Μια συνήθης και ιδιαίτερα ψυχοφθόρα για τους πολίτες πρακτική των τραπεζών είναι η απόδοση των
προσωπικών στοιχείων που τους έχει εμπιστευτεί ο οφειλέτης σε εισπρακτικές εταιρίες, οι οποίες ενοχλούν τηλεφωνικά και επανειλημμένα τον οφειλέτη, δημιουργώντας του ψυχική πίεση με αθέμιτο τρόπο. Πλήθος δικαστικών αποφάσεων έχουν εκδοθεί επί του συγκεκριμένου ζητήματος και οφειλέτες έχουν αποζημιωθεί. Ενδεικτικά αναφέρονται οι αποφάσεις 3277/2014 Ειρ Αθ., 319/2017 Ειρ Αθ, 96/2016 ΕιρΑθ, 1437/2014 ΕφΑθ, 2887/2010 Εφ Αθ, 3428/2016 Μον Πρ. Αθ, 415/2016 Ειρ Αθ, 273/2016 Ειρ Αθ.
Η πρακτική αυτή είναι τις περισσότερες φορές παράνομη και συνιστά παραβίαση των προσωπικών δεδομένων του οφειλέτη, ο οποίος μπορεί να αποζημιωθεί από την Τράπεζα με ποσά τουλάχιστον 5.863 Ευρώ και άνω, ανάλογα το ύψος της ηθικής βλάβης που έχει υποστεί. Η υποχρέωση αυτή των τραπεζών (και κάθε άλλου νομικού προσώπου) πηγάζει από το Ν. 2472/1997. Σε γενικές γραμμές, η Τράπεζα, πριν μεταβιβάσει τα προσωπικά δεδομένα του οφειλέτη σε εισπρακτική εταιρία οφείλει να τον ενημερώσει και να ζητήσει την έγκριση του εγγράφως και δεν αρκούν οι γενικοί όροι που έχουν υπογραφεί μεταξύ τους, συνήθως κατά την υπογραφή της σύμβασης δανείου. (γεγονός το οποίο πολλοί αγνοούν και θεωρούν ότι έχουν δώσει τέτοια έγκριση στην Τράπεζα). Να σημειωθεί επίσης ότι σε περίπτωση χειρισμού της υπόθεσης από δικηγόρο, αυτός μπορεί να τηλεφωνήσει μόνο μια φορά στον οφειλέτη για να τον ενημερώσει και να ερευνηθεί η πιθανότητα συμβιβαστικής λύσης. Από κει και πλέον θα πρέπει να επικοινωνεί μόνο με το δικηγόρο του οφειλέτη.
Όταν ο οφειλέτης δεχτεί τηλεφώνημα από εισπρακτική εταιρία, πρέπει να ζητήσει εγγράφως (σε επιστολή ή email) από την εταιρία (συνήθως παραπέμπεται στον προϊστάμενο) τον τρόπο με τον οποίο η εισπρακτική εταιρία έλαβε τα προσωπικά του δεδομένα και ποιος της τα παρείχε. Η εισπρακτική εταιρία είναι υποχρεωμένη να τα αποστείλει, αντίθετα με τη συνήθη πρακτική να προσπαθούν να αποφύγουν αυτό το σκέλος θέτοντας παρελκυστικά ερωτήματα στον οφειλέτη, εάν αυτός ζητήσει να του δώσουν τα στοιχεία αυτά. Σε κάθε περίπτωση, μια λίστα (αναλυτικός λογαριασμός) των κλήσεων αρκεί (σε συνδυασμό ίσως με κάποια μαρτυρική κατάθεση) για να επιβεβαιώσει το γεγονός.
Με βάση αυτά τα δεδομένα, εάν η αγωγή του είναι πλήρης και παραθέτει όλα όσα ο Νόμος προβλέπει, εκδίδεται απόφαση η οποία υποχρεώνει την Τράπεζα να αποζημιώσει τον οφειλέτη λόγω ηθικής βλάβης, τουλάχιστον για ποσό 5.863 Ευρώ. Είναι δυνατόν να επιδικαστεί και πιο υψηλό ποσό, ιδίως σε περιπτώσεις επανειλημμένων τηλεφωνικών οχλήσεων. Πολύ πρόσφατη σχετική δικαστική απόφαση είναι η Ειρ.Αθ. 96/2016, η οποία ανοίγει στην ουσία το δρόμο για τη διεκδίκηση από μεγάλο αριθμό οφειλετών χρηματικών ποσών από την ηθική τους βλάβη από τη συμπεριφορά αυτή των τραπεζών. Τα έξοδα άλλωστε για την άσκησης της εν λόγω αγωγής δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλα, εν τούτοις μέχρι σήμερα δεν έχει κατατεθεί ιδιαίτερα μεγάλος αριθμός αγωγών, πιθανόν λόγω της ελλιπούς ενημέρωσης των οφειλετών.
Πρόσφατα επικυρώθηκε από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών δικάζοντος κατ’ έφεση απόφασης Ειρηνοδικείο, νομολογιακά η υποχρέωση των τραπεζών και λοιπών ιδιωτών να αποζημιώνουν πολίτες των οποίων τα προσωπικά δεδομένα έχουν χορηγήσει σε τρίτα πρόσωπα (εισπρακτικές εταιρίες). Όπως αποφαίνονται οι τράπεζες είναι υποχρεωμένες να ενημερώνουν γραπτώς τους δανειολήπτες που έχουν «κόκκινα» δάνεια στην περίπτωση που μεταβιβάσουν τα προσωπικά τους δεδομένα σε συγκεκριμένη εισπρακτική εταιρεία. Αλλά και οι εισπρακτικές εταιρείες πρέπει να ενημερώνουν τους δανειολήπτες ότι έχουν στη διάθεση τους τα προσωπικά τους στοιχεία γιατί σε διαφορετική περίπτωση τηλεφωνούν παράνομα. Τα παραπάνω αποτελούν νόμιμη υποχρέωση τους, παρότι πολλάκις οι εισπρακτικές εταιρίες αρνούνται να χορηγήσουν τα στοιχεία, γεγονός τελείως αντίθετο στο νόμο και τις ως τώρα δικαστικές αποφάσεις
Εάν δεν τηρηθούν οι παραπάνω προϋποθέσεις ο δανειολήπτης, σύμφωνα με τις νέες επίμαχες δικαστικές αποφάσεις του Ειρηνοδικείου και του Πρωτοδικείου, μπορεί να διεκδικήσει αποζημίωση για ηθική βλάβη η οποία ανέρχεται σε τουλάχιστον 5.863 Ευρώ, όπως ορίζει ο σχετικός νόμος, ποσό το οποίο μπορεί να αυξηθεί ανάλογα με την ένταση της προσβολής των προσωπικών δεδομένων. Το γεγονός αυτό, επικυρώθηκε πλέον και από τις υπ’ αριθμ. 3428/2016 Πρωτοδικείου Αθηνών, 273/2016 Ειρηνοδικείου Αθηνών, 52/2017 Ειρηνοδικείου Αθηνών και 5827/2017 Ειρηνοδικείου Θεσσαλονίκης, ανοίγοντας στην ουσία το δρόμο σε δανειολήπτες που παράνομα ενοχλούνται από εισπρακτικές εταιρίες, να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη και να αποζημιωθούν από την τράπεζα και μάλιστα σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα.
Τέλος, πρόσφατα, με την υπ’ αριθμ. 98/2017 Απόφαση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, επικυρώθηκε και εξειδικεύτηκε απόλυτα η υποχρέωση των τραπεζών (η οποία ήδη νομολογιακά είχε εξειδικευθεί), να ενημερώνουν με συγκεκριμένη επιστολή για συγκεκριμένη εισπρακτική κάθε δανειολήπτη, αλλιώς παραβαίνουν τη σχετική υποχρέωση εκ του νόμου. Χαρακτηριστικά αναφέρει «Συγκεκριμένα πρέπει να γίνεται ειδική ατομική ενημέρωση των οφειλετών για τη διάθεση των δεδομένων τους από τους δανειστές σε εταιρίες ενημέρωσης οφειλετών, δηλαδή ο δανειστής, ως υπεύθυνος επεξεργασίας, οφείλει να ενημερώσει τους οφειλέτες για τη διάθεση των δεδομένων τους σε συγκεκριμένη εταιρία ενημέρωσης οφειλετών, να παρέχει ένα εύλογο διάστημα (πχ. 10-15 ημερών) πριν από τη διάθεση για την άσκηση των δικαιωμάτων πρόσβασης και αντίρρησης…»
Τέλος θα πρέπει να τονιστεί ότι πολλές φορές η τράπεζες και οι συνεργαζόμενες εισπρακτικές εταιρίες δίνουν παρελκυστικές απαντήσεις στους πολίτες για παράδειγμα ότι «η σύμβαση σας μας δίνει το δικαίωμα» κάτι το οποίο δεν ισχύει καθώς όπως ορίζεται στην Απόφαση «Άλλωστε, συνεχίζουν ως «συγκατάθεση» ορίζεται «η ελεύθερη, ρητή και ειδική δήλωση βούλησης, που εκφράζεται με τρόπο σαφή και εν πλήρη επίγνωση, με την οποία το υποκείμενο των δεδομένων, αφού προηγουμένως ενημερωθεί, δέχεται να αποτελέσουν αντικείμενο επεξεργασίας τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα, που τον αφορούν». Με απλά λόγια, πριν χορηγηθούν στον τρίτο τα στοιχεία σας, απαιτείται να δώσετε ρητή και συγκεκριμένη συγκατάθεση, έχοντας επίγνωση του γεγονότος, κάτι το οποίο σχεδόν ποτέ δεν εφαρμόζεται.
Σύμφωνα με πλήθος αποφάσεων των δικαστηρίων σε πρώτο βαθμό, αλλά και στο εφετείο, μπορείτε να λάβετε αποζημίωση το λιγότερο 5.863 Ευρώ συν τους τόκους από το χρόνο άσκησης της αγωγής εφόσον επικοινωνήσετε με δικηγόρο και κινηθείτε νομικά. Η αμοιβές μπορούν και να συμφωνηθούν είτε με ποσοστό επί του ποσού που θα επιδικαστεί, είτε κατ’ αποκοπή κατά περίπτωση.
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΧΕΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
ΕιρΑθ 96/2016
Προστασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα - Εταιρείες ενημέρωσης οφειλετών για ληξιπρόθεσμες απαιτήσεις - Ηθική βλάβη - Νόθος αντικειμενική ευθύνη - Κατάχρηση δικαιώματος -.
Διαβίβαση δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα από Τράπεζα σε εταιρεία ενημέρωσης οφειλετών ν. 3758/2009, άνευ προηγούμενης ενημέρωσης του υποκειμένου των δεδομένων, κατ' άρθρο 11 παρ. 3 ν. 2472/1997. Χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Η τράπεζα φέρει το βάρος απόδειξης, ότι ανυπαίτια αγνοούσε τα θεμελιωτικά της υπαιτιότητας της πραγματικά γεγονότα. Η ρύθμιση και εντέλει εξόφληση της οφειλής, με αφορμή πρόταση της εταιρείας, δεν καθιστά την άσκηση του δικαιώματος καταχρηστική.
Αριθμός 96/2016
ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
Συγκροτήθηκε από την Ειρηνοδίκη Ανθούλα Δήμητσα, την οποία όρισε η Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοικήσεως του Ειρηνοδικείου Αθηνών και τη Γραμματέα Ζ. Δερμεντζόγλου.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του, στις 10.11.2015, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΝΤΑ: ... Δικηγόρου, ο οποίος παραστάθηκε αυτοπροσώπως.
ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΉΣ: Ανώνυμης Τραπεζικής Εταιρείας με την επωνυμία «Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος Α.Ε.», νομίμως εκπροσωπούμενης, που εδρεύει στην Αθήνα, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας δικηγόρου της Θ. Παπαϊωάννου.
Ο ενάγων με την από 8.9.2015 με αρ. κατ. 1103/2015 αγωγή του, η συζήτηση της οποίας προσδιορίσθηκε για την ανωτέρω δικάσιμο, αιτείται τα αναφερόμενα σ' αυτή.
Ακολούθησε συζήτηση, όπως σημειώνεται στα Πρακτικά.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Με την κρινόμενη ο ενάγων εκθέτει ότι, στις 17.2.2015, η εναγόμενη διαβίβασε,- χωρίς προηγούμενη ενημέρωση του ως όφειλε, κατά την διάταξη του άρθρου 11 παρ. 1 και 3 του Ν. 2472/1997 και χωρίς την λήψη της ρητής και σαφούς συγκατάθεσης του, κατά την διάταξη του άρθρου 5 του Ν. 2472/1997,- τα συλλεγέντα, στις 22.8.2008, κατά την κατάρτιση σύμβασης χορήγησης πιστωτικής κάρτας, αναφερόμενα προσωπικά του δεδομένα, στην Εταιρεία Ενημέρωσης Οφειλετών για ληξιπρόθεσμες Απαιτήσεις με την επωνυμία «Pano Inform Α.Ε.», υπάλληλος της οποίας τον κάλεσε, στις 17.2.2015, για να τον ενημερώσει για την ληξιπρόθεσμη οφειλή του και να διαπραγματευθεί τον τρόπο και χρόνο αποπληρωμής της. Ότι από την ως άνω παράνομη πράξη και παράλειψη της εναγόμενης, που, δια των προστηθέντων της, διαβίβασε τα προσωπικά του δεδομένα σε απροσδιόριστο αριθμό τρίτων ατόμων, κατά παράβαση των διατάξεων του ως άνω Νόμου, υπέστη ηθική βλάβη και για τους λόγους αυτούς αιτείται να υποχρεωθεί (η εναγόμενη), με απόφαση προσωρινά εκτελεστή, να του καταβάλλει ως χρηματική ικανοποίηση το, κατ' ελάχιστον οριζόμενο από την διάταξη του άρθρου 23 παρ. 2 του ως άνω Νόμου, ποσόν των 5.869, 40 ευρώ, με τον νόμιμο τόκο από της επιδόσεως της κρινόμενης και να καταδικασθεί στην δικαστική του δαπάνη.Η αγωγή αρμόδια και παραδεκτά εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου (άρθρα 14 παρ. 1α, 25, 37 ΚΠολΔ), κατά την διαδικασία των άρθρων 664επ. ΚΠολΔ (άρθρο 23 παρ. 3 Ν 2472/1997), είναι επαρκώς ορισμένη, απορριπτόμενου του περί του αντιθέτου ισχυρισμού της εναγόμενης και παρεπόμενα νόμιμη στηριζόμενη στις κατωτέρω αναφερόμενες διατάξεις του Ν. 2472/1997 και σ' αυτές των άρθρων 345, 346 ΑΚ, 907, 908, 176 ΚΠολΔ και θα πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα καθόσον καταβάλλεται το νόμιμο τέλος δικαστικού ενσήμου με τις ανάλογες υπέρ τρίτων προσαυξήσεις (υπ' αρ. 249409 και 254425 αγωγόσημα).Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα και της ανώμοτης εξέτασης του ενάγοντα (417 ΚΠολΔ), που περιλαμβάνονται στα ταυτάριθμα με τη παρούσα Πρακτικά, του συνόλου (671 ΚΠολΔ) των προσκομιζόμενων με επίκληση εγγράφων σε συνδυασμό με τα διδάγματα της Κοινής πείρας και λογικής (336 παρ. 4 ΚΠολΔ) και τις ομολογίες, που συνάγονται από το σύνολο των ισχυρισμών των διαδίκων (261 ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα ουσιώδη πραγματικά περιστατικά: Ο ενάγων, με την από 22.8.2008 αίτηση του, υποβληθείσα στην εναγόμενη, ζήτησε την χορήγηση πιστωτικής κάρτας και γνωστοποίησε στην τελευταία τα απλά προσωπικά δεδομένα του, που ήταν αναγκαία για την κατάρτιση της αντίστοιχης σύμβασης, ήτοι το όνομα, επώνυμο, πατρώνυμο, ημερομηνία γέννησης, αριθμό δελτίου ταυτότητας, διεύθυνση κατοικίας, αριθμό τηλεφώνου και επάγγελμα. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι η εναγόμενη, που είχε υπογράψει με την ανώνυμη εταιρεία του άρθρου 7 Ν. 3758/2009 με την επωνυμία «ΡΑΝΟ INFORM Α.Ε.», την από 2.11.2009 σύμβαση παροχής υπηρεσιών,- λόγω ανώμαλης εξέλιξης της ενοχής από την ως άνω πιστωτική κάρτα, ήτοι υπερημερίας του ενάγοντα-, διαβίβασε, χωρίς την προηγούμενη οφειλόμενη, κατ' άρθρο 11 Ν. 2472/1997 και της, κατ' εξουσιοδότηση αυτού, εκδοθείσας υπ' αρ. 1/1999 κανονιστικής πράξης της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (ΦΕΚ 555 Β76.5.1999), ενημέρωση του, τα ως άνω (απλά) προσωπικά δεδομένα του ως και το ύψος της ληξιπρόθεσμης οφειλής του, στην ως άνω εταιρεία, η οποία προέβη σε χρήση αυτών, καλώντας τον τηλεφωνικά, δια προστηθέντοςυπαλλήλου της, στις 17.2.2015. Όπως προκύπτει από τον όρο 23 της ως άνω σύμβασης, το περιεχόμενο του οποίου έχει ως εξής: «Καθυστέρηση ολοσχερούς εξόφλησης από τον κάτοχο των ελαχίστων καταβολών ή του ποσού που αναφέρεται ως άμεσα πληρωτέο...και να αναθέσει την είσπραξη των οφειλομένων σε τρίτα, προς την Τράπεζα, φυσικά ή νομικά πρόσωπα, γνωστοποιώντας για τον σκοπό αυτό όσα προσωπικά στοιχεία του κατόχου ή/και του εγγυητή κρίνει απαραίτητο», ως και των υπ' αρ. 19 και 21.1 «επικαιροποιημένων όρων χρήσης, που του απεστάλησαν μαζί με το αντίγραφο κίνησης του λογαριασμού της κάρτας του», η παράθεση του περιεχομένου των οποίων παρέλκει καθόσον προσιδιάζουν στο ανωτέρω ήδη εκτιθέμενο (περιεχόμενο), η υποχρέωση της εναγόμενης-υπεύθυνου επεξεργασίας, όπως διαγράφεται από την διάταξη του άρθρου 11 Ν. 2472/1997 και την κατ' εξουσιοδότηση του νόμου αυτού εκδοθείσα υπ' αρ. 1/1999 κανονιστική πράξη της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (ΦΕΚ 555 Β76.5.1999), για ενημέρωση του υποκειμένου-ήδη ενάγοντα, ανεξαρτήτως συγκατάθεσης του, ουδόλως τηρήθηκε, προ της διαβίβασης, στις 17.2.2015, των προσωπικών του δεδομένων στην ως άνω μη διάδικο ανώνυμη εταιρεία. Τέλος αποδείχθηκε ότι, από την ως άνω παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά της εναγόμενης, που όφειλε να γνωρίζει τον κίνδυνο επέλευσης ζημίας λόγω των παρανόμων παραλείψεων και πράξεων της, ο ενάγων υπέστη αιτιωδώς συνυφασμένη ηθική βλάβη για την αποκατάσταση της οποίας, δεδομένων των συνθηκών τέλεσης, της έντασης της προσβολής της έννομης τάξης, του βαθμού πταίσματος της, του κοινωνικού ρόλου, που οφείλει να επιτελεί, πέραν του οικονομικού/ κερδοσκοπικού, του οικονομικού μεγέθους της και της κοινωνικής και οικονομικής θέσης του ενάγοντα, η καταβλητέα εύλογη χρηματική ικανοποίηση πρέπει να οριστεί στο ποσό των 5.869, 40 ευρώ (ΑΠ 1740/2013, ΕφΑΘ 1437/2014, 3833/2003 ΤΝΠ Νόμος). Ο ισχυρισμός της εναγόμενης ότι δεν είχε δυνατότητα πρόβλεψης της βλάβης του ενάγοντος (άρθρο 23 παρ. 1 εδ. 3 Ν. 2472/1997) και σε κάθε περίπτωση ότι η ως άνω συμπεριφορά της οφείλεται σε αμέλεια (άρθρο 23 παρ. 2 Ν. 2472/1997) τυγχάνει απορριπτέος καθόσον μόνη η νόμιμη συλλογή των προσωπικών δεδομένων από την εναγομένη-υπεύθυνο επεξεργασίας, κατά την κατάρτιση της ως άνω σύμβασης, δεν αίρει την υποχρέωση της προς τήρηση και των λοιπών διατάξεων του Ν. 2472/1997, ήτοι του άρθρου 11 και συνεπώς και την δυνατότητα πρόβλεψης της, εκ της παραβάσεως της, βλάβης του ενάγοντα η δε ευθύνη της είναι νόθος αντικειμενική και ουδόλως αποδείχθηκε από την ίδια, φέρουσα το σχετικό βάρος, ότι ανυπαίτιααγνοούσε τα ως άνω θεμελιωτικά της υπαιτιότητας της πραγματικά γεγονότα. Ωσαύτως απορριπτέος τυγχάνει ο επικουρικά προβαλλόμενος από την εναγόμενη ισχυρισμός ότι το δικαίωμα του ενάγοντα ασκείται καθ' υπέρβαση των τιθέμενων από την διάταξη του άρθρου 281 ΑΚ ορίων, καθόσον μόνον το γεγονός ότι ο τελευταίος (ενάγων), όπως προκύπτει από την ΑΠ …/9.3.2015 αίτηση του προς την εναγόμενη, εξ' αφορμής σχετικής πρότασης, που του έγινε από την ως άνω εταιρεία «ΡΑΝΟ INFORM Α.Ε.», ρύθμισε επωφελώς και τελικώς εξόφλησε την οφειλή του από την κατά τα ανωτέρω χορηγηθείσα πιστωτική κάρτα ουδόλως καθιστά την άσκηση του δικαιώματος του καταχρηστική.Κατόπιν αυτών η κρινόμενη θα πρέπει να γίνει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη και να υποχρεωθεί η εναγόμενη να καταβάλλει στον ενάγοντα, κατά στρογγυλοποίηση, το ποσόν των 5.869 ευρώ με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της κρινόμενης.. Το παρεπόμενο αίτημα περί κήρυξης της παρούσας προσωρινά εκτελεστής θα πρέπει να απορριφθεί καθόσον, κατά την εκτίμηση του Δικαστηρίου, δεν συντρέχουν εξαιρετικοί λόγοι προς τούτο (907, 908 ΚΠολΔ). Η εναγόμενη θα πρέπει, λόγω της ήττας της (176 ΚΠολΔ) να καταδικασθεί στην δικαστική δαπάνη του ενάγοντα, κατά τα οριζόμενα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ με παρόντες τους διαδίκους.
ΔΕΧΕΤΑΙ την αγωγή.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ την εναγόμενη να καταβάλλει στον ενάγοντα το ποσόν των πέντε χιλιάδων οκτακοσίων εξήντα εννέα (5.869) ευρώ, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την εναγόμενη στην δικαστική δαπάνη, την οποία ορίζει στο ποσόν των διακοσίων πενήντα (250) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στην Αθήνα, σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριο του συνεδρίαση, χωρίς την παρουσία διαδίκων και πληρεξουσίων δικηγόρων. 26 ΙΑΝ. 2016
Η πρακτική αυτή είναι τις περισσότερες φορές παράνομη και συνιστά παραβίαση των προσωπικών δεδομένων του οφειλέτη, ο οποίος μπορεί να αποζημιωθεί από την Τράπεζα με ποσά τουλάχιστον 5.863 Ευρώ και άνω, ανάλογα το ύψος της ηθικής βλάβης που έχει υποστεί. Η υποχρέωση αυτή των τραπεζών (και κάθε άλλου νομικού προσώπου) πηγάζει από το Ν. 2472/1997. Σε γενικές γραμμές, η Τράπεζα, πριν μεταβιβάσει τα προσωπικά δεδομένα του οφειλέτη σε εισπρακτική εταιρία οφείλει να τον ενημερώσει και να ζητήσει την έγκριση του εγγράφως και δεν αρκούν οι γενικοί όροι που έχουν υπογραφεί μεταξύ τους, συνήθως κατά την υπογραφή της σύμβασης δανείου. (γεγονός το οποίο πολλοί αγνοούν και θεωρούν ότι έχουν δώσει τέτοια έγκριση στην Τράπεζα). Να σημειωθεί επίσης ότι σε περίπτωση χειρισμού της υπόθεσης από δικηγόρο, αυτός μπορεί να τηλεφωνήσει μόνο μια φορά στον οφειλέτη για να τον ενημερώσει και να ερευνηθεί η πιθανότητα συμβιβαστικής λύσης. Από κει και πλέον θα πρέπει να επικοινωνεί μόνο με το δικηγόρο του οφειλέτη.
Όταν ο οφειλέτης δεχτεί τηλεφώνημα από εισπρακτική εταιρία, πρέπει να ζητήσει εγγράφως (σε επιστολή ή email) από την εταιρία (συνήθως παραπέμπεται στον προϊστάμενο) τον τρόπο με τον οποίο η εισπρακτική εταιρία έλαβε τα προσωπικά του δεδομένα και ποιος της τα παρείχε. Η εισπρακτική εταιρία είναι υποχρεωμένη να τα αποστείλει, αντίθετα με τη συνήθη πρακτική να προσπαθούν να αποφύγουν αυτό το σκέλος θέτοντας παρελκυστικά ερωτήματα στον οφειλέτη, εάν αυτός ζητήσει να του δώσουν τα στοιχεία αυτά. Σε κάθε περίπτωση, μια λίστα (αναλυτικός λογαριασμός) των κλήσεων αρκεί (σε συνδυασμό ίσως με κάποια μαρτυρική κατάθεση) για να επιβεβαιώσει το γεγονός.
Με βάση αυτά τα δεδομένα, εάν η αγωγή του είναι πλήρης και παραθέτει όλα όσα ο Νόμος προβλέπει, εκδίδεται απόφαση η οποία υποχρεώνει την Τράπεζα να αποζημιώσει τον οφειλέτη λόγω ηθικής βλάβης, τουλάχιστον για ποσό 5.863 Ευρώ. Είναι δυνατόν να επιδικαστεί και πιο υψηλό ποσό, ιδίως σε περιπτώσεις επανειλημμένων τηλεφωνικών οχλήσεων. Πολύ πρόσφατη σχετική δικαστική απόφαση είναι η Ειρ.Αθ. 96/2016, η οποία ανοίγει στην ουσία το δρόμο για τη διεκδίκηση από μεγάλο αριθμό οφειλετών χρηματικών ποσών από την ηθική τους βλάβη από τη συμπεριφορά αυτή των τραπεζών. Τα έξοδα άλλωστε για την άσκησης της εν λόγω αγωγής δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλα, εν τούτοις μέχρι σήμερα δεν έχει κατατεθεί ιδιαίτερα μεγάλος αριθμός αγωγών, πιθανόν λόγω της ελλιπούς ενημέρωσης των οφειλετών.
Πρόσφατα επικυρώθηκε από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών δικάζοντος κατ’ έφεση απόφασης Ειρηνοδικείο, νομολογιακά η υποχρέωση των τραπεζών και λοιπών ιδιωτών να αποζημιώνουν πολίτες των οποίων τα προσωπικά δεδομένα έχουν χορηγήσει σε τρίτα πρόσωπα (εισπρακτικές εταιρίες). Όπως αποφαίνονται οι τράπεζες είναι υποχρεωμένες να ενημερώνουν γραπτώς τους δανειολήπτες που έχουν «κόκκινα» δάνεια στην περίπτωση που μεταβιβάσουν τα προσωπικά τους δεδομένα σε συγκεκριμένη εισπρακτική εταιρεία. Αλλά και οι εισπρακτικές εταιρείες πρέπει να ενημερώνουν τους δανειολήπτες ότι έχουν στη διάθεση τους τα προσωπικά τους στοιχεία γιατί σε διαφορετική περίπτωση τηλεφωνούν παράνομα. Τα παραπάνω αποτελούν νόμιμη υποχρέωση τους, παρότι πολλάκις οι εισπρακτικές εταιρίες αρνούνται να χορηγήσουν τα στοιχεία, γεγονός τελείως αντίθετο στο νόμο και τις ως τώρα δικαστικές αποφάσεις
Εάν δεν τηρηθούν οι παραπάνω προϋποθέσεις ο δανειολήπτης, σύμφωνα με τις νέες επίμαχες δικαστικές αποφάσεις του Ειρηνοδικείου και του Πρωτοδικείου, μπορεί να διεκδικήσει αποζημίωση για ηθική βλάβη η οποία ανέρχεται σε τουλάχιστον 5.863 Ευρώ, όπως ορίζει ο σχετικός νόμος, ποσό το οποίο μπορεί να αυξηθεί ανάλογα με την ένταση της προσβολής των προσωπικών δεδομένων. Το γεγονός αυτό, επικυρώθηκε πλέον και από τις υπ’ αριθμ. 3428/2016 Πρωτοδικείου Αθηνών, 273/2016 Ειρηνοδικείου Αθηνών, 52/2017 Ειρηνοδικείου Αθηνών και 5827/2017 Ειρηνοδικείου Θεσσαλονίκης, ανοίγοντας στην ουσία το δρόμο σε δανειολήπτες που παράνομα ενοχλούνται από εισπρακτικές εταιρίες, να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη και να αποζημιωθούν από την τράπεζα και μάλιστα σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα.
Τέλος, πρόσφατα, με την υπ’ αριθμ. 98/2017 Απόφαση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, επικυρώθηκε και εξειδικεύτηκε απόλυτα η υποχρέωση των τραπεζών (η οποία ήδη νομολογιακά είχε εξειδικευθεί), να ενημερώνουν με συγκεκριμένη επιστολή για συγκεκριμένη εισπρακτική κάθε δανειολήπτη, αλλιώς παραβαίνουν τη σχετική υποχρέωση εκ του νόμου. Χαρακτηριστικά αναφέρει «Συγκεκριμένα πρέπει να γίνεται ειδική ατομική ενημέρωση των οφειλετών για τη διάθεση των δεδομένων τους από τους δανειστές σε εταιρίες ενημέρωσης οφειλετών, δηλαδή ο δανειστής, ως υπεύθυνος επεξεργασίας, οφείλει να ενημερώσει τους οφειλέτες για τη διάθεση των δεδομένων τους σε συγκεκριμένη εταιρία ενημέρωσης οφειλετών, να παρέχει ένα εύλογο διάστημα (πχ. 10-15 ημερών) πριν από τη διάθεση για την άσκηση των δικαιωμάτων πρόσβασης και αντίρρησης…»
Τέλος θα πρέπει να τονιστεί ότι πολλές φορές η τράπεζες και οι συνεργαζόμενες εισπρακτικές εταιρίες δίνουν παρελκυστικές απαντήσεις στους πολίτες για παράδειγμα ότι «η σύμβαση σας μας δίνει το δικαίωμα» κάτι το οποίο δεν ισχύει καθώς όπως ορίζεται στην Απόφαση «Άλλωστε, συνεχίζουν ως «συγκατάθεση» ορίζεται «η ελεύθερη, ρητή και ειδική δήλωση βούλησης, που εκφράζεται με τρόπο σαφή και εν πλήρη επίγνωση, με την οποία το υποκείμενο των δεδομένων, αφού προηγουμένως ενημερωθεί, δέχεται να αποτελέσουν αντικείμενο επεξεργασίας τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα, που τον αφορούν». Με απλά λόγια, πριν χορηγηθούν στον τρίτο τα στοιχεία σας, απαιτείται να δώσετε ρητή και συγκεκριμένη συγκατάθεση, έχοντας επίγνωση του γεγονότος, κάτι το οποίο σχεδόν ποτέ δεν εφαρμόζεται.
Σύμφωνα με πλήθος αποφάσεων των δικαστηρίων σε πρώτο βαθμό, αλλά και στο εφετείο, μπορείτε να λάβετε αποζημίωση το λιγότερο 5.863 Ευρώ συν τους τόκους από το χρόνο άσκησης της αγωγής εφόσον επικοινωνήσετε με δικηγόρο και κινηθείτε νομικά. Η αμοιβές μπορούν και να συμφωνηθούν είτε με ποσοστό επί του ποσού που θα επιδικαστεί, είτε κατ’ αποκοπή κατά περίπτωση.
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΧΕΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
ΕιρΑθ 96/2016
Προστασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα - Εταιρείες ενημέρωσης οφειλετών για ληξιπρόθεσμες απαιτήσεις - Ηθική βλάβη - Νόθος αντικειμενική ευθύνη - Κατάχρηση δικαιώματος -.
Διαβίβαση δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα από Τράπεζα σε εταιρεία ενημέρωσης οφειλετών ν. 3758/2009, άνευ προηγούμενης ενημέρωσης του υποκειμένου των δεδομένων, κατ' άρθρο 11 παρ. 3 ν. 2472/1997. Χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Η τράπεζα φέρει το βάρος απόδειξης, ότι ανυπαίτια αγνοούσε τα θεμελιωτικά της υπαιτιότητας της πραγματικά γεγονότα. Η ρύθμιση και εντέλει εξόφληση της οφειλής, με αφορμή πρόταση της εταιρείας, δεν καθιστά την άσκηση του δικαιώματος καταχρηστική.
Αριθμός 96/2016
ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
Συγκροτήθηκε από την Ειρηνοδίκη Ανθούλα Δήμητσα, την οποία όρισε η Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοικήσεως του Ειρηνοδικείου Αθηνών και τη Γραμματέα Ζ. Δερμεντζόγλου.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του, στις 10.11.2015, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΝΤΑ: ... Δικηγόρου, ο οποίος παραστάθηκε αυτοπροσώπως.
ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΉΣ: Ανώνυμης Τραπεζικής Εταιρείας με την επωνυμία «Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος Α.Ε.», νομίμως εκπροσωπούμενης, που εδρεύει στην Αθήνα, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας δικηγόρου της Θ. Παπαϊωάννου.
Ο ενάγων με την από 8.9.2015 με αρ. κατ. 1103/2015 αγωγή του, η συζήτηση της οποίας προσδιορίσθηκε για την ανωτέρω δικάσιμο, αιτείται τα αναφερόμενα σ' αυτή.
Ακολούθησε συζήτηση, όπως σημειώνεται στα Πρακτικά.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Με την κρινόμενη ο ενάγων εκθέτει ότι, στις 17.2.2015, η εναγόμενη διαβίβασε,- χωρίς προηγούμενη ενημέρωση του ως όφειλε, κατά την διάταξη του άρθρου 11 παρ. 1 και 3 του Ν. 2472/1997 και χωρίς την λήψη της ρητής και σαφούς συγκατάθεσης του, κατά την διάταξη του άρθρου 5 του Ν. 2472/1997,- τα συλλεγέντα, στις 22.8.2008, κατά την κατάρτιση σύμβασης χορήγησης πιστωτικής κάρτας, αναφερόμενα προσωπικά του δεδομένα, στην Εταιρεία Ενημέρωσης Οφειλετών για ληξιπρόθεσμες Απαιτήσεις με την επωνυμία «Pano Inform Α.Ε.», υπάλληλος της οποίας τον κάλεσε, στις 17.2.2015, για να τον ενημερώσει για την ληξιπρόθεσμη οφειλή του και να διαπραγματευθεί τον τρόπο και χρόνο αποπληρωμής της. Ότι από την ως άνω παράνομη πράξη και παράλειψη της εναγόμενης, που, δια των προστηθέντων της, διαβίβασε τα προσωπικά του δεδομένα σε απροσδιόριστο αριθμό τρίτων ατόμων, κατά παράβαση των διατάξεων του ως άνω Νόμου, υπέστη ηθική βλάβη και για τους λόγους αυτούς αιτείται να υποχρεωθεί (η εναγόμενη), με απόφαση προσωρινά εκτελεστή, να του καταβάλλει ως χρηματική ικανοποίηση το, κατ' ελάχιστον οριζόμενο από την διάταξη του άρθρου 23 παρ. 2 του ως άνω Νόμου, ποσόν των 5.869, 40 ευρώ, με τον νόμιμο τόκο από της επιδόσεως της κρινόμενης και να καταδικασθεί στην δικαστική του δαπάνη.Η αγωγή αρμόδια και παραδεκτά εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου (άρθρα 14 παρ. 1α, 25, 37 ΚΠολΔ), κατά την διαδικασία των άρθρων 664επ. ΚΠολΔ (άρθρο 23 παρ. 3 Ν 2472/1997), είναι επαρκώς ορισμένη, απορριπτόμενου του περί του αντιθέτου ισχυρισμού της εναγόμενης και παρεπόμενα νόμιμη στηριζόμενη στις κατωτέρω αναφερόμενες διατάξεις του Ν. 2472/1997 και σ' αυτές των άρθρων 345, 346 ΑΚ, 907, 908, 176 ΚΠολΔ και θα πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα καθόσον καταβάλλεται το νόμιμο τέλος δικαστικού ενσήμου με τις ανάλογες υπέρ τρίτων προσαυξήσεις (υπ' αρ. 249409 και 254425 αγωγόσημα).Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα και της ανώμοτης εξέτασης του ενάγοντα (417 ΚΠολΔ), που περιλαμβάνονται στα ταυτάριθμα με τη παρούσα Πρακτικά, του συνόλου (671 ΚΠολΔ) των προσκομιζόμενων με επίκληση εγγράφων σε συνδυασμό με τα διδάγματα της Κοινής πείρας και λογικής (336 παρ. 4 ΚΠολΔ) και τις ομολογίες, που συνάγονται από το σύνολο των ισχυρισμών των διαδίκων (261 ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα ουσιώδη πραγματικά περιστατικά: Ο ενάγων, με την από 22.8.2008 αίτηση του, υποβληθείσα στην εναγόμενη, ζήτησε την χορήγηση πιστωτικής κάρτας και γνωστοποίησε στην τελευταία τα απλά προσωπικά δεδομένα του, που ήταν αναγκαία για την κατάρτιση της αντίστοιχης σύμβασης, ήτοι το όνομα, επώνυμο, πατρώνυμο, ημερομηνία γέννησης, αριθμό δελτίου ταυτότητας, διεύθυνση κατοικίας, αριθμό τηλεφώνου και επάγγελμα. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι η εναγόμενη, που είχε υπογράψει με την ανώνυμη εταιρεία του άρθρου 7 Ν. 3758/2009 με την επωνυμία «ΡΑΝΟ INFORM Α.Ε.», την από 2.11.2009 σύμβαση παροχής υπηρεσιών,- λόγω ανώμαλης εξέλιξης της ενοχής από την ως άνω πιστωτική κάρτα, ήτοι υπερημερίας του ενάγοντα-, διαβίβασε, χωρίς την προηγούμενη οφειλόμενη, κατ' άρθρο 11 Ν. 2472/1997 και της, κατ' εξουσιοδότηση αυτού, εκδοθείσας υπ' αρ. 1/1999 κανονιστικής πράξης της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (ΦΕΚ 555 Β76.5.1999), ενημέρωση του, τα ως άνω (απλά) προσωπικά δεδομένα του ως και το ύψος της ληξιπρόθεσμης οφειλής του, στην ως άνω εταιρεία, η οποία προέβη σε χρήση αυτών, καλώντας τον τηλεφωνικά, δια προστηθέντοςυπαλλήλου της, στις 17.2.2015. Όπως προκύπτει από τον όρο 23 της ως άνω σύμβασης, το περιεχόμενο του οποίου έχει ως εξής: «Καθυστέρηση ολοσχερούς εξόφλησης από τον κάτοχο των ελαχίστων καταβολών ή του ποσού που αναφέρεται ως άμεσα πληρωτέο...και να αναθέσει την είσπραξη των οφειλομένων σε τρίτα, προς την Τράπεζα, φυσικά ή νομικά πρόσωπα, γνωστοποιώντας για τον σκοπό αυτό όσα προσωπικά στοιχεία του κατόχου ή/και του εγγυητή κρίνει απαραίτητο», ως και των υπ' αρ. 19 και 21.1 «επικαιροποιημένων όρων χρήσης, που του απεστάλησαν μαζί με το αντίγραφο κίνησης του λογαριασμού της κάρτας του», η παράθεση του περιεχομένου των οποίων παρέλκει καθόσον προσιδιάζουν στο ανωτέρω ήδη εκτιθέμενο (περιεχόμενο), η υποχρέωση της εναγόμενης-υπεύθυνου επεξεργασίας, όπως διαγράφεται από την διάταξη του άρθρου 11 Ν. 2472/1997 και την κατ' εξουσιοδότηση του νόμου αυτού εκδοθείσα υπ' αρ. 1/1999 κανονιστική πράξη της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (ΦΕΚ 555 Β76.5.1999), για ενημέρωση του υποκειμένου-ήδη ενάγοντα, ανεξαρτήτως συγκατάθεσης του, ουδόλως τηρήθηκε, προ της διαβίβασης, στις 17.2.2015, των προσωπικών του δεδομένων στην ως άνω μη διάδικο ανώνυμη εταιρεία. Τέλος αποδείχθηκε ότι, από την ως άνω παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά της εναγόμενης, που όφειλε να γνωρίζει τον κίνδυνο επέλευσης ζημίας λόγω των παρανόμων παραλείψεων και πράξεων της, ο ενάγων υπέστη αιτιωδώς συνυφασμένη ηθική βλάβη για την αποκατάσταση της οποίας, δεδομένων των συνθηκών τέλεσης, της έντασης της προσβολής της έννομης τάξης, του βαθμού πταίσματος της, του κοινωνικού ρόλου, που οφείλει να επιτελεί, πέραν του οικονομικού/ κερδοσκοπικού, του οικονομικού μεγέθους της και της κοινωνικής και οικονομικής θέσης του ενάγοντα, η καταβλητέα εύλογη χρηματική ικανοποίηση πρέπει να οριστεί στο ποσό των 5.869, 40 ευρώ (ΑΠ 1740/2013, ΕφΑΘ 1437/2014, 3833/2003 ΤΝΠ Νόμος). Ο ισχυρισμός της εναγόμενης ότι δεν είχε δυνατότητα πρόβλεψης της βλάβης του ενάγοντος (άρθρο 23 παρ. 1 εδ. 3 Ν. 2472/1997) και σε κάθε περίπτωση ότι η ως άνω συμπεριφορά της οφείλεται σε αμέλεια (άρθρο 23 παρ. 2 Ν. 2472/1997) τυγχάνει απορριπτέος καθόσον μόνη η νόμιμη συλλογή των προσωπικών δεδομένων από την εναγομένη-υπεύθυνο επεξεργασίας, κατά την κατάρτιση της ως άνω σύμβασης, δεν αίρει την υποχρέωση της προς τήρηση και των λοιπών διατάξεων του Ν. 2472/1997, ήτοι του άρθρου 11 και συνεπώς και την δυνατότητα πρόβλεψης της, εκ της παραβάσεως της, βλάβης του ενάγοντα η δε ευθύνη της είναι νόθος αντικειμενική και ουδόλως αποδείχθηκε από την ίδια, φέρουσα το σχετικό βάρος, ότι ανυπαίτιααγνοούσε τα ως άνω θεμελιωτικά της υπαιτιότητας της πραγματικά γεγονότα. Ωσαύτως απορριπτέος τυγχάνει ο επικουρικά προβαλλόμενος από την εναγόμενη ισχυρισμός ότι το δικαίωμα του ενάγοντα ασκείται καθ' υπέρβαση των τιθέμενων από την διάταξη του άρθρου 281 ΑΚ ορίων, καθόσον μόνον το γεγονός ότι ο τελευταίος (ενάγων), όπως προκύπτει από την ΑΠ …/9.3.2015 αίτηση του προς την εναγόμενη, εξ' αφορμής σχετικής πρότασης, που του έγινε από την ως άνω εταιρεία «ΡΑΝΟ INFORM Α.Ε.», ρύθμισε επωφελώς και τελικώς εξόφλησε την οφειλή του από την κατά τα ανωτέρω χορηγηθείσα πιστωτική κάρτα ουδόλως καθιστά την άσκηση του δικαιώματος του καταχρηστική.Κατόπιν αυτών η κρινόμενη θα πρέπει να γίνει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη και να υποχρεωθεί η εναγόμενη να καταβάλλει στον ενάγοντα, κατά στρογγυλοποίηση, το ποσόν των 5.869 ευρώ με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της κρινόμενης.. Το παρεπόμενο αίτημα περί κήρυξης της παρούσας προσωρινά εκτελεστής θα πρέπει να απορριφθεί καθόσον, κατά την εκτίμηση του Δικαστηρίου, δεν συντρέχουν εξαιρετικοί λόγοι προς τούτο (907, 908 ΚΠολΔ). Η εναγόμενη θα πρέπει, λόγω της ήττας της (176 ΚΠολΔ) να καταδικασθεί στην δικαστική δαπάνη του ενάγοντα, κατά τα οριζόμενα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ με παρόντες τους διαδίκους.
ΔΕΧΕΤΑΙ την αγωγή.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ την εναγόμενη να καταβάλλει στον ενάγοντα το ποσόν των πέντε χιλιάδων οκτακοσίων εξήντα εννέα (5.869) ευρώ, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την εναγόμενη στην δικαστική δαπάνη, την οποία ορίζει στο ποσόν των διακοσίων πενήντα (250) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στην Αθήνα, σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριο του συνεδρίαση, χωρίς την παρουσία διαδίκων και πληρεξουσίων δικηγόρων. 26 ΙΑΝ. 2016
Η ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου