοι η όμαδα επιστημόνων που λοιδωρήθηκαν εκείνη την εποχή, σήμερα θα ένιωθαν μια δικαίωση.
Στην πραγματικότητα, υπήρχαν κάποιοι πολύ επιτακτικοί λόγοι για να συνεχιστεί ο πόλεμος και η φίμωση αυτών των επιστημόνων. Ένα πλεονέκτημα της κατανόησης του τρόπου ανάπτυξης μιας ασθένειας είναι ότι οδηγεί σε μεγαλύτερη κατανόηση του τρόπου θεραπείας, πρόληψης ή μετριασμού της, αν έστω κι ένα στοιχείο αλλοιώνει τον τρόπο ανάπτυξης της ασθένειας, τότε η ανακάλυψη θεραπείας γίνετε πολύ πιο δύσκολη.
Ένα άλλο σημείο που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας, την αφήγηση του εμβολίου CHAT είναι η σημαντικές επιπτώσεις στη μελλοντική ιατρική και επιστημονική πρακτική σε μια στιγμή που μπορεί να είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε πρόσθετες, καλοπροαίρετες ίσως, αλλά πιο επιβλαβείς, βιοϊατρικές θεραπείες.
Τον Ιούνιο του 1981, μια γερμανίδα γιατρός, η Margerete Bundschuh, συνάντησε πέντε γυναίκες από τις συνοριακές περιοχές της Ουγκάντα με σπάνιες βακτηριακές ασθένειες της βουβωνικής χώρας και του πρωκτού, καθώς και έναν άντρα του οποίου το πέος είχε «μισοσαπίσει». «Σαν πρώτη εντύπωση – είχαμε σεξουαλική μόλυνση, τρεις έως έξι μήνες αργής επιδείνωσης, μετά οξεία ασθένεια και θάνατο. Η Bundschuh εργαζόταν στο νοσοκομείο Mugana στη βόρεια Τανζανία, στο μονοπάτι των λαθρεμπόρων που οδηγούσε στη λίμνη Victoria και στο Kasensero, εκεί θα δει τα πρώτα κρούσματα λίγους μήνες αργότερα.
Οι ντόπιοι στην Τανζανία ονόμασαν τη νέα ασθένεια «Juliana», ενώ οι Ουγκαντοί την ονόμασαν «Slim». Αυτό το στοιχείο είναι σημαντικό από μόνο του, γιατί φάινεται ότι πρόκειται για νέα ασθένεια, αντίθετα με τα επιχειρήματα του Peter Duesberg ότι η επιδημία του Aids στην Αφρική είναι ουσιαστικά μια συλλογή αρχαίων ασθενειών στις οποίες οι δυτικοί γιατροί έχουν δώσει νέο όνομα.
Μια ιστορική αναδρομή
Λοιπόν, πώς έφτασε ο HIV-1 στα σύνορα Ουγκάντα-Τανζανίας; Αυτή η περιοχή καλλιέργειας καφέ προσελκύει μεγάλο αριθμό μεταναστών εργατών Χούτου από το Μπουρούντι και τη Ρουάντα, επομένως ένας από αυτούς θα μπορούσε να ήταν ο μεταφορέας. Ωστόσο, υπάρχει κι ένας άλλος λόγος.
Εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες Τούτσι διέφυγαν από τις εθνοτικές διαμάχες στη Ρουάντα στις αρχές της δεκαετίας του 1960. 3.000 από αυτούς μεταφέρθηκαν σε αυτήν την τοποθεσία και ενθαρρύνθηκαν να εγκατασταθούν εκεί το 1962. Κατάγονταν από το Butare και τη Nyanza, δύο από τις τέσσερις «περιοχές» της Ρουάντα όπου έγινε ο εμβολιασμός CHAT. Λίγο αργότερα, ένα δίχρονο αγόρι σε μια από τις κοινότητες των οικισμών πέθανε από επιθετικό σάρκωμα Kaposi, το οποίο θεωρείται μια πρώιμη περίπτωση του AIDS.
Αργότερα, η ίδια περιοχή υπέστη μια σειρά από ανατροπές. Το 1978, ο στρατός του Idi Amin εισέβαλε στο Kagera της βόρειας Τανζανίας και ο Julius Nyerere κάλεσε 45.000 άνδρες για να τον αντιμετωπίσουν. Εκπαιδεύτηκαν επιμελώς για την αντεπίθεση για τρεις μήνες.
Επτά χιλιάδες στρατιώτες από την 207η ταξιαρχία κοιμήθηκαν σε μια ανοιχτή, χορταριασμένη πεδιάδα κοντά στην Μπουγκάντικα. Οι ντόπιοι είπαν ότι υπήρξαν πολλοί βιασμοί και ότι «στρατιώτες πηγαινοέρχονταν στα σπίτια των χωριών. Υπήρξαν πολλά διαζύγια. Κορίτσια και μητέρες ήρθαν εδώ από μακριά με αντάλαγμα κρέας και μπύρα.» Η Μπουγκάντικα, στους πρόποδες του δρόμου των λαθρεμπόρων, απέχει μόλις εννέα χιλιόμετρα από το νοσοκομείο της Μουγκάνα.
Φαίνεται εύλογο ότι ένα άτομο που πέρασε λίγο χρόνο σε αυτό το στρατόπεδο, είτε στρατιώτης είτε γυναίκα, είχε ήδη μολυνθεί από τον ιό HIV και ότι ένας σπόρος φυτεύτηκε σε ένα εύφορο περιβάλλον, παρόμοιο με αυτό που συνέβη σε λουτρά ομοφυλοφίλων στην Αμερική στην ίδια περίοδο. Η 207η ταξιαρχία ταξίδεψε σ ένα διαφορετικό μονοπάτι (βόρεια από την Μπουγκάντικα) σε σχέση με άλλες ταξιαρχίες της Τανζανίας. Πέρασε στην Ουγκάντα στο Kyebe, τον οικισμό Joseph Ssebyoto-Lutaya, και στη συνέχεια πήγε βόρεια μέσω Kyotera και Masaka στην Καμπάλα, όπου κατείχε μέχρι την αποχώρηση της Τανζανίας το 1981. Μέχρι το 1987, το ένα τέταρτο των γυναικών στη Masaka και στην Καμπάλα είχαν HIV- θετικό, και το Kyebe και το Kyotera ήταν τα πιο γνωστά ως επίκεντρα του Aids.
Η Ουγκάντα ξεκίνησε το πρώτο Πρόγραμμα Ελέγχου του Aids στην Αφρική το 1987 με ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης υγείας που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με αφίσες, τηλεοπτικές διαφημίσεις, μαθήματα σε σχολεία και χωριά και τη διάσημη ραδιοφωνική εκπομπή Straight Talk. Ο Πρόεδρος Yoweri Museveni δήλωσε πρόσφατα ότι ο εθνικός επιπολασμός του HIV (ενήλικες) είχε μειωθεί από 30% το 1992 σε λιγότερο από 10% τώρα.
Έπρεπε να αποκρύψουν τα στοιχεία
Όποια και αν είναι η πραγματικότητα για το πώς ξεκίνησε το AIDS, οι Αφρικανοί σήκωσαν το μεγαλύτερο βάρος, αφού αντιπροσώπευαν περίπου 15 εκατομμύρια από τα τότε 19 εκατομμύρια ανθρώπους που είχαν πεθάνει σε όλο τον κόσμο. Το AIDS θα σκότωνε τους μισούς από όλους τους 15χρονους στη Ζιμπάμπουε, την Μποτσουάνα και τη Νότια Αφρική. Αυτή ήταν μια εξαιρετική τραγωδία και απαιτούσε μια άνευ προηγουμένου αντίδραση.
Για να δούμε πόσο άσχημη ήταν η κατάσταση στην Αφρική εκείνη την εποχή, όταν ξεκίνησε η Διάσκεψη του Durban Aids, Αφρικανοί γιατροί και επιστήμονες δήλωναν ότι η Αφρική χρειαζόταν απεγνωσμένα:πρόσθετες βελόνες, σύριγγες, γάντια, ρόμπες και προστατευτικό εξοπλισμό, έτσι ώστε ο ιός να μην μεταδίδεται άσκοπα σε επαγγελματίες του ιατρικού τομέα ή άλλους ασθενείς.
πρόσθετα φάρμακα για τη θεραπεία των συμπτωμάτων του AIDS.
πρόσθετα αντισηπτικά διαλύματα και IV εγχύσεις. περισσότερα λευκά είδη, κλινοσκεπάσματα και κρεβάτια.
περισσότερα κιτ τεστ HIV.
πρόσθετα κονδύλια για την εκπαίδευση και υποστήριξη γιατρών, νοσηλευτών και συμβούλων.
περισσότερα προφυλακτικά.
μεγαλύτερη αγωγή υγείας με μεγαλύτερη έμφαση, ειδικά για τα παιδιά.
Αυτές ήταν οι εύκολες λύσεις που ήταν αποτελεσματικές και μπορούσαν να σώσουν ζωές. Αντίθετα, πολύ λίγοι άνθρωποι μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά τις αντιρετροϊκές θεραπείες και η πλειονότητα των αφρικανικών εθνών δεν είχε τα απαραίτητα συστήματα υγείας για τη διανομή και την επίβλεψη των φαρμάκων.
Εάν η θεωρία του από του στόματος εμβολίου κατά της πολιομυελίτιδας αποδεικνυόταν σωστή, θα έβγαινε επιτέλους ένα τρομακτικά οδυνηρό μάθημα, το οποίο η ανθρωπότητα μπορεί να έχασε. και να έμεινε στο στεγνό, τα εμβόλια σώζουν ζωές. Και όχι στο προτού διατεθούν, τα νέα εμβόλια —συμπεριλαμβανομένων αυτών για τον HIV— πρέπει να υποβληθούν σε ενδελεχή και επαρκή εξέταση για την ασφάλεια τους.
Αν η θεωρία του CHAT/Aids αποδεικνυόταν ότι είναι σωστή, δεν θα ωφελούσε κανέναν αφού οι αρχικοί ερευνητές, ή τα ιδρύματα ή οι κυβερνήσεις που τους χρηματοδότησαν, θεωρούνταν νομικά συνυπεύθυνοι και θα μιλούσαμε για το μεγαλύτερο έγκλημα στο σύγχρονο κόσμο.
Το CHAT, όπως και τα προηγούμενα εμβόλια κατά της πολιομυελίτιδας, δοκιμάστηκε πρώτα σε άτομα με ειδικές ανάγκες και μετά σε εγκληματίες. Τέλος, οι αποικιακοί άρχοντες «προσέφεραν εθελοντικά» και εν αγνοία τους, ένα εκατομμύριο Αφρικανούς για ανοσοποίηση! Αν η θεωρία αυτή είχε αποδειχτεί αληθινή, τότε θα είχαν βρεθεί πάρα πολλοί αξιωματούχοι υγείας, συμπεριλαμβανομένων πολιτικών ηγετών στις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο κατηγορούμενοι για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Ορισμένοι κατασκευαστές εμβολίων, σήμερα παρουσιάζουν αυτή την τεχνική ως μια ηρωική προσπάθεια για την καταπολέμηση των επιδημιών πολιομυελίτιδας στην Αφρική. Αυτό είναι ως επί το πλείστον ψευδές. Η πολιομυελίτιδα ήταν μια δυτική μάστιγα τη δεκαετία του 1950, και μέχρι την ηλικία των 5 ετών οι Αφρικανοί είχαν φυσική ανοσία στον ιό. Ουσιαστικά, η ομάδα των αφρικανικών αποδεκτών εμβολιασμού CHAT χρησιμοποιήθηκαν ως ινδικά χοιρίδια για να δοκιμαστεί η ασφάλεια ενός δυτικού εμβολίου.
Το εμβόλιο κατά του AIDS αναπτύχθηκε κατά του HIV-1 υποτύπου Β, γνωστός τότε ως ευρωαμερικανικός ιός, ο οποίος δεν είχε ανιχνευθεί ποτέ, στην Αφρική! Οι ερευνητές από την Ουγκάντα λένε ότι θέλουν να δουν εάν ένα εμβόλιο κατά ενός υποτύπου μπορεί να προστατεύσει από άλλους και πιστεύουν ότι οι κατασκευαστές εμβολίων έχουν υποσχεθεί ένα εμβόλιο κατά των υποτύπων Α και Δ (που ήταν συνηθισμένο στην Ουγκάντα) μέσα σε δύο ή τρία χρόνια. Ωστόσο, στοιχεία από δοκιμές χιμπατζήδων έδειξαν ότι ένα εμβόλιο που έχει σχεδιαστεί για να προστατεύει από έναν υποτύπο δεν υπερασπίζεται τους άλλους. Άρα, επαναλαμβάνονταν τα λάθη του παρελθόντος!
anazitiseis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου